Για την Πριγκίπισσα Νταϊάνα

Ποτέ χέρια δεν έγραψαν
γι' άνθρωπο τόσους στίχους
όσοι αυτοί που γράφτηκαν
για σένα και στους τοίχους.

Ποτέ μάτια δεν δάκρυσαν
για αλλουνού κηδεία
όσο για σένανε στη γη
που ήσουν μονάχα η μ ί α.

Ποτέ καρδιές δεν ράγισαν
όσες για σε ραγίσαν
για το δικό σου θάνατο
κι ανάκτορα λυγίσαν.

Ποτέ δεν θάφτηκε κανείς
με τέτοια τιμή και δόξα
όσο εσύ που τ' άξιζες
κι ακόμη κι άλλα τόσα.

Ποτέ κανείς δεν μοίρασε
τόση αγάπη αλήθεια
όσο εσύ πριγκίπισσα
που ζεις στα παραμύθια.

Ποτέ μας δεν πιστέψαμε
στα παιδικά βιβλία
μα να που οι χάρες σου μικρή
γίναν εχθρών σου λεία.

Ποτέ ανθρώπινη μορφή
δεν έγινε λατρεία
όσο η δική σου άγιασε
κι έγινε εικόνα Θεία!

Ποτέ δυο μάτια γαλανά
σαν του βυθού τ' αλώνια
βυθίστηκαν μέσα στο φως
σκεπάστηκαν με χώμα.

Ποτέ πίκρα δεν πότισε
αντί νερό το χώμα
αφού πικρή θάν' η βροχή
μεσ' στην Αγγλία για χρόνια.

Ελλάδα

Είσαι Ελλάδα μια σταλιά
για εχθρούς και φίλους μια αγκαλιά
είσαι απ' όλες πιο τρανή
Ελλάδα η χώρα η ξακουστή.

Είσαι στο χάρτη μιά κουκκίδα
σ' όλη τη γη χρυσή ακτίνα
που με τη φλόγα σου οδηγείς
τα κράτη όλα επί της γης.

Είσαι η δάδα η αναμμένη
που για αιώνες παραμένει
για όλους ένας οδηγός
πολιτισμού δημιουργός.

Είσαι σημαία που κυματίζεις
η λεβεντιά που αναβλύζεις
είσαι γραμμένη στα βιβλία
για τη δική σου ιστορία.

Είσαι το μπλε το χρώμα
το δοξασμένο χώμα
τα δαντελένια ακρογιάλια
στα θερινά μας μαϊστράλια.

Είσαι το πνεύμα το αγνό
είσαι του Ολύμπου το βουνό
όπου οι Δώδεκα Θεοί
έζησαν κάποτε εκεί.

Είσαι το θαύμα των Θεών
είσαι η Ακρόπολη κι ο Παρθενών
είσαι η πίστις, τα μνημεία
είσαι πατρίδα μας, όσο καμμία.

Είσαι η πατρίδα μας η λατρεμένη
στης γης τα πέρατα τραγουδισμένη
είσαι ολόκληρη μιά ζωγραφιά.

Αγόργιανη

Εκεί ψηλά στον Παρνασσό
το πιο γνωστό βουνό μας
βρίσκεται η Αγόργιανη
το όμορφο χωριό μας.

Ανάμεσα στα έλατα
στα βράχια είναι κτισμένα
σπίτια μεγάλα και μικρά
στολίδια κρεμασμένα.

Πανέμορφο απλώνεται
ντυμένο στα λευκά
φωτογραφία ασπρόμαυρη
σαν τοίχου ζωγραφιά.

Πέτρινα σπίτια δίπατα
κόκκινα κεραμίδια
με τη σοφίτα του ψηλά
όπως στα παραμύθια.

Πολλά τα καταλύματα
ταβέρνες, καφενείο
μουσείο, καφετέριες
με Grande μεγαλείο.

Οι κάτοικοι υπέροχοι
φιλόξενοι, που ξέρουν
μ' αγάπη να προσφέρουνε
αυτό που όλοι θέλουν.

Πιστοί στις παραδόσεις τους
περνούνε τη ζωή τους
όπως τους δίδαξαν παλιά
οι ένδοξοι προγονοί τους.

Ερωτήματα

Που νάβρω βήμα ελεύθερο
κορμοστασιά, καμάρι
να περπατήσω με ψηλά
σαν Ελλην το κεφάλι;

Αυτοί που λόγια ψεύτικα
μου λέγαν τόσα χρόνια
φαντάζανε προστάτες μου
απ' τα ψηλά μπαλκόνια.

Όμως με γέμισαν ντροπή
πίκρα για ό,τι βιώνω
αφού σε τέλμα έφθασα
και νοιώθω τώρα πόνο.

Ποιος να το φανταζότανε
πως θάβγαινα στη γύρα
στα κράτη μέλη της ΕΟΚ
για τη χρυσή τη "λίρα";

Ποιος θα το φανταζότανε
πως θάμαι χρεωμένος
εγώ, ο φτωχός, ο μισθωτός
στην μοίρα μου αφημένος.

Πως να πιστέψω αδέλφια μου
πως ήταν ουτοπία
το ό,τι ζούσα μέχρι χθες
το λεν χρεωκοπία;

Πως να πιστέψω τελικά
πώς χάθηκαν κεκτημένα
πώς γέμισα με ενοχές
πως είναι όλα χαμένα;

Πως βολευτήκαμε όλοι μας
χαμένοι στις σιωπές μας
μη βλέποντας το άδικο
τα λάθη κι ενοχές μας;