..έχουμε πέσει σε τέτοια δίχτυα που κάθε σπασμωδική κίνηση, αλλά και η αδράνεια, μας οδηγούν αμφότερα στην ασφυξία, και ίσως η μόνη σοφή κίνηση είναι το μικρό σουγιαδάκι στο τσεπάκι που θα κόψει λίγο-λίγο τα σκοινιά, δυο απλωτές και θα ξαναγεμίσουμε τα πνευμόνια μας με τον φρέσκο αέρα της ελευθερίας, ας μην κάνουμε έκπτωση στα όνειρά μας, ας κάνουμε έκπτωση στις ανάγκες μας, ας μάθουμε να ζούμε με λιγότερα, σ’ αυτό το ματς δεν ωφελεί η άμυνα.
Άλλωστε εμείς ξέρουμε από περιπέτειες, απόγονοι του Οδυσσέα είμαστε, το «νόστιμον ήμαρ» μας περιμένει, κι αν όχι, ξέρουμε να το ξαναδημιουργούμε, και έτσι λίγο πριν κατεβάσω τις βαλίτσες στο βαπόρι του αποχαιρετισμού, κουνάω το μαντήλι συγκινημένος μα κι αισιόδοξος, κι επειδή στην Κρήτη δεν αρμόζουν τα αντίο, λίγο πριν η Σπιναλόνγκα χαθεί στην ομίχλη της, σιγοψιθυρίζω ρίχνοντας ένα ρόδο στη θάλασσά της…
Το παραπάνω είναι απόσπασμα από το άρθρο Καλή αντάμωση νησί μου που έγραψε ο Στέλιος Μάινας στο aixmi.gr και πιστεύω ό,τι αξίζει να διαβάσετε όλο το άρθρο.
Α.Α.
