Μαθήματα Ιστορίας #1 με τη Μαρία Ευθυμίου

Αξιότιμες κυρίες και κύριοι, με λένε Πάνο Βαλαβάνη και είμαι καθηγητής κλασικής αρχαιολογίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Τη χρονιά αυτή, πρόεδρος του Τμήματος Ιστορίας και Αρχαιολογίας, και έχω την τιμή απόψε να σας παρουσιάσω την ομιλήτρια μας.

την ομιλήτρια μας.

Η μεταφορά της γνώσης, η διάδοση της γνώσης από τους ειδικούς στο ευρύ κοινό είναι μια διαδικασία που έχει κατακτηθεί στους τελευταίους αιώνες και έφτασε στο αποκορύφωμά της με την τεράστια αυτή την δημοκρατικότατη επινόηση του τελευταίου καιρού που είναι το διαδίκτυο.

Παρά τη δυνατότητα όμως φθηνής δωρεάν πρόσβασης στη γνώση μέσω του διαδικτύου, δεν έχει πάψει ποτέ να γοητεύει η άμεση επαφή του δάσκαλου με το κοινό του.

Μάλιστα, όταν ο δάσκαλος έχει τις αρετές που έχει η καθηγήτρια, κυρία Μαρία Ευθυμίου.

Ευχαριστούμε.

Η κυρία Ευθυμίου, όπως γράφει στο βιογραφικό της σημείωμα, γεννήθηκε το 1955, ένας ιστορικός δεν δικαιούται να κρύβει την ηλικία του.

Γεννήθηκε στη Λάρισα και είναι υπερήφανη για την καταγωγή της.

Όπως είναι υπερήφανη και για τις σπουδές της στο Τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας και κατόπιν στη Σορβώνη, όπου περάτωσε και τη διδακτορική της διατριβή.

Και έχουμε τη μεγάλη χαρά και τη μεγάλη τύχη να είναι συνάδελφός μας για περίπου 35 χρόνια.

Καταλαβαίνετε πόσοι είναι η δική μας χαρά και η δική μας τύχη όλοι εσείς που τρέχετε σε κάθε ευκαιρία για να την ακούσετε.

Γιατί η κυρία Ευθυμίου, Ευθυμίου, είναι μια ιδιαίτερη προσωπικότητα.

Η δύναμή της, το πάθος της, η εμβρίθεια στην προσέγγιση των ιστορικών φαινομένων και κυρίως η άνεση της, το κέφι της, η ενεργητικότητά της, να προσφέρει τη γνώση που γνωρίζει και στους φοιτητές κάθε επιπέδου, προ-πτυχιακούς και μεταπτυχιακούς, αλλά και στο ευρύ κοινό, την έχουν κάνει διάσημη.

Αυτό που το κέρδισε και η ίδια με τη νέα αυτή προσπάθεια διεύρυνσης της μετάδοσης της γνώσης στο ευρύ κοινό.

Τα τελευταία χρόνια, δραστηριοποιείται σε κάθε επίπεδο διδασκαλίας, σε συνεννόηση με δήμους, με χωριά, πηγαίνοντας σαββατοκύριακα στην επαρχία, μες στα καράβια, στα κτέλ γιατί δεν οδηγεί και η ίδια, μόνο και μόνο για να έρθει σε επαφή με το ευρύ κοινό.

Αυτό την έχει κάνει διάσημη και την καλούν από όλα τα μέρη της Ελλάδος να προσφέρει και στους ίδιους την γνώση και την επιστημοσύνη της.

Η σημερινή εκδήλωση όμως έχει κάτι ιδιαίτερο.

Για πρώτη φορά το Τμήμα μας και ίδια συνεργαζόμαστε με το Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, το οποίο και αυτό έχει μακρά παράδοση στην διάχυση της γνώσης στο ευρύ κοινό με αυτήν την τόσο επιτυχημένη σειρά του Megaron Plus.

Θα την καλέσω τώρα να έρθει στο βήμα να λάβει το μικρόφωνο και εμείς όλοι είμαστε έτοιμοι να χαρούμε όχι μια διάλεξη αλλά μια ολόκληρη παράσταση για τη Μαρούλα Ευθυμίου, όπως γνωρίζετε πολύ καλά.

Σας ευχαριστούμε πολύ για την αγάπη που δείχνετε στον τόσο αξιαγάπητο αυτόν τον άνθρωπο.

Να είστε καλά.

Καλησπέρα σε όλους.

Καλησπέρα, κύριοι.

Γεια σας.

Είναι όμορφο που είμαστε σε αυτό το εμβληματικό χώρο εδώ του Μεγάρου.

Ξέρω ότι ταλαιπωρηθήκατε, αλλά δεν είναι τίποτα μπροστά σ’ αυτά που έχει υποφέρει η ανθρωπότητα.

Οπότε, ας το πάρουμε όσο ανάλαφρα χρειάζεται.

Το μάθημά μας κάποιοι ξέρω ότι το έχετε παρακολουθήσει και θελήσατε να το επαναλάβετε.

Άλλοι το ακούτε πρώτη φορά.

Αντιμετωπίζει ένα καταπληκτικό όν.

Ένα ειδικό όν που λέγεται άνθρωπος.

Ένα όν που είναι ικανό για τα μεγαλύτερα, για τα υψηλότερα και τα χειρότερα.

Για τα φωτεινότερα και τα μελανότερα.

Και που κατάφερε στην ιστορία της μέχρι τώρα γης, αυτή του πλανήτη που λέγεται γη, να είναι το πιο επιτυχημένο ζώο.

Άρα, ήρθατε με το καλημέρα για να ακούσουμε ότι είμαστε ζώα.

Αυτό ισχύει.

Ανήκουμε στα έμβια όντα, ανήκουμε σε εκείνα τα.

δεν είμαστε φυτά, δεν είμαστε ανόργανα όντα, είμαστε.

ανήκουμε στο ζωικό βασίλειο.

Και η ζωή σε αυτόν τον πλανήτη, μας λένε οι επιστήμονες ότι αυτός ο πλανήτης έχει μια ζωή ήδη περίπου 4,5 δισεκατομμυρίων ετών.

Δηλαδή, η γέννησή του τοποθετείται περίπου 4,5 δισεκατομμύρια πριν, με μια έκρηξη, κάτι τέτοιο υπολογίζουν ότι έγινε οι επιστήμονες, μια τεράστια έκρηξη, ενέργειες οι οποίες συμπαρέσυρες σκόνη, αυτή η σκόνη κυκλώθηκε μέσα στο χρόνο και στροβιλίστηκε.

Είμαστε αστερόσκονη, όπως λένε οι ειδικοί.

Δεν είμαστε παρά αστερόσκονη.

Η οποία στροβιλίστηκε για χρόνια, εκατομμύρια χρόνια, δισεκατομμύρια χρόνια και απέκτησε μία μορφή αυτή που περίπου έχει σήμερα.

Δηλαδή η Γη μας έχει ένα περίπου στρογγυλό σχήμα.

Δεν είναι στρογγυλό, αλλά περίπου στρογγυλό.

Και πάλι μέσα σε εκατομμύρια χρόνια άρχισε να ψύχεται, είναι γεμάτη φωτιά, πέρασε εκατομμύρια χρόνια που ήταν φλεγόμενη.

Αυτή η φωτιά των εκατομμυρίων χρόνων υπάρχει μέσα στη Γη.

Ο φλοιός της έχει γίνει το έδαφος που πατούμε, αλλά κάτω από αυτό το έδαφος που πατούμε υπάρχει η αρχέγονη φωτιά, από την οποία γεννηθήκαμε.

Αυτή η φωτιά υποβόσκει και κάθε τόσο βγαίνει σε διάφορα σημεία της γης.

Υπάρχουν κάποια σημεία της γης που είναι πιο επιρρεπή στο να αφήσουν τη διαδρομή της φωτιάς.

Λέμε ότι είναι ηφαιστειογενείς περιοχές.

Ανήκουμε σε αυτή.

Η δική μας περιοχή που κατοικούμε είναι από τις ηφαιστειογενείς περιοχές του κόσμου.

Γι’ αυτό και έχει φαινόμενα ισχυρών σεισμών.

Οι τρεις χώρες που είμαστε εδώ κοντά, η Ιταλία, η Ιταλία αν θυμάστε έχει το Στρόμπολη, έχει την Αίτνα, δηλαδή δίπλα μας είναι, πιο δίπλα δεν γίνεται.

Στο διπλανό τετράγωνο είναι η Ιταλία, έχει ηφαίστεια τα οποία καίνε όλα αδιάλειπτα.

Στον ελληνικό χώρο έχουμε ενεργά ηφαίστεια όπως γνωρίζετε, με καταμετρώνται σε πέντε.

Και βέβαια η γειτονική μας Τουρκία επίσης έχει και αυτή τα ίδια προβλήματα.

Είμαστε σε μια ζώνη γεωγραφική μεγάλες τέτοιες περιοχές του κόσμου με τρομερή έκθεση σε τέτοια προβλήματα.

Είναι η Ανατολική Ασία, η Νότιο-Ανατολική Ασία.

Ζητώ βοήθεια από τους τεχνικούς.

Για κάποιο λόγο δεν λειτουργεί αυτό.

Θα μου φέρετε το δικό σας.

Είναι η περιοχή στην ανατολική πλευρά των νησιών της Ιαπωνίας, όπως ξέρετε εκεί στην Ινδονησία και στην Ιαπωνία.

Γίνονται τρομεροί σεισμοί και υπάρχουν ηφαίστεια.

Γενικά στην Ινδονησία είναι το βαρύτερο κομμάτι της γης.

Ινδονησία, ώσπου να μου φέρουν, είναι πάνω από την Αυστραλία, εκείνη η περιοχή.

και το λέω αυτό διότι ζούμε ακόμη αυτή την αρχέγονη δύναμη, μέσα σε αυτή είναι η γη μας, συνεχίζει να στροβιλίζεται, συνεχίζει να στροβιλίζεται.

Και όπως μας λένε πλέον οι επιστήμονες, έχει ακόμα μπροστά της κάτι σαν τέσσερα και μισό περίπου δισεκατομμύρια χρόνια ζωής, διότι υπολογίζεται ότι ψύχεται σταδιακά και κάθε μέρα πολύ λίγο αυτή η γη και έτσι σε κάποια δισεκατομμύρια χρόνια από τώρα, γύρω στα 2-3 δισεκατομμύρια, πρέπει να έχουμε βρει μια λύση ως όντα και να οργανώσουμε ζωή εκτός αυτού του πλανήτη.

Οπότε μπορούμε να παρηγορηθούμε ότι έχουμε χρόνο μέχρι τότε να τελειώσουμε τις δουλειές μας, όπως καταλαβαίνετε, διότι, εν πάση περιπτώσει, είναι δισεκατομμύρια χρόνια.

Όταν διαβάζει κανείς τέτοια πονήματα που αφορούν την ιστορία της ανθρωπότητας και την ιστορία της γης, γενικά οι αστροφυσικοί είναι πολύ γενναίοι άνθρωποι.

Δηλαδή με το χρόνο δεν τρομάζουν.

Εγώ ακούω τεσσεράμισι δις εκατομμύρια χρόνια και τρελαίνομαι.

Δεν μπορώ να το βάλω στο μυαλό μου.

Να μου πεις εκατό χρόνια, να μου πεις χίλια χρόνια να κάνω μια εικόνα.

Από τα 100.000 αρχίζω να μην κάνω πια.

Αλλά εκείνοι τα έχουν τα δισεκατομμύρια.

Τα έχουν τα δισεκατομμύρια, σας ευχαριστώ.

Να είστε καλά, σας ευχαριστώ πολύ.

Κάτι έγινε με την μπαταρία φαίνεται.

Αλλά οι αστροφυσικοί τα έχουν τα δισεκατομμύρια στραγάλια.

Στραγάλια.

Σου λέει αυτό το γεγονός έγινε πριν 3-4 δισεκατομμύρια.

3-4 δισεκατομμύρια.

Δηλαδή το 1 δισεκατομμύριο είναι έτσι σαν μια μικρή απόσταση δισεκατομμύρια χρόνια.

Μόνο το χρέος μας, το εθνικό χρέος δηλαδή, σε διευκολύνει να καταλάβεις τα μεγέθη.

Αλλιώς δεν μπορούσες, δεν μπορείς να το φανταστείς αυτό το πράγμα, πόσο μεγάλη απόσταση είναι.

Οι περιοχές που ήθελα να σας δείξω πριν είναι αυτή εδώ πέρα.

Πω πω, δεν είναι να ζητήσει κανείς βοήθεια.

Αυτό είναι διαστημικό; Κοιτάξτε να δείτε.

Ωραία, σας ευχαριστώ πάρα πολύ.

Οι περιοχές που σας έδειχνα με την πολύ μεγάλη έκθεση σε ηφαίστεια και σεισμούς είναι εδώ, η Ινδονησία και η Ιαπωνία, σχετίζεται αυτές οι περιοχές με τις πλάκες της Γης, δεν είναι μόνο η φωτιά, είναι ότι η κρούστα της Γης δεν είναι συμπαγής, έχει σε διάφορα σημεία ρωγμές μεγάλες και από εκεί αυτές προκαλούν επίσης φαινόμενα σεισμών κτλ.

Το λέω αυτό διότι αυτή η γη έχει περάσει στα εκατομμύρια, τα δισεκατομμύρια χρόνια από 40 κύματα και συνεχίζει να περνάει και θα περάσει.

Και το ότι εμείς μιλούμε για αυτήν σχετίζεται με το και είμαστε εδώ και μας ενδιαφέρει να μιλήσουμε για αυτήν είναι επειδή πεθαίνουμε.

Δεν θα μας ενδιέφερε η ιστορία αν δεν πεθαίναμε.

Καταλάβατε τι θέλω να πω.

Ξέρουμε ότι ζούμε πολύ λίγο.

Ζούμε σαν μια πεταλούδα στην ουσία.

Δηλαδή ένα ελάχιστο κομμάτι χρόνου.

Ελάχιστο κομμάτι χρόνου.

Ή αν ήταν φως ής απ’θαναβός βήνε.

Και σε αυτό το μικρό διάστημα χρόνου έχουμε την εντύπωση ότι είμαστε αιώνιοι.

Δεν σκεφτόμαστε το θάνατο, επειδή θέλουμε να είμαστε αιώνιοι, όμως ξέρουμε ότι στο βάθος μας περιμένει στη γωνιά και αυτό μας κάνει να είμαστε σε εγρήγορση για τη δικιά μας ιστορία και για την ιστορία όσων πέρασαν.

Αυτό κάνει και την ιστορία των ανθρώπων και νομίζω και τη δικιά σας ενδιαφέροντα και το δικό μου ενδιαφέροντα να είναι τόσο ζωντανό επειδή προσεγγίζοντας την ιστορία των ανθρώπων που πέρασαν, στην ουσία μελετάς ένα τμήμα της δικής σου ιστορίας.

Και το φανταστείτε ότι σε 5.000 χρόνια από τώρα, σε 500.000 χρόνια από τώρα, σε 1 εκατομμύριο χρόνια από τώρα, θα μιλάνε για μας, οι άνθρωποι που θα ζουν τότε, όπως μιλάμε εμείς για τον άνθρωπο του Νεάντερταλ.

Και πολύ περισσότερο, διότι στο μεταξύ θα έχουν.

Πώς εμείς λέμε ο άνθρωπος του Νεάντερταλ.

Πω πω ρε παιδί μου, αν θες να πεις κάποιον ότι είναι άξεστος, ότι δεν του λες άντερ, άνθρωπε του Νεάντερταλ.

Μάλιστα.

Γιατί, γιατί είναι καθυστερημένος στον πολιτισμό.

Μάλιστα.

Φανταστείτε σε ένα εκατομμύριο ή σε πέντε εκατομμύρια ή σε εκατό εκατομμύρια χρόνια, θα μιλάνε για μας και θα λένε τότε ζούσαν κάτι τύποι.

Που πηγαίνανε με αεροπλάνα.

Το αεροπλάνου θα είναι ότι είναι το ρόπαλο του Ηρακλή ας πούμε, γιατί έτσι είναι.

Η ζωή κυλάει, φέρνει κι άλλα και εκείνοι, που σε 100 εκατομμύρια χρόνια θα μας περιγελούν, σε 200 εκατομμύρια χρόνια κάποιοι άλλοι θα περιγελούν αυτούς διότι η ζωή Και μέσα σε αυτό το γνώρισμα της ζωής συμβαίνουν πολλά πολύ διαφορετικά αλλά και πολλά όμοια.

Διότι η βάση της συγκρότησής μας είναι ο πυρήνας του ανθρώπου και αυτός ο πυρήνας δεν αλλάζει.

Δηλαδή τα συναισθήματά μας, ο τρόπος που αντιδρούμε στο καλό, στο κακό, στο γέλιο, στην πίκρα, στο δάκρυ, είναι ένας κώδικας ο οποίος δεν θα αλλάξει.

και έτσι μπορούμε να προσεγγίσουμε παλαιότερες καταστάσεις ανθρώπων και να μπούμε στη θέση τους.

Για να καταλάβει κανείς την ανθρώπινη ιστορία, όπως και τη δικιά του ιστορία, γιατί και εμείς δεν έχουμε ιστορία.

Δηλαδή εγώ είμαι 60 χρονών ακριβώς, έχω μια ιστορία 60 χρονών.

Μπορώ να γυρίσω πίσω στον εαυτό μου, να με δω, στα 10, τότε που μου πρωτοθυμάμαι, ξέρω εγώ, στα 5 μου, στα 10 μου, στα 20, στα 30 μου, και να δω την ιστορία μου.

σαν κάποιος άλλος που πάει στην άκρη και κοιτάει την ιστορία του και λες και είπρε παιδί μου τότε αυτά σκεφτόμουν αυτά έκανα σήμερα αυτά σκέφτομαι αυτά έκανα μου συνέβη αυτό πως το είδα τότε αυτή είναι η δικιά μου ιστορία ο καθένας έχει ιστορία και επομένως επειδή έχουμε ιστορία μπορούμε να μπούμε και στην ιστορία των άλλων ανθρώπων και να αισθανθούμε τα συναισθήματα τους δεν πάμε στην ιστορία τους για να τους κρίνουμε να πούμε αυτός Αν να τους καταλάβουμε το έργο μας είναι να κατανοήσουμε.

Γιατί αυτοί οι άνθρωποι έκαναν αυτή την πράξη, γιατί άλλοι αυτή την πράξη.

Δεν μπορούμε εμείς ούτε να αλλάξουμε τίποτα, αυτά έχουν γίνει.

Ή να τα κρίνουμε, ή να το τοποθετήσουμε.

Τώρα, αυτά τα δισεκατομμύρια χρόνια που κύλησαν, τα τεσσεράμισι δισεκατομμύρια χρόνια μας λένε οι ειδικοί.

Πρέπει να σας πω ότι πρόσφατα κάποιοι επιστήμονες του Harvard, θα το διαβάσετε ίσως, ξεχνώ τα ονόματά τους, άκουσαν την μεγάλη έκρηξη.

Την άκουσαν.

Με κάποια εργαστήρια στις ΗΠΑ λένε ότι δεν είναι η μεγάλη έκρηξη ακριβώς, αλλά είναι 700 εκατομμύρια χρόνια μετά την μεγάλη έκρηξη, αλλά είναι, σας είπα, τα εκατομμύρια χρόνια είναι σαν στραγάλια.

Αλλά, εν πάση περιπτώσει, έχουν ακούσει τον ήχο και τον έχουν καταγράψει.

Και επειδή σε αυτές τις επιστήμες υπάρχει μεγάλη εσωτερική διαμάχη και ο ένας προσπαθεί να συντρίψει τον άλλον, αν είχε κάνει λάθος θα τους είχαν επιτεθεί.

Αλλά έχει γίνει δεκτό ότι αυτό που ακούσαν αυτοί είναι η έκρηξη αυτής της Γης.

Εντυπωσιακό πράγμα.

Η Γη τώρα σε αυτά τα δισεκατομμύρια χρόνια δεν ήταν Γη ζωής.

Ήταν μια φλεγόμενη μπάλα που σταδιακά μέσα στα εκατομμύρια χρόνια ψύχεται πια και αρχίζει και αποκτά νερό.

Αυτό είναι το χαρακτηριστικό αυτής της Γης.

Δηλαδή οι υδρατμοί που συγκεντρώθηκαν γύρω από αυτή τη στροβιλιζόμενη μπάλα σταδιακά έγιναν η βροχή.

Και η βροχή αυτή γέμισε αυτόν τον πλανήτη.

Το νερό, οι υδρατμοί που δημιουργήθηκαν τότε, είναι ακριβώς οι ίδιοι μέχρι σήμερα, λένε οι επιστήμονες.

Τα νερά της Γης δεν ανανεώνονται.

Δεν μπαίνει άλλος υδρατμός από τη στρατόσφαιρα.

Αυτός ο υδρατμός που έχουμε είναι οι αρχέγονοι υδρατμοί.

Οι οποίοι έδωσαν νερό, το νερό έγινε λίμνη, εξατμίζεται ξανά, ξανά, ξανά, ξανά, εκατομμύρια και δισεκατομμύρια χρόνια τώρα.

Και αυτό το οποίο εξελίχθηκε η Γη, είναι να γίνει ένας μπλε πλανήτης.

Αυτό είναι το χαρακτηριστικό, ότι έγινε πλανήτης του νερού.

Το χαρακτηριστικό αυτού του πλανήτη είναι το νερό.

Και προσέξτε να δείτε, καλύπτει το νερό περίπου το 80% του πλανήτη μας.

του σώματος μας επίσης.

Το σώμα μας αποτελείται περίπου από παρόμοιο ποσοστό νερού.

Και το ίδιο συμβαίνει σε όλα τα έμβια όντα.

Δεν υπάρχει έμβιο όν στο οποίο να μην υπερτερεί η ποσότητα του νερού σε σχέση με την σάρκα.

