Ποιος θυμάται το Βύρωνα, όχι το Λόρδο.
Η βία φέρνει βία κι αυτό είναι γνωστό, κι επαναλαμβάνεται πάντα.
Θα σας πω μια ιστορία από τότε που ήμουνα 14 χρόνων κι ήταν στο χωριό μου.
Στην πλατεία και στην πλευρά της κοινότητας είχε έρθει το κινηματογραφικό συνεργείο του στρατού να μας προβάλει μια ταινία στον άσπρο τοίχο του κτηρίου. Έπιασα κι εγώ θέση σ ένα απ’ τα μπροστινά παγκάκια που έφερναν για να καθόμαστε. Όσο περίμενα κι έρχονταν κι άλλοι, ήρθε κι ο Βύρωνας ο χωροφύλακας, δύο βήματα πέρα ήταν και μια γυναίκα που δε φόραγε Βυσσιώτικα, αλλά καστιρνά, ρούχα που φορούσαν τότε λίγες γυναίκες στο χωριό, και τέτοια ρούχα ήταν όσο να πεις προκλητικά.
Φυσικό κι επόμενο τουλάχιστον για μένα ς’ αυτήν την ηλικία, ήταν να μου τραβήξει το βλέμμα. Και ξαφνικά άστραψε, άργησα αλλά κατάλαβα ότι ήταν σφαλιάρα από το δίμετρο χωροφύλακα, γιατί μου είπε, τί κοιτάς ρε;. Δεν απάντησα τι να απαντήσω, με το μάγουλο κόκκινο και το κεφάλι ευτυχώς στη θέση του, έφυγα από κει και είδα την ταινία πίσω πίσω και όρθιος.
Αυτό δεν έπρεπε να μείνει έτσι και δεν έμεινε, έπρεπε να πάρω εκδίκηση. Πρώτα το σχέδιο. Στο δημόσιο δρόμο, λίγο πριν απ’ το ραφείο του Μπουρουλή, είχε κάτι χοντρές λεύκες που ένα αδύνατο τότε παιδάκι σαν και μένα κρυβόταν άνετα χωρίς να φαίνεται τίποτα, κι αν μ’ έβλεπε, ο δρόμος προς τ’ αλώνια και το κανάλι ήταν ανοιχτός.
Άφησα να περάσουν καναδυό μέρες, και την έστησα στα χοντρά δέντρα. Ο χωροφύλακας κατά τις 8-9 το βράδυ, γυρνούσε απ’ την περιπολία του στο ύψωμα. Γέμισα με σύρματα ανάκατα τη μεριά που περνούσε με το ποδήλατο, μάζεψα και μερικές ωραίες πέτρες πίσω απ’ τα δέντρα.
Τα πράγματα πήγαν καλύτερα απ’ όσο περίμενα, και δυο πέτρες τον πέτυχαν, ομολογώ δεν ξέρω που, αλλά και γέμισε ο δρόμος Βύρωνα και σκόνη σήκωσε. Όταν συνήλθε προσπαθούσε να ξεμπλέξει απ’ τα σύρματα, και να βρει μες τα σκοτάδια το τεράστιο καπέλο του. Την Κυριακή τον ξαναείδα στην πλατεία, είχε ένα καρούμπαλο στην αριστερή μεριά πάνω απ’ το μάτι, η μία πέτρα τουλάχιστον τον πέτυχε.
Από τότε, από την πρώτη σφαλιάρα που έφαγα, απ’ τους εξουσίες, κατάλαβα ότι η βία φέρνει βία, και ήταν η αρχή ότι εγώ μ’ αυτούς θα ήμασταν σε διαφορετικά στρατόπεδα.
Θα πεις ότι θυμάμαι χαίρομαι, αλλά κάποια πράγματα δεν τα ξεχνάς.
