Μαθήματα Ιστορίας #8 με τη Μαρία Ευθυμίου

Καλησπέρα σε όλους! Γεια σας! Λείψαμε ο ένας τον άλλον τρεις εβδομάδες.

Καλή χρονιά με υγεία και η Ελλαδίτσα μας να πάει καλύτερα, γιατί χωρίς το καράβι καλά και οι βάρκες βυθίζονται.

Θυμάστε, στην προηγούμενη μας φορά μιλούσαμε για το θέμα το να είμαστε στις θρησκείες και συζητούσαμε για τον χριστιανισμό.

Χριστιανισμός είναι ένα τεράστιο κομμάτι της ανθρώπινης ιστορίας, τα τελευταία δύο χιλιάδες χρόνια και είχαμε πει κάποια αρχικά για τον χριστιανισμό, ο οποίος θυμίζω από αυτά που είπαμε, πως έχει ένα του χαρακτηριστικό στην εξέλιξή του, ότι εξ αρχής απέκτησε πάρα πολλές αιρέσεις.

Οι αιρέσεις είναι χαρακτηριστικό του χριστιανισμού.

Υπολογίζονται σε δεκάδες χιλιάδων.

Οι αιρέσεις οι οποίες δημιουργήθηκαν στη διάρκεια των 2.000 χρόνων του χριστιανισμού είναι κάτι μοναδικό.

Λέμε για το Χριστιανισμό, ο οποίος μέσα στα 2.000 χρόνια ιστορίας του Μέχρι στιγμής είναι η μεγαλύτερη θρησκεία στον κόσμο, σας θυμίζω, τα τελευταία πεντακόσια χρόνια.

Δηλαδή ο χριστιανισμός είναι η μεγαλύτερη θρησκεία στον κόσμο, αλλά σας θυμίζω δεν είναι πλειοψηφική.

Δεν υπάρχει καμία θρησκεία στον κόσμο που να είναι πλειοψηφική.

Δηλαδή οι χριστιανοί είναι περίπου το 36% του κόσμου, οι μουσουλμάνοι είναι γύρω στο 30% και πάει λέγοντας και έτσι πληρώνεται το 100% του κόσμου.

Τώρα ο χριστιανισμός το γνωρίζουμε όλοι, είναι διηρημένο σε τρεις μεγάλες απόψεις, αυτό το γνωρίζουμε όλοι, είναι η Ορθοδοξία, ο Καθολικισμός και ο Προτεσταντισμός.

Αυτές οι τρεις μεγάλες απόψεις είναι τόσο μεγάλες που δεν ονομάζει μία την άλλη αίρεση, επειδή είναι τόσο μεγάλες.

Κανονικά είναι αιρέσεις.

Κάποια είναι οι σωστοί, λέω τώρα.

Κάποια από αυτές τις χιλιάδες απόψεις είναι οι σωστοί, λέω.

Και οι άλλες είναι αιρέσεις, αλλά τι να κάνουμε τώρα, αυτό δεν μπορούμε να το ξέρουμε.

Εκτός όμως από αυτές τις τρία μεγάλα τμήματά του, όπως σας είπα υπάρχουν δεκάδες χιλιάδων απόψεων.

Τώρα αυτές οι απόψεις φάνηκαν ήδη εξ αρχής.

Ο τρίτος αιώνας, σας θυμίζω, ο τέταρτος αιώνας, αυτό το αναφερθήκαμε, όπως αναφερθήκαμε και στο προηγούμενό μας μάθημα διαγραμμικά, λέγοντας ότι ο χριστιανισμός είχε δύο σχίσματα.

Δύο σχίσματα.

Το ένα είναι του 1054, το γνωρίζουμε όλοι, οπότε και έσπασε στα δύο, δηλαδή ανατολική ορθοδοξία και δυτικός καθολικισμός το 1054 δηλαδή στον ενδέκατο αιώνα και το δεύτερο σχίσμα έγινε το 1517 και το δεύτερο σχίσμα δεν αφορά την ορθοδοξία αφορά τον καθολικισμό ο καθολικισμός έσπασε σε προτεσταντισμό και καθολικισμό να τα λοιπόν τα τρία μεγάλα τμήματα του χριστιανισμού προέκυψαν από δύο μεγάλα σχίσματα Αυτά είχαμε πει διαγραμμικά αν θυμάμαι και είχαμε τονίσει επίσης τις πολλές μονοφυσιτικές απόψεις που στους πρώτους αιώνες είχαν αναπτυχθεί.

Από αυτές σας θυμίζω σπουδαιότερες ήταν του Αρίου και του Νεστορίου, τον 3ο, 4ο, 5ο αιώνα, που αντιμετωπίστηκαν από τις πρώτες συνόδους, ο χριστιανισμός έχει συνόδους, οικουμενικές συνόδους, που πρώτη, σας θυμίζω και θα θυμόμαστε όλοι, συγκλήθηκε στην Νίκαια της Βιθυνίας το 325 μ.Χ.

και έτσι συγγράφηκε το πιστεύω, το σύμβολο της πίστεως, το οποίο και καθόρισε το ποιος πιστεύει τα σωστά και ποιος είναι αιρετικός.

Χρειάστηκαν τέσσερις οικουμενικές σύνοδοι για να ολοκληρωθούν αυτές οι διαδικασίες της σωστής άποψης του χριστιανισμού.

Σας θυμίζω ότι μέχρι σήμερα υπάρχουν μεγάλες ομάδες μονοφυσιτικές.

Οι πιο γνωστοί είναι οι Αρμένιοι και είναι και οι κόπτες της Αιγύπτου.

Απλώς θέλω να σας πω σε αυτό το σημείο μετά σε ένα διάλειμμα με κάποια φίλη.

Η λέξη κόπτης δεν είναι από το κόβω.

Είναι από το Αιγύπτιος.

Αιγύπτ, αιγούπτ, γούπτ.

Που θα πει η Αιγύπτιοι δηλαδή.

Αυτή που είναι η συνέχεια των Αιγυπτίων, EGOUPT.

Και όχι COVO, δεν έχει σχέση με το COVO.

Είναι από την παραφθορά της λέξης Αιγύπτιος.

Κλείνει η παρένθεση, άσχετο αυτό.

Τώρα, θυμίζω ακόμη ότι η γλώσσα του χριστιανισμού και μέχρι σήμερα η γλώσσα του χριστιανισμού, φθίνοντας βέβαια μέσα στο χρόνο, είναι η ελληνική.

γιατί η νέα αυτή θρησκεία βασίστηκε στην ελληνική γλώσσα.

Ήταν τότε τα ελληνικά, τα αγγλικά της εποχής, και όλα γράφτηκαν στα ελληνικά, και τα Ευαγγέλια γράφτηκαν στα ελληνικά, και οι διδασκαλίες του Πέτρου και του Παύλου έγιναν στα ελληνικά, και ο Ιησούς ονομάζεται Χριστός.

Από την ελληνική λέξη χρίζω.

Σε χρίζω ιππότη, σε χρίζω βασιλέα.

Χριστός είναι ελληνική λέξη.

για αυτό γράφεται με γιώτα, από το χρίζω.

Όχι το Ιησούς βέβαια, το Ιησούς είναι εβραϊκή η λέξη, είναι το όνομά του, Γεχόσουα.

Αλλά το Χριστός είναι αυτός ο οποίος χρήστηκε, χρήστηκε.

Ελληνική λέξη.

Σ’ όλο τον κόσμο λένε Christ.

Δεν ξέρουν ότι είναι ελληνική, ούτε οι Έλληνες δεν ξέρουν ότι είναι ελληνική.

Ένα μυστικό, έχω να σας πω ένα μυστικό, ούτε οι Έλληνες δεν ξέρουν ότι είναι ελληνική.

Η λέξη Ευαγγέλιο είναι ελληνική.

Σ’ όλο τον κόσμο χρησιμοποιούν την ελληνική λέξη.

Ευαγγέλ, ευαγγέλ, ανάλογα με τη γλώσσα.

Εύ και αγγέλω.

Φέρνω την καλή είδηση.

Ευαγγέλιον φέρνω την καλή είδηση.

Καμιά φορά θυμάμαι την ιστορία με τη συμπεθέρα μου.

Έχω δυο υπέροχους γιους, δεν το συζητώ.

Μετά από τους δικούς σας είναι η καλύτερη, δεν το συζητώ.

Όχι δηλαδή για να είμαστε αντικειμενικοί.

Λοιπόν ένας από αυτούς ερωτεύτηκε μια Ιταλίδα, μια υπέροχη Ιταλίδα και έτσι έχουμε συμπεθεριάσει με την Ιταλία.

Πάω να γνωρίζω τα συμπεθέρια στην Ιταλία και γνωρίζω δυο υπέροχους ανθρώπους που έχουμε έκτοτε μια θαυμάσια σχέση.

Η συμπεθέρα μου είναι Ιταλίδα και σαν Ιταλίδα είναι πολύ καθολική.

Το συζητούμε αυτό το πράγμα, πάρα πολύ θρησκευόμενοι και είναι ένας εξαιρετικός άνθρωπος, πολύ δραστήρια και κάνει και κατηχηση.

Κάθε εβδομάδα πηγαίνει στην εκκλησία της γειτονιάς της και κατηχεί παιδιά.

Μάλιστα.

Ωραία.

Κάνουμε θαυμάσια παρέα και με τη γυναίκα αυτή, όταν πρωτογνωριστήκαμε ήταν ευθύ ευγενέστατη.

και εγώ ευτυχώς ήξερα κάποια ιταλικά, μπορούσα να συνεννοηθώ μαζί τους, αλλά εκείνη από Ευγένεια με ρώτησε πώς μπορεί να λέει στα ελληνικά ευχαριστώ.

Της ευχαριστώ, ευχαριστώ δύσκολη λέξη, ευχαριστώ, ευχαριστώ δύσκολο.

Της λέω, νο είναι δύσκολο, της λέω νο είναι δύσκολο, εμμόλτο φατσι λέπερτε, είναι πολύ εύκολο για σένα, γιατί στην εκκλησία σας δεν υπάρχει ένα τμήμα της λειτουργίας που λέγεται γιουκαρίστια.

Σι, σι.

Τι είναι αυτό το γιοικαρίστια.

Είναι η ελληνική λέξη ευχαριστία.

Σε παραφθορά η τελική.

Λέει νουλωσσό.

Δεν το ξέρω.

Και αυτό που κάνεις εσύ στα παιδιά κάθε χρόνο, κάθε εβδομάδα, δεν λέγεται κατεκίσμο.

Είναι ελληνική λέξη από αυτό και αυτό και αυτό και άρχισα να της λέω διάφορες, το Ευαγγέλιο, τον Ιησού, τον Ατάλο και καταλήξαμε ότι είναι δασκάλα των ελληνικών και δεν το ξερε.

Δεν το ξερε και μετά από κάποιο διάστημα μου είπε μίλησε με τους ιερωμένους γιατί εντάξει η γυναίκα είναι θρησκευόμενη αλλά δεν έχει πάρει παιδεία ιερατική, μιλήσε με τον ιερέα της εκκλησίας και πράγματι όλα αυτά που της είπα ίσχυαν διότι είναι ελληνικά όλα αυτά.

Θέλω να πω έχει σημασία αυτό.

Εξάλλου η Αγία Γραφή δηλαδή η Καινή Διαθήκη μεταφράστηκε στα λατινικά στον 4ο αιώνα προχωρημένου.

Στη προχωρημένη εποχή.

Και έτσι η Αγία Γραφή μετά στη Δύση διαβάζονταν στη λατινική εκδοχή.

για 300 περίπου χρόνια, 200 έτσι χρόνια μόνο η ελληνική εκδοχή των Ευαγγελίων υπήρχε.

Έχει σημασία αυτό.

Τώρα, εκείνο που έχει επίσης σημασία να πούμε και για να ξεκινήσουμε και να μας βοηθήσει είναι το εξής.

Σας θυμίζω ότι η Χριστιανική Εκκλησία στην αρχή της αποτελούνταν από διάφορες ομάδες, οι οποίες είχαν συλλάβει το χριστιανισμό με ένα τρόπο δικό τους, δροσερό κτλ, μέχρις όλο αυτό να φορμαριστεί στην τελική απόφαση που πάρθηκε με τη Σύνοδο της Χαλκηδόνας το 451.

Οι πρώτοι χριστιανοί που λέμε, σε έναν βαθμό που γνωρίζουμε, κάποιες ομάδες από αυτούς, όχι όλες, ήταν κοινοβιακές, δηλαδή ζούσαν μοιραζόμενοι τα αγαθά, ζούσαν μεταξύ τους αντιεξουσιαστικά, δηλαδή δέχονταν ως εξουσία μόνο το Θεό και επομένως ο οποίος ήταν ο βασιλεύς των πάντων, αμφισβητούσαν τις πολιτικές εξουσίες και παρουσίαζαν έτσι τέτοια φαινόμενα εσωτερικής πληρότητας μέσα σε μια πνευματικότητα που αυτοί είχαν κατασκευάσει.

Όμως το 390 πια η χριστιανική θρησκεία έχει γίνει η επίσημη θρησκεία του ρωμαϊκού κράτους.

Ήδη έχει γίνει η επίσημη θρησκεία των Αρμενίων.

Σας θυμίζω ότι η πρώτη χώρα, η πρώτος λαός, του οποίου η χριστιανική θρησκεία έχει γίνει επίσημη, είναι οι αρμένοι και όχι η ρωμαϊκή αυτοκρατορία.

Αλλά ήρθε η ώρα της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, που είναι μια μεγάλη αυτοκρατορία, να γίνει επίσημη θρησκεία.

και σταδιακά η υποχρεωτική θρησκεία.

Γεννόμενοι δηλαδή επίσημοι, όπως γνωρίζετε ακολούθησαν πολύ δύσκολες εποχές για τους παγανιστές, για τους οπαδούς των προηγουμένων θρησκιών, του δωδεκαθέου κτλ.

Και υπήρξαν πολύ δύσκολοι αιώνες γι’αυτούς, τελικά μετά από 200-300 χρόνια δεν θα εξελιφθούν τελείως οι οπαδοί του Δωδεκαθέου και των διαφόρων θεών της Ρώμης και θα επικρατήσει πλήρως ο χριστιανισμός.

Τώρα, το γεννόμενος ο χριστιανισμός, επίσημη θρησκεία των κρατών και σταδιακά σε όλα τα κράτη τα χριστιανικά έγινε επίσημη θρησκεία κέρδισε και έχασε.

Όπως συμβαίνει στη ζωή μας, με κάθε τίποτε μας συμβαίνει, κάτι κερδίζουμε, κάτι χάνουμε.

Δεν υπάρχει περίπτωση να μην υπάρχει και απώλεια και στο καλύτερο.

Ο χριστιανισμός γεννόμενος επίσημη κρατική θρησκεία για πολλούς από τις διάφορες αυτές, πολλές από τις διάφορες αυτές ομάδες που σας είχα πει έχασε την ψυχή του.

Δηλαδή έγινε τμήμα της εξουσίας.

και γι’ αυτό πολλές ομάδες παρέμειναν ενάντιες στην κεντρική άποψη του χριστιανισμού, όποια κι αν ήταν αυτή στην περιοχή τους.

Από την άλλη, γεννόμενη επίσημη θρησκεία και κρατική θρησκεία ενισχύθηκε με τη δύναμη της κρατικής εξουσίας, βοηθήθηκε από την κρατική εξουσία και φυσικά όλες οι εκκλησίες γεννόμενες επίσημες σταδιακά βοηθήθηκαν από τις διάφορες κυβερνήσεις και τα κράτη να συντρίψουν ομάδες οι οποίες ήταν αλλόδοξες, ένδοχριστιανικές να συντρίψουν τις αιρέσεις δηλαδή και να επικρατεί το κεντρική άποψη που ήταν αυτή που ήταν συνδυασμένη με την κεντρική εξουσία κάθε φορά.

Αυτές ήταν οι δύο πλευρές και από αυτές τις δύο πλευρές Αν σκεφτούμε την ανατολική πλευρά με τη δυτική πλευρά της χριστιανικής πραγματικότητας, στους πρώτους αιώνες, δηλαδή το 300, το 400, το 500, το 600, όπου είναι η ισχυρότερη η πολιτική εξουσία, εκεί θα είναι και η ισχυρότερη και η θρησκευτική δύναμη.

Στους πρώτους αιώνες, αυτούς που περιγράψαμε, το 400, το 500, το 600, το 700, Ποια είναι πιο ισχυρή πολιτικά και κοινωνικά και οικονομικά πλευρά, η Δυτική ή η Ανατολική.

Η Ανατολική, σωστά απαντάτε, με απόσταση.

Με απόσταση.

Διότι η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία έχει καταρρεύσει.

Η Δυτική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία έχει καταρρεύσει.

Μετά το 476 δεν υπάρχει.

Την τσακίζουνε συνέχεια, λογκοβάρδοι, βάνδαλοι, δεν έχει μείνει τίποτα.

Α, υπερβάλλω διότι παντού κάτι κάτι μένει, αλλά έχει συντριβεί αυτός ο ιστός.

Σε αντίθεση η Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία όχι απλώς παραμένει.

Παραμένει αραγής, παραμένει ατσάλινη, στιβαρή, δυνατή, ελέγχει όλη αυτή εδώ πέρα την περιοχή, τη Μέση Ανατολή, την νότια σημερινή Ουκρανία, Ρωσία, τα Βαλκάνια, τμήματα της Ισπανίας, τμήματα της Βόρειας Αφρικής, τμήματα της Σικελίας και της Ιταλίας, δεν ξέρω αν ξέρετε η Βενετία, μέχρι περίπου το 800 και τόσο, ήτανε τμήμα του Βυζαντίου.

Τότε η Βενετία βέβαια ήταν μια ασήμαντη ακόμη περιοχή, δεν έχει γίνει μεγάλη Βενετία.

Αυτές θα μπες στη Ραβένα άμα πάτε, αν έχετε πάει στη Ραβένα και επισκέπτεστε τις υπέροχες εκκλησίες της Ραβένα, είναι βυζαντινές εκκλησίες μπαίνεις μέσα και λες εδώ είναι δική μου εκκλησία γιατί, γιατί είναι βυζαντινή γιατί, γιατί περίπου μέχρι το 800 η Ραβένα ήταν βυζαντινή και η Ραβένα είναι στη βόρεια Ιταλία, στη βόρεια Ιταλία δεν είναι στη νότια, το Βυζάντιο είχε τεράστιες δυνάμεις και έτσι από αφού το Βυζάντιο παρέμενε σταθερό από όλες τις πλευρές όλους αυτούς τους αιώνες Ποια θα ήταν και η ισχυρότερη πλευρά της χριστιανοσύνης; Η Ανατολική.

Γιατί είχε κοντά της πάντα αυτοκράτορες, σταθερή διοίκηση.

Προσέξτε να δείτε.

Το γεγονός ότι οι χριστιανικές εκκλησίες έγιναν τμήμα της εξουσίας, δηλαδή συνδυάστηκαν με την κεντρική αρχή, τις έκανε δυνατές και αυτές, ενίσχυσε και τους αυτοκράτορες και τους βασιλείς Από την άλλη δημιούργησε και εντάσεις διότι οι πατριάρχες, οι πάπες δεν ήταν όποιοι κι όποιοι, δεν ήταν όργανα ακριβώς των αυτοκρατόρων και κάθε τόσο υπήρχαν και συγκρούσεις πατριαρχών με αυτοκράτορες του Βυζαντίου, παπών με διάφορες ηγεμών της Δύσεως κτλ.

Δεν ήταν…

ήταν φυσικό αυτά να υπάρχουν διότι πλέον ήταν θέματα πολιτικής αυτές οι ιστορίες.

Η ανατολική λοιπόν πλευρά υπερέχει από όλες τις πλευρές και έχει τέσσερα πατριαρχία σας θυμίζω.