Επομένως, σε αυτό ότι θέλω να σας πω, ότι αυτή τη φράση που σας λέω, την σκέφτηκαν ή τουλάχιστον τη διατύπωσαν, μπορεί να την είχαν σκεφτεί και άλλοι, πρώτοι οι Ίωνες φιλόσοφοι στα παράλια της Μικράς Ασίας, εκεί στο 600 π.Χ. ο Θαλής ο Μιλήσιος ο Αναξίμανδρος κτλ οι οποίοι είπαν κάτι εντυπωσιακό που σήμερα έχει γίνει δεκτό παγκοσμίως από τη κοινότητα των ειδικών.

Η γη σε αυτόν τον πλανήτη, όλα τα έμβια όντα σε αυτόν τον πλανήτη, προέρχονται από το νερό.

Η ζωή των εμβίων όντων αυτού του πλανήτη ξεκίνησε μέσα στο νερό, διότι το χαρακτηριστικό πράγμα αυτής της γης είναι το νερό.

Δεν είναι μόνο το χαρακτηριστικό πράγμα της γης, είναι και του σώματός μας και όπως γνωρίζετε μπορούμε να ζήσουμε για μακρύ διάστημα χωρίς τροφή, αλλά για πολύ μικρό διάστημα χωρίς νερό.

Γιατί χωρίς νερό το σώμα μας δεν λειτουργεί.

Είμαστε πλάσματα του νερού.

Και τι άλλο παρατήρησαν οι Ίωνες φιλόσοφοι.

Ότι κανένα έμβιο όν, είτε είναι θηλαστικό, είτε αναπαράγεται μέσω αυγού, δεν συλλαμβάνεται και δεν αναπτύσσεται αναπτύσσεται παρά μόνο μέσα σε υγρό.

Τα θηλαστικά, η σύλληψη γίνεται σε υγρό περιβάλλον, έτσι δεν είναι, ένα σπέρμα και ένα ωάριο ενώνονται σε υγρό περιβάλλον και το ον που προβάλλει από αυτό, είτε είναι φάλαινα είτε είναι άνθρωπος, τα θηλαστικά, αναπτύσσεται μέσα σε μια ζώνη ύδατος.

Για εννιά μήνες αυτό το μικρό οών μέσα στη γαστέρα της μητέρας του κολυμπάει.

Άρα για εννιά μήνες είμαστε ψάρια.

Σωστό.

Και προσέξτε να δείτε, όχι μόνο εμείς, και τα φαλαινάκια και όλα τα θηλαστικά, όταν βγαίνουμε, για ένα μικρό διάστημα, είμαστε αμφίβια.

Διότι θα γνωρίζετε ότι στα καλύτερα μαιευτήρια του κόσμου, τα πολύ σούπερ ντούπερ ρε παιδί μου, οι γυναίκες γεννούν μέσα σε νερό, σε πεντακάθαρο νερό, στην θερμότητα του σώματος ακριβώς, διότι το μωρό, υποτίθεται ότι έτσι δεν έχει το σοκ της γέννησης τόσο έντονο διότι βγαίνει στο περιβάλλον που ξέρει, δηλαδή το νερό.

Και θα έχετε δει ίσως ντοκιμαντέρ από αυτή τη διαδικασία που τα βρέφη, τα νεογέννητα, κολυμπούν μέσα στο νερό και είναι ο Μάρξ Πίτς.

Τώρα λέω φαίνεται η ηλικία μου ήταν ένας σπουδαίος αμερικανός κολυμβητής πριν από καμιά 20 χρόνια.

Λοιπόν, και λίγο μετά βγαίνουν βέβαια διότι στο μεταξύ πρέπει να λειτουργήσει ο πνεύμονας και μπαίνουν στη διαδικασία του στεριανού ζώου.

Προσέξτε να δείτε, στο αυγό, σε οποιοδήποτε αυγό, οποιοδήποτε ζώο, αναπτύσσεται μέσα σε ξηρό περιβάλλον.

Όποτε έχουμε σπάσει οποιοδήποτε αυγό, δεν έχει μέσα νερό.

Μέσα σε υγρό αναπτύσσεται κάθε νέα ζωή.

Γιατί δεν υπάρχει τίποτα άλλο, παρά αυτή είναι η μεγάλη μας προδιαγραφή, το υγρό.

Κάνοντας αυτή την παρατήρηση, ο Θαλής ο Μιλήσιος κι ο Αναξίμανδρος κατέληξαν ότι όλη η έμβια ζωή πηγάζει απ’ το νερό.

Σήμερα οι μελετητές των πραγμάτων το θεωρούν βέβαιο ότι σε αυτόν τον πλανήτη που γεννήθηκε και στροβιλιζόταν για τόσα δισεκατομμύρια και εκατομμύρια και στροβιλίζεται χρόνια, Οι ΚΑΠΟ δημιουργήθηκαν πρώτοι μικροοργανισμοί, οι οποίοι άρχισαν να ενώνονται και σταδιακά αυτή η Ένωση να δημιουργεί έμβια όντα.

Στην αρχή πολύ πρωτόλεια, μετά αυτά έσπαζαν, έσπαζαν, έσπαζαν, ξεχώριζαν, δημιουργούνταν νέα είδη, έχουν δημιουργηθεί, όπως μας λένε, δισεκατομμύρια είδη μέσα στα εκατομμύρια χρόνια που έχουν κυλίσει και ήταν όλα του νερού ήδη αυτά για εκατομμύρια χρόνια και σταδιακά κάποια από αυτά χάνονταν.

Ξέρετε και σήμερα που συζητούμε, τώρα που συζητούμε σήμερα, τώρα, τώρα κάποιο είδος πεθαίνει.

Στη γη είναι μια συνεχής διαδικασία να υπάρχουν εκατομμύρια ήδη και κάποια από αυτά να τελειώνουν, άλλα να μεταμορφώνονται, άλλα συνεχίζουν κτλ κτλ.

Λοιπόν, αυτά τα εκατομμύρια είδη, από αυτά τα εκατομμύρια είδη, κάποια άρχισαν να κινούνται από το νερό προς την ξηρά και σταδιακά έγιναν αμφίβια.

Είναι η πρώτη μετακίνηση προς την ξηρά.

Κάποια παρέμειναν αμφίβια, όπως γνωρίζετε σήμερα οι κάπαρχων, αμφίβια όντα, και κάποια σταδιακά από τα αμφίβια, έπαψαν νά’ναι αμφίβια και έγιναν μόνο στεριανά.

εμείς ανήκουμε σε αυτή την πλευρά των αμφιβίων που έγιναν στεριανά και όπως πάλι λένε οι ειδικοί επιστήμονες αυτό το αποδεικνύει ότι μέσα όταν βγαίνουμε όπως σας είπα τη στιγμή της γέννησής μας είμαστε για λίγο αμφίβια.

Εξάλλου τώρα οι ιδιολόγοι είναι ένας ορός σπουδές επιστήμες που ασχολούνται με αυτό έχουν βάλει κάμερες μέσα στη γαστέρα γυναικών και παρακολούθησαν με στιγμή τη στιγμή, τους εννιά μήνες της ανάπτυξης του εμβρύου και είδαν ότι όλη η ιστορία της ανάπτυξης του είδους μας επαναλαμβάνεται μέσα στη κοιλιά της μητέρας μας Ξεκινούμε σαν δύο μοναδικά, ελάχιστα σημεία που ενώνονται και αποκόπτονται, δημιουργούνται κι άλλα κι άλλα κι άλλα κύτταρα.

Μέσα, αν δείτε, υπάρχουν καταπληκτικές τέτοιες, είμαι βέβαια ότι στο διαδίκτυο θα είναι ριγμένα αυτά, είναι φάσεις της ανάπτυξης του εμβρύου που είναι σαν σαύρα.

Το έμβρυο είναι σαν σαύρα, δεν μοιάζει με ανθρωπάκι.

Το σωπάκι αρχίζει να μοιάζει σε προχωρημένους μήνες.

Μέσα μας δηλαδή το κάθε έμβιο ον εμπεριέχει τη βιολογική ιστορία του είδους του.

Από τα εκατομμύρια χρόνια που έχουν περάσει.

Είναι ένα μαγικό πράγμα, ένα θαυμαστό πράγμα.

Και τώρα αυτά τα ζώα της ταιριάς πια, γίναμε και εμείς ζώο της ταιριάς.

δηλαδή οι προπάτορες του ανθρώπου και στην διαδικασία αυτή κύρισαν πολλά εκατομμύρια χρόνια για να μπει η ανθρώπινη υπόσταση σε πραγματοποίηση.

Τι θέλω να πω με αυτό.

Τα ζώα οργανώνονται κατά κάποιο τρόπο από τους βιολόγους σε ομάδες.

Σε ομάδες ανάλογα με κάποια τους χαρακτηριστικά.

Εμείς είμαστε θηλαστικό, αυτό είναι μια μεγάλη ομάδα στην οποία ανήκουμε.

Και δεύτερο, είμαστε και ζώο, το οποίο έχει συγκεκριμένες συμπεριφορές και στάσεις.

Και βέβαια αυτό που κάνει τον άνθρωπο ξεχωριστό είναι ότι περπατούμε σε δύο πόδια.

Είμαστε δίποδο.

Δεν είμαστε οι μόνοι δίποδοι, ας πούμε και η στρουθοκάμηλος είναι δίποδο, αλλά δεν ανήκει, είναι πτηνό, δεν ανήκουμε στο ίδιο είδος.

Ανήκουμε προφανώς σε είδη τετράποδα, τα οποία έγιναν δίποδα.

Αυτό το αποδεικνύει η μέση σας και η μέση μου.

Το σημείο του ανθρώπινου σώματος που πιο εύκολα παθαίνει πρόβλημα και παίρνει στο τηλέφωνο τον τάδε φίλο, τι γίνεται, θα πάμε κινηματογραφικά και ο κινηματογράφος σου λέει, αμάν δεν μπορώ, με έπιασε η μέση μου και πεθαίνω.

Αυτή η ιστορία με τη μέση είναι τελείως διαδεδομένη ανάμεσά μας.

Είναι πολύ εύκολο να έχουμε πρόβλημα στη μέση.

Γιατί, θα σας πούνε οι μελετητές, γιατί ακόμα δεν έχουμε γίνει τέλειο δίποδο.

Θέλουμε μερικά εκατομμύρια χρόνια ακόμα να.

Οπότε πάρτε το απόφαση δηλαδή ότι θα πονάμε εκεί, δεν έχουμε περιθώρια.

Διότι το σώμα μας ήταν σώμα τετραπόδου.

Και το ξέρουμε ότι ήταν σώμα τετραπόδου.

Αυτό το οφείλουμε και πάλι σε ολόκληρη δέσμη επιστημόνων, οι οποίοι με ανθρωπολογικούς και τρόπους ψάχνουν και βρίσκουν και ανασκάπτουν σε διάφορα σημεία της γης για να δουν την εξέλιξη του ανθρωπίνου είδους και εκείνο που τους ενδιαφέρει είναι να δουν πότε το τετράποδο αυτό που σήμερα έχει γίνει δίποδο άρχισε να αποκτά σταθερότερη όρθια στάση.

Προφανώς για εκατομμύρια χρόνια ήμασταν μεταξύ όρθιας και τετράποδης στάσης και τελικά καταλήξαμε να γίνουμε δίποδα.

Η ελληνική λέξη για τον άνθρωπο έχει μία ετυμολογία.

Υπάρχουν, όπως γνωρίζετε, πολλές ετυμολογίες για τον άνθρωπο.

Η μία είναι το άνω θρώσκω.

Δηλαδή, είμαι άνθρωπος επειδή κοιτώ ψηλά. Και γιατί κοιτώ ψηλά, γιατί δεν είμαι σκυμμένος, είμαι δίποδο. Και το σώμα μου σταδιακά έχει πάρει αυτήν την θέση, την όρθια θέση.

Το λέω αυτό διότι ανθρωπολογικές μελέτες που έχουνε γίνει σε διάφορες περιοχές της γης και έχουν βρεθεί, είχαμε την τύχη να βρούμε κάποια οστά, αρχαιότατα οστά μπορεί να μην είχαμε την τύχη να βρούμε πιο αρχαία αλλά αυτά που βρήκαμε λέμε δόξα τον Θεό που τα βρήκαμε γιατί είναι σαν να ψάχνεις όχι τρίχα στον ωκεανό, κάπως έτσι, να βρεις οστά πολύ παλαιών εποχών.

Τα οστά τα οποία έχουν βρεθεί, τα αρχαιότερα οστά ανθρωποειδών, δηλαδή ζώων, τα οποία μοιάζουν με τη σημερινή μορφή του ανθρώπου, είναι οι μορφές τους κοντά σε μια άλλη ομάδα ζώων που είναι κοντινή μας, έτσι κι αλλιώς, είναι στις συγγενείς μας με έναν τρόπο που θα σας εξηγήσω.

Ξέρω ότι είναι δύσκολο να το δεχθούμε ότι αυτή η ουράνια θεϊκή ομορφιά, ρε παιδί μου, δεν μπορεί να σχετίζεται με μια εξέλιξη στην οποία ακουμπάει ένας χιμπατζής σας.

Δεν μπορεί τέτοια ομορφιά.

Σύμφωνο μαζί σας, δεν γίνεται αυτό το πράγμα.

Όμως, τα ζώα τα οποία είναι κοντινότερα Στη ροή εξέλιξή μας, αυτό εξηγούν οι βιολόγοι και οι διάφορες ειδικές επιστήμες, δεν είναι οι πρόγονοι του ανθρώπου, αλλά είναι μία ομάδα ζώων, τα οποία κυλίσανε σε μία εξέλιξη, μπήκαν σε μία εξέλιξη και πήραν διάφορες διαδρομές και εμείς ανήκουμε, είναι παράλληλες διαδρομές ανάπτυξης.

Έχουμε όμως σχέση αρκετά με αυτούς.

το ζώο το οποίο είναι κοντινότερο στον άνθρωπο είναι ο χιμπατζής.

Γι’ αυτό και τον μελετούν οι ανθρωπολόγοι ιδιαιτέρως.

Δεν ξέρω αν ξέρετε, υπάρχουν ανθρωπολόγοι οι οποίοι περνούν μέρες και νύχτες δίπλα στους χιμπατζήδες γιατί θεωρούν ότι από εκεί μπορούμε να καταλάβουμε αρκετά για κάποια από τα δικά μας στοιχεία, ενώ δεν είμαστε εξέλιξη των πυθήκων, αλλά ανήκουμε σε μια ροή εξέλιξης που είναι παράλληλη.

και κοντινή.

Αρκετοί χιμπατζήδες, όπως ξέρετε, ζουν σε πολλές ώρες της ημέρας δίποδα.

Οι χιμπατζήδες είναι τετράποδα, αλλά πολλές ώρες της ημέρας περπατούν δίποδα.

Δηλαδή, είναι στο ανάμεσα.

Επίσης, αν έχετε δει τη φυσιογνωμία τους, τις διάφορες αντιδράσεις που έχουν στην στεναχώρια, ή στη χαρά, αν συμβεί κάτι που τους στεναχωρεί, και οι στεναχωροί έχουν μια έκφραση κοντινή στη δική μας για την έκπληξη, για τη στεναχώρια, για τη χαρά γελούν, αντιδρούν με αυτόν τον τρόπο τώρα κάποιοι μελετητές που τους ασχολούνται μαζί τους θεωρούν ότι έχουν και ηθική αυτό είναι αν τότε μπαίνουμε σε άλλες συζητήσεις Αν πράγματι τα ζώα έχουν ηθική, δεν ξέρω, αυτό θα μας το πούνε οι ειδικοί, μας εξηγούν όμως ότι σε διάφορα είδη χιμπαντζήδων, αυτοί πολεμούν για τη γυναίκα.

Αυτά είναι ζώα.

Όχι κάτι άλλα ζώα εδώ πέρα που το θεωρούν δεδομένο.

Λοιπόν, αυτό μιλάμε για αξίες.

Λοιπόν, οι χιμπατζήδες μεταξύ τους τα αρσενικά διεκδικούν το θηλυκό και με άγριο τρόπο.

Στον ηττημένο ο νικητής φεύγει νικηφόρος.

Ο ηττημένος έχει την ουρά στα σκέλια, όπως καταλαβαίνετε, και τα υπόλοιπα μέλη της ομάδας πηγαίνουν και τον παρηγορούν.

Τώρα, δεν ξέρουμε αν αυτό σημαίνει ηθική, ξέρετε, είναι ένα βήμα αυτό το πράγμα, αλλά φαίνεται ότι υπάρχει μια κοινωνικότητα που ξεπερνάει την απλή κίνηση, ας πούμε.

Ας τα αφήσουμε αυτά όμως για τους ειδικούς, διότι τα ζώα τώρα τα μελετούμε, στην ουσία συστηματικά, και μελετώντας το καταλαβαίνουμε πολλά και από μας, γιατί είμαστε ζώα και πολλούς κώδικες τους καταλαβαίνουμε καλύτερα.

Το λέω αυτό διότι οι χιμπατζήδες και διάφορα άλλα είδη, όπως οι γορίλες είναι πιο απομακρυσμένοι κτλ.

, μπορούν να μας εξηγήσουν κάποια σημεία της παράλληλης εξέλιξης, αλλά πρέπει κανείς να βρει οπωσδήποτε υλικά ανθρώπου.

Και πού βρέθηκαν οστά, τα οποία θεωρούνται προπάτορες της σημερινής μας ανάπτυξης.

Το πού θα βρούμε τα οστά παίζει μεγάλο ρόλο διότι, υπάρχει κάτι που θέλει ο άνθρωπος να μάθει.

Βρε παιδί μου, πού ξεκίνησα, πότε ξεκίνησα, το θέλουμε, το είδος μου, πού πρωτοδημιουργήθηκε, πώς πρωτοδημιουργήθηκε.

Αυτό το ερώτημα δεν είναι το ορεινό, είναι χιλιάδων χρόνων.

Από την ώρα που έχουμε καταγεγραμμένους αρχαίους μύθους των ανθρώπων και θυμίζω ότι καταγραφή έχουμε περί το 3,5 χιλιάδες π.Χ .λέμε άρχισε να γράφει ο άνθρωπος, δηλαδή χθες.

Δηλαδή, χθες.

Αν.

Τι λέγαμε τα δισεκατομμύρια χρόνια, άμα λέμε τρισίμισι χιλιάδες π.Χ., είναι χθες που πίναμε το το γάλα μας στο πρωινό.

Τότε ο άνθρωπος άρχισε να γράφει και μπορούμε να ξέρουμε κάποια πράγματα.

Λοιπόν, από αυτές τις πρώτες καταγραφές, ή αργότερα καταγραφές, ή καταγραφές ατόμων που είχαν.

μόνο προφορική ιστορία, καταγράφηκαν κάποιες κοσμογονίες.

Οι άνθρωποι ήθελαν να καταλάβουν πώς γεννήθηκε ο κόσμος και έπλασαν κοσμογονίες και θεογονίες.

Οι αρχαίοι Έλληνες είχαν κοσμογονία.

Βέβαιος είχαν κοσμογονία.

Άλλοι από αυτοί που έχουμε είναι οι σημερινοί Έλληνες, διότι οι Έλληνες εισέπραξαν το χριστιανισμό, το 400 περίπου μετά Χριστόν, Αλλάξαμε τελείως τις συλλήψεις μας και υιοθετήσαμε τις εβραϊκές συλλήψεις.

Έτσι δεν είναι η κοσμογονία που έχουμε υιοθετήσει, είναι η εβραϊκή κοσμογονία.

Μάλιστα, και αυτή έχει τις δικές της συλλήψεις που τις ξέρουμε όλοι.

Ο Θεός έκανε τον άνθρωπο σε 7 μέρες, κτλ, τη γη κτλ.

Τώρα βέβαια υπάρχουν κι άλλες κοσμογονίες.

Πολλές! Κάθε φυλή, χιλιάδες φυλές που βρίσκουμε στον Αμαζόνιο, στη Σιβηρία, στα δάση, έχουν κοσμογονία.

Αναρωτήθηκαν πως γεννήθηκα και λένε μια απάντηση ρε παιδί μου.

Συνήθως μπλέκονται ζώα, άνθρωποι, είναι ένας θρύλος, ένας μύθος που έχουνε πλάσει.

Όταν πήγαν οι Ευρωπαίοι στην Αυστραλία, μια Ήπειρος, Η Αυστραλία εδώ κατοικούνταν από ντόπιους κατοίκους που τους λέμε στα αρχαία ελληνικά αβορίγινες.

Είναι aboriginal.

Είναι αγγλική λέξη που την έχουμε υιοθετήσει ειδικά για τους αυτόχθονες της Αυστραλίας.

Για να ξεχωρίζουν οι αυτόχθονες της Αυστραλίας από άλλους αυτοχθόνους.

Οι αυτόχθονες της Αυστραλίας είχαν φτάσει και εγκατασταθεί στην Αυστραλία περίπου το 55-60.000 π.Χ.

Πολύ πρόσφατα, μα πολύ πρόσφατα.

Επαναλαμβάνω, πρέπει να εκπαιδευτούμε σε αυτό.

Δεν είναι τίποτα 60.000 π.Χ. για τη μεγάλη ιστορία, αλλά για τη δική μας ιστορία μοιάζει μεγάλο.

Από πού ήρθαν αυτοί οι Αβορίγινες; Μας λένε οι ειδικοί ότι ήρθαν από την Ινδονησία, από την Ιάβα, από τη Σουμάτρα και πέρασαν στην Αυστραλία σε εποχές που ήταν ενωμένα ή πολύ κοντά αυτά τα νησιά με την Αυστραλία.

Αυτοί οι Αβορίγινες κατοίκησαν στην Αυστραλία που είναι η πιο άνιδρη ήπειρος της γης.

Δεν ξέρω αν το γνωρίζετε αυτό.

Εγώ πριν το διαβάσω δεν το ήξερα, μετά πήγε και ο γιος μου εκεί και έζησε 7-8 χρόνια, οπότε την έχω επισκεφθεί αυτή την Ήπειρο.

Η Αυστραλία είναι η κόλαση της ερήμου.

Όλο αυτό το κομμάτι της είναι μια τεράστια έρημος κατακόκκινη, στην οποία ζουν τα πιο δηλητηριώδη ήδη στη γη.

Οι πιο δηλητηριώδεις αράχνες, σκορπιοί και φίδια κατοικούν εκεί πέρα.

