Πωλητής ενός ονείρου
Έπρεπε να κλάψω κάτω απ τα αστέρια
Έπρεπε να δώσω την ζωή μου σε ξένα χέρια
Έπρεπε να πιστέψω σε όσα δεν ήταν λογικά
Γιατί η καρδιά μ επέλεξε να αγαπά αληθινά.
Ήθελα να πουλήσω, το όνειρο μ την αγάπη
Γιατί απογοητεύτηκα απ του κόσμου την απάτη
Πουλάνε όλοι ψέματα σε ένα παζάρι μαύρο
Εκεί που εγώ σκέφτηκα κάθε καλό να θάψω.
Έξω λοιπόν απ το παζάρι εκείνο
Γονάτισα και δάκρυσα για το όνειρο μου εκείνο,
Που το ‘δωσα πολύ φτηνά και δεν βρήκα αγάπη,
Παρά το δάκρυ, απόρριψη και ένα σωρό από λάθη.
Κουρελιασμένη έτρεξα σαν να ‘κανα αμαρτία,
που πούλησα το όνειρο σ’ αυτήν την κοινωνία,
πήρα λεπίδα να κοπώ δεν ήθελα να ζήσω,
κάτι με σταμάτησε με κράτησε πιο πίσω.
Ένιωσα ένα χέρι να μ’ ακουμπά στον ώμο,
σαν να ‘λεγε υπομονή θα φύγει όλος ο πόνος,
μια ανατριχίλα ένιωσα να με διαπερνά,
μια γαλήνη ένιωσα γύρω μου να περνά.
Ένα άσπρο φως πλημμύρισε όλη την κάμαρα μου,
εκεί ήταν ο άγγελος στεκότανε μπροστά μου,
με ρώτησε αν πούλησα το όνειρο μου πριν λίγο,
εγώ φοβήθηκα πολύ και ήθελα να φύγω.
Μου χαμογέλασε γλυκά και μου πήρε το χέρι,
άνοιξε την παλάμη κάτι να μου προσφέρει,
μου είπε πάρε το όνειρο εγώ το ‘χα ‘γορασει,
ήθελα να βασανιστείς να μάθεις τι έχεις χάσει.
Το κράτησα στο χέρι μ το σφιξα στην καρδιά μου,
δεν θα το αφήσω πια ποτέ να πάει μακριά μου,
μια υπόσχεση του έδωσα που πάντα θα τηρήσω,
όσοι και αν με πληγώσουν αγάπη θα χαρίζω!! |