Είναι το Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως, το Πατριαρχείο Αντιοχείας, το Πατριαρχείο Ιεροσολύμων και το Πατριαρχείο Αλεξανδρείας.

Δηλαδή και αν κανείς το πάρει αριθμητικά είναι τέσσερα από εδώ και το Πατριαρχείο της Ρώμης, που είναι το 5ο ιστορικό πατριαρχείο, το οποίο βρίσκοντας στα δυτικά, δεν έχει συμβεί το σχίσμα, αλλά υφέρπει το πράγμα.

Υφέρπει διότι η ανατολική πλευρά σφάλει.

Οι πατριαρχείες της ανατολικής πλευράς είναι ασφαλέστεροι, σαφώς ασφαλέστεροι, γιατί είναι μέσα σε μια αυτοκρατορία που λειτουργεί, έχουν κοντά τους τον αυτοκράτορα, υπάρχουν δικαστήρια, υπάρχουν τελωνεία, αυτό που λέμε κράτος.

Ενώ η δυτική πλευρά είναι σε χαώδη κατάστασης, σε συνεχείς εξελίξεις, η ίδια Ιταλία ρημάζεται από τους διάφορους εχθρούς και επομένως εκείνος ο πάπας στη Ρώμη ζει μια άλλη ιστορία.

Είναι μόνος τους τα δυτικά και ζει μια άλλη ιστορία.

Πολύ συχνά δεν έχει ακριβώς που να ακουμπήσει να ακουμπήσει, γιατί είναι όλα διαλυμένα.

Αυτό θα παίξει ρόλο στα πράγματα, διότι οι ΠΑΠΕΣ της Ρώμης Α δεν είχαν σταθερή στήριξη πολιτική, Δ μέσα σε αυτό το τοπίο της διάλυσης που είχε να δείξει η δυτική Ευρώπη αυτούς τους αιώνες, καθώς δεν υπήρχε τίποτε σταθερό, το μόνο σταθερό ήταν ο ΠΑΠΑΣ.

Δηλαδή η ίδια η αξία του Πάπα, σε αυτό τοπίο της κινούμενης άμμου, αυξήθηκε για το μέσο άνθρωπο, διότι ο μέσος δυτικός άνθρωπος ήξερε ότι υπάρχει ο Πάπας ρε παιδί μου, κάτι υπάρχει εκεί πέρα.

Και βέβαια οι Πάπες, όντας σε τέτοιες δύσκολες πολιτικές και οικονομικές και πνευματικές, και σε όλες τις καταστάσεις που ζούσαν, χρειάστηκε να επιστρατεύσουν τις διπλωματίες τους, τη διπλωματική τους, την πολιτική τους, η ικανότητα να προστατεύσουν, να δράσουν δηλαδή και σαν βασιλείς σε κάποια θέματα.

Αν μπορούν να σταματήσουν μια καταστροφή εδώ, μια ετέλαση εκεί, δεν υπήρχε άλλος να το κάνει.

Και εξ’αυτού και θα το γνωρίζετε ίσως η Καθολική Εκκλησία έχει μια τεράστια παράδοση στην παιδεία ας πούμε.

Δεν ξέρω αν το γνωρίζετε αυτό.

Γιατί; Γιατί δεν υπήρχε κάποιος να οργανώσει κάποιο σχολείο εκεί πέρα μέσα σε αυτή τη διάλυση.

Έτσι η Καθολική Εκκλησία στους αιώνες αυτούς τους δύσκολος οργάνωνε, δόθηκε, κήθηκε κάποια σχολεία κτλ.

Και έτσι σταδιακά έγινε φορέας παιδείας.

Το λέω αυτό διότι στην Ανατολική πλευρά στο Βυζάντιο όσα σχολές και σχολεία υπήρχαν, πρώτα-πρώτα εκείνης τις εποχές υπήρχαν ελάχιστα σχολές και σχολεία, ελάχιστα κυριολεκτικά.

Αλλά στο Βυζάντιο στην Ανατολική Αυτοκρατορία όσες σχολές, έχω να σας πω κάτι.

Το πρώτο πανεπιστήμιο της Ευρώπης επειδή το Βυζάντιο αποφασίστηκε μετά το τέλος του, το 16ο-17ο αιώνα, ότι δεν είναι δάχαικα μια σπουδαία αυτοκρατορία, ότι ήταν μια αυτοκρατορία του πεταματού και το έχουμε στερνιστεί και οι Έλληνες και δεν το τιμούμε και παρουσιάζεται σαν το πρώτο πανεπιστήμιο της Ευρώπης, της Πάντοβα, είναι το Πανεπιστήμιο της Μαγνάβρας, στην Κωνσταντινούπολη, στον 8ο αιώνα.

Το λέω αυτό διότι στην Βυζαντινή Αυτοκρατορία, η Ανατολική Βυζαντινή Αυτοκρατορία, είχε αναδείξει μεγάλες κατακτήσεις σε πολλούς τομείς.

Λοιπόν, το Πανεπιστήμιο της Μαγναύρας ή διάφορες σχολές στην Ανατολική πλευρά, ποιος θα τις ιδρύσει ο αυτοκράτορας.

Γιατί, γιατί έχει υπάρχει αυτοκράτορας, υπάρχει πολιτική εξουσία και είναι λογικό, είναι λογικό.

Τώρα, πριν προχωρήσουμε, να πούμε και ένα άλλο σημείο.

Στη διάρκεια των αιώνων που κυλούν, εκεί στο 500, το 600, το 700, το 800, το 800 είναι το μη.

Σας θυμίζω ότι το 800 στέφεται ο Καρλομάγνος, αυτοκράτορας της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας.

είναι το μή για την ιστορία, γιατί η δυτική Ευρώπη αρχίζει να αποκτά κεντρικές αρχές.

Δηλαδή κάποιο βασίλειο, είναι γερμανικό φυσικά, είναι φράγκικο, το οποίο πια αρχίζει να στείνει δομές και να ξανασυντάσει, ανασυντάσει την Ευρώπη.

Οι ίδιοι Γερμανοί οι οποίοι τη διέλυσαν, οι ίδιοι την ανασυντάσουν.

Το 800 λοιπόν στέφθηκε ο Καρλομάγνος στη Ρώμη, κρατήστε το αυτό, στη Ρώμη αυτοκράτορας των Γερμανών.

Αυτό έχει σημασία.

Μέχρι να φτάσουμε όμως στο 800 να πούμε μερικά ζητήματα τα οποία συμβαίνουν και στις δύο πλευρές, και στη Δυτική και στην Ανατολική.

Και στις δύο πλευρές αυτούς τους αιώνες παρουσιάζονται κάποιες μεγάλες αιρέσεις.

Εκατοντάδες έως και χιλιάδες μικρές.

Δεν θα συζητήσουμε γι’ αυτές.

Αλλά κάποιες μεγάλες αιρέσεις, οι οποίες και θεωρούνται εχθρικές για την αυτοκρατορία.

Δηλαδή τόσο οι αυτοκράτορες και στη Δύση.

Όσο και οι αυτοκράτορες στην Ανατολή, όπως φυσικά και η Εκκλησία, τις θεωρεί επικίνδυνες.

Τι αιρέσεις, ποιες αιρέσεις γίνονται πολύ ισχυρές.

Τρεις από αυτές που θα πούμε έχουν και οι τρεις περίπου την ίδια κατεύθυνση.

Γενικά οι αιρέσεις οι οποίες ανησυχούσαν πολύ την κεντρική εξουσία και την κεντρική θρησκευτική εξουσία ήταν αυτές οι οποίες αρνούνταν κάθε εξουσία.

Αρνούμενες κάθε εξουσίας, στην ουσία αρνούνταν την εξουσία της χριστιανικής εκκλησίας.

Δηλαδή, αρνούνταν το να υπάρχουν επίσκοποι, μητροπολίτες, ιερείς, πατριάρχες.

Δεν υπάρχει εξουσία.

Ένα το κρατούμενο, κρατήστε το αυτό γιατί θα μας φανεί πολύ χρήσιμο.

Σε επόμενη έρχεται αυτό.

Δηλαδή αυτό το αντιεξουσιαστικό, το οποίο υπήρχε στους πρώτους χριστιανούς, ενεπήρχε σε κάποιες μεγάλες αιρέσεις, οι οποίες λειτούργησαν στο Μεσαίωνα.

κάποιες από αυτές ήταν μανιχαϊστικές δηλαδή θεωρούν ότι το κακό έχει την ίδια δύναμη με το καλό αφού ο διάβολος δηλαδή είναι δημιούργημα του Θεού αλλά έχει όπως ξέρετε είναι δημιούργημα, έτσι δεν είναι το κακό μη μου πείτε ότι δεν είναι δημιούργημα διότι τότε πέφτεται ακριβώς αυτή την αίρεση.

Ότι δηλαδή δημιουργήθηκε αυτονόμως το κακό.

Άρα είναι θεός ξεχωριστός.

Κάποιοι λοιπόν ήταν μανιχαϊστικοί.

Θεωρούσαν το κακό και το καλό ως θεούς ταυτόχρονος.

Άρα και ότι γίνεται μάχη ανάμεσα σε δύο πλευρές.

Σας θυμίζει κάτι αυτό από προηγούμενες θρησκείες που είπαμε.

Είναι ζωροαστρικό, είναι ζωροαστρικής επήρειας αυτή η σύλληψη, ο μανιχαϊσμός.

Δηλαδή η μάχη καλού και κακού σε αυτονομία πλέον του καλού.

Αρκετοί από αυτές, σχεδόν όλες, διαγράφουν την Παλαιά Διαθήκη.

Θεωρούν ότι η Παλαιά Διαθήκη είναι η θρησκεία των Εβραίων και δεν έχει καμία σχέση ο χριστιανισμός με αυτήν ότι είναι γεμάτη βία και φόνους και αιμομιξίες και γάμους γερόντων με 12χρονες κοπέλες και τα λοιπά άρα αυτό δεν είναι λόγος του Θεού, επομένως διαγράφουν την Παλαιά Διαθήκη.

Άλλοι από αυτούς επιλέγουν κάποιο Ευαγγέλιο και διαγράφουν άλλα.

δηλαδή δέχονται του Ιωάννη και δε δέχονται του Ματθαίου, δε δέχονται του Λουκά.

Μια μεγάλη ομάδα που στο Βυζάντιο ήταν πολύ δυναμική, οι Παύλοι Κιανοί, αν τους έχετε ακούσει, αυτοί πίστευαν στις επιστολές του Απιστόλου Παύλου.

Γι’ αυτό και ονομάζονται Παυλικιανοί, διότι θεωρούσαν ότι ο Απόστολος Παύλος τα είπε όλα και τα Ευαγγέλια, από το Ευαγγέλιο επέλεγαν πολύ λίγα πολλοί από αυτούς δεν δέχονται τα μυστήρια κάποιοι δεν δέχονται κάποια μυστήρια και δέχονται άλλα μυστήρια κάποιοι από αυτούς είναι χορτοφάγοι αρνούνται την κρεοφαγία άλλοι από αυτούς αρνούνται την ύπαρξη ναών θεωρούν ότι ο ναός είναι κατασκεύασμα και ότι πρέπει να τιμούμε τον Θεό το κατασκεύασμά του που είναι η φύση.

Άλλοι από αυτούς αρνούνται οπωσδήποτε την πολιτική εξουσία, αρνούνται οπωσδήποτε την θρησκευτική εξουσία, την ιετώ ιερατείο.

Κάποιοι από αυτούς είναι κοινοκτημονικοί, δηλαδή ζουν σε μικρές ομάδες μοιραζόμενοι τα υπάρχοντά τους, και υπάρχουν πάρα πολλές πλευρές των συλληψεών τους.

Από αυτούς οι δύο σημαντικότεροι στην Ανατολική Εκκλησία, αν μπορούσαμε να επιλέξουμε, τους αιώνες που κυλούν, είναι οι Παυλικιανοί, όπως σας είπα, αυτή ήταν μια μεγάλη αίρεση, η οποία είχε τη δύναμή της κυρίως στη Μικρά Ασία και προς τις περιοχές των Αρμενίων.

Οι Παυλικιανοί άνθησαν στις περιοχές αυτές το 700, το 800, το 900, μέχρι και το 1.100 περίπου υπάρχουν εκεί, οι Παυλικιανοί.

Το Βυζάντιο επανειλημμένα τους επιτίθεται, κάποιες φορές αναφέρονται σφαγές μέχρι και 30.000 ανθρώπων στην επίθεση του στρατού, προκειμένου να τους αδυνατήσει μέσα σ’ αυτούς τους αιώνες, τους σπάει, δηλαδή αναγκάζει τμήματά τους να μετακινηθούν σε άλλες πλευρές για να μην είναι ισχυροί και συνενωμένοι.

Οι Παυλικιανοί έζησαν τη βία της επιβολής της απόψεως της κεντρικής πλευράς.

Ήταν και εκείνοι όμως, όπως σας είπα, είχαν στοιχεία αντιεξουσιαστικά και τελικά πολλοί από αυτούς συνετάγησαν με τους Άραβες εναντίον του Βυζαντίου όταν ήρθε η ώρα της ανόδου των Αράβων.

Θέλω να πω εδώ είναι σοβαρά θέματα διότι παίρνει και διαστάσεις περίπλοκες αυτές οι ιστορίες.

Οι Παυλικιανοί επειδή βρίσκονταν σε αυτή εδώ την περιοχή, ήταν περιοχή από την οποία, και όπως σας είπα, κομμάτια τους μετέφεραν οι Βυζαντινοί αυτοκράτορες προς την Πελοπόννησο ή προς τη Μακεδονία για να μειώσουν την ισχύ τους αυτά τα 300-400 χρόνια που το Βυζάντιο πάλευε με αυτή την αίρεση, Καθώς μεταφέρθηκαν Παυλικιανοί προς την περιοχή της Θράκης και προς την περιοχή της Μακεδονίας, συνέβη το εξής ενδιαφέρον.

Εδώ δημιουργήθηκε μια άλλη μεγάλη αίρεση που λέγονται Βογόμιλοι.

Βογκομίλ αν τους έχετε ακούσει.

Βογόμιλοι στα ελληνικά.

Βογκομίλ.

Αυτοί οι Βογκόμιλοι ήταν ομάδες, στην ουσία Παυλικιανών.

Οι βογομιλισμός δηλαδή είχαν μεγάλη διάδοση στις περιοχές της Μακεδονίας, της Θράκης και στις περιοχές της σημερινής Βουλγαρίας.

Ιδιαίτερα στις περιοχές της σημερινής Βουλγαρίας και της σημερινής Βοσνίας και Σερβίας.

Δηλαδή η περιοχή που διαδόθηκε ο βογομιλισμός είναι αυτή εδώ.

και εδώ η βόρεια ζώνη της ελληνικής Χερσονήσου, Βουλγαρία, αυτά τα σημερινά ελληνικά εδάφη δηλαδή της Μακεδονίας έξω από τη Θεσσαλονίκη υπάρχει ένα νεκροταφείο βογομήλων, εντυπωσιακότατο το οποίο δεν το ξέρουμε δηλαδή θα μπορούσαμε να το προβάλλουμε κιόλας σαν σημείο επίσκεψης μιας μεγάλης αίρεσης που φυσικά δεν υπάρχει πια Οι βογόμυλοι λοιπόν αυτή της Μακεδονίας, της Θράκης, της Βουλγαρίας και της Σερβίας χοντρικά, το 800, το 900, το 1000, το 1100, το 1200 είναι ισχυρότατοι, αυτοί όπως σας είπα ανήκουν σε αυτό το κλίμα, είναι κοινοκτημονικοί, δεν διαθέτουν ναούς, περί το να σας πω ότι αρνούνται τις εικόνες, δεν διαθέτουν εικόνες, πολλές από αυτές τις ομάδες αρνούνται τα θαύματα, αρνούνται τις θαυματουργές εικόνες.

Είναι ομάδες οι οποίες τις γνωρίζουμε εξάλλου.

Και οι βογόμυλοι είναι χορτοφαγικοί όπως σας είπα, ζούνε σε ισότητα αντρών και γυναικών και αρνούνται κάθε εξουσία και θρησκευτική και πολιτική.

Καθώς το 1096 έγινε η πρώτη σταυροφορία, 1054 έγινε το σχίσμα, 1096 έγινε η πρώτη σταυροφορία, που θα πει ότι πέρασαν από το Βυζάντιο σταυροφόροι, πέρασαν από την Μικρά Ασία για να χτυπήσουν εδώ την Ιερουσαλήμ, στο πέρασμά τους σταυροφόροι συνάντησαν βογόμιλους και παυλικιανούς και κάποιοι από αυτούς εισέπραξαν αυτή την άποψη.

Έτσι όταν γύρισαν πίσω στη δυτική Ευρώπη ανθί μία άλλη μεγάλη αίρεση που λέγονται καθαρή.

Αν τους έχετε ακούσει καθάρ, καθάρ στα αγγλικά, καθαρή στα γαλλικά.

είναι η περίφημη αίρεση των καθαρών που έχει τα στοιχεία που σας είπα δηλαδή αντιεξουσιαστικά στοιχεία στοιχεία κοινοκτημωσύνη στοιχεία αμφισβήτησης εξουσίας και τα λοιπά αμφισβήτησης μυστηρίων και τα λοιπά αυτή η καθαρή θα πάρουν μεγάλη άνοδο εδώ πέρα στην περιοχή της Γαλλίας θα βρουν κυρίως καλό πεδίο δράσεως και έτσι τμήματα της Κεντρικής Γαλλίας, της Δυτικής Γαλλίας και της Νότιας Γαλλίας το 1.100, το 1.200 θα είναι καθαρικά.

Δηλαδή, ανε, της αίρεσης των καθαρών.

Ακόμη και οι ηγεμόνες και φεουδάρχες της περιοχής αναφέρονται να είναι καθαροί.

Αποτέλεσμα το 1209 η Καθολική Εκκλησία αποφασίζει να τελειώσει με αυτούς τους καθαρούς.

Αλλά όταν λέμε να τελειώσει, το πράγμα να είναι σωστό.

Να μην μείνει ούτε ένας.

Είναι η τελειότερη σφαγή στην ιστορία της ανθρωπότητας.

Πράγματι δεν έμεινε ούτε ένας.

Χιλιάδες ανθρώπων τους κυνηγήσανε στα βουνά, στα σπήλαια, όπου και να πήγαν, κάψανε όλα τους.

Να σκεφτείτε σήμερα, αν βρεθεί πουθενά ένα κείμενο καθαρά, είναι σαν με μεγάλη χαρά του ερευνητή βρέθηκε ένα σημείωμα, ένας πάραγμα καθαρά.

Γιατί δεν τους φάξαν όλους, και τις έγκυους γυναίκες και τα μωρά, δεν έμεινε κανένας.

Πλήρης κάθαρση των καθαρών.

Το έλεγε και το όνομα.

Και έτσι το 1209 πάβουν να υπάρχουν αυτοί οι καθαροί εκεί πέρα.

Θέλω να πω ότι υπήρχαν πάντα τέτοιες ομάδες που είχαν διάφορα χαρακτηριστικά, η κάθε μία με τα δικά της.

Τώρα, στην ανατολική πλευρά, για να πιάσουμε την ανατολική και μετά να κινηθούμε προς τη δυτική, Το Βυζάντιο είχε δύο μεγάλες επιτυχίες.

Το Βυζάντιο ήταν μια θρησκευόμενη αυτοκρατορία.

Η εποχή ήταν θρησκευόμενη.

Σας το λέω αυτό, καμιά φορά συζητώ με συναδέλφους έτσι της μεσονικής ιστορίας.

Εμείς σαν στην εποχή μας έχουμε κάπως απομακρυνθεί από αυτή την πλευρά.

Και συζητάμε και θυμίζουμε μια στην άλλη.

Πίστευαν οι άνθρωποι.