Πού όμως υπάρχει πράσινο σε αυτή την ήπειρο; Στα βόρεια, στα ανατολικά, στα νότια και στα δυτικά.

Αυτή είναι η ζώνη του πρασίνου.

Και εκεί μάλιστα έχει και τροπικό περιβάλλον η Αυστραλία.

Γιατί σας το λέω αυτό, διότι στο 16ο αιώνα Ολλανδοί, αυτοί οι Αβορίγινες, ζούσαν εκεί πέρα μόνοι τους.

σε μια ήπειρο αποκομμένη, χιλιάδες χρόνια.

Είναι κατάμαυροι, αν φέρετε την εικόνα των Αβορίγινων, είναι πραγματικό κατράμι και έχουν μεγάλο ανάπτυγμα στη μύτη, μεγάλο ανάπτυγμα στο στόμα και ψηλό μέτωπο, η κόγχη του φρυδιού τους κατεβαίνει κάθετα πάνω απ’ τα μάτια.

Σας φέρνω την εικόνα.

Αυτή η περιγραφή έχει σημασία, για αυτό που θα σας πω.

Διότι αυτοί οι Αβορίγινες κατοικούσαν σε αυτή την τεράστια Ήπειρο και όταν ήρθαν οι Ευρωπαίοι, υπολογίζεται ότι σε όλη αυτή την Ήπειρο κατοικούσαν 300.

000 άνθρωποι.

Σ’ όλη την Ήπειρο.

300.

000 άνθρωποι.

Ήταν πάρα πολύ αραιοκατοικημένοι.

Ήπειρος χωρισμένοι σε 500 και σ’ περίπου φυλές.

Το λέω αυτό διότι Οι Ολλανδοί είναι πρώτοι που ήρθαν στην Αυστραλία.

Οι Ολλανδοί στο 16ο αιώνα ήταν πάρα πολύ μετά Χριστό.

Τώρα, χθες.

Όχι χθες, δηλαδή σήμερα το πρωί.

Οι Ολλανδοί, όταν ήρθε η ώρα των μεγάλων ανακαλύψεων των Ευρωπαίων, κάναν ένα άθλο και έφτασαν στην Αυστραλία κινούμενοι στον Ινδικό Ωκεανό.

Δεν ήξεραν πού πηγαίνουν, αλλά έφτασαν σ’ αυτή εδώ τη ζώνη της Αυστραλίας και την έκαναν σταθμό για να πηγαίνουν στην Ινδονησία που εκεί είχε μπαχαρικά κατάλληλα για το μεγάλο τους εμπόριο.

Η περιοχή που ήρθαν της Αυστραλίας ήταν αυτή η άγονη και άχαρη περιοχή και δεν δώσανε μεγάλη σημασία σε αυτή τη γη που είδανε.

Ποιος έδωσε σημασία σε αυτή τη γη; Οι Άγγλοι που ήρθαν μετά.

150 χρόνια μετά ο Ναύαρχος Κουκ. Ο Κουκ ήρθε με τα πλοία του και ο καλός θεός, η Αγγλία είχε το κοκαλάκι της νυχτερίδας.

Για 200 χρόνια είχε κοκαλάκι, δεν το συζητώ.

Ο Κουκ ήρθε στη σωστή μεριά, δηλαδή στην ανατολική πλευρά της Αυστραλίας και είδε τα ωραιότατα δάση, τα νερά, κροκόδειλοι, ό,τι θες, τροπικό πράγμα.

Και είδε και τους Αβορίγινες βεβαίως, βεβαίως.

Και οι Άγγλοι αποφάσισαν ότι θα μετατρέψουν την Αυστραλία καταρχήν σε φυλακή, μακρινή φυλακή, άρχισαν να στέλνουν εδώ φυλακισμένους από την χώρα τους και σταδιακά άρχισαν να εγκαθίσταται, να εγκαθίσταται, να εγκαθίσταται και έτσι η Αυστραλία έγινε προέκταση της Αγγλίας.

Δεν είναι τίποτα άλλο παρά η προέκταση της μαμάς Αγγλίας.

Γιατί σας το λέω όλα αυτά; διότι όταν ήρθε ο λευκός άνθρωπος, ο Αβορίγινας της Αυστραλίας ήταν χαμένος από χέρι.

Χαμένος από χέρι, δεν υπήρχε περίπτωση να επιζήσει αυτός ο πολιτισμός, διότι όταν ήρθαν οι Άγγλοι εδώ, οι Αβορίγινες της Αυστραλίας ζούσαν στην περίοδο του Κυνηγίου.

Δεν είχαν καν μπει στην περίοδο της Γεωργίας.

και έφτασαν οι Άγγλοι, οι οποίοι στον αιώνα που έφτασαν, ήταν έτοιμοι να μπουν στη βιομηχανική επανάσταση, είχαν μπει.

Δηλαδή, έχουμε μια τεράστια απόσταση πολιτισμού.

Και τους συνέτριψαν αυτούς τους ντόπιους κατοίκους.

Τους συνέτριψαν, ο δυτικός άνθρωπος συνέτριψε τους ντόπιους κατοίκους πάντα, βρίσκοντας κάποιο λόγο.

Στη συγκεκριμένη περίπτωση, επειδή οι άνθρωποι αυτοί, Στη μορφή που σας περιέγραψα, είναι η κοντινότερη στη μορφή του χιμπατζή, ανθρώπινη μορφή.

Οι Άγγλοι και οι Ολλανδοί βρήκαν την δικαιολογία ότι δεν είναι άνθρωποι ακριβώς, είναι ζώα.

Δεν ξέρω αν ξέρετε, στην Αυστραλία μέχρι πρόσφατα, μέχρι το μέσο του 20ου αιώνα, οι Αβορίγινες της Αυστραλίας ανήκαν στην πανίδα της Αυστραλίας.

Στην πανίδα της Αυστραλίας.

Τόσο πολύ.

Πρόσφατα, δηλαδή είναι 40-50 χρόνια, ίσως υπερβάλλω, που κατετάγησαν στους ιππικώσεις της και έγιναν ενσωματώθηκαν στην Αυστραλιανή ζωή.

Τώρα, πρόσφατα.

Γιατί σας τα λέω όλα αυτά; Διότι αυτοί οι Αβορίγινες, όταν ήρθανε οι Άγγλοι και οι Ολλανδοί, δεν έχουνε γραφεί, δεν το συζητούμε, δεν γράφουνε τίποτα, έχουνε προφορική γλώσσα.

Ένα καλό που έκαναν οι Άγγλοι είναι ότι κάθισαν και έγραψαν θρύλους τους.

Ενδιαφέρθηκα να γράψουν, να καταγράψουν θρύλους αυτών των Αβορίγινων.

Και έτσι μπορώ να σας διαβάσω μια κοσμογονία των Αβορίγινων, της Αυστραλίας, οι οποίοι εξηγούσαν για χιλιάδες χρόνια, βρισκόμενοι στην Αυστραλία, πώς δημιουργήθηκε η γη. Αυτό δεν είναι η κοσμογονία; Πώς δημιουργήθηκε η γη, ακούστε λοιπόν πως δημιουργήθηκε η γη σύμφωνα με τους Αβορίγινες της Αυστραλίας οι πρώτοι ζήσανε εκείνοι τον πολύ παλιό καιρό είναι οι Γουαντζινα τον όνειρο καιρό, ακούστε τι ωραία. Τον όνειρο καιρό πριν έρθουν οι κατακλυσμοί.

Κρατήστε αυτό το σημείο στις κοσμογονίες αυτού του πλανήτη.

Στις αρχαιότερες και νεότερες υπάρχει η λέξη κατακλυσμός.

Αυτό το είδος εδώ θυμότανε για μεγάλο διάστημα κάποιο κατακλυσμό που είχε γίνει.

Περί τίνος πρόκειται θα το πούμε.

Το πουλί Γουαντζίνα, ο Κάβουρας Γουαντζίνα, μεταφέρανε τους μεγάλους βράχους, τους έριξαν στο βαθύ νερό, τους ώρευσαν στη γη.

Άλλοι Γουαντζίνα, όλων των ειδών, ο Πύθωνας των βράχων, το Καγκουρό, μόχθησαν με τους βράχους, έσκαψαν τα ποτάμια.

Αυτή ήταν η Γουαντζίνα.

Ήταν όνειρο-καιρός τότε.

Ιδού η εξήγηση.

Αυτός ο κόσμος δημιουργήθηκε με κοινή δράση ζών και θεοτήτων, οι οποίοι έδρασαν και δημιουργήσαν τον κόσμο.

Μια άλλη κοσμογονία από την Ιαπωνία αυτή, Εξηγεί πάλι πώς δημιουργήθηκε ο άνθρωπος και η γη.

Η Ιαπωνία είναι ένα νησιωτικό κράτος.

Είναι αυτό εδώ που βλέπετε.

Βλέπουμε στο χάρτη μας.

Είναι μόνο νησιά η Ιαπωνία.

Δεν έχει στερεά στην Ενδοχώρα.

Και έτσι οι Ιάπωνες προφανώς μπήκανε στην πρόκληση να εξηγήσουν πώς πρώτα πρώτα και σταμάτησαν να πλέουν τα νησιά τους, εδώ κάπως ήταν σαν πλοία και το σκεφτήκανε αυτό και μας έδωσαν κάποιους θρύλους τους που εμπεριέχουν πολύ σεξ διότι για γέννηση μιλάμε, πως θα γίνει το πράγμα, χρειάζεται να δράσει κάποιος για να υπάρξει γέννηση και στην περίπτωση των Ιαπώνων ήταν δύο θεότητες, ο Ιζανάκι Νομικότο και η Ιζανάμι Νομικότο.

Μια μή τους χωρίζει και ένα κ.

Αυτοί λοιπόν οι δύο θεότητες έπαιξαν μεγάλο ρόλο και τους διέταξαν οι θεοί να κάνουν τα παρακάτω που θα σας πω.

Λοιπόν, το λοιπόν είναι στο θρύλο.

Όλοι οι ουράνιες θεότητες πρόσταξαν τις δύο θεότητες, η Ζανάκινο Μικότο και η Ζανάμινο Μικότο, εντός εισαγωγικών, τώρα τι τους πρόσταξαν, να διορθώσουν, να στερεώσουν αυτή την πλεούμενη γη.

Η γη κυλούσε και έπρεπε να σταθεροποιηθεί.

Και ενώ τους εμπιστευόταν αυτό το έργο, τους προσέφεραν ένα θεϊκό στολισμένο δώρο.

Όταν αυτοί οι δύο στέκονταν στην κυματιστή γέφυρα του ουρανού, κυματιστή με κεφαλαίο το Κ, τη γέφυρα κεφαλαίο, δηλαδή είναι μια σπουδαία γέφυρα εκεί στον ουρανό που σταθήκανε, Ριοντύριο να πούμε, βύθισαν το θεϊκό δώρο.

Το κύλισαν, το κούνησαν κυκλικά στο θαλάσσιο ελάτι και το τράβηξαν, κάνοντας το νερό να παφλάσει.

Αυτή τη στιγμή, οι αλμυρές σταγόνες που έπεφταν από το δόρι, έμειναν στην επιφάνεια και έγιναν τα νησιά από αλάτι, δηλαδή γίνανε τα νησιά.

Τώρα πρέπει να δημιουργηθεί και η ζωή, να γεννηθεί ζωή.

Και πάλι το ανέλαβε αυτό το ζεύγος, Ζανάκι Νομικότο και Ζανάμη Νομικότο, που ήταν ζεύγος για εκατομμύρια χρόνια και τώρα καταλαβαίνουν τι κάνει ένα ζεύγος τέλος πάντων για να είναι ζεύγος δηλαδή είχαμε ένα θέμα με αυτούς τους δύο, ήταν λίγο ανενημέρωτοι έχοντας λοιπόν κατεβεί από τον ουρανό ασχολήθηκαν οι δύο αυτοί, τύποι, το ζεύγος να υψώσουν τον σεβαστό ουράνιο στύλο Τότε ο Ιζανάκι Νομικότο ρώτησε τη σύζυγό του Ιζανάμι Νομικότο.

Ακούστε τι ρώτησε αυτός ο άνδρας.

Πώς είναι φτιαγμένο το σώμα σου; Εκατομμύρια χρόνια είναι μαζί και τώρα διανοείται να.

τι να πω, δεν κάνω σχόλια.

Αυτή απάντησε.

το σώμα μου είναι επεξεργασμένο αλλά έχει ένα μέρος που αυτό δεν είναι κατεργασμένο.

Τότε του κόψε του Ιζανάκη νομικότο, ο οποίος είπε το σώμα μου είναι επεξεργασμένο αλλά έχει ένα μέρος που είναι πολύ κατεργασμένο.

Έτσι σκέφτομαι, ήταν αστέρι ο Ιζανάκη, ότι αν τρυπήσω και φράξω το ακατεργασμένο μέρος σου με το δικό μου το τέλειο κατεργασμένο, θα δώσουμε γέννηση στη γη.

Πώς φαντάζεσαι τη γέννηση, γιατί να φιλομαθήσω, ο Ιζανάκη και ρωτούσε την Ιζανάμη.

Ιζανάμι Νομικό το απάντησε ωραία.

Ήταν έτοιμο το πράγμα.

Λοιπόν, το λοιπόν είναι πάλι στο θρύλο.

Ο Ιζανάκι Νομικότο είπε τότε εσύ και εγώ ας γυρίσουμε γύρω από τον σεβαστό ουράνιο στήλο και ας ενωθούμε.

Γύρισαν γύρω-γύρω από ένα στύλο.

Τι μου λέτε τώρα.

Όταν γύρισαν, η Ιζανάμι Νομικότο μίλησε πρώτη και είπε, «Ω, τι γοητευτικός άνδρας τώρα τον είδε!».

Τι να πεις, ουδέν σχόλιο! Ο Ιζανάκι Νομικότο είπε, «Ω, τι γοητευτικό κορίτσι!».

Αφού ο καθένας είπε αυτό, ο Ιζανάκι Νομικότο είπε στη σύζυγό του, Ας πάμε στην κάμαρά μας.

Και πήγαν και απέκτησαν έναν γιο.

Τον Χειρούκο.

Άρα, να τος ο προπάτορας, ο Χειρούκο.

Ακούστε την επόμενη φράση.

Τον εγκατέλειψαν, αφήνοντάς τον να απομακρυνθεί πάνω σε ένα μικρό καλαμένιο πλοίο στο ποτάμι.

Ακούω.

Ισ-Ισ-Ισ-Ισ-Ισ-Ισ-Ισ-Ισ-Ι��-Ισ-Ισ-Ισ-Ισ! Που σημαίνει Μωυσής, Μωυσής-Ισ-Ισ-Ισ-Ισ-Ισ! Διότι αυτή η ιστορία! Είδαμε τον κατακλυσμό στους Αβορίγινες, να είναι με το καλημέρα κι εδώ μόλις δημιουργήθηκε ο πρώτος άνθρωπος το βάλανε μέσα σakuφλ، οι δύο γονείς το βάλανε σε ένα κανό, το ρίξανε στο ποτάμι, και πήρε τον δρόμο του.

Αυτή η ιστορία με το να γεννιέται ένα παιδί, να το βάζουν στο ποτάμι, να κυλάει στο ποτάμι και κάπου μακριά να είναι η κόρη του βασιλιά, να το παίρνει το παιδί και το παιδί να γίνεται βασιλιάς, είναι πασπαρτού.

Σε πάρα πολλά αρχαίες ιστορίες.

Δηλαδή, ήταν τι να πω.

Ένας αρχαίος επαγγελματικός προσανατολισμός.

Αντί να είναι το παιδί σου στην ανεργία, το βάζεις στο καλάθι, κυλάει στο ποτάμι και γίνεται βασιλιάς διευθυντής τράπεζας με τα σημερινά δεδομένα τ.

π.

Τι να πω, α βλέπω ότι ενθουσιαστήκατε με τη λύση, τους κανακάρηδες μας τους βάλουμε στο ποτάμι γιατί δεν βλέπουμε λύση μπροστά γρήγορα Λοιπόν, το λέω αυτό διότι όποιος μελετάει τους αρχαίους θρύλους των λαών, που πολλοί αυτοί χάνονται, δεν ξέρεις ακριβώς πότε δημιουργήθηκαν, πολλοί από αυτούς απέχουν τόσο πολύ ο ένας από τον άλλον που δεν υπάρχει περίπτωση ο ένας να έχει ακούσει του άλλου, φαίνεται ότι υπήρχε ένας κώδικας έτσι σε αυτούς τους αρχαίες εποχές που τους έκανε να μιλούν για τον κατακλυσμό.

Το κατακλυσμό είναι πάρα πολύ συχνό.

Όπως ξέρετε και οι αρχαίοι Έλληνες είχαν το κατακλυσμό του Δευκαλείωνος και τα λοιπά.

Και βέβαια αυτοί θα το δούμε αργότερα.

Κι άλλοι βασιλείς γίνονται βασιλείς επειδή η μητέρα τους τους άφησε στο καλάθι και τους βρήκανε στο ποτάμι.

Γιατί το λέω αυτό.

Διότι το πώς γεννήθηκε η Γη, απασχόλησε και απασχολεί τον άνθρωπο, το πώς γεννήθηκε το είδος του.

και δίνει απαντήσεις με θρύλους, με ιστορίες.

Οι σημερινοί, όπως σας είπαμε, μελετητές, προσπαθούν να δώσουν με τεκμήρια.

Με τεκμήρια αρχαιολογικά, παλαιοντολογικά, δηλαδή ξεφεύγει πλέον και από την αρχαιολογία αυτό το οποίο γίνεται.

Είναι τόσο αρχαία αυτά τα οποία αναζητούν.

Και από αυτά μπορούμε να πούμε το εξής.

τις αρχαιότερες περιοχές εύρεσης οστών μπορεί να είναι και τυχαίο.

Δεν ξέρω.

Έχει συμβεί.

Είναι στην Αφρική.

Η Αφρική μας έχει δώσει τα αρχαιότερα οστά ανθρωποειδών.

Οστά που να μας επιτρέπουν να πούμε ότι αυτό το «ον» που αποκαθιστούμε βάζοντας τα οστά στη σειρά, είναι άνθρωπος, αλλά βέβαια όχι με την σημερινή μας μορφή, είναι ανθρωποειδή που το σώμα τους θα έχετε δει τα οστά αυτά, το σώμα τους είναι κυρτό, είναι πολύ μεγαλύτερο το άνοιγμα των ώμων, το σώμα είναι κυρτό και τα χέρια μακριά, είναι ανάμεσα στο τετράποδο και στο δίποδο και προσπαθούν βρίσκοντας οστά κάθε τόσο να δούνε ποια ήταν η σειρά της ανόρθωσης.

Και μιλούμε για άνθρωπο ιδί μέχρι να μιλήσουμε για άνθρωπο.

Λέμε τη λέξη άνθρωπο όταν πια βρίσκουμε οστά που είναι όρθια και έχει αποκατασταθεί κατά κάποιο τρόπο η ισορροπία με την σπονδυλική στήλη.

Μέχρι στιγμής στον 20ο αιώνα έχει γίνει μεγάλη προσπάθεια σε αυτή την κατεύθυνση Αλλά είναι και τελείως τυχερό τι θα βρεις.

Είναι σαν να ψάχνεις, τι να πω.

Για καλή τύχη μελετητών, κυρίως, οι Αμερικανοί είναι οι ειδικοί που ψάχνουν περισσότερο αυτά τα θέματα, αγγλοσάξονες γενικά, τα αρχαιότερα δείγματα ωστών έχουν βρεθεί στην Ανατολική Αφρική.

Αυτό που σήμερα είναι Αιθιοπία, Σομαλία, Κένια, Τανζανία, και εδώ βρεθήκανε ώστα περίπου 4 εκατομμυρίων χρόνων.

Αυτό έκαμε τους ειδικούς να πιστέψουν ότι το ανθρώπινο είδος στην ουσία ξεκινά από την Ανατολική Αφρική.

Είναι η περιοχή στην οποία έγινε η μετάλλαξη και γίναμε ανθρωποειδή και μπήκαμε στην κατηγορία του ανθρώπου πλέον.

Την θεωρία τους αυτή την ενισχύουν και νέα ευρήματα.

Πριν από ένα μήνα ανακοινώθηκε ότι βρέθηκε στη Νότια Αφρική, πάλι δηλαδή στην Αφρική, Αυτό ενισχύει τις θεωρίες εδώ στη Νότια Αφρική μέσα σε ένα σπήλαιο οστά που τα τοποθετούν σε περίπου 3,5 εκατομμύρια χρόνων και επίσης σχετικά πρόσφατα άλλες ομάδες έχουν εντοπίσει οστά στη Βόρεια Αφρική γύρω στα 3 εκατομμύρια χρόνων οστά.

Αυτό το γεγονός ότι τα οστά τα αρχαιότερα που έχουν βρεθεί μέχρι σήμερα περιλαμβάνουν μια ζώνη της Ανατολικής Αφρικής που παραμένει τα αρχαιότερα που έχουν βρεθεί αλλά γενικά των παραλίων της Αφρικής, των παραλίων προς την Μεσόγειο, προς την Ερυθρά και προς τον Ινδικό Ωκεανό έχει ωθήσει αρκετούς μελετητές έως πολλούς να θεωρούν ότι υπάρχουν επαρκεί στοιχεία που αποδεικνύουν ότι ο άνθρωπος γεννήθηκε στην Αφρική και μάλιστα στην Ανατολική Αφρική.

θα γνωρίζετε τη Λούση ίσως που θεωρείται η μητέρα όλων μας τώρα.

Αυτά είναι και παιχνίδια των ερευνητών διότι όταν βρέθηκε αυτός ο πολύ αρχαίος σκελετός των 4 εκατομμυρίων χρόνων πριν από 40-30 χρόνια η ανασκαφής άκουγαν Beatles.

Είχανε Beatles.

Και την ώρα που βρήκανε αυτό το σκελετό, έπαιζε το Lucy in the sky with diamonds.

Που είναι ένα τραγούδι των Beatles.

Και εξ’αυτού, επειδή ο σκελετός αυτός αποδείχθηκε ότι είναι θηλυκού, την ονόμασαν Lucy.