Είναι σημαντικό πίστευαν οι άνθρωποι.

Έλεγαν η Αγία Κατερίνη, ο Άγιος Νικόλαος και ήταν για αυτούς πάρα πολύ σημαντικό πράγμα.

Έχει σημασία αυτό.

Η πίστη, έχει σημασία η πίστη, δίνει άλλες διαστάσεις.

Εκείνη την εποχή υπήρχε μεγάλο, μεγάλο θρησκευόμενοι άνθρωποι.

Λοιπόν, το Βυζάντιο είχε δύο επιτυχίες ιεραποστολικού χαρακτήρα.

Η μία συμβαίνει στα μέσα του 1ου αιώνα, περίπου στο 860 μετά Χριστόν.

Οπότε και το Βυζάντιο, επειδή από το 500-600 είχαν αρχίσει και έρχονταν Σλάβοι προς το Νότο, θυμάστε που αναφερθήκαμε σ’ αυτούς όταν λέγαμε για τις μεγάλες ανακατατάξεις, και στο Βυζάντιο άρχισαν να μπαίνουν Σλάβοι.

Αυτό που σήμερα είναι Σέρβοι, αυτό που σήμερα είναι Βόσνιοι, αυτό που σήμερα είναι της Φυρώμ, Σλαβομακεδόνες κτλ, αυτοί κατεβήκανε το 500, το 600, το 700 μ.Χ.

Σλάβοι και εγκαταστάθηκαν σε αυτές τις περιοχές.

Αυτοί εγκαταστάθηκαν σε περιοχές της βορειου ελληνικής χερσονήσου, αυτούς τους αιώνες και ήταν παγανιστές φυσικά.

Ήταν άνθρωποι, οι οποίοι πίστευαν στον ουρανό, στη γη, στα νερά και στις νύμφες κτλ.

Το Βυζάντιο επειδή είχε με αυτούς προβλήματα πρώτον α, γιατί είχε συγκρούσεις, αυτοί έχουν πια εγκατασταθεί, το 860 πλέον έχουν εγκατασταθεί, έχουν δημιουργήσει βασίλεια, έχουν αρχίσει να είναι επικίνδυνη με το απέναντι στο Βυζάντιο και το Βυζάντιο σκέφτεται α να τους προσεταιριστεί για να πάψουν να είναι αντίπαλοί του και δεύτερον να κερδίσει και νέους χριστιανούς.

Και έτσι στέλνει δύο αδελφούς από τη Θεσσαλονίκη, οι οποίοι γνώριζαν τη σλαβική γλώσσα, το Μεθόδιο και τον Κύριλλο.

Και αυτοί οι δύο αδελφοί ήταν ενεργητικότατοι, ήταν αποτελεσματικότατοι και διέδωσαν το χριστιανισμό στους σημερινούς Βουλγάρους και στους σημερινούς Σέρβους.

Κυνήθηκαν και στην περιοχή του κέντρου της Ευρώπης προς τη Μοαραβία.

εκεί δεν είχαν τόσο μεγάλα αποτελέσματα αλλά στο Βαλκανική είχαν αποτελέσματα.

Και οι Σλάβοι της Βαλκανικής έγιναν Χριστιανοί.

Έγιναν Χριστιανοί και μάλιστα χάρη στον Μεθόδιο και τον Κύριλλο όπως γνωρίζετε απέκτησαν και γραφή.

Ο Μεθώδιος και ο Κύριλος χρησιμοποίησε την ελληνική στην ουσία αλφάβητο μαζί με στοιχεία διαφορετικά για να εκφράσει τις διάφορες τονικότητες και μουσικότητες των σλαβικών γλώσσων και έτσι, στο 860, το 870, το 890, γιατί τα πράγματα δεν γίνονται από τη μια στιγμή στην άλλη, αυτό είναι μεγάλη.

Ρουαμάτ για το χριστιανισμό, οι Σλάβοι των Βαλκανίων γίνονται Χριστιανοί.

Στον ένα το αιώνα μετά Χριστό.

Όμως, ενώ στον ένα το αιώνα μετά Χριστό συμβαίνουν αυτά, Το Βυζάντιο έχει από το βορρά κάποιους Μπελάδες αδελφέ μου, γιατί είναι κάτι άγριοι τύποι που του κάνουν συνεχής επιθέσεις και λέγονται Ρως.

Ρως.

Είναι αυτό που λέμε Ρώσοι.

Αυτοί είναι αγριότατοι, πολεμικότατοι και κάθε τόσο έχουν δυο φορές πολιόρκησαν την Κωνσταντινούπολη, και χτύπησαν διάφορα σημεία της επικράτειας του Βυζαντίου στη Μαύρη θάλασσα και ήταν πολεμικότατοι.

Το Βυζάντιο είχε με αυτούς μεγάλους μπελάδες.

Φοράτε τις ζώνες ασφαλείας.

Εγώ σας έχω συστήσει και τα υπογλώσια, γιατί να μη μου λέτε ότι δεν σας έχω προειδοποιήσει.

Τι ήταν οι Ρώσοι; Αυτοί.

Ήταν Βίκινγκς.

Θυμάστε που λέγαμε για τους Βίκινγκς.

Αυτοί οι Βίκινγκς, το 800, το 900, το 1000, χορεύουν καρσιλαμά εκεί στο Βοράκι, όχι μόνο στο Βοράκι, στο Νότο χορεύουν καρσιλαμά.

Αλλά ο Βοράς είναι εκεί η περιοχή τους.

Γιατί από πού προέρχονται οι Βίκινγκς, από τη Νορβηγία, από τη Σουηδία και από τη Δανία.

Από τη Σουηδία μια ομάδα Βίκινγκς που λεγόταν Ροσ.

Το Ροσ, κοιτάξτε αυτό θα μείνει μυστικό.

Η λέξη Ροσ είναι γερμανική.

Ρωσία την έχετε ακούσει αυτή τη μέρα.

Λοιπόν αυτό γιατί το λέμε μυστικό, γιατί οι Ρώσοι παθαίνουν εμφράγματα.

όταν, επειδή οι Ρώσοι παραδοσιακά έχουν αντιπαλότητα με τους Γερμανούς, να ακούνε ότι οι ιδρυτές της Ρωσίας, του κράτους της Ρωσίας, είναι Γερμανοί, αλλά τι να κάνουμε, συμβαίνουν και στις καλύτερες οικογένειες αυτά.

Μια ομάδα Βίκινγκς από τη Σουηδία, που λεγότανε Ρώσ, βγήκαν στη Ρούγα, όπως το κάνανε οι Βίκινγκς, πως βγήκαν στη Ρούγα με πλοία.

Τι άλλο, τα τράκαρ τους.

Και περάσανε, εδώ είναι η βαλτική θάλασσα, εδώ είναι η Σουηδία, η βαλτική θάλασσα είναι ότι για τους Έλληνες, για τους Σουηδούς, είναι ότι για τους Έλληνες το Αιγαίο.

Δηλαδή είναι το κοντινή τους θάλασσα, δεν ήξεραν μια χαρά.

Πέρασαν απέναντι και μπήκανε σε ποτάμια.

Γιατί πώς κινεί το ναυτικός για να μπει στο εσωτερικό καθώς εκβάλλουν τα ποτάμια αυτοί μπαίνουν μέσα και ισχωρούν στο εσωτερικό.

Μπήκαν λοιπόν στο εσωτερικό, στο εσωτερικό και έφτασαν περίπου εδώ που είναι το Novgorod.

Δεν υπήρχε το Novgorod, τότε ήταν ένας οικισμός.

Αυτή η Ρώσ, σας θυμίζω ότι οι Βίκινγκς…

Καλέ κύρια ευθυμία, δεν μιλάμε για τον χριστιανισμό; Ξαφνικά, πού μας πήγατε με αυτούς τους Βίκινγκς.

Σε λίγο όμως πιστεύω ότι θα σας πείσω ότι χρειάζεται αυτή η μικρή σωμάτωση.

Αυτοί λοιπόν οι Ρώσοι, σας θυμίζω, ως Βίκινγκς, είχαν πάθος με τη Λεηλασία, αλλά είχαν πάθος και με το εμπόριο.

Το είχαν αυτοί.

Στήναν πάνκους σε διάφορα μέρη να πουλήσουν αυτά που λεηλατούσαν, οι άλλα τα οποία αποκτούσαν το είχαν αυτό οι Βίκινγκς.

Και το σημείο που το στήναν λέγονταν «βικ» σας θυμίζω.

«Βικ» «Βίκινγκ» «βικ» «βικ» Εξούς στην αγγλική γλώσσα που είναι γερμανική γλώσσα, πολλά τοπονύμια τελειώνουν σε «βικ» «Norweg Darwik» είναι «βικ» είναι από το «Viking» Τόσο καλά, γερμανικά είναι το κλήμα.

Ξέρω, οι λέξεις, οι Έλληνες έχουν ένα πάθος.

Όποτε έχουν ένα πάθος δεν μπορείς να μιλήσεις.

Τώρα δεν μπορείς να πεις καλή λέξη για τους Γερμανούς.

thats what we need Τι να το πούμε αυτή τη κακή κουβέντα ήταν Γερμανοι Γιατί ήταν Βίκεκ, δηλαδή Βορειοί οι Γερμανοί Αυτοί λοιπόν επειδή είχαν μανία με το εμπόριο μπήκαν εκεί πέρα μέσα και είδανε δάση είδανε νερά, να δουν στα μάτια σου..Έδανε ζώα Με ένα τρύχωμα Να με το συμπάθειο Όποτε λέω αυτή τη λέξη την λατρεύω γιατί σας έχω πει γιατί τα ζητήματα μεγέθους ο Έλληνας έχει μια λεπτότητα.

Γενικά απ’ το στόμα μας τρέχουνε βατράκια αλλά στο θέμα μεγέθους έχουνε μια λεπτή ευγένεια.

Λοιπόν, να με το συμπάθειο το τρίχωμα, γιατί ήταν το τρίχωμα να με το συμπάθειο διότι κάνει κρύο τρομερό και τα ζώα για να επιβιώσουν έχουν τόσο λύπος και από πάνω τόσο τρίχωμα.

Μάλιστα.

Οπότε είπαν, αααα ωραία περιοχή να κάνουμε εμπόριο.

Καθώς ήταν πολεμικοί και άγροι, δημιουργούν εδώ έναν βασίλειο, τον Novgorod.

Τον Novgorod, όχι τον Nizhny Novgorod, υπάρχει και μια άλλη πόλη της Ρωσίας που λέγεται Nizhny Novgorod.

Όχι, το σκέτο Νόβγορον, το οποίο βρίσκεται κοντά στην Αγία Πετρούπολη χοντρικά.

Είναι η αρχαιότερη πόλη της Ρωσίας.

Και συνεχίζουν με επιδρομές και καταλαμβάνουν τμήματα από τον Νόβγκοροντ και φτάνουν μέχρι το Κιεβό.

Εδώ.

Και δημιουργούν ένα βασίλειο που λέγεται το βασίλειο των Ρώσ.

Ή το βασίλειο του Νόβγκοροντ Κιεύου.

Αυτά συμβαίνουν κοντά στο 860 δηλαδή την ίδια εποχή που στέλνεται ο Μεθώδιος και ο Κύριλος από τους Βυζαντινούς για να εκχριστιανήσει τους Σλάβους.

Δεν σχετίζεται μεταξύ τους το ένα με το άλλο απλώς ας το παραβάλω.

Βίκινγκς μπαίνουν μέσα στη Ρωσία.

Αρχηγός τους είναι ο περίφημος Ρούρικ.

Θηριώδης Ρούρικ.

Καταλαβαίνετε τι θα ήταν αυτός για να τον περιγράφουν οι Βίκινγκς ως Θηριώδη.

Μπορείτε να φανταστείτε περί τήνω σε πρόκειτο.

Ο Ρούρικ λοιπόν και οι όμοι του δεν ήταν πολλοί, αλλά ήτανε…

Ο Θεός να σε φυλάει σε αγριότητα και επιθετικότητα, δημιουργούν σταδιακά ένα βασίλειο.

Εδώ πέρα.

Αυτό το βασίλειο, σταδιακά θα υποστεί, θα έχει μεγάλα θέματα, διότι όταν επεκτείνεσαι και δημιουργείς κάτι σταθερό, Αυτά, μεγάλα καράβια, μεγάλες φουρτούνες, δεν υπάρχει περίπτωση.

Θα είναι σε σύγκρουση με το Βυζάντιο, διότι θα θέλει να καταλάβει τμήματα στη Μαύρη θάλασσα.

Θα είναι σε σύγκρουση με τους Πατσενέγκους, ένα φύλο τούρκικο που ζει εδώ πέρα.

Και κυρίως θα είναι σε σύγκρουση με τους Χαζάρους.

Άλλο φύλο τούρκικο, το οποίο έχει μια μεγάλη αυτοκρατορία, το 700, το 800, το 900 εδώ που σας δείχνω.

Δηλαδή, στην περιοχή της Μαύρης θάλασσας προς το κέντρο και τα δυτικά.

Καθώς το Βυζάντιο έχει συνεχίσει συγκρούσεις με τους Ρώσους, αλλά έχει συνεχίσει συγκρούσεις και με τους Χαζάρους, που τελικά είναι και κοινή εχθροί.

Δηλαδή, και οι Ρώσοι συγκρούονται με τους Χαζάρους που είναι Τούρκοι, και το Βυζάντιο συγκρούεται με τους Χαζάρους που είναι Τούρκοι στην ίδια περιοχή.

Έρχονται τα πράγματα στο 960, το 970, αυτές οι δύο πλευρές που ήταν εχθρικές, δηλαδή η Ρώση, η Ρώσ και το Βυζάντιο να έρθουν σε επικοινωνία μεταξύ τους για την πιθανότητα μιας συμμαχίας εναντίον των Χαζάρων που ήταν ο μεγάλος τους εχθρός στην Μαύρη θάλασσα.

Τα βόρεια της Μαύρης θάλασσας.

Και πράγματι πάβει πλέον η επιθετικότητα του ΜΕΝ προς τον ΔΕ και αρχίζουν και περιτέρων επαφές Ρώσων και Βυζαντινών.

Οι Ρώσοι δηλαδή μέχρι τότε ήταν παγανιστές.

Πίστευαν στους θεούς της φύσεως.

και επειδή ήταν Βίκινγκς δηλαδή καταγωγής βορειογερμανικής, είχαν τους θεούς τον Βίκινγκς τον τόρ τον και του βυζάντιου, είναι παγανιστές, τους εξηγεί, αυτά που πιστεύετε είναι λάθος.

Εδώ υπάρχει μια υπέροχη θρησκεία.

Θέλετε να σας τη γνωρίσουμε αυτή τη θρησκεία.

Έτσι και αλλιώς κάνουνε όπως σας είπα επαφές για λόγους στρατηγικής, για λόγους άμυνας μεταξύ τους, αλλά σταδιακά η πλευρά των Ρώσων επηρεάζεται από τις προτάσεις του Βυζαντίου, έτσι και αλλιώς και αυτή φαίνεται βρίσκονται σε μια αναζήτηση.

Εξάλλου το Βυζάντιο, την εποχή αυτή δηλαδή το 980, αυτοκράτορας του Βυζαντίου δεν είναι όποιος όποιος, είναι ο Βασίλειος ο Δεύτερος, ο Μακεδόνας ονομαζόμενος και Βουλγαροκτόνος, ο οποίος ήταν ένας μεγάλο εκτοπίσματος ηγεμόνας που κατάλαβε τι σημαντικό πράγμα συμβαίνει εκεί πάνω.

Κοιτάξτε να δείτε, έχει σημασία αυτό που σας λέω.

Το 980 και το 970 θα μπορούσε κανείς να είναι μπλαζέ με αυτούς τους τύπους εκεί πάνω.

Τι θέλω να πω, κάτι άγριοι τύποι ήταν εκεί πάνω.

Άγριοι τύποι κυριολεκτικά.

Το Βυζάντιο ήταν μια πόλη, μια αυτοκρατορία καταπληκτική, στην πρωτοπορία.

Η Κωνσταντινούπολη ήταν το αριστούργημα της γης.

και εκεί πέρα οι άνθρωποι βρίσκονταν σε μία κατάσταση τελείως πρωτόγωνιοι.

Θα μπορούσε να είναι μπλαζέ, αλλά δεν τους έπαιρναν να είναι μπλαζέ.

Το Βυζάντιο έπρεπε να κάνει τις συμμαχίες του και τα λοιπά και να κάνει τις κινήσεις του.

Και καλά έκανε που δεν ήταν μπλαζέ απέναντι σ’ αυτούς τους άγριους τύπους και τους πρωτόγονους για τους λόγους που θα σας πω.

Διότι αυτή η πλευρά των Ρώσων στέλνει υψηλόβαθμες αντιπροσωπίες.

Βασιλιάς τους εκείνη την εποχή είναι ο Βλαντιμύρ.

Βλαντιμύρ Σβιάτος Σλάβ.

Προσέξτε το όνομα από την εποχή που εγκαταστάθηκαν οι Ρώσοι στα εδάφη της σημερινής σας που με Ρωσίας και ίδρυσαν το κράτος Νόβγκοροντ Κιεύου είχαν κυλήσει 100 χρόνια.

Αυτοί όταν ήρθαν και εγκαταστάθηκαν ήταν λίγοι δίκημοι.

Αριθμητικά ήταν λίγοι.

Οπότε καθώς κύλισε ο χρόνος εκσλαβίστηκαν.

Παντρεύτηκαν με τοπιές γυναίκες, τα παιδιά τους έγιναν σλαβόφωνα.

Το Ρούρικ κανένας δεν τον είχε ξεχάσει.

Πρέπει να σας πω ότι η δυναστεία των Ρωμανόφ, αναφερόταν στο Ρούρικ, ο Ρούρικ είναι ο ιδρυτής του ρωσικού κράτους, αλλά μέχρι σε εκεί.

Τώρα, αυτή ο Βλαντιμίρ Σβιάτοσλαβ, από το όνομα και μόνο καταλαβαίνουμε πόσο είχε εξλαβιστεί.

Ήταν ο ηγεμόνας των Ρώσων εκείνη την εποχή.

ένας φαίνεται δραστήριος ηγεμόνος ο οποίος ήταν δραστήριος σε πολλά ανάμεσα στα άλλα και στις γυναίκες ο άνθρωπος αυτός ήταν πρωταθλητής δηλαδή σαπό που λένε είχε τέσσερις γυναίκες και οχτακόσιες παλακίδες στο θεό του δηλαδή τι να πει, μιλάμε για αλκή ο Βλαδιμήρ οχτακόσιες παλακίδες και παντρεύτηκε και την αδελφή του βασιλείου του Βουλγαροκτών.

Θέλω να πω ο άνθρωπος ήταν ένα θαύμα.

Ό,τι πείτε, εγώ πάω πάσω.

Λοιπόν ο Βλαντιμύρ λοιπόν ήταν ένας ισχυρός ενδιαφέρον ηγεμόνας ο οποίος κατάλαβε ότι το Βυζάντιο είναι μια σπουδαία αυτοκρατορία, Η πρατωρία διεχριαζόταν και πολύ, έστειλε υψηλόβαθμες αντιπροσωπίες στο Βυζάντιο.

Ο Βασίλειος ήταν κατάπληκτος.

Σου λέει αυτοί έρχονται από πάνω, είναι κάτι τύποι, ζούνε μέσα στη λάσπη, δεν το είπε.

Όταν μιλάς, λες ευγενές, τα τυάρχονται σε αυτό, δεν το συζητούμε.

Αλλά από μέσα το έλεγε τώρα ήρθαν αυτοί άγριοι τύποι.

και τους υπόστατους τσακίσω ρε παιδί μου και το είχε προγραμματίσει.

Αυτή τη μέρα θα πάω να τους δείξω τον ιππόδρομο, τις λιμενικές εγκαταστάσεις, τις αποθήκες, τα υπέροχα κυβερνητικά κτίρια, την άλλη μέρα άλλα κυβερνητικά κτίρια, τα πάρκα, το τρόπο που ηδρευόμαστε, το τρόπο που την αποχέτευση, ξέρετε όλα αυτά.

Μάλιστα.

Και για την τελευταία μέρα, κοιτάξτε, η Κωνσταντινούπολη ήταν η καταπληκτικότερη πόλη στον κόσμο.

Στην καταπληκτικότερη γεωγραφική θέση στον κόσμο.

Αυτό δεν αλλάζει, ετσι, δεν αλλάζει, είναι η καταπληκτικότερη θέση στον κόσμο.

Αλλά πέρα απ’ την, αυτή τα χάνανε Και το τελευταίο χτύπημα ήταν πριν τους αποχαιρετήσει, την τελευταία μέρα, να τους πάει στην Αγια Σοφιά.

Τη σωστή ώρα, γύρω στις 10 και τόσο το πρωί, την ώρα όπου ο ήλιος έπεφτε μέσα από τα τζάμια και χτυπούσε πάνω στα χρυσά μοσαϊκά και ήταν σαν να ζήσει σε παραμύθι, σαν να ύπτασε μέσα στην ομορφιά.

Στην ομορφιά δεν αντιστέκεται κανείς.

Και αυτοί την εισέπραξαν, είπαν, Θεέ μου, που είμαστε.

Έτσι, είπαν στον Βλαντιμύρ, τόσο για τον Σλάβ, ο οποίος επίσης ήρθε, ότι είναι καταπληκτικοί αυτοί οι άνθρωποι.

Οι πόλεις τους είναι απίστευτες.

Η αυτοκρατορία τους είναι, άρα και η θρησκεία τους είναι πολύ σωστή.

Α, μάλιστα.

και έτσι με επαφές, με αντιπροσωπίες, με συνομιλίες κτλ.

αποφασίζουν οι Ρώσοι να εκχριστιανιστούν.

Δηλαδή συγκατανεύουν στην πολιορκία των Βυζαντινών και δέχονται να εκχριστιανιστούν.

Οι Βυζαντινοί τους στέλνουν υψηλόβαθμους και άξιους ιερωμένους που να ξέρουν και σλαβικά για να τους μίησουν και πράγματι το 988-89 λέμε συνέβη ποιο; Ο εκχριστιανισμός των Ρώσων που μαθαίνουμε στη σχολεία μας, σωστά; Το μαθαίνουμε αυτό το πράγμα.

Και μάλιστα για να επικυρωθεί αυτός ο εκχριστιανισμός, ο Βλαντιμήρος Βιατοσλάβ αποκτά ακόμη μια σύζυγο που είναι η αδελφή του βασιλείου του Βουλγαροκτόνου η οποία και φεύγει από την Κωνσταντινούπολη και εγκαθίστε με τον σύζυγό της στην περιοχή της Ρωσίας.

Ο Βλαδιμήρ ως διατοσλάδι είναι Άγιος.

Είναι ο Άγιος Βλαδίμυρος των Ρώσων.

Είναι Άγιος πλέον, έχει αγιοποιηθεί διότι αυτός εκχριστιανισε τους Ρώσους.

Τώρα, οι κακές γλώσσες λένε ότι έτσι κι αλλιώς είχε αγιάσει ο άνθρωπος γιατί έχει 800 γυναίκες εδώ, εδώ μία έχεις και αγιάζεις, όχι 800, αλλά εν πάση περιπτώσει ο Βλαντιμύρ αγιοποιήθηκε διότι χριστιανίστηκε τους Ρώσους.

Έτσι το 988-989 οι Ρώσοι εκχριστιανίζονται, η εξουσία καταρχήν εκχριστιανίζεται και σταδιακά, χριστιανίζεται σχεδόν υποχρεωτικά και ο λαός.

Αστέλνονται οι αιεραπόστολοι από το Βυζάντιο, αγιογράφοι από το Βυζάντιο, κτίζονται αρχιτέκτονες από το Βυζάντιο, κτίζονται εκκλησίες, αγιογραφούνται εκκλησίες, παράγονται εικόνες και έτσι αυτές οι δύο περιοχές αποκτούν δεσμούς μεταξύ τους και το ενδιαφέρον είναι ότι συνδυαζόμενοι μεταξύ τους χτυπούν και τους Χαζάρους ολότελα και τους οποίους και νικούν τους Χαζάρους Τούρκους που σας θυμίζω ότι ήταν ο κοινός τους εχθρός και έπαιξε ρόλο σε αυτές τις συνομιλίες μεταξύ τους αλλά για κακή τους τύχη εξόντωσαν τους Χαζάρους αλλά οι Πατσενέγγοι προέκυψαν ακόμη πιο άγριοι επίσης Τούρκοι Οι Πατσεναγκοί και έτσι αυτές οι δύο πλευρές είχαν να πολεμούν πολύ άγριες τουρκικές ομάδες που ήταν οι Πατσεναγκοί που συνέχισαν τη βιαιότητα εναντίον τους.

Τώρα γιατί μιλούμε γι’ αυτούς τους Ρώσους.

Πότε εκχριστιανίζονται οι Ρώσοι.

Στην ουσία στο χίλια θα πει κανείς.

Το 990 ας πούμε ακόμη μαθαίνουνε τώρα.

Εύκολα το θυμάται κανείς.

Σχεδόν στο χίλια εκχριστιανίστηκαν οι Ρώσοι.

Το χίλια είμαστε μόνο πενήντα τόσα χρόνια από το σχίσμα.

Σωστά.

Δηλαδή την ώρα που γίνεται το σχίσμα οι Ρώσοι μόλις έχουν μάθει ποια είναι η Παναγία και ο Χριστός.

Σωστά.

Μόλις το έχουν μάθει.

Δηλαδή 60 χρόνια έχουν γίνει Χριστιανέτη.

Όταν θα έρθει η ώρα του σχίσματος και θα χωρίσουν τα ανατολικά πατριαρχεία από το δυτικό, οι Ρώσοι με ποιους θα συνταχθούν άραγε; Με τη Ρώμη, δεν έχουν καμία σχέση με τη Ρώμη, με το Βυζάντιο έχουν σχέση.

Άρα θα συνταχθούν με την ανατολική πλευρά.

Κοιτάξτε να δείτε, γιατί σας το λέω αυτό.

Όταν γίνεται το σχίσμα το 1054, οι Ρώσοι επάνω, οι Ρώσοι δηλαδή οι διάδοχοι του Βλαντιμήρ, ο γιος του, ο Γιαροσλάβ, αν τον έχετε ακούσει, ο οποίος έγραψε και την Ρούσκα για, ξεχνώ αυτή τη στιγμή, το νόμο των Ρώσων, ο διάδοχός του και ο γιος του, ο Γιαροσλάβ, συνέγραψε την πρώτη οργάνωση του ποινικού δικαίου των Ρώσων.

Δηλαδή ήταν μια αξιόλογη δυναστεία αυτή του Ρούρικ, η οποία σιγά σιγά βέβαια όπως συμβαίνει όλα στη ζωή, άρχισε να φθύνει και να διαλύεται.

Πάντως το 1050-1060 ακόμη η Ρωσία υπάρχει και η Ρώσσο, το κράτος των Ρώσσων υπάρχουν και όταν έρχεται η ώρα του σχίσματος, Οι Ρώσοι συντάσσονται με την Ανατολική Εκκλησία.

Λογικό, λογικό.

Ιδένιος το χίλια εκατό αρχίζουν τα προβλήματα για τους Ρώσους.

Δηλαδή τους ΡΟΣ.

Η δυναστεία του Ρούρικ αρχίζει να φιλορουεί, ενδοδυναστιακές συγκρούσεις.

Το 1200 και απ’ια το πράγμα παραπαίει διότι οι διάδοχοι του Ρούρικ έχουν δημιουργήσει επιμέρους βασίλια που συγκρούονται μεταξύ τους.

Και το κερασάκι στην Τούρτα είναι μέσα σε αυτή τη διάλυση του κράτους των Ρώσ, να επελάσσουν οι Μογγόλοι.

Οι Μογγόλοι του Τζιγκίσχαν, οι οποίοι το 1237, σας θυμίζω το 1204 έχει πέσει η Κωνσταντινούπολη, άσχετο, απλώς σας θυμίζω για να έχουμε μία αίσθηση του χρόνου, το 1237 οι Μογγόλοι του Τζιγκίσχαν χτυπούν την Ρωσία, και την καταλαμβάνουν χειμώνα.

Είναι η μόνη φορά που η Ρωσία κατελήφθη σε χειμερινή επίθεση με τα άλογα τους πάνω στον πάγο.

Φτάνουν μέχρι σχεδόν τη Βαλτική, διαλύουν φυσικά το κράτος, το Ρώσ, και όλα γίνονται μογκολική επικράτεια.

Δηλαδή τι είναι οι μογκολικές επικράτειες.

Διατηρούσαν μεγάλες επαρχίες.

Άφηναν ντόπιους ισχυρούς να λειτουργούν κι αυτοί κάθε τόσο έρχονταν σε διάφορες περιοχές να πάρουν φόρους ή να λεηλατίσουν κάτι και ξανά φεύγαν.

Πάντως ήτανε η επικυρίαρχη, δεν υπήρχε θέμα.

Γιατί σας το λέω αυτό.

Διότι για 200 περίπου χρόνια, αυτή η περιοχή βρίσκεται στο έλεος των Μογγόλων.

Αλλά, λες, την ξέγραψε ο Θεός Εκεί όμως γύρω στο 1400 αρχίζουν κάποιοι ισχυροί βογιάρες στα ρώσικα, βογιάρ δηλαδή ισχυροί περιφερειακοί γεωκτήμονες, να συνδυάζονται μεταξύ τους για να αποβάλουν το ζηγό των Μογκόλων.

για να αποβάλουν το ζηγό των Μογκόλων.

Έτσι γύρω στα 1400 αρχίζουν πραγματικές κινήσεις εναντίον των Μογκόλων και γύρω στα 1450, κρατήστε το αυτό, γύρω στα 1450 ένας τσάρος της Ρωσίας, Ιβάν ο τρίτος, Ιβάν θα πει Ιωάννης, Ιωάννης.

Είναι ο ρωσικός τρόπος για να πεις τι είναι το όνομα Ιωάννης.

Ιωάν, Ιωάν, Ιβάν.

Τσάρος είναι Κέσσαρ, Τσαζάρ, Τσαάρ.

Έτσι.

Ο Ιβάν λοιπόν ο τρίτος είναι ο Μέγας.

Δεν είναι ο τρομερός που άκουσα κάποια φίλη να λέει.

Ο Ιβάν ο τέταρτος ήταν ο τρομερός.

Τώρα βρισκόμαστε στα 1450.

Πολύ κοντά σε τι; Τι μεγάλο γεγονός! Η άλωση της Κωνσταντινουπόλεως.

Την ώρα που η Κωνσταντινούπολη πέφτει, στη Ρωσία συμβαίνει αυτό που θα σας πω.

Ο Ιβάννος τρίτος Ω, εκδιώκει τους Μογγόλους.

Κάνει τις τελικές μεγάλες κινήσεις, έχει πια δυναμώσει το κίνημα εναντίον των Μογγόλων, και δράσει εναντίον των Μογκόλων και καταφέρνει και αβιάζει μεγάλες περιοχές της Ρωσίας από τους Μογκόλους.

Και έτσι ξαναστήνεται ένα Ρωσικό βασίλειο που είναι αξιολόγου, μη φανταστείτε, στις ευρωπαϊκές περιοχές, σωστά.

Δηλαδή εδώ είναι οι αλλαγές που συμβαίνουν και εκεί δεν σταματάει ο Ιβάν Ομέγας να χτυπάει τους Μογκόλους Μάλιστα έχει ενδιαφέρον ότι παντρεύεται αυτός ο Ιβάν την ανιψιά του Κωνσταντίνου Παλαιολόγου.

Ο Ιβάν ο τρίτος Ω παντρεύτηκε την ανιψιά του Κωνσταντίνου Παλαιολόγου, του τελευταίου αυτοκράτορα του Βυζαντίου.

Κοιτάξτε να δείτε είναι σχεδόν μεταφυσικό.

την ώρα που πεθαίνει το Βυζάντιο, ανεβαίνει η Ρωσία.

Ακόμη δεν έχεις αίσθηση ότι έχει πραγματικά παγιωθεί κάτι σταθερό, αλλά θα αποδειχθεί ότι είναι σταθερό αυτό που συμβαίνει στη Ρωσία.

Και μάλιστα ο Ιβάνο III Ω ονομάζει την Ρωσία η τρίτη Ρώμη των νέων Βυζάντιων.

Δηλαδή, έχει συνέστηση ότι η περιοχή του παίρνει της Κιτάλη από το Βυζάντιο, που το Βυζάντιο ήταν η ανατολική ρωμαϊκή αυτοκρατορία, δηλαδή αυτό λέει η τρίτη Ρώμη των νέων Βυζάντιων και παντρεύεται και ανιψιά του Κωνσταντίνου του Παλαιολόγου.

Όπως βλέπετε από συμπετεριά, πάμε καλά.

Λοιπόν, ο Ιβάν λοιπόν ο τρίτος φέρνει αλλαγή στα πράματα και στήνει ένα βασίλειο.

Οι διάδοχοι του επίσης θα αποδειχθούν και αυτήν αξιοί και σε αυτήν την κατεύθυνση.

Εκείνος δε ο οποίος έκανε τη διαφορά είναι ο Ιβάν ο τεταρτός.

Αυτός είναι ο τρομερός.

Αυτός ο Ιβάν ο Τέταρτος ανέβηκε στο θρόνο 100 χρόνια μετά περίπου τον Ιβάν τον Τρίτο.

Δηλαδή χοντρικά στα 1550.

Έτσι τα θυμόμαστε πιο εύκολα.

Αυτός ο Ιβάν ο Τέταρτος ονομάζεται τρομερός, γιατί ήταν τρομερός.

Ήταν ένας άνθρωπος βιαιότατος.

Μέχρις…

Ναι, δηλαδή με σημερινούς όρους θα υπήρχε ένας…

ένας όρος ας πούμε της βίας του, την περιγραφή του.

Να σκεφτείτε, σκότωσε ένα ή δυο γιους του έτσι στο…

σε μια άμιλη αψημαχία.

Ήταν πολύ άγριος άνθρωπος.

Βέβαια, για να μπορέσει να επικρατήσει και να στήσει το βασίλειό του, που χρειαζότανε πολύ μεγάλη δόση βίας, διότι ονομάστηκε τρομερός, που άσκησε την τρομεροσύνη του ο Ιβάν ο τέταρτος, στους Βωγιάρους, όχι τόσο στους Μογγόλους, τους Μογγόλους τους είχαν χτυπήσει οι προηγούμενοι.

Και αυτός χτύπησε Μογγόλους, γιατί πάντα υπήρχαν Μογγόλοι σε διάφορα σημεία προς τα ανατολικότερα των εδαφών του, Αλλά η κύρια βία του εκτοξεύθηκε προς τους ισχυρούς της ρωσικής κοινωνίας, οι οποίοι αμφισβητούσαν την ύπαξη κεντρικής εξουσίας.

Αμφισβητούσαν τη θέση του τσάρου.

Και εκείνος τους καθυπέταξε στην κεντρική εξουσία με τρομερό τρόπο, όσοι τον αμφισβητούσαν.

Έτσι δημιούργησε ένα κεντρικό βασίλειο.

Και αυτός αφού δημιούργησε, επέτυχε σε αυτό που ήθελε, σκέφτηκε ότι δεν μπορεί η Εκκλησία μας να ανήκει στη δικαιοδοσία του Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλου.

Μέχρι τότε η Εκκλησία της Ρωσίας ανήκε στη δικαιοδοσία του Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλου.

Φυσικό είναι.

Αυτός ο Ιβάν ο τέταρτος ο τρομερός, αποφάσισε πως δεν θέλει να ανήκει η εκκλησία του στη δικαιοδοσία του Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως.

Μπορείτε να φανταστείτε γιατί.

Για τον ίδιο λόγο που και η ελληνική εκκλησία δεν ανήκει στη δικαιοδοσία του Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως.

Το ξέρετε ότι η ελληνική εκκλησία δεν ανήκει στη δικαιοδοσία του Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως.

Είναι αυτοκέφαλη η εκκλησία.

Έχουμε πολύ θερμούς δεσμούς σεβασμού προς το Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως αλλά δεν έχουμε διοικητική σχέση με το Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως.

Λοιπόν, τι είπατε; Εκτός από τις νέες χώρες που μπήκανε μετά και είναι ένα λεπτό ζήτημα για το οποίο και δημιουργούνται θέματα.

Αλλά η ελληνική εκκλησία όπως γνωρίζετε από το 1833 έχει αποκοπεί από το Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως Από τη διοικητική του εξάρτηση.

Γιατί λέει ο Ιβάν ο τέταρτος ο τρομερός ότι το Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως βρίσκεται στα χέρια Μουσουλμάνων.

Άρα, αν η εκκλησία σου ανήκει σε ένα Πατριαρχείο που πολιτικά βρίσκεται σε περιβάλλον αλλόδοξο, τότε και η δικιά σου εκκλησία, εμέσως, ελέγχεται απόλοδόξους.

Άρα δεν θέλω να ανήκω στο Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως και με όλο το σεβασμό, διότι δεν έγινε αυτό χωρίς σεβασμό στο Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως, μόνο σεβασμό κτλ, δεν επιθυμώ να ανήκω και δημιουργώ ξεχωριστό Πατριαρχείο.

Έτσι το 1589 δημιουργήθηκε το Πατριαρχείο Μόσχας και Πασσών των Ρωσιών.

Το Πατριαρχείο Μόσχας δημιουργείται το 1589, σωστά.

Η Ρωσία είναι τότε μία δύναμη, μεγάλη, όχι πάρα πολύ σπουδαία δύναμη, ακόμη πλάθεπε, ακόμη προσπαθεί να σταθεί μέσα στον παγκόσμιο χώρο.

Και ο Ιβάν ο Τρομερός, ο ίδιος ο Ιβάν ο Τρομερός, ο οποίος αποκόπτει τη Ρωσική Εκκλησία από το Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως, Έχει και μια άλλη ιδέα.

Καλά κάνουμε και είμαστε.

Εμείς είμαστε πάντα εδώ στην Ευρώπη.

Εμείς οι Ρώσοι.

Εδώ είναι τα Ουράλια σας θυμίζω.

Η Ρωσία ήταν πάντα προς την Ευρώπη.

Δυτικά από τα Ουράλια.

Όλα αυτά που λέμε είναι δυτικά από τα Ουράλια.

Από τα Ουράλια και ανατολικότερα, ήταν διάφορες φυλές.

Άγριες φυλές.

Αυτές που κάθε τόσο επιτήθηταν Ήταν είτε τουρκομανικές είτε μογγολικές είτε άλλες φυλές των δασσών, της Τέπας κτλ.

άλλος κόσμος.

Όμως ο Ιβάν ο τρομερός είναι ο πρώτος ο οποίος αποφασίζει ότι η Ρωσία πρέπει να επεκταθεί πέραν των ουραλίων για να ασφαλίσει, έτσι το πίστευε εκείνος, από τα ανατολικά συνεχώς ερχόταν ο κίνδυνος προς τα μας.

Ας εμείς τώρα θα πάμε να τους καταλάβουμε και να τελειώσει αυτή η ιστορία.

Αρκετά με αυτούς τους Μογκόλους.

Ότι η Κίνα για να σταματήσει τους Μογκόλους έκανε το συνικό τείχος.

Οι Ρώσοι για να σταματήσουν τους ανθρώπους της στέφας κατέλαβαν τη στέφα.

Τόσο απλά.

Σιμπού.

Σιμπού.