Και έτσι θα διαβάζετε και θα ξέρετε γιατί Lucy και ένα, η Lucy έτσι και η Lucy αλλιώς.

Η Λούση στο μεταξύ, την ακούς Λούση και νομίζεις ότι είναι καμιά αγγλοσάξονα, μια κυρία ξανθιά με γαλανά μάτια και είναι ένα τέρας όταν το βλέπεις, διότι για μας είναι τερατώδεις αυτές οι ανθρώπινες μορφές στην πολύ αρχαία τους εξέλιξη.

Θέλω να σας πω το εξής.

Και εμείς εξελισσόμαστε.

Και εσείς και εγώ μέσα στη μικρή μας ζωή κάνουμε ένα μικρό βήμα προς κάποια άλλη εξέλιξη.

Απλώς είναι τόσο μικρό που δεν το βλέπουμε.

Αλλά χιλιάδες γενεών που θα έρθουν και θα έρθουν και θα έρθουν και θα έρθουν και θα έρθουν θα φέρουν μια νέα εξέλιξη.

Έτσι ώστε σε πεντακόσια εκατομμύρια χρόνια από τώρα θα μας κοιτάνε και θα μας βλέπουνε κακάσχημους, φρικτούς, ελεεινούς.

Πώς βλέπουμε εμείς αυτούς; Α, και βέβαια εκείνοι θα έχουν κάτι άλλο.

Υποτίθεται ότι το κεφάλι θα είναι μεγάλο, ότι τα χέρια κατά τους ειδικούς ήδη μεταλλάσσονται, τα χέρια του ανθρώπου επειδή πλέον δεν τα χρησιμοποιούμε με τον τρόπο που τα χρησιμοποιούσαμε και ότι μακροπρόθεσμα εδώ θα κρέμονται κάτι κλωστές.

Το λέω αυτό διότι θα κοιτάς σε εκατομμύρια χρόνια στον καθρέφτη και θα βλέπεις αυτό που σας περιέγραψα και θα είσαι βέβαιος ότι είσαι πανέμορφος.

Γιατί αυτή θα είναι η μορφή στην οποία θα είσαι εξοικειωμένος και θα βλέπεις κάποιους τύπους αυτής στις ζώνεις και θα μιλάς για αυτούς, όχι για τους ανθρώπους του, την Λούση.

Μιλάμε ακόμη περισσότερο διότι δεν σταματά η εξέλιξη.

Τώρα, αυτές αυτά τα ευρήματα στην Αφρική ενισχύονται και η θεωρία αυτή ενισχύεται.

Το λέω αυτό με επιφύλαξη διότι όταν μιλούμε για θέματα για θέματα τόσο μεγάλης, μεγάλου βάθους αρχαιότητος βάζεις πάντα ένα ερωτηματικό διότι δημιουργούνται θεωρίες με βάση αυτά που βρήκες και αυτά που βρήκες είναι τυχαίο, είναι ελάχιστα μπορεί κάποια στιγμή να βρεθεί κάτι άλλο και να πεις δεν ισχύει αυτό το πράγμα αλλά τι να κάνεις, με αυτά που έχεις, με αυτά αποφασίζεις και λες, κατά πάσα πιθανότητα αυτή είναι η ιστορία Πού αλλού έχουν βρεθεί αρχαίοι σκελετοί.

Στην Ευρώπη, η αρχαιότερη σκελετοί, μετά από ότι η Αφρική έχει τους αρχαιότερους, δεν το συζητούμε.

Είναι στην Ισπανία.

Στην Ισπανία έχουν βρεθεί σκελετοί περίπου ενός και κάτι εκατομμυρίων χρόνων.

που σημαίνει, που αυτό ενισχύει τις υποθέσεις που σας είπα πριν, διότι η υπόθεση είναι ότι ο άνθρωπος περπάτησε, περπατούσε, περπατούσε κινούντας στα εκατομμύρια χρόνια και πέρασε στην Μεγάλη Ήπειρο.

Σε αυτό το σημείο θέλω να σας πω το εξής.

Η Ευρώπη, η Ασία και η Αφρική είναι μια Ήπειρος.

Είναι ενωμένες.

Η Ευρώπη από την Ασία δεν ξεχωρίζει σε τίποτα.

Κοιτάξτε το χαρτί.

Ξεχωρίζει σε τίποτα.

Για αυτό και ο σωστός όρος είναι Ευρασία.

Διότι δεν υπάρχει κανένα διαχωριστικό που να χωρίζει την Ευρώπη από την Ασία.

Λαμβάνω τη δύμη να σας αναγγείλω ότι ούτε η Αφρική.

Διότι η Αφρική μπορεί να κρέμεται.

Γιατί είμαι ο καταστροφέας των Λέιζερ εγώ.

Η Αφρική μπορεί να κρέμεται σαν τσαμπί από την Ασία, αλλά είναι ενωμένη.

Εδώ πέρα, στο ύψος της Αιγύπτου, η Αφρική με την Ασία είναι ενωμένη.

Περπατάς, δεν χρειάζεται να περάσεις θάλασσα.

Τώρα χρειάζεται, γιατί το πριν από 150 χρόνια, το 1867, άνοιξε η διόριδα του Σουέζ, που είναι τεχνητή.

Κανονικά, αυτές οι τρεις Ιππύρους είναι ενωμένες, περπατάς αυτές τις Ιππύρους.

Επομένως, αυτοί οι άνθρωποι πριν εκατομμύρια χρόνια που μετακινούνταν χωρίς να έχουν χάρτη, περπατούσαν, περπατούσαν, περπατούσαν, μπορούσαν να περάσουν άνετα στην Ασία.

Άνετα.

Ανυσχύει η θεωρία που λέμε.

Όσον αφορά δε την Αφρική, την Ισπανία, το πέρασμα του Γιβραλτάρ είναι ένα στενό πέρασμα θαλάσσιο που κατά καιρού στην ανθρώπινη ιστορία ήταν πολύ κοντήτερα ή και ενωμένο με την Αφρική.

Εξ’αυτού η Μεσόγειος αρκετές φορές στην ιστορία της έχει υπάρξει ως λίμνη.

Γι’αυτό και πολλά από τα πετρώματά μας όπως ξέρετε στην περιοχή μας εδώ στην Μεσόγειο κυριαρχεί σχιστόπλακες που προέρχονται από οργανισμούς της θάλασσας.

της θάλασσας, από εκατομμύρια οργανισμούς της θάλασσας.

Και βρίσκεις σκιστολυθικά πετρώματα στην κορυφή του Ολύμπου.

Και λεκτικά, στην κορυφή του Ολύμπου.

Και λες πού βρέθηκε εδώ πάνω τέτοιο πέτρωμα.

Ποιος ξέρει πόσες φορές.

Ξέρουν οι μελετητές, είναι ορισμένες φορές που είχε καλυφθεί όλο αυτό από θάλασσα.

Για χιλιάδες χρόνια και μετά ξανά δυθίστηκε.

όποτε έσπαζε εδώ, η Δίοδος.

Διότι η Μεσόγειος είναι υπό θάλασσα του Ατλαντικού Οκεανού.

Καταλαβαίνετε τι εννοώ.

Αυτός είναι ο τεράστιος οκεανός και η Μεσόγειος είναι μια λίμνη που συνδέεται με τον Οκεανό από τον Γιβραλτάρ.

Τις πύλες του Ηρακλαίου, όπως τις έλεγαν οι αρχαίοι Έλληνες.

Το Γιβραλτάρ, η λέξη Γιβραλτάρ είναι νεότερος όρος, είναι αραβικός όρος.

Τόσο καλά.

Γιατί σας το λέω, διότι δύο ευρήματα στην Ισπανία, που είναι αρχαία, πολύ παλαιά, γύρω στο 1-1,2 εκατομμύρια, ευρήματα στον Καυκάσο, εδώ είναι η περιοχή του Καυκάσου, είναι τα βουνά ανάμεσα στην Μαύρη θάλασσα την Μαύρη θάλασσα και την Κασπία θάλασσα εκεί ονομάζεται η περιοχή του Καυκάσου εκεί έχουν βρεθεί επίσης αρχαίοι σκελετοί σε σημείο που όταν, επίσης γύρω στο 1.

900.

000 χρόνων σε σημείο που όταν βρέθηκαν αυτοί οι σκελετοί ονομάστηκε ο τύπος του ανθρώπου που ανήκουμε σε καυκασιανός τύπος Εμείς ανήκουμε στον καυκασιανό τύπο.

Διότι στις ασκελετούς αυτούς, είχαν τις αναλογίες περίπου της μορφής που έχουμε εμείς.

Ποιες περιοχές του κόσμου ανήκουν στον καυκασιανό τύπο, είναι η Ευρώπη μέχρι τα Ουράλια περίπου.

Τα Ουράλια είναι εδώ, μία οροσιρά κάθετη στη Ρωσία, περίπου σε αυτό το σημείο.

Από εδώ και πέρα, οι πληθυσμοί αρχίζουν και έχουν σχιστά μάτια και τα ζυγοματικά τους γίνονται ενωτονότερα και το χρώμα του δέρματος τους αλλάζει και η αναλογία των ρουθουνιών της μύτης τους είναι διαφορετική, έχουν σημασία όλα αυτά.

Ο άνθρωπος απέκτησε μορφές μέσα στα χιλιάδες χρόνια, δημιουργήθηκαν δηλαδή ζώνες εμφάνισης του ανθρώπου που σχετίζεται με την επιβίωση του σε σχέση με το κλίμα.

Παραδείγματος χάρην θα έχετε δει ότι οι αισκημόοι έχουν μύτη λεπτή και στενή.

Αυτό το τμήμα τους εδώ είναι στενό.

Και το ρουθούνι έρχεται λεπτό να ανοίγει προς τα κάτω.

Γιατί είναι στενό αυτό το τμήμα, μας εξηγούν οι ειδικοί, για τον εξής λόγο.

Μου το εξήγησε μια συνάδελφος που ασχολείται με αυτά και είναι γιατρός και ενώ είναι μπροστά σου δεν το έχεις σκεφτεί ποτέ.

Μου είπε, έχεις σκεφτεί ποτέ τι καταπληκτικό όργανο είναι η μύτη μας.

Αυτή η μύτη με τον οποίο ασχολούμαστε μόνο όταν έχουμε συνάχη.

Και μου εξήγησε, μπαίνει σε αυτό το ρουθούνι.

αέρας μίον 40 βαθμών και μέσα στη διαδρομή 2 εκατοστών έχει γίνει συν 37.

Είναι ένα καταπληκτικό όργανο αυτή η μύτη μας και μπαίνει μέσα στο σώμα μας και ενσωματώνεται με το.

Γιατί είναι λοιπόν πολύ στενή η μύτη στους πολύ βόρειες περιοχές, να μπαίνει ο αίρας λίγος λίγος, να μπορολαβαίνει, να θερμανθεί πριν φτάσει.

Αντιθέτως, στον Αφρική, επειδή υπάρχει πολύ ζέστη και υγρασία, είναι το αντίθετο, είναι τα ρουθούνια με γάλα για να αποκαθίσθεται η ισορροπία.

Εξ’ αυτού διπλάστηκαν διάφορες μορφές.

Λέμε η κίτρινη φυλή, η λευκή φυλή, η κόκκινη φυλή, η μαύρη φυλή.

Και αυτές έχουν και υποφυλές.

Το έλεγα όμως αυτό πριν με την αφορμή της καυκασιανής μας μορφής.

Ποιες περιοχές του κόσμου οι κάτοικοι τώρα έχουν, αν αμυγνιόμαστε όλη η γη, δεν θα υπάρχει αυτό, αλλά μέχρι πρόσφατα, μέχρι σήμερα κάπως το παρακολουθείς.

Πού είναι η καυκασιανή εμφάνιση των ανθρώπων.

Ξεκινάει από την Ινδία.

Η Ινδία είναι το ανατολικό όριο της καυκασιανής φυλής.

Από την Ινδία και ανατολικότερα αρχίζουν τα μάτια να γίνονται σχιστά και το νοτιότερο τμήμα εδώ που είναι η Ινδοκίνα, να πω σε αυτό το σημείο ότι η Ινδοκίνα δεν είναι χώρα.

Είναι σύνηθες λάθος που κάνουμε να νομίζουμε ότι η Ινδοκίνα είναι μια χώρα.

Δεν είναι χώρα, είναι σύμπλεγμα χωρών.

Όπως λέμε τα Βαλκάνια, όπως λέμε η Σκανδιναβία.

Είναι πολλές χώρες μαζί.

Εδώ λοιπόν, στην περιοχή της Βυρμανίας της Ινδοκίνας, αρχίζουν τα μάτια και είναι σκιστά, αλλάζει η διαδρομή εδώ των ζυγοματικών.

Τα μαλλιά των ανθρώπων γίνονται πολλά και δυνατά.

και δυνατά, αυτοί οι λαοί σπάνια έχουν φαλάκρες.

Μαύρα στυπνά με τα ξένια μαλλιά.

Και εδώ, στο νότιο από την Κίνα, ενώ είναι σχιστά τα μάτια, το δέρμα είναι με λαμσό.

Όμως βορειότερα, εδώ που είναι η ζώνη της Κίνας και όσο πάμε βορειότερα, το δέρμα γίνεται χλωμό.

και αυτό λέμε κίτρινη θηλή με σχιστά μάτια.

Με σχιστά μάτια και ένα άλλο χαρακτηριστικό.

Οι άνθρωποι από εδώ, χοντρικά και πέρα, ανατολικά, όχι η Ινδία, ανατολικά είναι άτριχοι.

Άτριχοι, άτριχοι.

Οι άνδρες δεν έχουν τρίχες στο σώμα τους.

Τώρα οι δυτικοί ξυρίζονται, Οπότε θα γίνουμε.

Ξυρίζονται οι άντρες, δεν το ξέρα τώρα.

Ό,τι πείτε, δεν πειράζει, η σωτηρία της ψυχής είναι πολύ μεγάλο πράγμα.

Η δική μου πολιτισμική εξήγηση του ότι ξυρίζονται οι άντρες είναι ότι επίκυται η κυριαρχία της Κίνας, η παγκόσμια πολιτισμική κυριαρχία της Κίνας, οπότε προετοιμαζόμαστε.

Αφού οι Κινέζοι είναι άτρηχοι, τα παλικάρια μας ήδη ξυρίζονται.

Τι να πω και τι να είπω, είναι άτρηχοι.

Κρυφυλάξτε το άτρηχο αυτού των λαών εκεί.

Είναι ενδιαφέρον διότι εμείς εδώ στην βυτική πλευρά που είμαστε, σε σχέση με αυτούς, έχουμε ταυτίσει τον ανδρισμό με την τρίχα.

Ενώ εκεί δεν υπάρχει.

Και το λέω αυτό διότι οι φοβερότεροι πολεμιστές στην ιστορία της ανθρωπότητας, οι πιο αδυσσόπιτοι πολεμιστές και ανάμεσά τους ο φοβερότερος που έβγαλε ποτέ η γη, ο Τζενγκίς Χαν που βγήκε από εδώ από τη Μογγολία ήταν άτριχος.

Οπότε λαβάμπτε τη μήνα σας αναφέρω ότι το πράμα ισορροπεί.

Είναι άτρυχη από εδώ πέρα.

Και όσο πάμε βορειότερα είναι κίτρινη.

Κίτρινη δεν είναι, είναι χλωμή.

Και όσο πάμε βορειότερα αλλάζει λίγο και το μέγεθος της μύτης.

Οι καυκασιανοί λοιπόν φυλοί ξεκινά περίπου από την Ινδία περιλαμβάνει αυτό που είναι σήμερα Πακιστάν, Αυγανιστάν.

Στο βόρειο του Αυγανιστάν υπάρχουν φυλές ήδη με σχιστά μάτια.

την περιοχή του Ιρακ, την Σαουδική Αραβία, η κάτοικη της Τουρκίας σήμερα παραδόξως και θα σας εξηγήσω, επίσης είναι στην Καυκασιανή Φυλή, και βέβαια εδώ το τμήμα της Ρωσίας που είναι η Σλάβη, και η Ισκαλντιναβία και όλη η Ευρώπη και η Βόρεια Αφρική.

Η Βόρεια Αφρική επίσης ανήκει στην Καυκασιανή Φυλή.

Με την ευκαιρία αυτή θέλω να πω το εξής, η Αφρική χωρίζεται σε δύο Ιππύρους.

Είναι η υπερσαχάρια Αφρική και η υποσαχάρια Αφρική.

Είναι τελείως διαφορετικές αυτές οι δύο Ιππυροί.

Και στην ιστορία τους, και τη βιολογική τους ιστορία και την ιστορία της ζωής των ανθρώπων, διότι η βόρεια Αφρική μετέχει της ιστορίας της μεσογείου και της ερυθρές θελάσσες.

Η υποσαχάρια Αφρική έχει άλλη μορφή, είναι νεγροειδής μορφή και επίσης έχει άλλη ιστορία και άλλα δεδομένα.

Τώρα γιατί τα λέμε όλα αυτά; Διότι ξεκινήσαμε λέγοντας ότι αρχαία οστά έχουν βρεθεί γύρω στο ένα εκατομμύρι του, ενός εκατομμυρίου εδώ στην Ισπανία, στο Γκάφκασο.

Αρχαία οστά έχουν βρεθεί και στην Κίνα και σε περιοχές της Σιβυρίας.

Είχαν βρεθεί και εδώ στην Ελλάδα κάποια οστά, θα τα γνωρίζετε, στην Χαλκιδική, τον Άρη Πουλιανό ίσως το θυμάστε, που είχε πιστέψει ότι τα οστά τα οποία εντόπισε είναι του 900.

000 π.

Χ.

και είχε αν θυμάστε πριν από 40-50 χρόνια γίνει μεγάλη συζήτηση γι’ αυτό διότι πράγματι αν ήταν τόσο αρχαία αυτά τα οστά θα έπαιζε ρόλο στην κατάταξη του πώς κινήθηκε ο άνθρωπος Όμως αυτά τα οστά που βρήκε αυτός ο αρχαιολόγος, νομίζω ότι ήταν ο κ.

Πουλιανός, από μελέτες που έγιναν αργότερα, τοποθετούνται στο 250-280 χιλιάς π.

Χ.

δηλαδή νεότερα, οπότε δεν είναι η Ελλάδα μέχρι στιγμής στο χάρτη των πολύ αρχαίων ωστών.

Όμως αυτό τι λέει αυτή η κίνηση των οστών που βρίσκουμε ίσως είναι τυχαία, ότι υπήρχε μέχρι στιγμής, αυτό αποδεικνύει, υπήρχε μια κίνηση.

Αυτών των ανθρωποϊδών και των ανθρώπων πολύ αργή μέσα στο χρόνο σε εκατομμύρια χρόνια.

Δεν ξέραν πού πήγαν, μη νομίζετε ότι είχαν κανένα χάρτη, η ζωή τους οδηγούσε.

Ο δηγός επήγαιναν να δω κάποιος εδώ κάποιος εκεί, λίγο παραπέρα λίγο παραπέρα ψάχνοντας τροφή, αυτό ψάχνανε δεν ξέρανε πού πάνε και πέρασαν στην ευρασία.

Τώρα αυτό που ξέρουμε πάλι από τα ευρήματα τα μέχρι τώρα πάλι βάζουμε πάντα ερωτηματικό.

Τι να κάνουμε με αυτά που έχουμε τα ευρήματα μέχρι τώρα οι ειδικοί το υπογράφουν αυτό το πράγμα.

Ο άνθρωπος έζησε την μεγάλη του φάσης της εξέλιξης, αν όχι στην Αφρική, πάντως στο σύμπλεγμα αυτών των τριών υπήρων μαζί.

Δηλαδή στην Αφρική, στην Ασία και στην Ευρώπη, διότι εδώ έχουν βρεθεί αρχαιότατοι σκελετοί ακόμη και ο δικός μας σκελετός, ας πούμε, Αν είναι του 300.

000, 280.

000 λέω της Χαλκιδικής δεν είναι και μικρό.

Πράμα είναι πάρα πολύ παλαιό.

Αντιθέτως στην Αμερικανική Ήπειρο και στην Αυστραλία δεν έχει βρεθεί κανένας αρχαίος κελετός και η δική είναι βέβαιη ότι αυτές οι δύο Ήπειροι κατοικήθηκαν πολύ πρόσφατα.

Η Αμερικανική Ήπειρος υπολογίζεται ότι δέχθηκε τους πρώτους κατοίκους γύρω στο 55.

000 π.

Χ.

δηλαδή πρόσφατα.

Η ΔΕ Ήπειρος της Αυστραλίας γύρω στο 40-30.

000 π.

Χ.

όπως σας είπα.

Δηλαδή πρόσφατα.

Και από πού ήρθαν αυτοί οι άνθρωποι εκεί, η απάντηση είναι απ’ την Ασία.

Αν κοιτάξει κανείς έτσι επιπόλαια όπως συνηθίζουμε να κοιτάμε το χάρτη, θέλω να σας πω κάτι.

Αυτός ο χάρτης που βλέπουμε είναι λάθος.

Είναι λάθος χάρτης.

Δεν μπορεί παρά να είναι λάθος.

διότι η Γη είναι στρογγυλή και εμείς θέλουμε να τη δούμε τετράγωνη.

Δεν έχουμε ακόμη βρει να τετραγωνίζουμε τον κύκλο.

Όμως μας βολεύει να τη δούμε σε τέτοια επιφάνεια, γι’ αυτό και την παραβιάζουμε για να τη δείξουμε.

Δηλαδή τι θέλω να πω με αυτό.

Λόγω του ότι θέλουμε να δείξουμε κάτι σε αυτή τη διάσταση, η πόλη, δηλαδή, από αυτή τη ζώνη και πάνω, ο χάρτης παραπλανεί.

Παραπλανεί διότι μεγεθύνει τις γιές.

Δεν μπορεί να τις παρουσιάσει αλλιώς.

Για να δεις σοστά ένα χάρτη, άμα θέλεις πρώτα πρώτα, το καλύτερο είναι η σφαίρα.

Να το έχεις, η σφαίρα.

Τώρα δεν τα βλέπεις τη σωστό μέγεθος.