Λοιπόν, οπότε ο Ιβάν ο τέταρτος ο τρομερός Χρησιμοποιεί ρωσικά στρατεύματα, ανάμεσα στα στρατεύματά του υπάρχουν και οι Κοζάκοι.

Οι Κοζάκοι είναι επίλεκτα σώματα του ρωσικού στρατού μέχρι πρόσφατα από τις τέπες, άνθρωποι των στεπών.

Άρα ήξερα να πολεμούν στις Στέπες άντρες πάνω στα άλογα και επιτίθεται, αυτός πρώτος ξεκινάει την επίθεση προς τα Ανατολικά.

και αρχίζει επί της βασιλείας του να επεκτείνεται η Ρωσία στα Ανατολικά.

Με το θάνατό του παίρνει την διάδοχος του, είναι ο Μπαρίς Γκοντούνοφ που ήταν συμβουλός του και στη συνέχεια το 1613 αυτό είναι σημαντική χρονολογία ανεβαίνει η δυναστεία των Ρωμανόφ σε αυτή τη χώρα.

Η δυναστεία των Ρομανόφ, οι οποίοι έχουν σχέση με την δυναστεία των Ρούρικ, όλοι αυτοί έχουν σχέση με τον Ρούρικ, οι Ρομανόφ ανέβηκαν το 1613 και έληξε, η δυναστεία τους είναι εύκολο, το θυμάται κανείς, 300 χρόνια ακριβώς.

Το 1917, όπως γνωρίζετε, με την Οκτωβριανή Επανάσταση και την εκτέλεση της τελευταίας οικογένειας των Ρομανόφ, μεχρις ενός από τους νικητές Μπολσεβίκους.

Άρα, από το 1613 έως τα 1917 έχουμε μία δυναστεία.

Στην περίπτωση της Ρωσίας, εύκολα, τι θυμάται κανείς, δεν είναι πολλές δυναστείες, είναι η δυναστεία των Ρωμανόφ.

Αυτοί οι Ρωμανόφ το 1613 ανεβαίνοντας στην εξουσία πιστεύουν πάρα πολύ στο όραμα του Ιβάντου Τρομερού και παίρνουν επάνω τους την επέκταση της Ρωσίας στα ανατολικά.

Και είναι καταπληκτική σε αυτό.

Εδώ είναι ένα από τα παγκόσμια θάματα της παγκόσμιας ιστορίας αυτό που συνέβη, διότι το 1613 ανεβαίνει αυτή η δυναστεία στη Ρωσία και το 1640, δηλαδή μέσα σε 30 χρόνια, η Ρωσία έχει φτάσει στον ειρηνικό οκεανό.

Οι επιθέσεις έχουν καλύψει αρχικά αυτό το κομμάτι και δεν θα πάψει η δυναστεία το Ρωμανόφ συνεχώς να καταλαμβάνει και άλλα και άλλα και άλλα εδάφη του ανατολικού τμήματος, δηλαδή της ανατολικής Ασίας.

Σταδιακά καταλαμβάνει όλο και μεγαλύτερα τμήματα, όλο και μεγαλύτερα τμήματα, όλο και μεγαλύτερα τμήματα, επεκτείνει τη Ρωσία και όπως θα γνωρίζετε ίσως στον 18ο αιώνα ο Τσάρος πάλι Ρωμανόφ της Ρωσίας μισθώνει έναν Νορβηγό εξερευνητή τον Μπέριγγ να εξερευνήσει τι γίνεται εδώ πέρα.

Γιατί όλα αυτά είναι ρώσικα.

Εκεί έχει φτάσει η Ρωσία.

Μέχρι σήμερα είναι εδώ σωστά.

Είναι η μεγαλύτερη σε έκταση χώρα στον κόσμο η Ρωσία.

Από τον 17ο αιώνα που άρχισαν οι ρωμανόφ αυτές τις μεγάλες επεκτάσεις, μέχρι σήμερα η Ρωσία είναι σε έκταση.

Όχι σε πληθυσμό γιατί είναι ο λίγο κατοικημένες περιοχές, αραιοκατοικημένες περιοχές.

Αλλά σε έκταση, είναι με απόσταση η μεγαλύτερη χώρα στον κόσμο και αυτό είναι επίτευγμα του Ιβάν, του τρομερού και κυρίως της δυναστιάς του Ρωμανόφ, οι οποίοι κατέκτησαν όλα αυτά τα εδάφη, έβαλαν τον Μπέριγκ στα 1700 τόσο να εξερευνήσει τι γίνεται εκεί πέρα.

Ο Μπέριγκ που ήταν σπουδαίος ναυτικός συνέταξε χάρτες, Σας είπα εδώ, μην ξεχνιέστε, παγώνει και το φωτάκι που σας δείχνω εδώ πέρα.

Είναι παγωμένες περιοχές, δηλαδή δεν είναι αστεία πράγματα.

Ο Μπέρινγκ έκανε ένα άθλο, φυσικά θα μου πεις Νορβηγός ήταν, αλλά εντάξει.

Πέθανε ο Μπέρινγκ σε αυτή την εξερεύνηση.

Αλλά αφού πριν πεθάνει είχε δώσει όλο το χάρτη των περιοχών, είχε δώσει το χάρτη και απέναντι, εδώ είναι το τέλος και εκεί είναι…

Δυστυχώς δεν μας δείχνει αυτός ο χάρτος, είναι πολύ κοντά η μία μύτη με την άλλη.

Και έτσι στρατεύματα του Τσάρου, όχι τόσο στρατεύματα, στην αρχή πέρασαν έμποροι, που στην Αλλάσκα και σταδιακά η Αλλάσκα έγινε Ρωσική.

Τόσο καλά.

Η Αλλάσκα έγινε Ρωσική.

Τι έγινε δηλαδή μέσα σε 200 χρόνια οι Ρώσοι ελέγχουν το μεγαλύτερο τμήμα της Ασίας και ένα μεγάλο τμήμα της Αμερικής.

να σας θυμίζω η Αλλάσκα ήταν μέχρι το 1867 ρωσική.

Πολύθηκε το 1867 στις ΗΠΑ για 7 εκατομμύρια δολάρια, δηλαδή τίποτα.

Και έκτοτε από το 1867 η Αλλάσκα είναι η μεγαλύτερη πολιτεία των ΗΠΑ.

Με απόσταση από πλευρά σε κτάσος, όχι πληθυσμού, γιατί είναι αρροκατοικημένη περιοχή.

Έτσι η Ρωσία απέκτησε και την Αλλάσκα.

Γιατί σας τα λέω όλα αυτά.

Διότι η Ορθοδοξία με τους Ρώσους έφτασε σε όλο αυτό και σε αυτό.

Και προσέξτε να δείτε.

Όταν γίνεται το σχίσμα το 1054, οι Ρώσοι συντάσσονται με την ανατολική πλευρά.

Δεν τους συζητούμε, όπως και παραμένουν μέχρι τώρα με την ανατολική πλευρά.

Έτσι πως ήρθαν τα πράγματα, όταν έγινε το σχίσμα το 1054, η Κωνσταντινούπολη ήταν χριστιανική.

Σωστά.

Όμως το 1054 είχαν ήδη πέσει στα χέρια των Αράβων τα τρία υπόλοιπα πατριαρχία.

Δηλαδή το Αλεξανδρίας, το Ιεροσολύμων και το Αντιοχίας το 1054 ήδη είναι υπόμουσουλμανικό έλεγχο.

Σωστά.

Στην Ανατολή δηλαδή ένα Πατριαρχείο μένει που να είναι σε, θα έλεγε κανείς, χριστιανικό πολιτικό περιβάλλον.

Έρχονται έτσι τα πράγματα που το 1453 και το τελευταίο Πατριαρχείο της Ανατολής θα πέσει σε μουσουλμανικά χέρια, δηλαδή η Κωνσταντινωπολή.

Και ποιο θα είναι το ελεύθερο Πατριαρχείο της Ανατολικής Εκκλησίας; Το Ρώσσον.

Ήρθαν έτσι τα πράγματα που η ρωσική πλευρά για την Ορθοδοξία αποδείχθηκε η Ναυαρχίδα.

Διότι παρέμεινε η Ρωσία, μέχρι τώρα δεν έχει κατακτηθεί ποτέ, από αλόδοξο.

Παραμένει χριστιανική.

Χριστιανική Ορθόδοξη.

Μεσολάβησαν 70 χρόνια κομμουνισμού.

Όπως ξέρετε μόλις έπεσε ο κομμουνισμός η εκκλησία της Ρωσίας είναι ξανά πολύ ισχυρή.

Παραμένουν χριστιανοί ορθόδοξοι και είναι οι περισσότεροι χριστιανοί ορθόδοξοι στον κόσμο βρίσκονται στη Ρωσία.

Διότι έτσι πως ήρθαν τα πράματα.

Συρρικνώθηκε η ανατολική ορθοδοξία.

χιλιάδες χριστιανών στην περιοχές εδώ της Ασίας, της Συρίας, της Ιορδανίας, της Αιγύπτου έγιναν Μουσουλμάνοι, άλλαξαν θρίσκευμα, μειώθηκε δηλαδή ο χριστιανικός πληθυσμός εδώ πέρα μειώθηκε ο χριστιανικός πληθυσμός στη Μικρά Ασία γιατί έγιναν Μουσουλμάνοι, ήρθαν οι Τούρκοι μετά το 1071 του 1871, γενικά μειώθηκε ο πληθυσμός της ανατολικής ορθοδοξίας και από πού ενισχύθηκε; Από τη Ρωσία.

Οι Ρώσοι δηλαδή έγιναν το ισχυρό κομμάτι της ανατολικής πλευράς και παραμένουν το ισχυρό κομμάτι της ανατολικής πλευράς.

Αν δηλαδή η χριστιανή ορθόδοξη είναι στον κόσμο γύρω στα 200 τόσα εκατομμύρια, τα 130 τόσα εκατομμύρια είναι μόνο οι Ρώσοι.

όλοι οι άλλοι είναι το υπόλοιπο ποσοστό.

Επομένως με τον εκχριστιανισμό των Σλάβων, με τον εκχριστιανισμό των Βουλγάρων, των Σέρφων, των Ρώσων, θα σας το λέω αυτό διότι την ώρα που γινόταν ο εκχριστιανισμός των Ρώσων, αυτό σας έλεγα και πριν, θα μπορούσε κανείς να πει, ε σιγά, έγιναν χριστιανοί, ορθόδοξοι και κάτι άγρι τύποι εκεί στο Βορά.

δεν είναι έξι.

Εξελίχθηκαν έτσι τα πράγματα που αυτή η άγρια δύναμη εκεί στο βορά έγινε η μεγαλύτερη σε έκταση χώρα στον κόσμο.

Και έχω κάνει ταξίδι σε αυτά τα μέρη, έχω ταξιδέψει αυτή εδώ πέρα τη διαδρομή, έχω βρεθεί εδώ πέρα, εδώ, που είναι κάτι περιοχές μέσα στα όλα οι φέστια, μέσα σε παγετώνες, φτωχές περιοχές, φτωχές.

Και πάω σε κάποια σημεία, παντού υπάρχουν εκκλησίες, παντού, ρωσικές εκκλησίες, αυτές οι πανέμορφες εκκλησίες με τους τρούλους πάνω σε λόφους με χρυσούς τρούλους κλπ.

Και έχω πάει και στην Αλλάσκα.

Περπατάς στην Αλλάσκα σε διάφορα σημεία μέσα στα δάση, δεν είναι κανείς, εσύ και κάτι ζωάκια που τρέχουν και ξαφνικά βλέπεις μια εκκλησούλα.

Βρε, λες αυτή εγώ την κάτι βρήκα δίφτω στη γενιά του και αναγαίσει η καρδιά του αυτό, κάτι μου λέει, πας στην εκκλησούλα μπαίνεις μέσα είναι αφημένη, ξύλινη, ωραία, γλυκιά, ανοίγεις μέσα και είναι δικιά σου αυτή η εκκλησούλα, σου θυμίζει, είναι το δικό σου, η δικιά σου αισθητική.

Γιατί, γιατί εδώ υπήρχαν Ορθόδοξοι, Ρώσοι μέχρι το 1867.

Άρα η Ορθοδοξία έφτασε μέχρι την Αλλάσσκα και παραμένει μεγάλη δύναμη χάρης τους Ρώσους.

Από το 1589 μέχρι σήμερα το ισχυρότερο Πατριαρχείο της Χριστιανωσύνης από πλευράς δημογραφικής είναι το της Μόσχας με απόσταση.

Όχι από πλευράς κύρους και σεβασμού, έχει το Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλους φυσικά, είναι εκείνο που έχει το μεγαλύτερο κύρους και σεβασμό.

Αλλά από πλευράς δημογραφικής, δηλαδή κάλυψης πιστών, δεν υπάρχει σύγκριση αριθμητική με τα πιστούς που καλύπτει το Πατριαρχείο Μόσχας σε σχέση με τα άλλα Πατριαρχεία.

Άρα η ναυαρχίδα της Ανατολής αποδείχθηκε ότι ήταν αυτή η βόρειοι τύποι, οι Ρώσοι που έγιναν Χριστιανοί εκεί το 988-89 σχεδόν το 1000 από μια διαδικασία που αποδείχθηκε γονιμότατοι μέσα στους αιώνες.

να κάνουμε το διαλυμά μας γιατί μετά θα πιάσουμε τη δύση.

Μιλήσαμε για την ανατολική πλευρά, σωστά.

Είδαμε ότι τα πατριαρχία αυτά της Ανατολής πρώτα έζησαν μια μεγάλη ανατροπή.

Δηλαδή να πέσουν στα χέρια μουσουλμάνων.

Σας λέω το εξής, τα Πατριαρχεία Αλεξανδρίας, Αντιοχίας και Ιεροσολύμων από περίπου το 700 μ.Χ.

μέχρι σήμερα είναι σε περιβάλλον μουσουλμανικό.

Λειτουργούν σε περιβάλλον μουσουλμανικό 1300 χρόνια και πάνω.

το δε Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλης τα τελευταία 600 χρόνια.

Επομένως εδώ έγιναν μεγάλες αλλαγές από τη νέα θρησκεία που υπήρχε εδώ, που αρχίζει να αναπτύσσεται στα ανατολικά και είναι το Ισλάμ.

Το Ισλάμ το οποίο πρόκειται να αλλάξει το χάρτη των θρησκειών της γης.

Και πότε δημιουργείται το Ισλάμ το 622 μ.Χ.

Την ώρα δηλαδή που οι Βυζαντινοί είναι στο απόγειό τους που κατακτούν, χνικούν την Περσία, έχουν μεγάλες δυνάμεις, να που έρχεται αυτό που θα τους κατανοηγήσει στο τέλος.

Οι Άραβες επεχείρησαν επανειλημμένα να καταλάβουν την Κωνσταντινούπολη.

Δεν την κατέλαβαν, αλλά πολλά βυζαντινά εδάφη τα κατέλαβαν με το καλή μέρα.

τα χατέλαβαν με το καημέρα.

Και έκτοτε το Βυζάντιο δεν μπόρεσε να τα ανακαταλάβει και έτσι έχουμε τις εξελίξεις που μέχρι σήμερα γνωρίζουμε.

Και το μόνο Πατριαρχείο της Ορθοδοξίας που απέμεινε εκείνες τις εποχές εκτός μουσουλμανικού ελέγχου ήταν το Ρούσικο, έτσι όπως ήρθαν τα πράγματα.

Σήμερα βέβαια υπάρχει Πατριαρχής των Βουλγάρων, υπάρχουν οι πατριαρχοί στους Σέρβων, υπάρχουν οι πατριαρχοί στους Ρουμάνων που είναι όλες αυτές οι χώρες ορθόδοξες χώρες και υπομένως και τα πατριαρχία τους είναι ελεύθερα και αυτά δηλαδή όπως ξέρετε είναι χώρες που πολιτικά επίσης ανήκουν στο τομέα της χριστιανοσύνης.

Μάλιστα, να πιάσουμε τώρα τη δυτική πλευρά να δούμε τι γίνα γίνε με τη δύση μέχρι να μπορέσουμε να τα ενώσουμε αυτά τα πράγματα.

Στη δυτική πλευρά είπαμε τα πράγματα, είχαμε τις δυσκολίες που ζούσε αυτή η περιοχή και εκεί γύρω στο 800 το πράγμα αρχίζει και μορφωποιείται με τους Γερμανούς κυρίως τους Φράγκους ανάμεσά τους οι οποίοι δημιουργούν τα μεγάλα βασίλια των Φράγκων.

Πρώτα ήταν τα βασίλια στη Γαλλία που δημιούργησαν τον 7ο αιώνα και στη συνέχεια το μεγάλο βασίλειο στο κέντρο της Ευρώπης, του Καρλομάγνου, εκεί στο 800 μ.Χ.

Το 800 μ.Χ., όταν συμβαίνουν αυτά τα σπουδαία πράγματα, η Δυτική Ευρώπη, δηλαδή μεγάλες αλλαγές και δημιουργείται η αυτοκρατορία, το βασίλειο των Φράγκων, των Γερμανών δηλαδή, η Δυτική Ευρώπη παραμένει ένας σημαντός πολιτισμικάς κομμάτις του κόσμου.

Είναι συντριμμένη από τους αιώνες των ανακατατάξεων, των επιδρομών και των καταστροφών.

Και υπάρχει μια ωραία έτσι κατάταξη των διαφόρων πόλεων το 814.

Το 814 πέθεν ο Καρλομάγνος, ο οποίος είχε κάνει πρωτεύουσά του την πόλη Άχεν.

ΑΧΕΝ στην βορειο-δυτική σημερινή Γερμανία.

Το Άχεν ήταν μια κομμόπολη την οποία προσπάθησε να κάνει πρωτεύουσα.

Ο Καρλομάγνος και για να την κάνει πρωτεύουσα έκτισε ένα ωραίο ναό και κάποιο παλάτι, αλλά παρέμενε μια κομμόπολη.

Το 814 η Τσάνγκαν ήταν πρωτεύουσα της Κίνας.

Και ήταν μια πόλη ορθογόνια, ρημοτομημένη κάθετα και ορθογόνια, τελείως κατά υποδάμιο θα έλεγε κανείς σύστημα, από 11 λεωφόρους, τεμνόταν από 11 λεωφόρους.

Η κεντρική λεωφόρος της Τσανγκάν είχε πλάτος 153 μέτρα.

Διασταυρωνόταν με 14 δρόμους που χώριζε την πόλη σε 106 συνικίες.

Είχε πληθυσμό περίπου ένα εκατομμύριο εντός των τυχών και ένα εκατομμύριο εκτός των τυχών.

Μιλάμε για ασύλληπτα μεγέθη για την εποχή.

Εκείνη την εποχή, άμα ακούς πόλυ ενός εκατομμύριου, είναι σαν να ακούς σήμερα 100 εκατομμύρια.

Είχε 91 βουδιστικούς ναούς, 16 ταουιστικούς χώρους λατρείας, Τέσσερις ζωροαστρικούς ναούς και δύο εκκλησίες χριστιανικές, τι άραγε εκκλησίες αυτές, νεστοριανικές βεβαίως, διότι οι νεστοριανοί είχαν φτάσει μέχρι την άκρη.

Ήταν οι πιο δραστήριοι ιεραπόστολοι του χριστιανισμού μέχρι το 1000 μ.Χ.

Τώρα η Κόρντοβα το 814 στην Ισπανία υπάρχει μια σπουδαία πόλη που λέγεται Κόρντοβα.

Εδώ.

Και είναι καμωμένη από Άραβες.

Έχει δημιουργηθεί από τους Άραβες οι οποίοι έχουν καταλάβει την Ισπανία.

Η Κόρντοβα το 814 είχε 500.000 κατοίκων, Μουσουλμάνοι και Χριστιανοί και Εβραίοι κάτοικοι, 471 τζαμιά, Εύρα Πανεπιστημίου Διεθνούς Φήμης, ήταν το καλύτερο πανεπιστημίο της Ευρώπης, της Δυτικής Ευρώπης της εποχής, και δεκάδες βιβλιοθήκων δημοσίων και ιδιωτικών η κάθε μία από τις οποίες βιβλιοθήκες είχε περισσότερα βιβλία από όλες τις βιβλιοθήκες της Δυτικής Ευρώπης μαζί.

Η Βαγδάτη το 814 ήταν ίσως η δεύτερη μεγαλύτερη σε πληθυσμό χώρας στον κόσμο αν και είχε δημιουργηθεί 80 χρόνια πριν από τον Χαλίθι Αλμανσούρ.

Η Βαγδάτη είναι αραβική πόλη, δημιουργήθηκε εξ αρχής.

Η Κωνσταντινούπολη το 1814 ήταν η πόλη των πόλεων, δεν το συζητούμε.

Είχε 250.000 περίπου πληθυσμό και μαζί με τους διοικητικούς υπαλλήλους και το στρατό έφτανε περίπου τα μισό εκατομμύριο.

Ήταν η σπουδαιότερη πόλη της Ευρώπης μαζί με την Κόρντοβα, χιλιάδες εκκλησιών, θαυμάσια κτίρια, βιβλιοθήκες και φυσικά το Πανεπιστήμιο της Μαγνάβρας που ήταν το αρχαιότερο πανεπιστήμιο της Ευρώπης.

Το Άγγεμ είχε δυόμιση χιλιάδες κατοίκους.

Δηλαδή το 814 η σύγκριση είναι συντριπτική μεταξύ Δύσεως και Ανατολής.

Αυτό θα αναστραφεί στους αιώνες που έρχονται.

Τώρα την ώρα της επικράτησης των φράγκων θα συμβούν γεγονότα σημαντικά.

διότι όπως σας είπα μέχρι το 800, μέχρι το 800, οι Πάπες γενικά δεν είχαν πού ακριβώς να ακουμπήσουν πολιτικά.

Ακουμπούσαν πότε στον ένα, πότε στον άλλο ηγεμόνα, κάπου έπρεπε και αυτοί να συνδυαστούν.

Αλλά τώρα με την άνοδο και την παγίωση των Γερμανών στο κέντρο της Ευρώπης, συνδυάζεται η πολιτική εξουσία με την θρησκευτική εξουσία, την εκκλησιαστική εξουσία.

όπως συνέβαινε στην Ανατολή.

Στην Ανατολή αυτό ήταν παγιωμένο.

Τα πατριαρχεία ήταν δίπλα στην πολιτική εξουσία.

Ήταν οι δύο πυλώνες της διοίκησης στην Ανατολή.

Το ίδιο συμβαίνει πλέον και στη Δύση, σταδιακά.

Τώρα οι Πάπες έχουν που να κουμπήσουν.

Έχουν να κουμπήσουν στο γερμανικό στοιχείο.

Και αυτό το ξέρει και ο Καρλομάγνος.

γι’ αυτό και επιδιώκει να πάει στη Ρώμη και να στευθεί αυτοκράτορας από τον ίδιο τον Πάπα.

Δηλαδή αυτό που κάνει ο Καρλομάνος είναι να δώσει το μήνυμα ο Πάπας δεν είναι μόνος του, εμείς οι Γερμανοί τον στηρίζουμε και δεύτερον εγώ είμαι διπλά ισχυρός διότι έχω και του Θεού την κάλυψη γιατί έχω του Θεού την κάλυψη επειδή ο Πατριάρχης της Ρώμης με τιμά και με καλύπτει.

Αυτά είναι αμφίδρομα στην σημεία.

Το 800 λοιπόν συμβαίνουν σημαντικές αλλαγές εκεί στη Δύση, που ακόμα δεν μοιάζουν, δεν τις καταλαβαίνει πολύ κανείς, όλα τα γεγονότα της ζωής μας τα καταλαβαίνουμε με απόσταση.

Κλείνει η παρένθεση.

Την ώρα που συμβαίνουν άλλα νομίζουμε ότι γίνονται 20 χρόνια, 30 χρόνια, όμως, σου δώσει ο Θεός χρόνια ζωές, κάθεσαι και ανασκοπείς και λασκαλέτη μου γίνε τότε.

Τελείως άλλο από αυτό που νόμιζα.

Το 800, όταν έγινε αυτή η ιστορία, ακόμη η Δυτική Ευρώπη μοιάζει ασήμαντη η περιοχή.

Όμως, το Βυζάντιο ανησυχεί και σωστά ανησυχεί, διότι τώρα ξέρει ότι στις ενισχυόμενες οι περιοχές του Πάπα από τη γερμανική δύναμη θα αμφισβητηθούν διάφορες περιοχές ελέγχου του και θρησκευτικού ελέγχου, εκκλησιαστικού ελέγχου στις περιοχές των Βαλκανίων, κάποιες βουλγαρικές, θα λέγαμε, περιοχές που τις διεκδικούσαν και οι δύο κάποιες περιοχές στην Ιταλία, αρχίζει να ανησυχεί η Βυζαντινή πλευρά και αρχίζουν να υπάρχουν εντάσεις με τον Πάπα, αμέσως μετά από αυτές τις ιστορίες διότι όπως είπαμε είναι φανερό ότι αλλάζουν οι ισορροπίες μεταξύ Ανατολής και Δύσεως.

Και αυτή η ανησυχία φαίνεται και στο ότι οι δύο εκκλησίες, η ανατολική πλευρά για αιώνες μέχρι το 800 περίπου αισθανόταν σχετικά με την ασφάλεια στη σχέση με το Δυτικό Πατριαρχείο.

Αυτό το καημένο το Δυτικό Πατριαρχείο τραβούσε τα χίλια μύρια μόνο του εκεί πέρα στην ερημιά.

Και επομένως δεν είχε τόσες δυνάμεις να αντιπαρατεθεί με το Πατριαρχείο Κωνσταντινού Πόλος.

Ήταν διαφορετικό, μίλαγαν, δεν μίλαγαν ελληνικά, χρησιμοποιούσαν τη λατινική γλώσσα εκεί πέρα, ενώ τα τέσσερα Πατριαρχεία της Ανατολής ήταν ελληνόφωνα, Εν πάση περιπτώσει ήταν λίγο παράξενη, λίγο ενοχλητική, διότι γιατί ήταν ενοχλητική εκεί πέρα στη Δύση, δεν τους έφτανε που ήταν έτσι μέσα σε αυτή την κατάνια, θέλανε και πισματικά έλεγαν ότι αυτή είναι η πρώτη εκκλησία της χριστιανωσύνης, διότι ο Άγιος Πέτρος, ο Απόστολος Πέτρος δημιούργησε την εκκλησία στη Ρώμη, Άρα ο Πάπας της Ρώμης είναι διάδοχος του Πέτρου.

Άρα είναι και διάδοχος, ο πρώτος, τη τάξη στην εκκλησία.

Όπως ξέρετε αυτό είναι ένα θέμα μέχρι σήμερα.

Το πρωτίο του Πάπα, και έπαιξε ρόλο και στο σχίσμα που θα έρθει το 1054.

Και βέβαια πιστεύουν στο αλάθιτο του Πάπα.

Δεν ξέρω, γνωρίζετε, υπάρχει αυτό το πράγμα, ότι δηλαδή επειδή είναι η εκκλησία του Αγίου Πέτρου, οι διάδοχοι του Αγίου Πέτρου είναι οι Πάπες, άρα έχουν την άμεση βοήθεια του Αγίου Πνεύματος σε όσα σκέφτονται στα ζητήματα της εκκλησίας.

Δεν ξέρω, το γνωρίζετε, το αλάθιτο του Πάπα δεν είναι για όλες του τις πράξεις, είναι για τις αποφάσεις που παίρνει σε σχέση με εκκλησιαστικά ζητήματα.

Όταν ο Πάπας παίρνει αποφάσεις σε σχέση με την εκκλησία, είναι αλάνθαστος, διότι την ώρα που σκέφτεται σε σχέση με την εκκλησία, έρχεται το Άγιο Πνεύμα, τον βοηθά και αφού έρχεται το Άγιο Πνεύμα, δεν μπορεί το Άγιο Πνεύμα να κάνει λάθος.

Στην ανατολική θρησκεία, όπως γνωρίζετε, αλάθιτο έχουν οι ιερέσες σύνοδοι.

όλοι μαζί, διότι συσκέπτονται οι Ιερές Σύνοδοι και την ώρα που συσκέπτονται επίσης έρχεται το Αγιοπνέμα άρα και εκεί υπάρχει το αλάθιτο στις αποφάσεις της εκκλησίας στις Ιερές Συνόδους.

Στην άλλη περίπτωση είναι ο Πάπας που έχει το αλάθιτο ως πρόσωπο.

Σε άλλα θέματα μπορεί να πάρει χίλια λάθη, να κάνει χίλια λάθη.

και γνωρίζετε ότι οι Πάπες το έχουν και λίγο εύκολο να ζητούν συγγνώμη για το τάδεδε, για το τάδεδε, για το τάδεδε, διότι πήραν μια απόφαση σ’ αυτό και σ’ αυτό.

Αλλά όχι σε εκκλησιαστικά, όχι σε θρησκευτικά ζητήματα.

Στα θρησκευτικά έχουν το αλάθιτο γιατί έρχεται το Αγιο Πνεύμα.

Τι είπατε; Όχι.

Δεν ζήτησε συγγνώμη, είπε δύσκολες περιστάσεις, δινέ περιστάσεις, Αν το διαβάσετε το κείμενο είναι καταπληκτικό.

Κοιτάξτε να δείτε.

Οι εκκλησίες είναι καράβια δυο χιλιάδων χρόνων.

Έχουν ζήσει όλες τις φουρτούνες του κόσμου.

Δε θα γονατίσουν σε τέτοια πράγματα.

Μιλάμε για διήκηση, όχι για αστεία.

Αλλά ζητάει, ζητάει συγγνώμη για τόνα, για τα άλλα, για τα άλλα.

Όχι για ζητήματα της εκκλησίας.

Και αυτό δεν ήταν εκκλησιαστικό ζήτημα.

Αυτό ήταν μια λυστρική επίθεση που έγινε στην Κωνσταντινούπολη από τους σταυροφόρους.

Δεν ήταν ζητήματα εκκλησιαστικά.

Δεν είναι εκκλησιαστικό ζήτημα, δεν αφορά…

Είναι πράξεις που έκαναν οι καθολικοί σταυροφόροι, αλλά αυτό δεν είναι εκκλησιαστικό ζήτημα.

Όπως ξέρετε κι εσείς κι εγώ μπορούμε να κάνουμε κάτι ελεϊνό, αλλά επειδή είμαστε χριστιανές ορθόδοξες δεν αντανακλάπτω.

Καταλαβαίνετε τι θέλω να πω συνολικά στην Ορθοδοξία.

Εμέσως αντανακλά βέβαιος αλλά εντάξει.

Ε, εν πάση περιπτώσει το λέω αυτό, ε, σε εκείνη μάλιστα είχαν και την άποψη ότι ο κλήρος δεν πρέπει να παντρεύεται.

Ε, θα γνωρίζετε ίσως ότι υπάρχει αγαμία του κλήρου στον καθολικό κόσμο, δεν παντρεύονται καθόλου.

Σε εμάς, ε, όπως γνωρίζετε στην ανατολική πλευρά, ε, οι ιερείς παντρεύονται, μπορούν, άμα θέλουν, να παντρεπτούν, αλλά δεν μπορούν να πάρουν θέσης ιερατικές, εφόσον είναι παντρεμένοι, δηλαδή μετροπολίτες, αρχιεπίσκοποι, πατριάρχες, κτλ.

αυτοί έχουν αγαμία.

Εδώ έχουμε διαφορές.

Επίσης τα άζιμα κτλ.

υπήρχαν διάφορες οι οποίες δημιουργούσαν ζητήματα.

Όμως υπήρχε και ένα άλλο ζήτημα το οποίο υφύρπε διότι στη δυτική πλευρά υπήρχαν συχνά οι πλευρές που έλεγαν ότι το Άγιο Πνεύμα δεν εκπορεύεται μόνο από τον Θεό αλλά και από τον Υιό.

φίλοι όκβε αλλά και από τον Υιό.

Δηλαδή υπήρχαν ανοιχτά κάποια ζητήματα τα οποία φαινόταν να υφέρπουν, δημιουργούσαν θέματα, δεν είχαν ακόμη αποκρυσταλωθεί.

Όμως μετά το 800 τα πράγματα θα αρχίσουν να φαίνονται, να δείχνουν τις εξελίξεις διότι η ενίσχυση του Πατριαρχείου της Ρώμης λόγω της συνάφειάς του πλέον με αυτοκράτορες, δηλαδή τους Γερμανούς αυτοκράτορες.

Το γεγονός ότι η Δυτική Ευρώπη αρχίζει να ανακάμπτει με την δημιουργία ισχυρών γερμανικών κρατών, αλλάζει στα διακάτης ισορροπίες και έτσι το πρώτο σχίσμα αν θυμάστε συμβαίνει το 867.

Επιφωτίου, το θυμάστε το πρώτο σχίσμα λέγεται το σχίσμα Επιφωτίου όταν Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως ήταν ο Φώτιος το 867.

Τυχαίο δεν νομίζω, δεν είναι μακρινή χρονολογία από το 800-814.

Οριμάζουν τα γεγονότα και δείχνουν προς τα πού πάει το πράγμα.

Και φτάνουν σχεδόν σε ρίγμα.

όπως ξέρετε στο σχίσμα του Φωτίου έφτασαν στερίγμα οι δύο πλευρές το πράγμα πήρε ένταση μεγάλη, κινδύνεψε να ολοκληρωθεί το σχίσμα αλλά τελικά βρέθηκε μία φόρμουλα και το πράγμα αποσοβήθηκε για 150-200 χρόνια αργότερα που θα ολοκληρωθεί το σχίσμα Τώρα, από την πλευρά αυτή, το Βυζάντιο έχασε πάρα πολλά αυτή την περίοδο, μα πάρα πολλά, γιατί βρισκόταν σε εσωτερική διαμάχη.

Σε έναν φρικτό εμφύλιο πόλεμο.

Φρικτό εμφύλιο πόλεμο, ο οποίος διήρκει σε 120 χρόνια.

και ήταν τόσο μεγάλη η βία αυτών των 120 χρόνων, ολόκληροι πληθυσμοί έχασαν τα μάτια τους, τα αυτιά τους, τις μύτες τους, τα κεφάλια τους, ψήθηκαν, κάηκαν.

Γιατί; Διότι υπήρχε η μεγάλη αντίθεση μεταξύ οικονολατρών και οικονομάχων.

Από το 726 έως το 843 το Βυζάντιο ζει σε τη δίνη ενός φρικτού εμφυλίου πολέμου, ο οποίος είναι αδυσσόπητος.

Και στη διάρκεια αυτών των αιώνων έγιναν τέτοια φοβερά εγκλήματα που, αν διαβάστε τους ειδικούς, Η βυζαντινή κοινωνία, όταν έληξε αυτή η ιστορία με τις εικόνες, το 843, λες και είχε συνενοηθεί, δεν ξαναμίλησε.

Για όσα συνέβησαν τα 120 χρόνια, ήταν τόσο τρομερά που έσπαζαν την καρδιά του ανθρώπου.

Διότι άλλοι αυτοκράτορες ήταν οικονομάχοι, άλλοι ήταν οικολολάτρες.

Σε στρατός έπεφτε σε μια περιοχή οικονομάχων και την έσφαζε.

και τρετός έμπαινε σε μια υπονολική κονολατρών και την έκεγε.

Άλλους τους έψηναν ζωντανούς, άλλους τους κάρφωναν σε πασάλους, άλλους τους κόβαν τα κεφάλια.

Και τι ήταν αυτή η ιστορία μεταξύ για το ζήτημα των εικόνων.

Λέει κανείς, μα τόσο σοβαρό είναι το ζήτημα των εικόνων.

Ήταν σοβαρό.

Για να πάρει διαστάσεις εμφυλίου πολέμου 120 χρόνων, επαναλαμβάνω, δεν είναι μια σημέρας και δυό.

προφανώς ήταν μεγάλο και προφανώς σχετίζονταν με την εξέλιξη των Αράβων.

Διότι οι Άραβες, το Ισλάμ είχε παρουσιαστεί το 622 στο προσκήνιο.

Μήπως μπορείτε να κλείσετε τα κινητά σας.

Δίνει λίγο.

Λοιπόν το 622 δημιουργείται αυτή η νέα θρησκεία που αποδεικνύεται προκομμένη και ταχύτατα εξελισσομένη και προφανώς επηρεάζει τις ανατολικές επαρχίες του Βυζαντίου με ποια κατεύθυνση; Όπως ξέρετε, οι Άραδες είναι ανικονικοί.

Η μουσουλμανική θρησκεία αρνείται την αποτύπωση του Θεού.

Και σε αυτό η μουσουλμανική θρησκεία είναι απολύτως συντονισμένη με την εβραϊκή θρησκεία, η οποία αρνείται την αποτύπωση του Θεού.

Άρα είναι προφανές ότι επηρεάστηκαν πληθυσμοί από την επέκταση των Αράβων και είχε και άλλες διαστάσεις επομένως αυτή η εσωτερική σύγκρουση του Βυζαντίου.

Αυτή η εσωτερική σύγκρουση του Βυζαντίου συμβαίνει στο 750, το 800, το 840, λήγει το 840.

Την ώρα δηλαδή που γίνονται τέτοιες αλλαγές στη βυτική Ευρώπη, το Βυζάντιο, ζει εν φύλου πόλεμο.

και δεν είναι έτοιμο να εποφεληθεί ή να είναι σε εγρήγορση για αυτές τις μεγάλες αλλαγές που συμβαίνουν στη Δυτική Ευρώπη.

Έχει εσωτερικό πρόβλημα.

Επομένως, έπαιξε ρόλο στην μείωση της δύναμης του Βυζαντίου αυτή η ιστορία και φυσικά στην ενίσχυση της δυτικής πλευράς, η οποία σταθερά μετά το 800, με αργούς ρυθμούς, θα ενισχύεται.

Θα ενισχύεται και για τον εξής λόγο.

Ο Καρλομάγνος που έγινε χριστιανός και τόσο θερμός χριστιανός και έγινε και αυτοκράτορας στεμμένος από τον ίδιο τον Πάπα, απεφάσισε ότι οι Γερμανοί πρέπει να γίνουν τα διάφορα φύλλα.

Τα Γερμανικά πρέπει να γίνουν Χριστιανοί.

Τα περισσότερα γερμανικά φύλλα μέχρι τότε ήταν παγανιστές των αρχαίων γερμανικών θεών, των Βίκινγκς.

Κάποια φύλλα γερμανικά, κυρίως αυτά που βρίσκονταν ανατολικότερα, είχαν έλθει σε επαφή με τον Αριανισμό και ήταν οπαδοί του Αρίου.

Από τους τελευταίους οπαδούς του Αρίου βρίσκουμε εκεί το 800 και το 900 κάποια γερμανικά φύλλα.

Σουρεάλ, Σουρεάλ.

Ο Καρλομάγνος αποφασίζει ότι οι Σάξονες, που ήταν ένα γερμανικό φίλο κοντινό μέσα στην επικράτειά του και δίπλα στην επικράτειά του, πρέπει να γίνουν οπωσδήποτε χριστιανοί, ορμάει και με μεγάλη βία αναγκάζει τους Σάξονες να γίνουν χριστιανοί.

Έτσι, ήδη το 804, οι Σάξονες γίνονται χριστιανοί με την αποφασιστική επέμβαση του Καρλομάγνου.

Και με το θάνατο του Καρλομάγνου, οι διάδοχοι τους συνεχίζουν το έργο του Καρλομάγνου.