Αν θέλεις να το δεις σε επιφάνεια, η σωστότερος τρόπος, εδώ κρύπτονται μαθηματικά από πίσω, οι άνθρωποι που ασχολούνται με τους χάρτες και τη χαρτογραφία, είναι μαθηματικοί, δεν είναι αστεία.

Για να το δεις σωστότερα τα μεγέθη της Γης, σωστότεροι είναι αυτά οι χάρτες που όλοι τους έχουμε δει, που είναι η Γη κομμένη σε φέτες σαν πορτοκάλι.

και έτσι κόβοντας φέτα μπορείς να μειώσεις την παραμόρφωση.

Το έλεγα αυτό διότι κοιτάμε επί πόλε αυτό το χάρτη, ωραία, και λέμε, μα πως είναι δυνατόν άνθρωποι από την Ασία να πάνε στην Αμερική τόσο μακρινή απόσταση.

Δεν είναι μακρινή απόσταση.

Η Ασία και η Αμερική βρίσκονται δίπλα-δίπλα και επειδή αυτός ο χάρτης είναι λάθος εκ των πραγμάτων, δείχνει τον Βερήγγιο Πορθμό δυό φορές.

Λογικό, δεν υπάρχει δύο φορές ο Βερήγγιο Πορθμός, απλώς πώς αλλιώς να το κάνουμε τεχνικά.

Ξέρουμε, έχουμε κάνει τη σύμβαση ότι το δεχόμαστε αυτό το πράγμα.

Αυτή η μύτη εδώ της Ασίας, σε σχέση με αυτή τη μύτη της Αμερικής, είναι πολύ κοντά.

Το αχωρίζει ένα παγωμένος διάδρομος νερού, που λέγεται, τον λέμε σήμερα, Βερήγγιο πορθμό, από το όνομα ενός Νορβηγού στην πραγματικότητα, δανεικής καταγωγής, που τον μίστοσε ο Τσάρος της Ρωσίας, για να χαρτογραφίσει αυτές εδώ τις περιοχές, γιατί η Ρωσία της είχε φτάσει μέχρι τον Ιρηνικό Καιονόδο και θελαξέρετε τι γίνεται εκεί πέρα.

Και αυτός ο Μπέρινγκ έκανε θαύματα.

Ήταν ένας κληροτράχυλος θαλασσοπόρος.

Μη βλέπετε τη θάλασσα έτσι γαλάζια.

Όμορφη, όμορφη.

Δεν είναι το Αιγαίο εκεί πέρα.

Εκεί είναι πάγος.

Πάγος.

Είναι πολύ κρύα θάλασσα.

και αυτός ο Μπέριγκ έκανε θαύματα, ο Καψερός το χαρτογράφισε αυτό το πράγμα εδώ μπήκε σε νησιά, περπάτησε, κατέγραψε και πέθανε κιόλας πέθανε σε αυτή τη διαδρομή, αλλά είχε προλάβει να δώσει το έργο του και προς τιμήν του ονομάστηκε ο πορθμός αυτός Μπέριγκ ένα νησί μεγάλο ονομάστηκε Μπέριγκ, γενικά η Ρωσία τον τιμήσε πολύ τον Μπέριγκ Αλλά ο πορθμός υπήρχε και πριν τον Μπέρινγκ βέβαια και από εδώ πέρασαν οι κάτοικοι της Ασίας προς την Αμερική.

Πέρασαν οι κάτοικοι της Ασίας προς την Αμερική.

Κοιτάξτε τώρα περίπου τόση είναι η απόσταση.

Δεν είναι μικρή, αλλά δεν είναι και τόσο μικρή για να περάσει κανείς.

Όμως, πότε πέρασαν οι άνθρωποι από εδώ, υπολογίζεται ότι θα πρέπει να συνέβει σε περιόδους που η Γη ήταν παγωμένη.

Που είχαμε δηλαδή περιόδους παγετώνων, όπως λέγεται.

Αυτή η Γη, το σπίτι μας αυτό, έχει περάσει από τα χίλια μύρια κύματα στα εκατομμύρια και δισεκατομμύρια χρόνια της γένεσης και της ζωής του και ανάμεσα στα άλλα που έχει ζήσει είναι περιόδοι μεγάλων πτώσεων της θερμοκρασίας και περιόδους μεγάλων ανόδων της θερμοκρασίας.

Και ξανά, και ξανά, και ξανά, όχι μία φορά σε αυτά τα εκατομμύρια χρόνια, θα γνωρίζετε ότι τώρα συζητούμε για την άνοδο της θερμοκρασίας του περιβάλλοντος και το αποδίδουμε στην άφρονα στάση του ανθρώπου της βιομηχανικής επανάστασης να ριπένει την ατμόσφαιρα, πιθανόν να είναι αυτό, αλλά είναι άλλοι επιστήμονες που λένε ότι δεν είναι αυτό, είναι μία από τις φυσικές κινήσεις που είχαν συμβεί στη ιστορία της γης.

Ξανά ανεβαίνει η θερμοκρασία, έχει συμβεί χιλιάδες φορές, θα ξανανέβει και θα ξαναπέσει.

Δεν ξέρω, δεν παίρνω θέση σε αυτό, αλλά το βέβαιο είναι ότι πράγματι έχει συμβεί, επανειλημμένα, να ανέβει και να πέσει η θερμοκρασία.

Να κάνουμε ένα διάλειμμα, 20 περίπου λεπτόν, για να συνεχίσουμε.

και ξέρω ότι οι καπνιστές ήδη έχουν βασανιστεί.

Ξεκινάμε.

Μη μου τεμπελιάζετε πολύ, για να ξαναρχίσουμε τη δουλειά μας.

Ο άνθρωπος έφτασε εδώ, που έφτασε γιατί ήταν εργατικόον.

Σας βλέπω δηλητηριώδη.

Λοιπόν, λέγαμε στο προηγούμενό μας μάθημα ότι η Ήπειρος που απέκτησε ενωρής ανθρώπινη παρουσία είναι αυτή η τριπλή.

Δηλαδή Αφρική, Ευρώπη και Ασία που είναι συνδεδεμένες.

Αντιθέτως οι δύο άλλες Ήπειροι, αυτή η πολύ μεγάλη Ήπειρος, η Αμερικανική, Αλληλικανική απέκτησε πολύ πρόσφατα πληθυσμούς, εκεί γύρω στο 60-50.

000 π.

Χ.

Και η Αυστραλία ακόμη πιο πρόσφατα, εκεί γύρω στο 40-30.

000 π.

Χ.

Και στις δύο περιπτώσεις, το άνθρωπος πέρασε από την Ασία.

Και μπορούμε να το δούμε αυτό, διότι οι κάτοικοι αυτής της Ιππίρου και αυτής της Ιππίρου είναι άτρηχοι.

Οι κάτοικοι αυτών των νησιών εδώ του Ηρηνικού.

Όπως ξέρετε ο Ατλαντικός Οκεανός, αυτός εδώ ο Οκεανός είναι μεγάλος, για τους ναυτικούς είναι αδυσσόπητος, γιατί δεν έχει νησιά, είναι θάλασσα, αδιατάρακτη θάλασσα.

Ο Ηρηνικός είναι πολύ μεγαλύτερος, αλλά έχει πολλά, πολλά, πολλά, πολλά συμπλέγματα μικρών νησιών.

Οι κάτοικοι αυτών των νησιών στον Ιρηνικό είναι άτρυχοι.

Άτρυχοι είναι αυτοί εδώ και άτρυχοι είναι αυτοί εδώ.

Που θα πει ότι προήλθαν από τις περιοχές των ατρίχων.

Δηλαδή από αυτή εδώ τη ζώνη.

Που ταιριάζει.

Ταιριάζει και όλες διότι αυτή εδώ η ζώνη βγαίνει πολύ γρήγορα Συγγνωρά, στην περιοχή που σήμερα είναι Αλλάσκα, εδώ αυτό το άκρο της Αμερικανικής Χερσονήσου, και από αυτή εδώ τη ζώνη, είναι λογικό, οι άνθρωποι να πέρασαν στα νησιά του Ηρηνικού μέσα στα χιλιάδες χρόνια και έχουν τις ίδιες μορφές.

Ή μορφές που έχουν εξελιχθεί, αλλά δείχνουν ότι ξεκίνησαν από μία.

Σκεφτείτε έναν Ινδιάνο των παιδικών μας χρόνων, των ταινιών που έχουμε δει, που έχουμε διαβάσει.

Ποια είναι η μορφή του Ινδιάνου; Γιατί οι κάτοικοι της Αμερικής σήμερα είναι απόγονοι των Εγκλέζων και των Ισπανών και των Πορτογάλων.

Δεν μιλούμε για αυτούς, γιατί αυτοί πήγαν τα τελευταία πεντακόσια χρόνια.

Οι κάτοικοι αυτοίς της Ιππίρου, οι προ-κολομβιανοί κάτοικοι, όπως λέμε, αν τους θυμηθείτε και σήμερα υπάρχουν.

Οι Ισπανοί προσπάθησαν να εξοντώσουν όλους τους, τέλος πάντων, ήταν προκομένοι, εξόντουσαν πολλούς.

Αλλά πολλοί τους διέφυγαν, διότι εδώ πέρα στο Μεξικό, στις περιοχές της Λατινικής Αμερικής, που έχουν οι Άνδης πανίψηλα βουνά όπου διασώθηκαν αρκετοί ντόπιοι κάτοικοι και έτσι μέχρι σήμερα στην Λατινική Αμερική μπορείς να δεις άτομα που έχουν την αρχαίγονη μορφή.

Ποια είναι η μορφή του Ινδιάνου που ξέρουμε; Είναι μακρόσθενο πρόσωπο, έντονα ζυγοματικά, λεπτή γαμψί μύτη, σχιστά μάτια, Ψηλό μέτωπο και τα μαλλιά πLucyα να ξεκινούν σε πίσω μέρος της κεφαλής.

Αυτή τη μορφή τη βλέπουμε εδώ σε φυλές της Ασίας.

Που προφανώς από εκεί πέρασε ποιοι ήταν και πότε, δεν θα το μάθουμε πότε.

Εκεί πέρασαν και έχουμε αυτή τη μορφή.

Τώρα, όπως είπαμε στην Αυστραλία, ο άνθρωπος πέρασε πάλι από την Ασία, αλλά προέρχονταν σε μετακινήσεις από την υποσαχάρια Αφρική.

Ξεκίνησε από την υποσαχάρια Αφρική ομάδες, οι οποίες προφανώς πηγαίνοντας προς τα Ανατολικά, πέρασαν στην Αυστραλία.

Και εδώ έχουμε άλλη εικόνα των πραγμάτων.

Έχουμε τον μαύρο, τον έχρικο, μάλιστα πολύ μαύρο, όπως σας είπα.

Ξέχασα να σας πω στο προηγούμενό φορά, ότι πρόσφατα στην Αυστραλία, επειδή μιλάμε για τους αυορίγυνες, σχετικά πρόσφετα πριν από καμιά οικουσιαριά χρόνια, λίγο, ας πούμε, καμιά δεκαριά χρόνια πριν από την Ολυμπιάδα του Σίθνεη.

Η κυβέρνηση της Αυστραλίας ζήτησε συγγνώμη στους αυορίγυνες για την καταστροφή τους τα τελευταία 200 χρόνια και έσπασαν τα τηλέφωνα των πρώτων βοηθιών.

Διότι πολλοί από αυτούς τους καψερούς μόνο που άκουσαν μια συγγνώμη, πάθανε συγκοπή.

Τόσοι ήταν οι πίκρα, στην οποία ζούσαν παραμερισμένοι, παραπεταμένοι λες και ήταν, που δεν το άντεξε, η καρδιά τους δεν το άντεξε.

Θέλω να πω τι φέρνει ο κύκλος των πράγματων.

Τούτοι εδώ πέρα είναι καταστραμένοι, δεν υπάρχει περίπτωση.

Αλλά στην Λατινική Αμερική επέζησαν.

Όμως αυτή τη στιγμή τι μας ενδιαφέρει.

Μας ενδιαφέρει ότι αυτοί οι δύο Ήπειροι επικίστηκαν από άλλες Ήπειροι, μέσω Ασίας και οι δύο.

Τώρα σε αυτήν τους την μετακίνηση οι άνθρωποι, δημιούργησαν, όπως είπαμε, φιλετικές.

Υπήρχαν αυτές τις φιλετικές ομάδες, που είναι ευαναγνωστές, τις βλέπεις.

Εδώ μιλάμε για κόκκινη φυλή.

Δεν είναι κόκκινη.

Είναι με λαμψή, με κάποια κοκκινή, ίσως, απόχρηση.

Δεν είναι κόκκινη.

Ενώ αυτή εδώ η ζώνη, όσο πάμε πιο ψηλά, είναι λιθκή, όλο και πιο χλωμή.

Δεν τους βλέπει ο ήλιος εξάλλου, όπως καταλαβαίνετε.

Εκτός όμως από αυτό οι άνθρωποι φαίνεται, ζώντας σε μεγάλα διαστήματα κοντά κάποιες ομάδες, κάποιες φυλές, ανέπτυξαν, δεν ξέρουμε πότε ξεκίνησε αυτό το μεγάλο επίτευμα αυτού του είδους που λέγεται άνθρωπος, την επικοινωνία.

Τη γλωσσική επικοινωνία.

Τα ζώα επικοινωνούν.

Όλα τα ζώα επικοινωνούν.

Το ξέρουμε αυτό.

βγάζουν ήχους που για το είδος τους είναι αναγνωρίσιμοι.

Έτσι δεν είναι.

Δηλαδή κάποια λυχτίσματα των σκύλων, κάποια νιαουρίσματα της γάτας.

Για τα άλλα ζώα έχουν κάποιο μήνυμα, κάποια απόχρωση.

Ο άνθρωπος έκανε βήματα σε σχέση με αυτό.

Προφανώς, από τομμύρια χρόνια θα είχαμε επικοινωνία τέτοιου τύπου.

δηλαδή κραυγές, ήχοι, κινήσεις κτλ.

αλλά σαν είδος μπήκαμε σε γλώσσα.

Κατακτήσαμε ένα μεγάλο πράγμα, τη γλώσσα.

Πότε δημιουργήθηκαν οι γλώσσες των ανθρώπων; Αγνωστό.

Χάνεται στο βάθος, δεν μπορούμε να το ξέρουμε.

Και εκείνο που νομίζουμε μέχρι τώρα, χωρίς να είναι βέβαιο, είναι ότι έχουμε την πλουσιότερη γκάμα γλωσσικής έκφρασης από κάθε άλλο ζώο.

Μέχρι πρόσφατα, υπήρχε η άποψη, ξέρετε, επειδή είναι βαρύ να δέχεσαι ότι ανήκεις στο ζωικό βασίλειο, ήθελες να πιστεύεις ότι εσύ ρε παιδί μου είναι τα ζώα, είναι τα φυτά και είσαι εσύ που δεν είσαι ζώα ρε παιδί μου.

Μπορεί τέτοια προσβουλή.

Λοιπόν, όταν είχε αρχίσει αυτή η ιστορία να είναι φανερό ότι είσαι ζώο, υπήρχαν γραμμές αμήνεις.

Εγώ ζωο ή ο άνθρωπος ζωο, μα ο άνθρωπος έχει κάνει εργαλεία.

Τα ζώα δεν έχουν κάνει εργαλεία.

Είναι άλλο πράγμα ο άνθρωπος.

Αφού ελέγχθη αυτό, μέσα σε λίγο κατέρευσε βεβαίως διότι τα ζώα κάνουν εργαλεία.

Οι πήθηκοι όταν βρουν ένα καρπό παίρνουν μία πέτρα και το σφάνε.

Οι κάστορες για να κτίσουν τις καταμπληκτικές τους κατασκευές, όχι απλώς χρησιμοποιούν μοχλό.

Παίρνουν ένα ξύλο μέσα στο ποτάμι, το βάζουν κάτω από ένα άλλο ξύλο, το πιέζουν και σηκώνεται το άλλο ξύλο.

Εδώ πέρα έχουμε για προχωρημένου.

Να μην πούμε τις κατασκευές που κάνουν, ας πούμε, οι Τερμίτες, οι οποίοι κατασκευάζουν κτίσματα μεγαλύτερα από του Δουμπάι, αναλογικά με το μέγεθος τους.

Είναι πολύ ψηλότερα.

Και ενώ το περιβάλλον στο οποίο ζουν έχει συν 50 βαθμούς, μέσα σε αυτό την κατασκευή τους, που είναι ουρανοξύστες, Οι δοξίστες, η θερμοκρασία είναι σταθερά 17 βαθμί.

Μη τσουμπίσεις μ’ ο Φουζίτσου! Εδώ πέρα μιλάμε για καταπληκτικές επιδόσεις.

Δεν πέφτει η θερμοκρασία όταν ευαίνονται, έχουν κάνει τέτοιους διαδρόμους κτλ.

Ή των πουλιών, ή των κατασκευές, θαυμαστές κατασκευές.

Άλλη γραμμή αμίνης ήταν η γλώσσα, η επικοινωνία.

Μα ο άνθρωπος επικοινωνεί, τα ζώα δεν επικοινωνούν.

Απεδείχθη ότι επικοινωνούν.

Τώρα που τα μελετούμε, μάλιστα, αποδεικνύεται όλο και περισσότερο.

Και είναι μάλιστα μερικά ζώα που είναι και φιερά.

Το έχουμε πλέον μελετήσει.

Το ζώο του οποίου έχουμε μελετήσει περισσότερο τις κραβιές και τους ήχους είναι τα δελφίνια.

Όπως ξέρετε, ήδη έχει εκδοθεί λεξικό των δελφινιών.

έχουν αναγνωριστεί μερικές, όχι πολλές, μια δυο χιλιάδες ήχοι τους.

Οι οποίες έχουν βεβαιωθεί ότι αυτό όταν το βγάζουν σημαίνει αυτό.

Και μάλιστα κάποια είναι και ξυδικευμένα του τύπου μη σε ξαναδω μασκαρά στο δρόμο μου, την έχεις βαμένη ας πούμε, δηλαδή είναι ο θυμωμένος δελφίνος τώρα αυτός.

ή ο ερωτευμένος Δέλφνος λέει κούκλα το βράδυ έλα εκεί σε περιμένω.

Δηλαδή εδώ έχουμε, έχουμε, έχουμε εξέλιξη στο θέμα αυτό.

Να σας πω κάτι πρόσφατα, γίνονται μεγάλες μελέτες στα ζώα, ειδικά ως προς την επικοινωνία διότι πολλά προσπαθούμε να καταλάβουμε από αυτό και πρόσφατα έβλεπα ένα ντοκιμαντέρ ωραιότατο για ένα ζώο της Αφρικής που μου είναι άγνωστο, Είναι άγνωστο, δεν το ήξερα και μικρό ζωάκι, τώρα δεν ξεχνώ και το όνομά του.

Αλλά μας εξηγούσε το εξής, ότι οι μελετητές είχαν καταλάβει κάποιους ήχους και αυτό το ζωάκι έχει σαν εχθρό του το φίδι.

Όταν λοιπόν βλέπει αυτό το ζώο φίδι βγάζει μια συγκεκριμένη κραυγή που σημαίνει φίδι.

Προσοχή φίδι.

Λοιπόν, συνέβη το εξής καταπληκτικό.

Είναι ένα τέτοιο ζωάκι πάνω σε ένα κλαδί.

Και κάτω εντοπίζει κάτι που αγαπάει αυτό το ζώο, τρώει ας πούμε, το μήλο τώρα, λέω μια σαχλαμαρά, ένα καρπό που το αγαπάει πολύ.

Αυτό λοιπόν το ζωάκι είναι πάνω στο κλαδί και εντοπίζει με τα μάτια του ένα μήλο ας πούμε, που δεν είναι μήλο, κάποιο άλλο καρπό.

Την ώρα που τον εντοπίζει και πάει να κατεβεί έρχονται δυο τρία του είδους του προς το μήρος του και αυτό το σιχαμένο βγάζει κραυγί προσοχή φίδι και αυτά τρέχουν και φεύγουν για να φάει το μήλο.

Ελληνικής καταγωγής είναι βέβαιο αυτό.

Εξάγουμε πολιτισμό δεν υπάρχει περίπτωση.

Αυτά είναι επικοινωνίες.

Έχουν επικοινωνία τα ζώα.

Τους λύκους ξέρουμε τι σημαίνουν κραυγές τους και ακόμη είμαστε στην αρχή.

Είναι κραυγές.

Προφανώς και εμείς για εκατομμύρια χρόνια θα βγάζαμε κραυγές.

Που όμως αυτές σταδιακά διαμορφώθηκαν πολύ πλειερέστερα.

προφανώς διότι το είδος μας μάλλον έχει το τελειότερο εγκέφαλο αποκτήσει από όλα τα λαζόα.

Το άρα πέκτησε χρόνο με το χρόνο μέσα σε αυτή τη μακρά πορεία, μάλλον είμαστε οι εφιέστεροι αυτής της γης.

Αλλά περιμένετε λίγο γιατί με τις έρευνες μπορεί να καταρρέψει και αυτό το.

και αυτό το οχυρό.

Το βέβαιο είναι ότι το είδος μας, αυτό το μακρότατο χρόνο της επιβίωσης του πάνω στη γη, Δεν είναι το μοναδικό, όπως ξέρετε οι κατσαρίδες θεωρούνται αξιότερες σε αυτό το τομέα, δηλαδή ότι θα είναι τα τελευταία ζώα που θα χαθούνε.

Αλλά το δικό μας ζώο αποδείχθηκε καταπληκτικό, το δικό μας είδος, ότι επέζησε όλων των αλλαγών αυτής της γης.

Ανεβήκανε θερμοκρασίες, κατέβηκαν θερμοκρασίες, έπεσαν μετεωρήτες στη μια περιοχή στην άλλη και κατάφερε να επιβιώσει και να ζει σε όλη τη γη.

Από το Σιν 50 μέχρι το Μιον 50.

Είναι άθλος αυτό το πράγμα.

Να καταφέρει να επιζήσει και ζει σε όλες τις υπήρους της γης με την εξαίρεση της ανταρκτικής.

στην οποία δεν κατοικούν ούτε πολλά ζώα όπως ξέρετε γιατί εδώ είναι οι χαμηλότερες θερμοκρασίες αυτού του πλανήτη.

Έχει μετρηθεί μίον ενέντε τόσο βαθμί.

Εδώ μιλάμε για ανήκουστα πράγματα.

Πρέπει να σας πω ότι η Ανταρκτική είναι ήπειρος.

Ο βόρειος πόλος δεν είναι.

Το λέω αυτό διότι, όμως αλλιώς, η Ανταρκτική θα γίνει το τελευταίο μας καταφύγιο εκεί πέρα, θα γίνει η Παιδιάδα.

Αντιθέτως, ο Βόρειος Πόλος θα λιώσει και θα είναι μόνο θάλασσα.

Έτσι λοιπόν, το ένα με μια μεγάλη κατάκτηση είναι οι γλώσσες.

Αναπτύχθηκαν γλώσσες.

Ούτε ξέρουμε πότε, ούτε ακριβώς πού, προσπαθούν οι γλωσσολόγοι τώρα, δηλαδή μετά από εκατοντάδες χιλιάδες χρόνια να ομαδοποιήσουν τις υπάρχουσες γλώσσες, τις επιβιώνουσες γλώσσες για να δουν τι γλώσσες υπήρξαν, πώς ήταν η αρχική τους δομή.

Οι γλωσσολόγοι, ξέρετε, που ασχολούνται με αυτά είναι οι αρχαιολόγοι της γλώσσας.

Παίρνουν την μορφή των γλωσσών και προσπαθούν να τις καλήσουν, να μπουν μέσα, να βρουν ρίζες, όπως λένε και να παραβάλουν τις ρίζες και να πούν αυτή η γλώσσα με την άλλη μοιάζει να έχει κοινές ρίζες.

Άρα κάποτε κάποιες φυλές των ανθρώπων ζήσανε σχετικά κοντά σε μια περιοχή και έτσι ανέπτυξαν κοντινό τρόπο επικοινωνίας γι’ αυτό και λέμε ότι αυτή εδώ η γλώσσα είναι έτσι, η άλλη είναι αλλιώς, η άλλη είναι αλλιώς.

Υπολογίζεται ότι οι περισσότερες γλώσσες στον κόσμο ομιλούνταν λίγο πριν τη μεγαλύτερη επανάσταση που έχει συμβεί μέχρι τη στιγμή σε αυτό το είδος μας.

Το είδος μας έζησε πολλές επαναστάσεις.

Μία ήταν η επανάσταση της φωτιάς, δηλαδή να τυθασεύσει την φωτιά.

η άλλη ήταν η βελτίωση των εργαλείων του.

Ξεκίνησε σαν τα ζώα, χρησιμοποιώντας αυμά την πέτρα, σταδιακά την έβαλε πάνω σε ένα ξύλο, την έδεσε με έντερα, την έδεσε με φυτικά, φυτικά νήματα, έξησε τις αιχμές να τις κάνει πιο αιχμηρές, βελτίωσε τα εργαλεία του, αυτά είναι επαναστάσεις, έγιναν μέσα στο μακρό χρόνο.

η φωτιά έπαιξε τεράστιο ρόλο γιατί άλλαξε και την διατροφή του ανθρώπου και μέσα σε αυτό το μακρό χρόνο οι άνθρωποι διαμόρφωσαν γλώσσες οι οποίες φαίνεται ότι ήταν περισσότερες από ποτέ την παραμονή της μεγαλύτερης επανάστασης που μας έχει συμβεί μέχρι σήμερα που είναι η Γεωργική Επανάσταση Η Γεωργική Επανάσταση είναι αυτή η οποία μας μετέτρεψε από κυνηγούς και καρποσιλέκτες σε γεωργούς.

Επομένως, σε εγκατεστημένους.

Όντας καρποσιλέκτες και κυνηγοί μετακινούμασταν.

Από την ώρα που γίναμε γεωργοί εγκατασταθήκαμε σε ένα μέρος και αυτό έφερε αυτό που ζούμε σήμερα.

Είμαστε παιδιά της γεωργικής επανάστασης, κατά κύριο λόγο εμείς που είμαστε εδώ μέσα.

Και βέβαια είμαστε και παιδιά της δεύτερης μεγάλης επανάστασης, της βιομηχανικής επανάστασης που είναι πρόσφατη.

Το λέω αυτό διότι τις παραμονές της γεωργικής επανάστασης, η οποία έμελε να αλλάξει τη ζωή της ανθρωπότητας όσο τίποτε άλλο, υπολογίζεται ότι πρέπει στη Γη να ομιλούνταν γύρω στις 13.

000 γλώσσες.

Αυτή είναι υπολογισμή κάπως ευθαίρετη, κάπως τεκμηριωμένη των ειδικών.

Και προσέξτε να δείτε στις παραμονές της Γεωργικής Επανάστασης, που την τοποθετούμε γύρω στο 15-12.

000 π.

Χ.

, ο πληθυσμός αυτής της Γης ήταν λίγα εκατομμύρια.

2-3 Ελλάδες όλοι υγιοι.

Ήταν εξαιρετικά αραιός ο πληθυσμός.

Τούτο το πράγμα να είμαστε 7 δις είναι άθλος των τελευταίων χρόνων.

Ο 20ος αιώνας μπήκε με 3,5 δις.

Μέσα σε 100 χρόνια έχουμε γίνει 7 δις και τώρα είμαστε 7,5 δις.

Αυτός ο ρυθμός πολλαπλασιασμού αυτού του είδους, οπωσδήποτε θα είναι μια επόμενη πρόκληση.

Η ανθρωπότητα δεν είχε ζήσει με τέτοιους αριθμούς, αυτά είναι ανήκωστα πράγματα, είναι τελείως τελευταία.

Όσο ζούσαμε ως καρποσιλέκτες και ως κυνηγή, είμασταν ελάχιστοι, μικρές ομάδες.

Η γεωργική επανάσταση που έγινε εκεί γύρω στο 15.

000, βοήθησε στο να αυξηθεί ο αριθμός των κατοίκων αυτής της γης.

Και βέβαια οι μεγάλοι αριθμοί αύξεσεις οφείλονται στη βιομηχανική επανάσταση, διότι τώρα έχουμε τελείως άλλες προβλέψεις υγείας, εμβόλια, οι άνθρωποι δεν πεθαίνουν πολύ λιγότερη θνησιμότητα παιδική, τα παιδιά πεθαίναν πάρα πολλά, τα νεογένικα πεθαίναν σε μεγάλους αριθμούς, τώρα αυτό έχει αντιμετωπιστεί σε αρκετό κομμάτι της υγείας επιτυχώς ή αρκετά επιτυχώς, με αποτέλεσμα να τρεφόμαστε περισσότερο και ζούμε πολύ και ζούμε και περισσότερο.

Λαβαύω την τιμή να σας αναφέρω ότι αυτοί οι άνθρωποι του νεάντερταλ κτλ εκεί, έτσι οι πρώτοι άνθρωποι ήταν ζήτημα να ζούσαν 20-25 χρόνια.

Η γιαγιά μου τραγουδούσε το τραγούδι «Μέχρι τα σαράντα μου κύστερα μπατήρησα».

Κύστερα μπατήρησες, το θυμάστε το τραγούδι, το ελληνικό.

Μέχρι τα σαράντα σου κύστερα μπατήρησες.

Μέχρι πρόσφατα 40 χρόνων ήσουν γέροντας.

Και μέσα σε 50 χρόνια, το προσδόκιμο της ζωής σε μεγάλο τμήμα της ανθρωπότητας, όχι παντού, αλλά σε μεγάλο τμήμα της ανθρωπότητας έχει φτάσει τα 60, τα 70, τα 80, και πάει ανεβαίνοντας.

Επομένως γίνονται μοναδικά πράγματα αυτών των αιών που ζήσαμε εμείς, που έτυχε να είναι οι ζώνοι που ζούμε.

Ποιος ξέρει τι θα φέρουν οι άλλοι αιώνες, δεν θα ξέρουμε εμείς.

ότι ό,τι πάρουμε τώρα που είμαστε εκεί, πια, θα είναι άλλες εξελίξεις.

Το λέω αυτό διότι σε αυτό το μεγάλο χρόνο, μιλώντας για τις γλώσσες τώρα, οι άνθρωποι ανέπτυξαν γλώσσες οι οποίες αρκετά εξαυτών μας έχουν διασωθεί μέχρι σήμερα.

Φυσικά παραλλαγμένες, γιατί οι γλώσσες είναι ζωντανά πράγματα και εξελίσσονται.

Πολλές χάνονται.

Χάνονται όταν μειωθεί πολύ ο αριθμός των Χριστών τους.

Και σήμερα είναι η περίοδος που χάνονται με ταχύτα τους ρυθμούς γλώσσες του κόσμου.

Ο ΟΚΕ πριν από 10 χρόνια δημοσίευσε ένα χάρτη των γλωσσών που είναι υπό εξαφάνιση.

και ένα χάρτη των γλωσσών που σήμερα υπάρχουν.

Και θα σας διαβάσω σε αυτό το χάρτη.

Βέβαια, μετράει προφανώς και διαλέκτους για να βγαίνουν αυτά τα νούμερα που θα σας διαβάσω.

Υπολογίζετε ότι σήμερα ομιλούνται περί της 6.

000 γλώσσες, όπως σας είπα.

Στην Ευρώπη καταμετρούνται 230 γλώσσες, από τις οποίες το 30% ο οργανισμός ΗΠΑ πιστεύει ότι στο τέλος του 21ου αιώνα δεν θα υπάρχουν.

Στην Αμερική, 1.

013 γλώσσες.

Στον Ιρηνικό, 1.

311 γλώσσες, εκ των οποίων οι 268 στην Αυστραλία.

Και μας ενημερώνει ο οργανισμός των ΗΠΑ ότι το 90% των γλωσσών των Αβορίγινων, γιατί είναι τόσο σπολές οι γλώσσες, γιατί είναι των Αβορίγινων οι γλώσσες αλλιώς, η υπόλοιπη η Ευρωπαϊκή Αυστραλία μιλάει Αγγλικά, είναι ένα αγγλοσαξονικό κράτος.

Αυτή είναι η γλώσσα που όχι μόνο δεν εξαφανίζεται αλλά καταπίνει άλλες γλώσσες, η Αγγλική.

Στην Αμερική, στην Αφρική καταμετρώνται 2.

058 γλώσσες, εκ των οποίων οι 54 ήδη είναι κλινικά νεκρές, ίσως τώρα που μιλάμε να έχουν πεθάνει, και 116 ατιμοθάνατες, δηλαδή τώρα πεθαίνουν.

Στην Ασία 2.

197 γλώσσες, οι μισές περίπου είναι έτοιμες να εξαφανιστούν.

Η περιοχή του κόσμου με τη μεγαλύτερη ποικιλία κάθε είδους, πανίδα, χλωρίδα, γλώσσες, είναι η παππούα Νέα Γουινέα.

Είναι αυτό εδώ το νησί, η Νέα Γουινέα, στην οποία καταμετρώνται, μόνος αυτό βέβαια είναι μεγάλο νησί, αλλά καταμετρώνται 832 γλώσσες.

Ο λόγος που η παππού ανέα Γουινέα έχει τόσες πολλές γλώσσες και τέτοια επικοιλία είναι ότι είναι εξαιρετικά ορεινό νησί μεγάλο και με πάρα πολύ πυκνή ζούγκλα.

Έτσι ομάδες αποκόπτονταν, δεν συναντούσαν στην ουσία γειτονικές ομάδες διότι μεσολαβούσαν άγρια βουνά και πολύ πυκνή ζούγκλα και έτσι ανέπτυξαν ξεχωριστές γλώσσες.

Τώρα, αυτές οι γλώσσες είναι υπό καταστροφή.

Ο Οργανισμός Συνωμένων Εθνών μας λέει ότι μία γλώσσα για να επιζήσει χρειάζεται τουλάχιστον 100.

000 χρήστες.

Αλλά οι μισές από τις 6.

800 γλώσσες του κόσμου ομιλούνται σήμερα από ομάδες μικρότερες των 2.

500 ανθρώπων.

Επομένως είναι βέβαιο το τέλος τους.

Ποιες γλώσσες γιατί συμβαίνει αυτό; Συμβαίνει γιατί πολλές μικρές απομονωμένες ομάδες χάνονται και αφομειώνονται σε μεγαλύτερες, έτσι όπως έχει η γη παγκοσμιοποιηθεί, δηλαδή ποια η μετακίνηση είναι ευκολότερη και η ένωση ας πούμε των ανθρώπων μεταξύ τους και κυρίως γιατί υπάρχουν πολύ μεγάλες γλώσσες οι οποίες καταπίνουν τις μικρότερες διότι τις ελέγχουν και πολιτικά.

Τι συνέβη τα τελευταία πεντακόσια χρόνια, για να πάρουμε αυτά τα τελευταία πεντακόσια χρόνια που είναι κομβικά, μια Ήπειρος που δεν το έδειχνε τόσο πολύ, η Ευρώπη, έγινε η σπουδαιότερη Ήπειρος αυτής της γης.

Και μετά το 1400 κατάφερε να γίνει τρεις Ήπειρη.

Σας μπέρδεψα; Η Ευρώπη μετά το 1400 έγινε τρεις Ήπειρη.

Ποιοι είναι οι τρεις ευρωπαϊκές Ήπειρη, δεν το λέω στον αέρα.

Είναι η Ευρώπη, η Αμερική και η Αυστρολία.

Αυτές οι Ήπειροι.

έπαψαν να είναι Ήπειροι άλλων λαών έγιναν ευρωπαϊκές Ήπειροι η Ισπανία και η Πορτογαλία μετέφεραν τον εαυτό τους στην κεντρική και νότια Αμερική η Αγγλία μετέφερε τον εαυτό της στη βόρεια Αμερική ΟΥΚ και Καναδά και η Αγγλία πάλι μετέφερε τον εαυτό της στην Αυστραλία έτσι αυτές οι τρεις Ήπειροι είναι ευρωπαϊκές Ήπειροι Είναι παράρτημα της Ευρώπης.

Γεννόμενη η Ευρώπη τόσο ισχυρή για να ελέγχει το μεγαλύτερο τμήμα της γης, στην ουσία μετέφερε τη γλώσσα της.

Και έτσι αυτή εδώ η περιοχή του κόσμου, τη γλώσσα μιλάει, ισπανικά βεβαίως μιλάνε και στο Περού και στη Βολιβία και στην Αργεντίνη και όλες αυτές στο Μεξικό, μιλάνε ισπανικά.

Γιατί, γιατί η Ισπανία έλεγχε αυτή την περιοχή εκεί, Κολόμβος 1492.

Η Βραζιλία μιλά πορτογαλικά διότι επίσης εκείνη την εποχή ήρθανε εδώ πορτογάλοι.

Αυτή εδώ η περιοχή μιλά αγγλικά, εδώ μιλά αγγλικά, επομένως αυτές οι χιλιάδες γλώσσες που υπήρχαν εδώ των ντόπιων ανθρώπων, αφομοιώθηκαν στις μεγάλες γλώσσες που ήρθανε.

Κάποιες επιζούν, αλλά οι περισσότερες χάθηκαν.

Και ενισχύεται η ισπανική γλώσσα.

Όπως ξέρετε είναι από τις σπουδότερες γλώσσες στον κόσμο, οι ισπανικοί.

Άλλος μηχανισμός καταστροφής γλωσσών είναι άλλη περιοχή επίσης, η οποία είχε την ίδια δράση, είναι η Ρωσία.

Η Ρωσία είναι η μεγαλύτερη έκταση χώρας στον κόσμο τα τελευταία 400 χρόνια.

Μέχρι πρόσφατα έλεγχε το ένα πέμπτο της γης.

Από πλευρά ασεκτάσεως.

Έπεσε το κομινιστικό σύστημα και έχει μειωθεί αυτό το ποσοστό κατά πολύ, αλλά το 1990 που έπεσε το κομινιστικό σύστημα, όπως ξέρετε, στη Ρωσία, Ένα από τα αποτελέσματα του τέλους αυτού του γύρου στη Ρωσία ήταν ότι 15 χώρες, οι οποίες ήταν τμήμα της τσαρικής Ρωσίας και μετά της κομμουνιστικής Ρωσίας, με το τέλος του κομμουνιστικού καθεστότους, απεσπάστησαν και έγιναν ανεξάρτητες χώρες.

Το ξέρουμε αυτό, πολλοί από μας το ζήσαμε.

Αυτές οι χώρες είναι πολλές.

Μία από αυτές είναι το Καζακστάν, που είναι μέσα στις 10 μεγαλύτερες χώρες του κόσμου.

Σκεφτείτε δηλαδή, από αυτές τις χώρες που αποσπάστηκαν από την Ρωσία, η Μία είναι μέσα στις 10 μεγαλύτερες χώρες του κόσμου.

Και αυτές που αποσπάστηκαν είναι Αιστονία, Λετωνία, Λιθουανία, Λευκορροσία, Ουκρανία, Μολδαβία, Αιζερμπαϊτζαν, Αρμενία, Γεωργία, Τατζικισταν, Τούρκμενισταν, Κύριισταν, Καζακσταν, και κατά ένα τρόπο και η Μογγολία θα ξέχασα κάποιες από αυτές, όλες αυτές τώρα το 1990 έφυγαν από την ρωσική ομπρέλα που είχαν δημιουργήσει οι Τσάρι, οι Ρωμανόφ από το 1600 τόσο.

Γιατί το λέω αυτό, διότι οι περιοχοί που έλεξε η Ρωσία αυτά τα τελευταία 400-500 χρόνια είναι όλοι αυτοί.

Άρα, εδώ υπήρχανε χιλιάδες φυλές μέσα στα δάση, μέσα στην Ταϊγκά.

Ταϊγκά είναι δάση ρωσικά με κορμούς λεπτούς, σε διάφορες ζώνες.

Εδώ λοιπόν χιλιάδες φυλές κρατούν κάποιες τη γλώσσα τους μέχρι σήμερα, αλλά άλλες τη χάσανε.

Και κερδίθηκαν από ποια; Από τη ρωσική γλώσσα που έγινε η μεγάλη γλώσσα, η της διοίκησης.

ότι πλέον αυτές τις περιοχές είχαν ελεκθεί από τους Ρώσους.

Άλλη μεγάλη χώρα είναι η Κίνα, η οποία ιστορικά έχει καταπιεί ντόπιες γλώσσες, αλλά όχι τόσες πολλές.

Μια γλώσσα επίσης που τα τελευταία χίλια περίπου χρόνια καταπίνει άλλες γλώσσες είναι η αραβική γλώσσα.

Η αραβική γλώσσα επειδή συνδέεται με το Ισλάμ.

Το Ισλάμ αναπτύχθηκε σχετικά πρόσφατα, πριν 1300 χρόνια και στην αρχή ήταν μια υπόθεση των Αράβων, δηλαδή εδώ, σε αυτή την περιοχή της γης που γεννήθηκε, αλλά σταδιακά και γρήγορα, όχι με αργούς ρυθμούς, επεκτάθηκε προς την Ινδία και κατέκτησε όλες αυτές τις περιοχές, επεκτάθηκε στη Βόρεια Αφρική και κατέκτησε και την Ισπανία κτλ.

Και βέβαια σταδιακά επεκτείνεται σε πολλές Ιππίρους.

Γιατί σας το λέει αυτό; Η επέκταση του Ισλάμ θα έρχεται μαζί με μια επέκταση και της αραβικής γλώσσας όχι αναγκαστικά αλλά γίνεται διότι ενώ ξεκίνησε αραβόφωνο το Ισλάμ παραμένει αραβόφωνο διότι το Κοράνι γράφτηκε σε αραβικά οι Άραβες έτσι κι αλλιώς είναι η γλώσσα τους αλλά το Ισλάμ σταδιακά πέρασε σε λαούς που δεν είναι Άραβες Οι Τούρκοι ας πούμε δεν είναι Άραβες, καμία σχέση δεν έχουν με τους Άραβες, ούτε η γλώσσα τους είναι αραβική.

Μιλούν Τουρκικά, όμως έγιναν Μουσουλμάνοι.

Οι Ινδοί που έγιναν εδώ οι Πακιστανοί και την περιοχές της Ινδίας που έγιναν Μουσουλμάνοι, δεν έχουν καμία σχέση με τους Άραβες.

η μεγαλύτερη σε μουσουλμανικό πληθυσμό χώρα του κόσμου είναι η Ινδονησία.

Έκπληξη! Εγώ πριν το διαβάσω, δεν μου είχε περάσει το νου, αν με ρωτούσε κανείς ποια είναι η μεγαλύτερη σε μουσουλμανικό πληθυσμό, ξέρω, εγώ θα έλεγα το Πακιστάν, θα έλεγα μια τέτοια χώρα, δεν θα μου πήγε νου σ’ ότι είναι η Ινδονησία πάνω απ’ την Αυστραλία.

Γιατί σας το λέω αυτό; διότι το Ισλάμ επεκτείνεται με ταχύτα τους ρυθμούς σε περιοχές με τελείως άλλες γλώσσες.

Όμως, κάθε μουσουλμάνος θυγί πρέπει να μπορεί να διαβάσει το Κοράνι στο πρωτότυπο.

Επομένως, θα διδαχθεί αραβικά.

Αυτό το γεγονός σταδιακά έκαμε χώρες, λίγο, λίγο, λίγο, λίγο, να μετακινηθούν στην αραβική γλώσσα.

Έτσι η αραβική γλώσσα σήμερα ομιλείται σε 22 γλώσσες αυτής της γης.

Έχοντας απομακρύνει άλλες ντόπιες γλώσσες οι οποίες πια πάνε στην κατηγορία του νεκρού.

Επομένως υπάρχουν διάφοροι λόγοι να χάνονται οι γλώσσες.

Οι γλώσσες επικοινωνίας.

Σήμερα η μεγαλύτερη γλώσσα στον κόσμο είναι η κινέζικη.

Θα το γνωρίζετε αυτό.

η μεγαλύτερη γλώσσα στον κόσμο που ομιλείται ως μητρική γλώσσα, είναι η Κινέζικη.