Δηλαδή, παίρνουν μια γερμανική φυλή, ορμούν και με μεγάλη βία την αναγκάζουν να γίνει χριστιανική.

Έτσι, το ένα μετά το άλλο τα γερμανικά φύλλα γίνονται χριστιανικά.

το 800, το 900, το 1000 μ.Χ.

τα γερμανικά φύλλα γίνονται χριστιανικά το ένα μετά το άλλο εδώ στο κέντρο της Ευρώπης και στη βόρεια Ευρώπη και σταδιακά παρουσιάζεται και ένα τάγμα γερμανικό στο Μεσαίωνα υπήρχαν τάγματα μοναστικά τάγματα όπως η υπότηση του Αγίου Ιωάννου της Ρόδου που ήταν μοναχοί Αλλά στρατιώτες μοναχοί.

Δηλαδή πολεμούσαν, πολεμούσαν ήταν πολεμιστές στην ουσία, αλλά άγαμοι και μοναχοί.

Δηλαδή κάνανε έργο για την χριστιανοσύνη.

Στο 1200 και περίπου με τις εξελίξεις ένα τάγμα που λέγονται τεύτωνες υπότες, δηλαδή Γερμανοί τεύτωνες, είναι ο όρος για να πεις Γερμανός.

Οι τεύτων εις υπότες, αυτοί έχουνε βάσει το Κονιξμπέρκ.

Το Κονιξμπέρκ είναι η σημερινή ρωσική πόλη Καλλίνιγκραντ.

Το Κονιξμπέρκ βρίσκεται εδώ, περίπου που σας δείχνει το τρεμάμενο χέρι μου.

Είναι ένας θύλακας των Ρώσων μέχρι σήμερα πάνω από την Πολωνία, μεταξύ Πολωνίας και Λιθουανίας, μέχρι σήμερα.

το έχει αυτό το κομματάκι η Ρωσία μετά το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο και η πρωτεύουσα του λέγεται σήμερα Kaliningrand.

Ακεί ήταν η Προσία, ήταν γερμανικά εδάφη, ιστορικά γερμανικά εδάφη η Προσία και οι τεύτωνες υπότες με βάση το Königsberg από το 1200 και μετά περίπου αποφασίζουν να επιβάλλουν το χριστιανισμό σε όλο το βορά και επιτίθενται σε διάφορες περιοχές εδώ στην Πολωνία που σήμερα λέω τα ονόματα, των χωρών στην Πολωνία, στην Οεσθονία, στη Λεθονία και την Λειθουανία.

Και με μεγάλη ιδεία, όλες αυτές οι περιοχές γίνονται χριστιανικές, μέχρι περίπου το 1300 έχει επιβληθεί ο χριστιανισμός σε όλες αυτές τις περιοχές.

Η τελευταία χώρα που γίνεται χριστιανική είναι η Λειθουανία.

Το 1387 η Λιθουαϊνία γίνεται χριστιανική χώρα, δηλαδή ο ηγεμόνας της γίνεται χριστιανός και απαιτεί από όλους τους επικώστους να κάνω μια περένθεση.

Τότε ήταν φυσικό πράγμα.

Άνα ένας ηγεμόνας άλλαζε θρίσκευμα, όλοι έπρεπε να αλλάξουν θρίσκευμα.

Θέλω να σας πω σήμερα μας κουνάμε το κεφάλι.

τότε ήταν φυσικό.

Το να μην αλλάξεις θρύσκευμα, έμοιαζε σαν να είναι ανυπακοή στον ηγεμόνα, σαν να είναι στάση δηλαδή.

Γι’ αυτό και υπάρχουν πολλές βιαιότητες αυτή τη διαδικασία, γιατί παίρνει πολιτική διάσταση, αν εσύ δεν αλλάζεις θρύσκευμα, καταλάβατε τι.

Και έτσι το 1387 είναι η τελευταία χώρα που γίνεται χριστιανική, είναι η Λιθουανία.

Στο μεταξύ βέβαια, ο χριστιανισμός στη Δύση, και αυτό έχει ενδιαφέρον, στους πρώτους αιώνες είχε διαδοθεί στην Ιταλία κτλ, είχε περάσει στη Γαλλία και πέρασε νωρίς στην Ιρλανδία.

Οι Ιρλανδοί είναι από τους πρώτους χριστιανούς της δυτικής πλευράς και μάλιστα ήταν εξαιρετικά ιεραποστολικοί.

Οι Ιρλανδίερ Απόστολοι ήταν δραστηριότατοι στο 400, στο 500, στο 600 μ.Χ.

και άλλαξαν θρησκεύματα αυτοί με το λόχο, με την πυθό, την θρησκευτική πυθό.

Άλλαξαν θρύσκευμα σε πολλούς, κυρίως εδώ στις περιοχές της Βόρειας Γαλλίας κτλ.

που ήταν Κέλτες, γιατί αυτοί μιλούσαν Κέλτικα τότε, μεταξύ χάθηκε η Κελτοφωνία, όπως είπαμε σε άλλο μας μάθημα.

Έτσι, είμαστε στο 1387 περίπου.

Η Δυτική Ευρώπη μοιάζει κι αυτή να πάει καλά ο χριστιανισμός.

Είναι πλέον ομογενοποιημένη.

Όλη αυτή η περιοχή πια είναι χριστιανή.

Όλη αυτή η περιοχή είναι χριστιανή.

Αυτή η περιοχή είναι χριστιανή.

Άρα το 1387 έχουμε μία Ήπειρο που είναι χριστιανική και είναι η Ευρώπη.

Η Ευρώπη είναι η Ήπειρος του χριστιανισμού, η μήτρα τελικά του χριστιανισμού.

Δεν είναι η Ασία παρότι γιατί ο χριστιανισμός γεννήθηκε στην Ασία.

Η Ήπειρος που υποδέχθηκε αυτή τη θρησκεία μέσα σε αυτά τα 1300-1400 χρόνια είναι η Ευρώπη.

Τώρα οι Πάπες δηλαδή θα λέγαμε ότι πάνε καλά.

Γιατί επεκτείνεται η δικαιοδοσία τους.

Κάθε νέο γερμανικό φύλο που γίνεται χριστιανικός σημαίνει ότι έχουν την εποπτία, έχουν τη δικαιοδοσία.

Και πάει λέγοντας και πάει λέγοντας και πάει λέγοντας.

Επομένως και δημογραφικά ενισχύεται η δύναμη των Παπών έτσι πως εξελίσσονται τα πράγματα.

Δηλαδή για τους Πάπες το γερμανικό στοιχείο από το 800 μέχρι περίπου το 1400 έγινε η ακμή του δόρατος για την επέκταση της δυναμής τους μια και επεξέτειναν τον χριστιανισμό σε όλα τα σημεία.

Δεν έμεινε ένα σημείο της Ευρώπης πλέον που να μην είναι χριστιανικό.

Τώρα, το 1054 στο μεταξύ έχει γίνει το σχίσμα, έτσι, δεν το ξεχνούμε αυτό.

Απλώς κάνουμε αυτή τη διαδρομή για να δείξουμε πώς πήγαν τα πράγματα στη Δύση.

Όμως, μέχρι να φτάσουμε στο 1387 και το 1400, ήδη έχει συμβεί το σχίσμα το 1054 και ήδη το 1096 έχει συμβεί και κάτι άλλο που θα έρθει να ενισχύσει αυτά που λέμε.

Έγινε το σχίσμα το 1054.

Ξεχώρησαν οι δύο εκκλησίες με πολύ μίσος, με πολύ βαριά λόγια.

το σχίσμα του 1054 δεν είχε αίμα, δεν είχε αίμα, δεν είχε πόλεμο, είχε πολύ πάθος, πολύ οργή, πολύ μίσος.

Όμως θα συμβεί κάτι άλλο.

Μετά το 1054 και το σχίσμα, ο Πάπας της Ρώμης, ο οποίος είναι σε άνοδο το 1050, το 1060, το 1090, δέχεται το 1995 περίπου το 1994 μία επιστολή από τον αυτοκράτορα ακόμη νεινό της Κωνσταντινουπόλης που του λέει ότι εμείς εδώ έχουμε κατακτηθεί από τους Σελντζούκους Τούρκους στην Μικρά Ασία και γενικά οι Σελντζούκοι Τούρκοι κατακτούν εκ νεού τα εδάφη της Ανατολής, δηλαδή της Ανατολικών παραλίων της Μεσογείου Ελάτε να μας βοηθήσετε να διώξουμε τους Ελτζούκους Τούρκους από τη Μικρά Ασία.

Ο Παπα Σουρβανός που πήρε αυτό το μήνυμα σκέφτηκε, αυτοί οι άθλοι εκεί πέρα, δεν το είπε απέξω, το είπε μέσα του, αυτοί οι άθλοι οι σχισματικοί.

Για τους καθολικούς είναι οι σχισματικοί οι Ορθόδοξοι, αυτοί που προκάλεσαν το σχίσμα.

Ο καθένας λέει τον άλλο ότι προκάλεσε το σχίσμα, όπως ξέρετε.

Λοιπόν, αυτοί οι σχισματικοί έχουν καταλυφθεί από τους Τούρκους.

Αμάν, αμάν, όμως, αυτό δεν είναι καλό πράγμα, γιατί αυτοί οι Μουσουλμάνοι μπορεί να έρθουν και προς τα μας.

Άρα να τους βοηθήσουμε.

Και αφού σκέφτηκε να τους βοηθήσει, μετά έκανε και μια δεύτερη σκέψη.

Ρε παιδί μου, να τους βοηθήσουμε, αλλά να μη μείνουμε να πάμε σ’ αυτούς, να πάμε στα Ιεροσόλυμα.

Γιατί καλό είναι εμείς εδώ οι δυτικοευρωπαίοι, που ακόμη δεν έχουμε, είμαστε ο καθένας, χίλι γεμόνες, κατασπαρμένοι, ακόμη δεν μας έχει ενώσει κάτι δυνατά, να ενωθούμε από ένα ιδεόδες.

Ποιο είναι αυτό το ιδεόδες που μπορεί να μας ενώσει; Η θρησκεία.

Μάλιστα.

Και ένα όραμα.

Μάλιστα.

Ποιο θα είναι ένα δυνατό όραμα να ξανανακτηθεί η Άγιη Τόπη.

Και έτσι αποφασίζει να συνδυάσει το μικρό με το μεγάλο.

Δηλαδή να πάει να βοηθήσει τους Πομνινούς να καταλάβουν τη μικρά Ασία, έτσι να απομακρυνθεί η δύναμη των Σελτζούκων και να ανακαταληφθούν οι Άγιοι Τόποι.

Έτσι έχουν ξεκινήσει και οι Σταυροφορίες.

Την ώρα δηλαδή που επεκτείνεται το χριστιανισμός στην Ευρώπη, Ταυτόχρονος η δυτική πλευρά κινείται και προς τη Μέση Ανατολή.

Και αυτή η ιστορία των σταυροφοριών, όπως καταλαβαίνετε, ξεκινά το 1096.

Διαρκεί πάνω από 250 χρόνια.

Είναι πολλές οι προσπάθειες των σταυροφοριών που έγιναν, όπως γνωρίζετε.

Η πρώτη σταυροφορία πέρασε μέσα από το Βυζάντιο, θα το γνωρίζετε.

η πρώτη σταυροφορία έγινε πεζή.

Πεζή.

Ο Πάπας έστειλε μήνυμα σε όλους τους Φεουδάρχες, όλους τους Βαρώνους, όλους τους Δούκες, όλους τους βασιλείς της Δύσεως, να αρθούν να μετάσχουν σε αυτή την εκστρατεία για την τιμή του Ιησού, για να επανέλθουν οι Άγιοι Τόποι στα χέρια των Χριστιανών και κάτω από αυτό το ιδεολόγημα, Ο ιδεολόγημα πράγματι συνένωσε όλους και ανώτατα στελέχη της διοίκησης και απλούς ανθρώπους.

Σε αυτή την πρώτη σταυροφορία μετέσχαν χιλιάδες άνθρωποι, καθημερινοί, άντρες, γυναίκες, παιδιά με τα γουρουνάκια τους, με τα αρνάκια τους για να έχουν να τρώνουν στο δρόμο, όπου ήταν οπλισταυροφόροι με όπλα με τα λοιπά, όλα τα είχε ο Μπαχτσές.

Ήταν ένα λαϊκό πανηγύρι διότι μίλησε στην καρδιά τους αυτό το οποίο τους εμφύσισε ο Πάπας.

Να ελευθερώσουμε τους αγίους τόπους.

Έτσι το 1096 γίνεται η πρώτη σταυροφορία που έγινε ΠΕΖΗ όπως σας είπα και εξ’αυτού οι σταυροφόροι πέρασαν από το Βυζάντιο.

Πέρασαν μέσα από το Βυζάντιο, έχουμε την περιγραφή της διάβασής τους από την Άννα την Κομνηνή και κινήθηκαν προς τη Μικρά Ασία, χτύπησαν περιοχές της Μικράς Ασίας και απελευθέρωσαν θμήματα της Μικράς Ασίας από τους Σελτζούκους Άρα αυτό που υποσχέθηκαν στους Κομνηνούς το κάμανε και στη συνέχεια κινήθηκαν προς τα Ιεροσόλυμα και θα γνωρίζετε ότι κατέλαβαν τα Ιεροσόλυμα με μεγάλη δυσκολία, η πρώτη σταυροφορία ήταν επιτυχής τα Ιεροσόλυμα κατελήφθησαν, αλλά τα κράτησαν οι Σταυροφόροι για περίπου 80 χρόνια και στην επόμενου αιώνα ανακατελήφθησαν από τους Άραβες, από τον περίφημο Σαλαχεντίν, όλο τον ξεχνόν τον Σαλαχεντίν, ο οποίος ήταν κούρδος.

Είναι τον Κούρδον η περηφάνεια ο Σαλαχεντίν, ο οποίος κατενίκησε τους Σταυροφόρους, τους εκδίωξε από την περιοχή και έκτοτε οι σταυροφορείες δεν μπορούσαν πια να καταλάβουν το Ιεροσόλυμα.

Έγιναν όμως αλλεπάλληλες προσπάθειες και ξανά σταυροφορίες και ξανά σταυροφορίες και ξανά σταυροφορίες.

Οι σταυροφορίες από πλευράς στόχου πέτυχαν.

Τα Ιεροσόλυμα δεν κατελήφθησαν, μία φορά κατελήφθησαν για κάποιες δεκαετίες μεταχάθηκαν.

Δεν! Οι Άγιοι τόποι παρέμειναν στα χέρια των Μουσουλμάνων.

όμως από πλευράς πολιτικής, επέτυχαν, διότι ενισχύθηκε η δύναμη του Πάπα κατά κράτος.

Πράγματι συνένωσε κάτω από τα πτερίγειά του ο Πάπας και από αυτό το ιδελόγημα όλους αυτούς τους ηγεμώνες και ο μέσος άνθρωπος έμαθε ότι ο Πάπας είναι ομέγας οραματιστής, ανέβηκε το κύρος του Πατριαρχείου, το κύρος της θέσους του Πάπα επομένως, εάν δούμε τα πράγματα εκεί στο 1100, στο 1200, στο 1300 η δύναμη του Πάπα και της Δυτικής Εκκλησίας είναι σε άνοδο από εκεί που ήταν στο Ναβίρ είναι σε άνοδο τώρα, αυτή η άνοδος θα συνδυαστεί και με το εξής Είμαστε κοντά στο…

είπαμε ότι η τελευταία χώρα που έγινε χριστιανική στην Ευρώπη είναι η Λιθουανία το 1387.

Δηλαδή εκεί γύρω στο 1400 ρε παιδί μου, αν ήσουν πάπας, κοιτούσες το χάρτη και έλεγες καλά πάω ρε παιδάκι μου.

Η περιοχή του ελέγχου μου όλο και αυξάνεται.

Ο Θεός είναι μαζί μου.

Ξέρετε την εποχή εκείνη όλα εξηγούνταν με το θέλημα του Θεού.

Άμα είχες επιτυχία ο Θεός σε βοήθησε γιατί είσαι καλός.

Άμα είχες αποτυχία ο Θεός σε τιμώρησε γιατί δεν είσαι καλός.

Επειδή τα πράγματα πήγαιναν για αρκετά διάστημα, αρκετά καλά στη Δυτική Ευρώπη και οι Πάπες έλεγαν ο Θεός είναι μαζί μας.

Κοίταξε να δεις πόσο επεκτείνεται η δικαιοδοσία μας.

Μάλιστα.

Είμαστε κοντά στο 1400, σωστά.

Αυτή τώρα είναι μια εποχή που δεν είναι τόσο ρόδινη για την εκκλησία δυτική.

Διότι μπορεί να επεκτείνεται ο χριστιανισμός, αλλά μέσα στο 14ο αιώνα, τον αιώνα δηλαδή που οι Γερμανοί πια γίνονται ο ένας μετά τον άλλον, έχουν γίνει οι περισσότεροι χριστιανοί και ποια και η Εσθονία και η Λετωνία και η Λιθουανία γίνονται…

αυτές δεν είναι γερμανικές χώρες, είναι άλλους χώρες εδώ της Βαλτικής.

Είναι η Εσθονία, η Λετωνία και η Λιθουανία.

Επ, επ, επ, πού είναι η Βαλτική, επ, μπερδευτικά, ναι.

Εσθονία, Λετωνία, Λιθουανία.

Αυτές οι χώρες δεν είναι γερμανικές, αλλά είχαν πολλούς γερμανούς κατοίκους, πάρα πολλούς.

Α, δεν είναι όμως γερμανικές.

Την ώρα που γίνονται αυτά τα γεγονότα στο 14ο αιώνα, ο 14ος αιώνας είναι και αιώνας εσωτερικών κρίσεων για την καθολική εκκλησία.

Διότι καθώς η Ευρώπη αναπτύσσεται, δεν είναι πια μόνο το γερμανικό στοιχείο ισχυρό, αλλά έχουν αρχίσει να γίνονται ισχυρά και άλλα κράτη, όπως είναι η Γαλλία ας πούμε, η οποία πλέον από το 900 και περίπου μετά Χριστόν έχει γίνει μια σταθερή χώρα, η οποία σταδιακά είναι όλο και ισχυρότερη και ισχυρότερη και είναι καθολική και είναι χριστιανική.

Η Αγγλία, η οποία επίσης είναι χριστιανική χώρα και αυτή παίζει ρόλο.

Η Ισπανία και τα λοιπά.

Τώρα, γιατί σας το λέω αυτό.

Διότι οι Γάλλοι το 1305, αμφισβητούν την δύναμη των Γερμανών πάνω στον Πάπα της Ρώμης και εκτ’αυτού επιτυγχάνουν να μεταφερθεί η έδρα του Πάπα από τη Ρώμη στην Αβινιόν της Γαλλίας.

Από το 1305 έως το 1377 η έδρα του Πάπα δεν είναι στην Ιταλία αλλά στην Αβινιόν της Γαλλίας.

Όπου εγώ αν ήμουν Πάπας θα έμενα και δεν θα έφευγα με τίποτα.

γιατί η Αβηνειόν είναι μια κούκλα, κούκλα θα μου πεις, η Ρώμη δεν είναι δεν το συζητώ, καλά η Ρώμη δεν μπαίνεται, είναι unpeccable που λένε οι φοιτητές μου, αλλά ως θέση και ως αν έχετε πάει στην Αβηνειόν να δείτε εκείνο το σημείο των Παππών, αυτό είναι παραμύθι.