Και έχω να σας πω ένα μυστικό.

Δεν είναι το Ρινό, όσο πάει πίσω η ιστορία, η Κίνα το έχει.

Η Κίνα είναι η πιο πολλοίανθρωπη χώρα στον κόσμο μαζί με την Ινδία, όχι τώρα, όσο ξέρουμε.

Όσο ξέρουμε την ανθρώπινη ιστορία αυτή η χώρα είναι πολλοί άνθρωποι.

Και επομένως η γλώσσα της, τα κοινέζικα δηλαδή, είναι με απόσταση η μεγαλύτερη γλώσσα του κόσμου.

Στην ανθρώπινη ιστορία δηλαδή που έχει κυλίσει η κοινέζικη γλώσσα έχει ομιληθεί από αναλογικά το μεγαλύτερο αριθμό ανθρώπων από όλες σε σχέση με τις άλλες γλώσσες.

Ποια είναι, στο 2000 που μας πέρασε, πάλι από τον ΟΟΕ, η κιναιζική γλώσσα καταγράφεται η μανταρίν κιναιζική γλώσσα.

Μανταρίν γιατί στην Κίνα ομιλούνται δύο γλώσσες, είναι η βόρεια γλώσσα, η βόρεια κιναιζική και η νότια κιναιζική.

Η νότια λέγεται Καντονέζικη από την πόλη Καντόνα.

Η Μανταρίν Κινέζικη το 2000 ομιλούνταν από 900 εκατομμύρια ανθρώπους.

Σήμερα είναι 1 εκατομμύριο.

Η Κίνα έχει σήμερα 1 δις 300 εκατομμύρια κατοίκων.

Σε αυτή τη χώρα περίπου το 1 δις μιλάει τα Κινέζικα.

Είναι εντυπωσιακό αυτό, διότι η Κίνα θα μιλήσουμε αργότερα Αυτή η μεγαλύτερη χώρα στον κόσμο έχει κάτι το καταπληκτικό.

Δεν είναι τόσο πολύπίκυλη από πλευράς πληθυσμού.

Περίπου το 90% του πληθυσμού της ανήκει σε μία φυλή, τη φυλή των Χαν.

Το 10% που περισσεύει φτάνει για να έχει 100 τόσες άλλες εθνότητες.

γιατί είναι χώρα μεγάλη με επικοιλία κτλ.

αλλά ο μεγάλος της κορμός είναι η φυλή των Χαν, μία φυλή.

Και ομιλούν αυτή την μανταρίν γλώσσα, την κινέζικη.

Η δεύτερη μεγαλύτερη γλώσσα, τα αγγλικά, ομιλούνταν το 2000 από 430 εκατομμύρια.

Είναι μεγάλη απόσταση.

Η Ισπανική από 310 εκατομμύρια.

Και πάει λέγοντας.

Άρα η Κινέζικη γλώσσα είναι πολύ δυνατή γλώσσα και τώρα καθώς η Κίνα αναπτύσσεται τόσο θεαματικά και υποτίθεται ότι θα γίνει ο μεγάλη δύναμη των επόμενων δεκαετιών, σε λίγο όχι μόνο οι άντρες θα ξυρίζονται για να μοιάζουν στους Κινέζους, Αλλά θα μάθουμε και τα κοινέζικα διότι θα είναι αν συμβεί αυτό η γλώσσα του ισχυρού.

Αλλά μάλλον δεν θα το προλάβουμε εμείς αυτή την αίθουσα, αν και υπάρχουν και νέα παιδιά που ίσως το προλάβουν.

Το λέω αυτό σε σχέση με τις γλώσσες διότι οι γλώσσες είναι ένα μεγάλο όργανο που διαμόρφωσε τον εγκέφαλό μας.

και ο εγκέφαλός μας διαμόρφωσε τη γλώσσα.

Δηλαδή, η γλώσσα δεν είναι μόνο τρόπος έκφρασης, αλλά επενδένει και συνομιλεί με τον κεντρικό πυρήνα του εγκεφάλου μας.

Και αυτό είναι που κάνει την γλώσσα να είναι τόσο σημαντικό πράγμα και γι’ αυτό πρέπει να τη διδάσκονται τα παιδιά μας με πολύ καλό τρόπο.

Λέω ένα καημό, διότι αυτή η ελληνική γλώσσα όσα χάνεται έτσι πως έχει γίνει.

Είναι θλιβερό αυτό το πράγμα.

Κλείνει αυτό το πράγμα.

Τώρα, γιατί σας λέω αυτή την ιστορία στο θέμα των γλωσσών.

Οι γλώσσες, τα τελευταία 200 χρόνια, ο δυτικός άνθρωπος, δηλαδή ο Νικηφόρος, Ευρωπαίος, της Δυτικής Ευρώπης, έγινε μεγάλος μελετητής των πραγμάτων και κάθισε και μελέτησε τις γλώσσες προσπαθώντας να καταλάβει ποιες γλώσσες προέρχονται από κει, από πού, ποιες γλώσσες μοιάζουν μεταξύ τους.

Στο 19ο αιώνα κυρίως έγιναν μεγάλες προσπάθειες να μελετηθούν σε βάθος οι γλώσσες και να ομαδοποιηθούν.

Δηλαδή, ανάλογα με τη ρίζα τους, τον τρόπο που εκφράζονται, τον τρόπο που βάζουν το ρήμα, πως το συντάσουν το ρήμα αν το υποκείμενο μπαίνει μπρος αν μπαίνει πίσω πως αν αναλογίαν συμφωνεί αν χρησιμοποιεί απαρέμφατο αν μπαίνει το ρήμα στο τέλος της προτάσεως ξέρετε υπάρχουν ένα σωρό τέτοιες γλώσσες διάφορα σημεία των γλωσσών που να δείχνουν ότι κάποτε κάπου δημιουργήθηκε ένας πρώτος πυρήνας γλωσσών γλώσσας που μετά επειδή οι άνθρωποι μετακινούνταν για μεγάλα διαστήματα, άνθρωποι οι οποίοι είχαν εισπράξει την τάδεο γλώσσα, μετακινήθηκαν και η γλώσσα τους μεταλλάχθηκε, μεταλλάχθηκε, μεταλλάχθηκε, δεν έχασε τον πυρήνα της, αλλά δεν είναι αναγνωρίσιμο ότι είναι ίδια με μια άλλη γλώσσα που επίσης άλλαξε, μεταλλάχθηκε, μεταλλάχθηκε, μεταλλάχθηκε.

Στο 19ο αιώνα και μέχρι σήμερα έχουν γίνει μεγάλες συζητήσεις για την ομαδοποίηση των γλωσσών που πάει, όπως σας είπα, η γέννηση των γλωσσών.

Δεν ξέρουμε πού πάει.

Πάει πολύ βαθιά στην ιστορία, δεν υπάρχει περίπτωση να το ανοιχνεύσουμε πότε γίνεται αυτό το πράγμα.

Αλλά ξέρουμε σήμερα ότι κάποιες γλώσσες μπορούν να ομαδοποιηθούν.

και οι επιστήμονες τις ομαδοποίησαν και τους έδωσαν αφθαίρετα ονόματα.

Δεν υπήρχαν ποτέ τέτοια ονόματα.

Ο Δης είχε ασχοληθεί να πει τη γλώσσα του, ότι ανήκει σε μια ομάδα και να την βάλει.

Τώρα είναι της δυτικής επιστήμης αυτό επίτευμα.

Κάποιες γλώσσες τις ονομάζουμε ουραλοαλταϊκες.

Είναι γλώσσες που αναπτύχθηκαν μεταξύ των ουραλίων.

Εδώ είναι τα ουράλια, ουρασυρά που έρχεται κάθετα, ας πούμε, στη Ρωσία και των βουνών Αλτάει που βρίσκονται προς την Ανατολική Ασία.

Άρα σε αυτή εδώ τη ζώνη αναπτύχθηκαν γλώσσες που οι επιστήμονες τις κατατάσσουν σε ουραλοαλταϊκές ομάδες.

Σε αυτή εδώ πέρα τη ζώνη των ουραλοαλταϊκών ομάδων υπάρχουν επιμέρους ομάδες τώρα γλωσσών που η μία μεγάλη είναι οι τουρκωμανικές γλώσσες, δηλαδή γλώσσες τουρκικού χαρακτήρα που αναπτύσσονται σε ζώνη κυρίως της κεντρικής Ασίας και προς τα δυτικότερα είναι μια ζώνη έτσι που έρχεται και η άλλη ζώνη είναι οι μογγολικές γλώσσες, αυτές και οι δύο Αυτές ανήκουν στις ουραλοαλταϊκές, αλλά έχουν υποκλάδους.

Άλλη μεγάλη ομαδοποίηση γλωσσών είναι οι συνοθειβετιανές γλώσσες.

Όταν ακούμε τη λέξη «σύνο», σημαίνει «κινέζικο».

Συνική μελάνη, κινέζικη μελάνη.

Συνικό τείχος, κινέζικο τείχος.

Οι συνοθειβετιανές γλώσσες είναι γλώσσες που αναπτύχθηκαν σε αυτή εδώ τη Ζώνη.

Εδώ είναι τα Ιμαλάια, σας θυμίζω, τα πολύ ψηλά αυτά βουνά.

Και από αυτή εδώ τη ζώνη μέχρι την περιοχή εδώ του Ιρρυνικού, αναπτύσσονται αυτές οι συνοθειβετιανές γλώσσες.

Ανάμεσά τους φυσικά.

Η ναυαρχίδα είναι τα κινέζικα μανταρίν.

Που σας είπα πριν.

Δεν σας διάβασα και τα μανταρίν.

Το 2000 ομιλούνταν από 900 εκατομμύρια ανθρώπους και χαμηλότερα στην κατάταξη που σας διάβαζα είναι η καντωνέζικη εκφορά της κινέζικης γλώσσας που έχει λιγότερους, γύρω στα 100 εκατομμύρια αλλά είναι κινέζικη η γλώσσα κι αυτή.

Άλλη μεγάλη ομάδα είναι οι γλώσσες μπαντού.

Μπαντού.

Και είναι οι γλώσσες της υποσαχάριας Αφρικής.

Σε αυτή την υποσαχάρια Αφρικής, η σημαντικότερη γλώσσα είναι η σουαχίλι.

που είναι η γλώσσα που ομιλείται περισσότερον μαζί με χιλιάδες άλλες γλώσσες γιατί υπάρχουν πολλές φυλές μέσα στα δάση που η κάθε μία έχει άλλη γλώσσα.

Άλλη μεγάλη ομάδα είναι οι συμμητικές γλώσσες.

Συμμητικές γλώσσες.

Αυτές είναι σπουδαίες γλώσσες θα μας απασχολήσουν διότι όταν θα μιλήσουμε για την βιομηχανική, την γεωργική επανάσταση θα πέσουμε πάνω σε συμμείτες.

Συμμητικές γλώσσες σήμερα είναι η αραβική.

Η αραβική γλώσσα φυσικά είναι η συμμητική γλώσσα, είναι η μεγαλύτερη ζώσα, συμμητική γλώσσα.

Όπως και η εβραϊκή γλώσσα που είναι πολύ κοντινές γλώσσες.

Η εβραϊκή και η συμμητική γλώσσα των Αράβων είναι πάρα πολύ κοντινές γλώσσες και είναι συμμητικές γλώσσες.

Και οι συμμητικές γλώσσες λέγονται αλλιώς και αφροασιατικές διότι αναπτύχθηκαν σε αυτή εδώ πέρα την περιοχή της Ασίας, όπου και σήμερα ομιλούνται, και σε περιοχές της Αφρικής, που είναι κοντά προς την Ασία.

Και βέβαια η ομάδα, στην οποία ανήκει και η δικιά μας γλώσσα, που ονομάστηκε Ινδο-Ευρωπαϊκή Ομάδα Γλωσσών, και τούτο διότι καλύπτει μια έκταση από την Ινδία μέχρι τον Ατλαντικό Οκεανό στις οποίες ομιλούνται γλώσσες που οι μελετητές έχουν εντοπίσει κοινότητα στον πυρήνα.

Τώρα οι γλωσσολόγοι θα το γνωρίζετε μελετώντας τις γλώσσες χρησιμοποιούν για να δείξουν το πώς εξελίχθηκαν αυτές οι γλώσσες το δέντρο.

Το δέντρο.

Ο κεντρικός κορμός του δέντρου είναι οι ινδοευρωπαϊκές γλώσσες, ας πούμε.

Μετά τα δέντρα έχουν κλαδιά.

Τα κλαδιά είναι άλλες διακλαδώσεις των ινδοευρωπαϊκών γλωσσών, μια και πήραμε αυτές στο στόμα μας.

Παραδείγματος χάρις, στις ινδοευρωπαϊκές γλώσσες υπάρχουν οι λατινογενείς γλώσσες, οι σλαβικές γλώσσες, οι γερμανικές γλώσσες, η αρμενική γλώσσα, η περσική γλώσσα, η ελληνική γλώσσα, η αλβανική γλώσσα, αυτές είναι κλάδη.

Κλάδη.

Και από αυτές τώρα βγαίνουν κι άλλα κλαδάκια, από κάθε κλάδο βγαίνουν κι άλλα κλαδάκια που σχεδτίζονται με τον κλάδο αυτό.

Παραδείγματος χάρην, Τα γαλλικά, τα ιταλικά, τα ισπανικά, τα πορτογαλικά, τα ρουμανικά, νομίζω τις είπαμε, δεν ξέρω αν ξέχασα κάποια.

Γερμανικές γλώσσες, αυτές είναι πολλές.

είναι τα νορβηγικά, τα σουηδικά, τα δανικά, τα γερμανικά της Γερμανίας, τα ολανδικά, τα ολανδικά του Βελγίου, δηλαδή των Φλαμανδών που είναι επίσης γερμανικά, οι Αυστριακοί επίσης μιλούν γερμανικά, και βέβαια εδώ ίσως εκπλαγουδείτε αν δεν το έχετε γνωρίσει γερμανική γλώσσα είναι η αγγλική γλώσσα επίσης ανήκει στις γερμανικές γλώσσες η αγγλική γλώσσα αυτό είναι κλάδι των γερμανικών γλωσσών αυτό τι σημαίνει ότι ο Νορβηγός μπορεί να μιλήσει άνετα με τον Φλαμανδό Όχι.

Αλλά αν καθίσει προσεκτικά και δει τις λέξεις που χρησιμοποιεί, τα ρήματα που χρησιμοποιεί και τη δομή της γλώσσας, θα πει ναι, ναι, είναι κοινή η γλώσσα, είναι κοντινή αυτή η γλώσσα.

Ας πούμε, κοιτάξτε να δείτε, οι γλωσσολόγοι για να οργανώσουν αυτές τους κλάδους και τους υποκλάδους, αναζητούν αρχαίγονες λέξεις, βασικές λέξεις και βασικούς τρόπους έκφρασης.

Ας πούμε η λέξη, η Ινδία σήμερα είναι η πιο πολυπληθής χώρα στον κόσμο, λαμβάνω την τιμή να σας αναφέρω, αν δεν είχε αποσπαστεί το Πακιστάν και τον Μπαγκλαντές από την Ινδία πριν 50 χρόνια, η Ινδία θα ήταν σήμερα 200 εκατομμύρια πιο πολυπληθής από την Κίνα.

Αλλά τι συνέβη και έτσι.

αλλά τρέχει, τρέχει πολύ γρήγορα η Ινδία.

Αυτό δεν είναι και τόσο ευχάριστο, δηλαδή να είσαι.

να έχεις τόσο πολυπληθισμό είναι.

αντίστροφο πρόβλημα.

Μεγάλο πρόβλημα είναι να μην έχεις γεννητικότητα, μεγάλο πρόβλημα είναι να έχεις τόσο μεγάλη γεννητικότητα.

Η Ινδία είναι.

είναι ρεκόρ Κίνες.

Γεννάνε Ινδοί γεννάνε γιατί επιδίδονται Τώρα, το έχει σημασία αυτό, θα σας εξηγήσω Όπως και οι Κινέζοι Εγκαθυστερούν οι άνθρωποι.

Λοιπόν, γιατί σας λέω αυτό.

Η Ινδία είναι μια τεράστια χώρα, περίπλοκη χώρα.

Πάρα, σε αντίθεση με την Κίνα που είναι πολύ απλούστηρη χώρα, είναι πάρα πολύ περίπλοκη χώρα.

Είναι η πιο περίπλοκη χώρα στον κόσμο η Ινδία, η πιο περίπλοκη κοινωνία στη Γη.

Στην ουσία αποτελείται από πεντακόσια υποκράτη, υποκράτη και υπογλώσσες και θρησκευτικές.

Η μεγαλύτερη όμως γλώσσα της Ινδίας είναι η γλώσσα χινδί.

Χινδί.

Που είναι μέσα στις τρεις μεγαλύτερες γλώσσες του κόσμου.

Διότι είναι τόσοι πολλοί Ινδοί, που η γλώσσα τους είναι όπως και η Μανταρίνη, η Κινέζικη, πάρα πολύ μεγάλη γλώσσα.

Στην Ινδία ομιλούνται πεντακόσκες τόσες γλώσσες, αλλά μία είναι η μεγάλη, η χινδί.

Αυτή η χινδί είναι αρχαιότατη γλώσσα και είναι συνέχεια της σανσκριτικής.

Έχετε ακούσει την, φαντάζομαι, την όρος σανσκριτική γλώσσα.

Στην Ινδία γράφεται η γλώσσα τους εδώ και δυόμισι χιλιάδες χρόνια περίπου και έτσι μπορούμε να την παρακολουθήσουμε.

Γιατί σας το λέω αυτό, διότι η σανσκριτική γλώσσα από τους μελετητές των ίνδο-ευρωπαϊκών γλωσσών μαζί με την αρχαία ελληνική, τη γλώσσα των Περσών, τη γλώσσα των Αρμενίων, τη γλώσσα των Αλβανών, τις θεωρούν αρχαίγονες ινδοευρωπαϊκές γλώσσες, μέσα από τις οποίες μπορείς περισσότερο να καταλάβεις την εξέλιξη και τη βαθιά δομή των ινδοευρωπαϊκών γλωσσών.

Κοιτάξτε να δείτε, Στην σασκριτική, ο πατέρας λέγεται «πιτάρ».

«Πιτάρ» σας θυμίζει κάτι; «Πατήρ».

Στην αρχαία ελληνική είναι «πατήρ».

Η θυγατέρα, η κόρη, δεν τη λέμε και θυγατέρα.

Στα σασκριτικά είναι «δουχάτυρ».

Δουχάτυρ Θέλει λίγο φαντασία γιατί παραμορφώθηκε αλλά είναι η ίδια λέξη σε παραμόρφωση Στα αγγλικά πως λέγεται το δουχάτυρ; Do-ter Δεν μπορεί, τυχαίο δεν νομίζω, καταλάβατε τι θέλω να σας πω Η μητέρα στα σανσκριτικά λέγεται μάταρ μήτηρ, μούτερ, μάδερ, κοιτάξτε το να δείτε, πάει το ένα μαζί με το άλλο.

Η αλβανική γλώσσα που είναι επίσης ινδοευρωπαϊκή λέει το εγώ είμαι, Εγώ είμαι, εσύ είσαι, δεν είναι ει στα αρχαία ελληνικά.

Και το είσαι το τρίτο πρόσωπο δεν είναι εστι.

Στα αλβανικά είναι εστι.

Είναι πάρα πολύ κοντά σε αυτό.

Όταν ακούσεις τα λυβανικά σου φαίνεται τελείως άλλη γλώσσα.

Όταν ακούσεις τα ινδικά ακόμη πιο πολύ.

Όμως, αν καθίσεις και ψάξεις με αυτόν τον τρόπο τις γλώσσες, θα πεις ότι είναι έναν ύμα.

Που κάποτε κάπου είχε δημιουργηθεί ένας πυρήνας και μετά αποσπάστηκαν ομάδες, ομάδες, ομάδες, απομακρύνθηκαν, χάθηκαν, ξεκάστηκαν, παραμορφώθηκαν και τελικά όμως εσύ λες, γιατί το ψάχνεις, για να δεις τη διαδρομή των ανθρώπων.

Τώρα αυτό το θέμα των γλωσσών είναι πολύ μεγάλο διότι μας πηγαίνει μέσα από τη γλώσσα.

Πολλές φορές ψάχνουμε να βρούμε την ιστορία, Από πού κατάγονται οι συμμείτες, πού μπορεί αρχικά να ξεκίνησε αυτός ο πυρήνας.

Επειδή υπάρχει όσο πίσω πάμε, βλέπουμε συμμητικές γλώσσες που ομιλούνται εκεί που μπορούμε να το παρακολουθήσουμε.

Δηλαδή στο 3000 π.

Χ.

, στο 2500 π.

Χ.

σε αυτή εδώ την περιοχή υπολογίζεται ότι μάλλον διαμορφώθηκαν κάπου εδώ Που εδώ αυτές οι συμμητικές γλώσσες.

Όσον αφορά τις συντευρωπαϊκές, έχουν γίνει διάφορες θεωρίες ότι δημιουργήθηκαν εδώ στο νότο της σημερινής Ρωσίας μεταξύ Καζακσταν και Ουκρανίας και Λευκορωσίας.

Άλλες θεωρίες το φέρνουν νοτιότερα στην περιοχή που σήμερα είναι προς την Τουρκία και την περιοχή της Γεωργίας και της Αρμενίας.

Σε πάση περιπτώσει είναι θεωρίες.

δεν θα μπούμε σε αυτές γιατί μπορεί να είναι και λάθος κάθε τόσο δίδεται μια θεωρία αλλά ότι κάποτε κάπου υπήρχε μία αρχική.

ένας αρχικός πύρινος μοιάζει ότι ισχύει για αυτές τις γλώσσες εν πάση περιτώσει μας βοηθούν και γιατί μας ενδιαφέρει αυτό διότι οι γλώσσες μας οδηγούν σε διαδρομές της βαθύτερης ιστορίας αυτής που δεν θα αποκωδικοποιήσουμε ποτέ προφανώς διότι δεν θα ξέρουμε πότε δημιουργήθηκε και οι συμμητικοί γλώσσες ή πότε δημιουργήθηκαν οι ουραλοαλταϊκές, αλλά ξέροντας την εκτασή τους, μπορούμε να υπολογίσουμε κάπως μια περιοχή στην οποία ενδεχομένως κινούνταν αυτοί που τα δημιούργησαν πριν πόσα; Κατοντάδες χιλιάδες χρόνια.

Χαμένα.

Τέλειωσε, δεν θα το μάθουμε αυτό το πράγμα.

Τώρα, αυτό το.

Ο άνθρωπος εκτός του ότι κατέκτησε τις.

κατέκτησε τις γλώσσες, κατέκτησε τη φωτιά.

Έκανε δηλαδή θαύματα.

Κατέκτησε κάτι άλλο.

Παρατήρησε τη φύση.

Την ζούσε μέσα στη φύση.

Για εκατομμύρια χρόνια, ζούσαμε με τη φύση, από τη φύση.

Το ότι έχουμε αποκοπεί έτσι από τη φύση Η φύση είναι τελείως πρόσφατο.

Και ξέρουμε ότι ο άνθρωπος για πολύ μακρό διάστημα, από την ύπαρξή του, από τη γένεσή του, από την μεταμόρφωσή του, από τετράποδο σε ανθρωποϊδές, σε άνθρωπο, στάθηκε όρθιος, γι’ αυτό και χρησιμοποιούμε όρος, Homo erectus, δηλαδή, Homo θα πει άνθρωπος, Ο άνθρωπος που στάθηκε όρθιος.

Ερέκτους που στάθηκε όρθιος.

Homo sapiens.

Ο σοφός.

Αυτός ο οποίος έχει κάνει το βήμα στην γνώση.

Ο άνθρωπος του Νεάντερταλ.

Είναι διάφορες υπό κατηγορίες.

Ο αυστραλοπίθηκος.

Θα έχετε ακούσει αυτόν τον όρο.

Απλώς θέλω να σας πω ότι δεν αφορά την Αυστραλία.

Δεν αφορά την Αυστραλία, η λέξη Australis είναι λατινική και σημαίνει Νότος.

Ονομάστηκε αυτή η Ήπειρος Αυστραλία διότι την βρήκαν κινούμενη προς το Νότο.

Οι Ευρωπαίοι ναυτικοί και την ονόμασαν Αυστραλία.

Η Ολλανδία όταν την ανακάλυψαν, την ονόμασαν Νέα Ολλανδία.

Για ενάμιση περίπου αιώνα δεν είχαν καταλάβει τι είχανε βρει ούτε καν οι Άγγλοι είχαν καταλάβει τι είχανε βρει.

Σταδιακά κάνανε το γύρο, κατάλαβα ότι είναι μια Ήπειρος κτλ.

Οι Άγγλοι δώσανε τον όρο Αουστράλια που είναι λατινικός όρος.

Το λέω αυτό διότι μια φάση της εξέλιξης του ανθρώπου πολύ πρόημη ονομάζεται αυστραλοπήθηκος γιατί είναι οστά που βρέθηκαν στο νότο της Αφρικής και όχι την Αυστραλία.

Για να μπούμε στο ζήτημά μας.

Ο άνθρωπος λοιπόν σε αυτή του την εξέλιξη οπωσδήποτε ζούσε τρώγοντας, τρώγοντας έτοιμες τροφές, όπως κάνουν τα ζώα.

Τα ζώα αυτό δεν κάνουν, είναι καρποσιλέκτες.

είτε τρώνε, βόσκουν έτοιμο χορτάρι, είτε κόβουν καρπούς.

Αυτό, οπωσδήποτε, έκανε ο άνθρωπος.

Ήταν η φυσική του, ας πούμε, στάση διαδρομή ζωής και διατροφής.

Κάπου γύρω στο 100, χιλιάδες π.

Χ.

ανακάλυψε τη φωτιά.

Αυτό τον βοήθησε.

τον βοήθησε να κάνει να μην κινείται τόσο πολύ, να έχει δηλαδή κάλυψη, να κάνει πιο εχμηρό το ξύλο.

Το ξύλο όταν το κάψεις στη φωτιά γίνεται σαν μέταλο και έτσι μπορείς να έχεις καλύτερη δράση απέναντι στα ζώα.

Ο άνθρωπος για μεγάλο διάστημα ήταν καρποσιλέκτης, Το βρίσκουμε και οι επιστήμονες βρίσκοντας τους σκελετούους, των πολύ αρχαίων αυτό, μπορούν να καταλάβουν τη διατροφή των ανθρώπων από τη σύσταση των οστών τους, δηλαδή τι εμπεριέχουν τα οστά.

Και φαίνεται ότι φυσικά τρώγανε πολλά φυτικά προϊόντα οι άνθρωποι, δηλαδή τι, αίτημα, αίτημα, ο τίποτα επεξεργασμένο, αλλά και πρωτεΐνες.

Το λέω αυτό διότι υπήρξε ένα ρεύμα, που τώρα έχει κοπάσει, αν έχω καταλάβει καλά, δεν ξέρω, της διατροφής μόνο με φυτικά, χορτοφάγων ας πούμε.

Α, που υπάρχουν, εξακολουθούν να υπάρχουν, αλλά νομίζω ότι έχει κοπάσει αναλογικά από πριν 20 χρόνια, μπορεί να κάνω και λάθος.

Οι χωρτοφάγοι πιστεύουν ότι πρέπει ο άνθρωπος να τρώει μόνο φυτικά προϊόντα διότι λένε, όπως λένε, ο άνθρωπος δεν τρώει.

Δεν είναι η φύση του να τρώει πρωτεΐνες.

Διότι τα ζώα, αφού είμαστε ζώα και ανήκουμε σε μια διαδρομή εξέλιξης που άπτεται κάποιων θηλαστικών όπως είναι οι πίθηκοι και τα λοιπά, οι πίθηκοι τρώνε φρούτα και θθητικά, άρα και εμείς, λογικά έτσι θα έπρεπε να τρώμε, αλλά το έχουμε παραβιάσει αυτό το πράγμα.

Θα το έχετε ακούσει.

Τώρα, από πράγματα που έχω διαβάσει εγώ, δύο λόγων και μελετητών αυτών των πολύ πρόημων περιόδων, ισχυρίζονται οι άνθρωποι αυτοί ότι δεν ισχύει αυτό.

ότι και οι χιμπατζήδες και τα ζώα που ας πούμε μπορούμε να πούμε ότι κάπως μπορούμε να τα παρατηρήσουμε τρώνε φυτά σαπισμένα και σκουλικιασμένα δηλαδή αν δώσεις έναν πήθικο ένα φρούτο ακέραιο και ωραίο και ένα φρούτο γεμάτο σκουλικιά θα φάει με λαχτάρα το σκουλικιασμένο γιατί είχε ανάγκη από πρωτεΐνες.

Και υπολογίζουν ότι τρώγονταν πάρα πολλά σκουλίκια, πάρα πολλές ακρίδες, μυρμήγκια, και έτσι κάλυπται ο άνθρωπος τις ανάγκες του από πρωτεΐνες.

Αργότερα, όταν μπόρεσε να βελτιώσει τον τρόπο του κυνηγιού του, τότε πια μπορούσε να συλλαμβάνει η ζώα και να τρώει πια κρέας, δηλαδή πρωτεΐνη στο πιάτο.

Το λέω αυτό διότι, στην περίοδο της καρποσύλλογης, υπολογίζεται ότι υπήρξαμε και πτωματοφάγοι.

Δηλαδή έχουν βρεθεί ενδείξεις, κατά τη γνώμη των ενδικών, που δείχνουν ότι σε βαθιά χρόνια τρώγαμε έτοιμα πτώματα, δηλαδή.

Δηλαδή, ξέρω, οι συνταγές σήμερα δεν είναι τόσο ελκυστικές.

Αλλά τι να κάνουμε, ξεχάστε το αυτό.

Έτσι κι αλλιώς ανοίγεις την τηλεόραση και όλοι μαγειρεύουν.

Τρομερό πράγμα αυτό το.

Δεν μπορώ πια.

Είπα τέλειωσε.

Άλλη γαρίδα με μαρμελάδα εγώ δεν θέλω να δω.

Δηλαδή τέλειωσε.

Ψωμί και τυρί και λίτσα και μια χαρά είμαι.

Δηλαδή έλεος.

όλοι μαγειρεύουν από το πρωί μέχρι το βράδυ.

Τι είναι αυτό το πράγμα, ναι; Στα όρια της βλασφημίας, εγώ έτσι το αισθάνομαι.

Στα όρια της βλασφημίας, ένα είδος δηλαδή ξεχυλωμένο τελείως.

Τέλος πάντων.

Εντάξει, δεν σας λέω τώρα να φάμε σκουλίκια ογκραντένα, αλλά εν πάση περιπτώσει.

Το λέω αυτό διότι, κυνηγώντας, ο άνθρωπος πάντα έτρωγε και κάποια ζώα, ότι του λάχαινε.

Κοιτάξτε να δείτε, το να κυνηγήσεις το ζώο είναι απλό πράγμα, το ζώο δεν κάθεται να το κυνηγήσεις, φεύγει.

Και εσύ άμα δεν έχεις εργαλεία να το χτυπήσεις από μακριά, οι πιθανότητες να το πιάσεις είναι μικρές.

Ο άνθρωπος έγινε όλο και πιο πρωτεϊνοφάγος όσο διόρθωνε και βελτίωνε τα εργαλεία του.

και όσο τα κατάφερε να τα κάνει έτσι που να μπορεί από μακριά να χτυπάει και να σκοτώνει το ζώο αυτό είναι μεγάλο πράγμα διότι ας πούμε ότι πλησιάζεις το ζώο να το σκοτώσεις με ένα εργαλείο που είναι μικρό, βραχή και έτσι φτάνεις κοντά του έχεις μεγάλης πιθανότητας να σε φάει το ζώο, να σε γρατσουνίσει το ζώο, να βγεις τραυματισμένος ενώ αποκτώντας ακόντια, αποκτώντας αργότερα, πολύ αργότερα τόξα, τότε κάνεις το μάγκάνετα.

Διότι κάθεσαι μακριά από το ζώο και το σκοτώνεις από μακριά.

Αυτό είναι θαυμάσια εξέλιξη για τον άνθρωπο.

Το κατάφερε.

Σταδιακά βελτίωσε τα εργαλεία του.

Και έγινε, όσο βελτίωνε τα εργαλεία του, τόσο και πιο πολύ κυνηγός γινότανε.

Δηλαδή, σταδιακά μετακινούμασταν σαν είδος από τον τροφοσιλέκτη και στον κυνηγό.

Και όσο βελτιωνόταν τα εργαλεία μας, τόσο πιο πολλοί κυνηγοί γινόμασταν και λιγότερο τροφοσιλέκτης.

Όλα πάντα και τα δύο συνδυαζότανε.

Σε αυτό το σημείο έχουμε και μια ενδιαφέρουσα πλευρά.

Τα φύλλα είναι δύο.

Ο άντρας και η γυναίκα.

Αυτοί οι δύο πορεύτηκαν αυτές τις μεγάλες αλλαγές.

Και πορευτείκαν αυτά τα φύλλα, αυτές τις μεγάλες αλλαγές, αυτή την Οδύσσια του είδους μας αυτά τα εκατομμύρια χρόνια, κινούμενοι σε μικρές ομάδες.

Όταν είσαι τροφοσιλέκτης, στέκεσαι σε ένα μέρος, τρως ότι βρίσκεις σε μια περιοχή, στη συνέχεια μετακινήσε παραπέρα, μετακινήσε παραπέρα.

Μπορεί να μην μετακινήσε αιωνίως σε μια κατεύθυνση, να κάνεις ένα κύκλο, να πας, να ξανάρχιζε προς τα δώ, προς τα κύκλω, αλλά μετακινήσε.

αφήνεις τη γη να ξανακαρπίσει για να την τριγήσεις.

Αυτό ανάγκησε τον άνθρωπο να είναι νομάς.

Είμαστε νομάδες.

Εκατομμύρια χρόνια υπήρξαμε νομάδες.

Σε άλλες περιοχές πάρα πολύ επίμον οι νομάδες, δηλαδή μετακινούμασταν συχνότερα, εξαρτέται από τη ζώνη της ανθρωπότητας που ζούσες, Τη φύση που είχε, την πλούτο ή όχι των καρπών, μπορεί σε μια πLucyα σε καρπούς περιοχή να μη χρειαζόταν τακτικά να μετακινήσε, γιατί υπήρχε πλούτος.

Αλλά αλλού να χρειάζεται να μετακινήσε και να μετακινήσε και να μετακινήσε και να μετακινήσε.

Γενικά όμως μετακινούμασταν.

Είμαστε νομάδες για εκατομμύρια χρόνια.

Τι σημαίνει νομάς; σημαίνει ότι κινήσε σε μικρές ομάδες.

Δεν μπορεί να μετακινήσει και να είναι μεγάλη ομάδα.

Ουδής που μετακινείται συνεχώς, κανένα φορά, μπορεί να φεΐδουν εκατομμύρια άνθρωποι με μια καταστροφή, έτσι λέω σήμερα τώρα τι ζούμε.

Αλλά όταν αυτό γίνεται σαν τρόπο ζωής, καθημερινός, είναι μικρές ομάδες.

Υπολογίζεται ότι για εκατομμύρια χρόνια και μετακινούμασταν σε ομάδες του πολύ 25 ατόμων.

Αυτές οι ομάδες συνδυάζονταν με άλλες τέτοιες ομάδες, δηλαδή στην περιοχή τους που κινούνταν αυτή η ομάδα, κάπου, όχι μακριά, ήταν και μια άλλη ομάδα με την οποία είχε κάποιες επαφές, μια ανταλλαγή, κάποιες παντρευώσουν από την άλλη ομάδα.

Σκεφτείτε αν παντρεύονταν μέσα στην ομάδα 25 άνθρωποι, θα είχε εξαλειφθεί το είδος μας.

Άρα αυτές οι ομάδες μετακινούνται σε περιοχές και κάποια, μια οικοσαριά τέτοιων ομάδων, δηλαδή περίπου 500 άτομα υπολογίζεται ότι θα είχαν επαθές μεταξύ τους κάποια κοινά έθιμα, κάποια κοινή γλώσσα και συγκροτούν φιλοι.

Ζούσαμε σε ομάδες καταφυλές.

Αυτό έπαιξε ρόλο και στις γλώσσες, έπαιξε ρόλο και στον βαθύτερο πολιτισμό που φέρναμε.

Όσο αυτές οι ομάδες παρέμεναν μικρές σε αριθμό, σήμερα οι μελετητές των σκελετών που βρίσκονται πιστεύουν ότι έχουν καταλάβει πως αυτές οι ομάδες παρέμεναν ολιγάριθμες.

παρέμεναν ολυγάριθμες διότι οι γυναίκες θύλαζαν τα παιδιά τους για μεγάλο διάστημα.

Δηλαδή στους γυναικείους σκελετούς που βρίσκονται αναλύεται τα οστά και βρίσκεται τι ποσότητα ασβεστίου υπάρχει ή όχι.

Και σε αυτούς τους αρχαιότατους γυναικείους σκελετούς βρίσκεται πολύ λίγο ασβέστιο.

Δηλαδή οι γυναίκες στην ουσία έτρεφαν με τον εαυτό τους τα παιδιά τους, γιατί προφανώς η τροφή δεν ήταν καθόλου βέβαιη ούτε πLucyα.

Και ήθελαν να είναι βέβαιες ότι θα επιζήσουν.

Με την μακρόσκελή, μακρόσυρτη αυτή, μακρόσυρτη από το θυλασμό, όπως καταλαβαίνουμε και μας εξηγούν και οι μελετητές, επειδή όταν θυλάζει η γυναίκα, η γονιμότητά της είναι σεναδίρ, αυτό προφανώς βοηθούσε να μην υπάρχει μεγάλη γεννητικότητα, διότι αλλιώς οι ομάδες δεν θα ξέραν τι να κάνουν αυτό τον αριθμό, ούτε η γη θα μπορούσε να τους τρέψει, διότι τότε έπρεπε από αυτό που είναι έτοιμο να τρώσει, από τα υπάρχοντα να τρώσει.

Τώρα όσο είμαστε καρποσιλέκτες, όσο φαίνεται τα δύο φύλλα δεν διέφεραν μεταξύ τους.

Το λέω αυτό για τον εξής λόγο.

Τα δύο φύλλα διαφέρουν ως προς την ρώμη.

Το αρσενικό, η αρσενική πλευρά του είδους μας είναι πιο δυνατή.

Έχει ρώμη.

Μπορεί να σηκώσει μεγαλύτερα βάρη, να τραβήξει μεγαλύτερα βάρη, να χτυπήσει με μεγαλύτερη δύναμη.

Εν αντιθέσει με την γυναίκα η οποία δεν έχει αυτή την δύναμη του σώματος, αλλά έχει αντοχή.

Έχει μεγαλύτερη αντοχή από τον άντρα η γυναίκα.

Λέω για τις γυναίκες και τους άντρες, όχι για το είδος που έχει προκύψει, που είναι κάτι ερμαφρόδητα εδώ πέρα που έχουμε γίνει.

Όταν η σύζυγό σας λέει ότι δεν αντέχει άλλο, έχει κουραστεί από μια εργασία, είναι ναζι.

Εκείνη αντέχει περισσότερο από εσάς.

Εσείς όμως μπορείτε να κάνετε περισσότερα πράγματα με τη δυναμή σας, αυτό κυρίες μου το βλέπουμε.

Έχεις δίπλα σου τον Γιάννη τον οποίο τον έχεις γραμμένο.

Αλλά όταν πας να τραβήξεις ένα κομοδίνο, το τραβάς, το τραβάς, δεν τραβιέται το έρημο.

Φωνάζεις, Γιάννη αγάπη μου, έλα να τραβείς.

Και έρχεται ο Γιάννης και το τραβάει το κομοδίνο.

Έθκολα, έτσι καταλάβατε.

Αυτό είναι δηλαδή που σου τσακίζει ο Γιάννης.

Γιατί ακόμα έχει κάτι από τη Ρώμη των παλαιών ανδρών, όπως και οι σύγχρονες γυναίκες με τα σαντάβια και τα νύχια τα βαμένα, έχουμε κάποια ανάμνηση της αντοχής των παλιών γυναικών.

Λοιπόν, το λέω αυτό διότι, στην περίοδο της καρποσυλλογής, οι δρόμοι του ανδρώς δεν είναι ιδιαίτερα χρήσιμοι.

Καλό είναι που το όχι, αλλά δεν χρειάζεται ιδιαίτερη ρώμη για να σύλλεξει στον καρπό.

Οι γυναίκες εξίσου συλλέγουν τον καρπό με τους άντρες.

Υπήρχε μια ισορροπία στα πράγματα.

Βέβαια οι γυναίκες ήταν λιγότερο κινητικές.

Παρ’ ό,τι ήμασταν ομάδες, έμεναν πιο πολύ με τα παιδιά, τα μικρά, το θυλασμό κτλ.

Οι άντρες πάντα είχαν μεγαλύτερη κινητικότητα.

Αυτό έπαιξε ρόλος στα πράγματα.

Ακόμη και σήμερα υπάρχουν, τώρα πια χάνονται, αλλά σε διάφορες ζούγκλες του Βραζιλίας, της Ταϊγκά της Ρωσίας βρίσκονται κάποιες ακόμη τελευταίες ομάδες που είναι καρποσιλεκτικές.

Όταν έχουμε καρποσιλεκτικές ομάδες κατά κανόν έχουμε ισότητα των δύο φίλων.

Δηλαδή δεν είναι μεγάλη η διαφορά μεταξύ άντρα και γυναίκας.

και όταν έχουμε ισότητα των δύο φίλων η γυναίκα υπερέχει.

Σας το λέω αυτό διότι η γυναίκα αναπαράγει σε ένα κοπάδι.

Το ακριβό πράγμα είναι η προβατίνα.

Γιατί, διότι αγοράς μία προβατίνα και σε λίγο θα έχεις 10 πρόβατα.

Γιατί, λογικό.

Το λέω αυτό διότι υπήρξαν φάσεις μητριαρχικές στην ανθρώπινη κοινωνία και τέτοιες μητριαρχικές ομάδες τις βρίσκουμε και μέχρι σήμερα κάποια υπολήματα βρίσκονται με τριαρχικών ομάδων και αυτό σχετίζεται με το γεγονός ότι δεν χρειάζεται τόσο πολύ η ρώμη του άντρα σε κάποιες συνάφειες.

Όταν μπήκε όμως ο άνθρωπος στο κυνηγεί, τότε η ρώμη του άντρα ήταν απεραίτητη.

Διότι για να κυνηγήσεις το ζώο, να το χτυπήσεις από μακριά, να χρησιμοποιήσεις τα εργαλεία που έχεις, που σου χρειάζεται ρώμη, σου χρειάζεται δύναμη, Επομένως, στο επόμενο μας στάδιο, το στάδιο του κυνηγού, ο άνδρας αποσπάστηκε και έγινε υπέρτερος.

Φυσικό! Υπέρτερος, βεβαίως, είναι πλέον η κυριαρχία του ανδρικού φυλού, η οποία θα δούμε ότι συνεχίστηκε και στο επόμενη φάση, τη γεωργία, παρότι θα έμοιαζε το πράγμα ότι δεν θα χρειαζόταν.

Α, είναι 9 η ώρα! Αχ, δεν μου κάνετε ένα σήμα, εγώ θα ξημερώσω.

Λοιπόν, τότε, σας αποχαιρετώ.

Ήθελα να σας μεταφέρω, ευχαριστώ πολύ.

Να είστε καλά, να είστε καλά.

Ελπίζω την άλλη φορά να μην βασανιστείτε πολύ.

Λίγο πριν ξεκινήσουμε, ήταν εδώ ο πρόεδρος του Μεγάρου Αντωνίδα, ο κ. Mάνος, ο οποίος είδε το πρόβλημα και είπε ότι θα σκεφτεί κάποια πράγματα.

Ίσως λοιπόν προκύψει κάποια λύση θα δούμε.

Σας ευχαριστώ, καλή αντάμωση τη Δευτέρα.

Να είστε καλά!