Τέλος πάντων, οπότε το 1305 με 1377, οι Πάπες βρίσκονται στη Γαλλία, όταν στην ουσία εξουσιάζονται από τους Γάλλους βασιλείς τελείως τυχαία πέντε Πάπες στη σειρά είναι Γάλλοι στην καταγωγή, τελείως τυχαία και όταν τελικά το 1377 επανέρχονται οι Πάπες στη Ρώμη ακολουθεί μια περίοδος μέχρι το 1417 που ονομάζεται το μεγάλο σχίσμα εσωτερικό σχίσμα στον Καθολική Εκκλησία διότι μέσα από αυτές τις ιστορίες προέκυψαν τρεις διαφορετικοί πάπες οι οποίοι διεκδικούσαν το θρόνο του πάπα και κόντεψε να διαλυθεί η καθολική εκκλησία από αυτή τη διαμάχη τελικά τα πράματα καταλάγιασαν το 1417 και το πράγμα ηρένησε αλλά θέλω να πω και αυτό το καράβι είχε χίλιες φουρτούνες δεν είναι αστεία πράγματα Στο μεταξύ, εδώ πέρα, συμβαίνουν άλλα παραλίλως ζητήματα.

Παραλίλως, παραλίλως.

Διότι την ώρα περίπου της ενίσχυσης των Γερμανών στο κέντρο της Ευρώπης, εδώ πέρα στην Ανατολή, έχουν έρθει, έχει δημιουργηθεί καινούργια θρησκεία, το Ισλάμ, το 622.

Αυτή η θρησκεία, γρήγορα ο προφήτης, ο Μωάμεθ, πέφαινε το 632.

Απλώς σας θυμίζω ότι το Ισλάμ θεωρεί ότι ξεκινά το 622.

Είναι το έτος Αιγύρας, έτσι λέγεται, που είναι το έτος που ο Μωάμεθ, ο προφήτης, μετακινήθηκε από τη Μέκα στην Πεδίνα.

Αυτή η χρονολογία για τους Μουσουλμάνους είναι η γένναση της θρησκείας τους.

είναι το έτος ένα για αυτούς.

Δεν ξέρω αν ξέρετε, οι μουσουλμάνοι δηλαδή σήμερα έχουν θα σας γελάσω, 1000…

κάντε εσείς τις αφαιρέσεις, δεν είναι ακριβές, δυστυχώς δεν βοηθέσαι να αφαιρέσεις το 622 γιατί αυτοί έχουν σελεινιακά έτη και δεν πέφτει ακριβώς, αλλά περίπου…

έχουν 1400 εξ’ εργοτώσου.

Μάλιστα.

Και δεν είναι η γέννηση δηλαδή του προφήτης, σας λέω, διότι εμείς οι χριστιανοί επειδή μπετράμε μετά το έτος Αιγύρας, δηλαδή τη μετακίνησή του, να σκεφτείτε ότι ο Μωάμεθ πέθαινε το 632, δηλαδή 10 χρόνια μετά το έτος Αιγύρας.

Και μετά το 632 πολύ γρήγορα στρατιές μουσουλμανικές, αυτό είναι εντυπωσιακό, αραβικές στρατιές επιτέθηκαν στις περιοχές της Κοντινές.

Κοιτάξτε η Μέκα και η Μεδίνα είναι εδώ.

Τα Ιεροσόλυμα είναι εδώ.

Εδώ τα Ιεροσόλυμα είναι εδώ.

Από τη Μέκα και τη Μεδίνα επιτέθηκαν σε αυτές εδώ τις κοντινές περιοχές και τις κατέλαβαν.

Όλες αυτές οι περιοχές που σας δείχνω ήταν Βυζάντιο.

Κατέλαβαν δηλαδή αυτό που είναι σήμερα Συρία, Ιορδανία, Λίβανος, Ισραήλα, Αίγυπτος.

Κατελήφθησαν αυτά τα εδάφη.

Το Βυζάντιο έχασε την πρόσβασή του.

Άρα και ο χριστιανισμός εδώ πια έπαψε να είναι κυριαρχη πολιτική αρχή.

και με τα άλογα τους, τα καταπληκτικά αραβικά τους άλογα, κατέλαβαν όλη τη Βόρεια Αφρική και το 711 Μ.Χ.

πέρασαν στην Ευρική Χερσόνησο.

Πέρασαν στην Ευρική Χερσόνησο, την οποία και κατέλαβαν, εσάρωσαν δηλαδή, με αλεπάγηλες επιθέσεις, κατέλαβαν όλοι και την Ισπανία και την Πορτογαλία.

Και μάλιστα δεν σταμάτησαν εκεί, θα θυμάστε ότι πέρασαν τα Πυρινέα και χτύπησαν τη Γαλλία, που τότε οι Γερμανοί την είχαν στα χέρια τους και τότε έγινε το 732 η μάχη του Πουατιέ, αν θυμάστε και τα λοιπά, οπότε οι Γερμανοί, οι Φράγκοι δηλαδή, σταμάτησαν τους Άραβες στη Γαλλία και τους ανάγκασαν να επιστρέψουν πίσω στην Ιβερική Χερσόνησο.

Έτσι δεν έδωσαν μόνο μάχες στην Πουέτια, αλλά και στο Τούρκο, κτλ.

Σε όλα νίκησαν οι Γερμανοί και έτσι οι Άραβες αναγκάστηκαν να περιοριστούν ολόκληρη Χερσόνησος μεγάλη.

Είναι στην Ιβυρική Χερσόνησο.

Από αυτή την Ιβυρική Χερσόνησο, 300 τόσα χρόνια μετά, έχασαν αυτό το κομμάτι.

Οι άραβες που λέγεται Πορτογαλία.

Δηλαδή γύρω στο 1.100 το κομμάτι που λέγεται Πορτογαλία δεν ήταν υπό τον έλεγχο των Αναράβων, ήταν ελεύθερο.

Ενώ το υπόλοιπο κομμάτι, η Ισπανία δηλαδή, ήταν υπό τους άραβες.

Γιατί σας το λέω αυτό, διότι ενώ συμβαίνουν όλα αυτά, Οι Άραβες περνούν και καταλαμβάνουν την Ευρική Χερσόνησο εκεί στο 700, στο 800, έτσι.

Την ώρα δηλαδή που οι Γερμανοί ενισχύονται στο κέντρο της Ευρώπης, οι Άραβες επελάβνουν και καταλαμβάνουν τμήμα της Ευρώπης.

Σας λέω το εξής, η Ισπανία διοικήθηκε από Άραβες από το 711 έως το 1492.

Είναι σχεδόν 800 χρόνια.

Τόσο καλά! Βέβαια αυτό που λέω είναι ακριβές και ανακριβές.

Δηλαδή το 711 δεν είχαν καταλάβει οι Άραδες όλοι την Ισπανία.

Ήταν στην αρχή της κατάκτησης, ούτε το 1492 είχαν πλέον όλη την Ισπανία.

Οι πρώτες μάχες έγιναν το 711 και η τελευταία μάχη έγινε το 1492.

Θυμάστε τα είπαμε αυτά εντάχει όταν μιλούσαμε για τους Εβραίους.

Τώρα γιατί τα λέμε όλα αυτά.

Διότι η Πορτογαλία από το 1100 περίπου είναι ανεξάρτητη χώρα, δεν βρίσκεται υπό τον έλεγχο των Αράβων.

Και σε αυτήν υπάρχουν εκλεκτοί ναυτικοί.

Η Ευρώπη έχει γύρω της, η Πορτογαλία έχει ασφάλεια.

δεν της επιτίθεται κανένας.

Οι Άραβες βρίσκονται στα ανατολικά έπαυσα να διεκδικούν την Πορτογαλία.

Οπότε βρίσκεται σε άνοδο οικονομική η Πορτογαλία γύρω στο 1400.

Εκεί δεν αφήσαμε τα πράγματα.

Σας θυμίζω Ιλθουανία 1387.

Εκεί γύρω σε αυτή την περιοχή, οι Πορτογάλοι σε αυτή περίπου αυτές τις χρονιές κοιτούν το πέλαγος που έχουν κοντά τους.

Αυτή είναι εκτεθειμένη στον Ατλαντικό Κιάννο.

Πορτογαλία έτσι δεν είναι.

Μόνο Ατλαντικό Κιάννο έχει, δεν έχει Μεσόγειο.

Δεν είναι δύναμης της Μεσογείου η Πορτογαλία, η Ισπανία είναι δύναμη της Μεσογείου.

Κοιτά λοιπόν προς τον Ατλαντικό.

Γενικά οι Πορτογάλοι ήταν καταπληκτικοί ψαράδες.

Και είναι θρυλικοί ψαράδες, και όχι σαν τους δικούς μας ψαράδες.

Τι εννοώ, εμείς έχουμε το Αιγαίο.

που είναι μια μικρή θάλασσα.

Έχει τις δυσκολίες της αλλά είναι μικρή θάλασσα.

Εκεί αυτοί ήταν ψαράδες του οκεανού.

Δηλαδή βρίσκονταν σε μεγάλες αποστάσεις, σε πάρα πολύ δύσκολες καταστάσεις, γιατί ο Ατλαντικός είναι οκεανός, δηλαδή μπορούν να σουρθούν κύματα 30 μέτρων και με όλα τα υπά, ήταν επομένως εξαιρετική ναυτική λόγω της αλληλείας.

Να σκεφτείτε μέχρι σήμερα η Πορτογαλία κάθε τόσο, αν παρακολουθείτε τις εφημερίδες, αν και έχει μειωθεί η αλληλεία στην Πορτογαλία, έχει θέματα με τον Καναδά.

Γιατί αλληλείες Πορτογάλοι βρίσκονται στα χωρικά ύδατα του Καναδά.

Να σκεφτούν δηλαδή τέτοιοι ψαράδες, μιλάμε για ψαράδες τέτοιας κλίμακας.

Λοιπόν, αυτοί τώρα ήταν εξαιρετικοί ψαράδες, ήταν ναυτικοί, Πήγαινε καλά η οικονομία τους και ένας τους ηγεμόνας που λεγόταν Ερίκος ο θαλασσοπόρος, θαλασσινός θα λέγαμε.

Αυτός πιστεύει πολύ ότι η Πορτογαλία πρέπει να επεκτείνει τη δράση της στην εμπορική και σε άλλες περιοχές, σαν εξερεύνητες.

και εκεί γύρω στο 1410-1420 παροτρίνει καλοί ναυτικούς και τους ζητάει να κινηθούν νοτιότερα προς την Αφρική.

Να δούμε τι υπάρχει προς τα κει.

Κοιτάξτε, η Πορτογαλία είναι εδώ.

Αυτές οι περιοχές της Αφρικής είναι γνωστές από την αρχαιότητα.

Η Αφρική δεν είναι άγνωστη Ήπειρος, καθόλου.

Μάλιστα το βόρειο τμήμα της Αφρικής είναι στην καρδιά της ιστορίας ανθρωπότητας.

Σας θυμίζω ότι ο πιο αρχαίος μεγάλος πολιτισμός είναι η Αίγυπτος που είναι στη βόρεια.

Αφρική, δεν μιλάμε για…

Η Βόρεια Αφρική μετέχει του Μεσογειακού πολιτισμού.

Εδώ υπήρχαν ένα σωρό αρχαίες ελληνικές απεικείες, ένα σωρό αρχαίες καρχιδονιακές, φυνικικές απεικείες.

Η Καρχιδόνα είναι απεικία των φυνήκων, γι’ αυτό τον μπέρδεψε το στόμα μου.

Όλα αυτά εδώ είναι συνηφασμένα με την αρχαιότητα.

Κάπου εδώ την ξέρουν την Αφρική.

η λαή εδώ της Μεσογείου.

Κάτω αυτή πια είναι η υπερσαχάρια Αφρική, όπως λέγεται, δηλαδή είναι η Αφρική βόρεια από τη Σαχάρα.

Διότι μετά, άμεσο λαβή, το φοβερό εμπόδιο της μεγαλύτερης ερήμου του κόσμου, που είναι η Σαχάρα, που χωρίζει την Αφρική στην υπερσαχάρια Αφρική και την υποσαχάρια Αφρική.

Η Περσαχάρια Αφρική με την Ιπποσαχάρια Αφρική είναι δύο Ήπειρη.

Ούτε ο τύπος, ούτε οι άνθρωποι δεν είναι ίδιοι.

Η Περσαχάρια Αφρική ανήκει στον τύπο τον καυκασιανό, δηλαδή το δικό μας τύπο.

Οι κάτοικοι της Ιπποσαχάριας Αφρικής είναι του δικού μας τύπου, καυκασιανοί.

Οι της Ιπποσαχάριας Αφρικής είναι νεγροειδείς, έχουν τη νέγρη, δηλαδή με το μαύρο, με τα χείλη.

Και από αυτήν εδώ λοιπόν την Αφρική, την Ιπποσαχάρια, δεν γνώριζε κανείς τι γίνεται από κάτω.

Κάτι ήξεραν μέχρι εδώ.

Εδώ την ήξεραν, την Αιθιοπία, γιατί είναι αρχαία περιοχή γνωστή, συνδυασμένη με την ιστορία της Αιγύπτου και γιατί είναι στην Ερθρά θάλασσα, που η Ερθρά θάλασσα ήταν περιοχή μεγάλο εμπορίου.

Αλλά αυτό εδώ το κομμάτι δεν το ήξεραν.

Δεν ήξεραν τι γίνεται παρακάτω.

Για αυτό οι Πορτογάλοι, εκεί γύρω στο 1420, άρχισαν να κινούνται προς τις ακτές της Αφρικής.

Να δούνε πού πάει αυτό το πράγμα.

Επειδή κάνανε εξερεύνηση, κινούνταν κοστα κόστα, που λένε οι ναυτικοί.

Δηλαδή ακτοπλώσαν, δεν είχαν χάρτη, δεν ήξεραν.

Υπάρχει η γη παρακάτω, πού φτάνει, τι κάνει.

Τι κάνει.

Ξέρετε οι φίνικες στην αρχαιότητα, κατά πάσα πιθανότητα, είχαν κάνει το γύρο της Αφρικής από τα ανατολικά προς τα δυτικά.

Είναι σχεδόν βέβαιο ότι είχε γίνει στην αρχαιότητα.

Αλλά αυτό το πράγμα είχε ξεχαστεί, δεν είχε μείνει σαν γνώση.

Τώρα ήρθε η ώρα αυτών των ανθρώπων, αυτών των Πορτογάλων.

Κοιτάξτε να δείτε, ο ναυτικός πριν φύγει για τέτοια ταξίδια.

στο άγνωστο έτσι, σκεφτείτε το, δεν υπάρχει χάρτης, δεν ξέρεις τι υπάρχει και εκείνη την εποχή οργίαζαν οι ιστορίες των ναυτικών ή ναυτικοί όπως και οι κυνηγοί ρε παιδί μου οι ψαράδες κτλ μαζεύονται το βράδυ στα καφενεία και μπαρμπούνι πιάσανε, παρουλένουν ότι πιάσανε ξυφία Ο κυνηγός λαγό χτύπησε, λέω ότι χτύπησε λιοντάρι, όλα είναι δωρεάν.

Λοιπόν, και οι ναυτικοί μαζεύονται στα καφενεία και λένε φοβερές ιστορίες.

Λοιπόν, αυτοί οι οποίοι έπροκειτον να κάνουν αυτά τα γεγονότα, προσπάθησαν να πάρουν πληροφορίες από κάποιους ναυτικούς από τις νοτιότερες περιοχές εκεί, και τους είπαν πράγματα φοβερά, μην πάτε νοτιότερα, είναι εκεί πέρα κάτι πράσινοι άνθρωποι, με μάτια που βγάζουν φωτιές.

Αν προχωρήσετε παραπέρα είναι ένα χάσμα και πέφτεται μέσα όλα τα καράβια, τα πίνει κτλ.

Τι μου λες ρε παιδάκι μου, το αστεία.

Διαφέρον είναι ότι οι πρώτοι Πορτογάλοι που πήγαν τα είδαν όλα αυτά.

Γύρισαν πίσω τρομαγμένοι και τους είπε ο Ερήκος για ξαναπάτε, δεν θα το δείτε.

Ναι, τους λεστριγόνες και τους κύκλωπες που λέει και ο Καβάφης.

Αν δεν τους έχεις μέσα σου, θα τους βρεις μπροστά σου.

Εν πάση περιπτώση, αυτοί τώρα οι Πορτογάλοι ναυτικοί, θέλουν κουράγιο, δεν είναι αστεία, άρχισαν να εξερευνούν κώστα κώστα.

Και σιγά σιγά φύγανε από γνωστές περιοχές και άρχισαν να κινούνται στο άγνωστο κώστα κώστα κώστα.

Έφτασαν εδώ κώστα κώστα κώστα κώστα κώστα κώστα κώστα κώστα.

Μην φανταστείτε ότι έγινε με ένα ταξίδι.

Πολλά ταξίδια γύρναγαν για τα λοιπά και τα λοιπά και τα λοιπά.

Ξαναγύρναγαν, έλεγε ο ένας τον άλλον ξανά από την αρχή και τα λοιπά.

Όταν πήραν ένα κουράγιο και κατάλαβαν τι τους γίνεται, αποφάσισαν και σε διάφορα σημεία της Αφρικής, που πια τα είχαν επισκεφτεί ορισμένες φορές, δημιουργούσαν βάση.

Μια μικρή στρατιωτική βάση.

Για αυτό, αν πάει κανείς ταξίδι στην Αφρική στα παράλια, κάθε τόσο υπάρχει ένα πορτογαλικό φρούριο.

Γιατί οι Πορτογάλοι δημιουργούσαν ένα φρούριο εδώ, ένα φρούριο εκεί, ένα φρούριο εκεί, για να δείξουν ότι εμείς περάσαμε από εδώ, αυτή η περιοχή είναι η δικιά μας και προσέξτε το.

Μήπως πρέπει να το κλείσουμε αυτό το…

Λοιπόν, κινούνταν λοιπόν Κώστα, Κώστα, Κώστα, Κώστα και κάποια στιγμή, εδώ έχουμε μεγάλους θελασσοπόρους τον Βάσκοντε Γκάμα, Μπαρτολομέο Διάς, άμα μεγάλοι θελασσοπόροι, Να σκεφτείτε, ο Μπαρτολομέο Δίας υπολογίζεται ότι το 1498 έκανε το μεγαλύτερο θαλασσινό ταξίδι στην ιστορία της ανθρωπότητας.

Από όσα γνωρίζουμε τουλάχιστον.

Από όσα γνωρίζουμε.

Μπορεί να έγιναν κάποια που δεν γνωρίζουμε.

Αυτός λοιπόν και όπως και άλλοι κάνανε, κατεβήκανε τελικά, φτάσανε σε αυτό το σημείο, συνέχισαν κόστα-κόστα και κατάλαβαν ότι πηγαίνουν προς το βορά.

διότι άλλαξε ο ουρανός.

Οι ναυτικοί κοιτούν τα στέρια και αλλάζοντας πορεία είδαν από άλλο σημείο τα στέρια.

Σου λέει αλλιώς πάμε τώρα, είμαστε, πάμε προς το βορά, κινούμαστε προς το βορά.

Κυνήθηκαν λοιπόν βόρεια, πάλι κώστα κώστα κώστα κώστα κώστα κώστα, φτάσανε στην Αιθιοπία.

Όταν έφτασαν στην Αιθιοπία κατάλαβα πολύ καλά που είναι την Αιθιοπία, την ήξεραν, είναι στην αεριθραθάλασσα.

Άρα έφτασα στην Αθιοπία, πάλι κώστα κώστα.

Πένουν στην Ιεμένη, όλα αυτά ήταν γνωστά σημεία, δεν ήταν άγνωστα.

Και τελικά φτάνουν στην Ινδία.

Έτσι οι πρώτοι οι οποίοι μπαίνουν στο παιχνίδι των εξερευνήσεων, που αυτές είναι που θα αλλάξουν τον κόσμο, οι εξερευνήσεις των Ευρωπαίων, στο 15ο αιώνα, δηλαδή στο 1420, 1430, 1440, 1490, όλα συνεχίζουν οι Πορτογάλοι.

Οι Πορτογαλοι έχουν ένα καημό, δεν ξέρω αν το ξέρετε.

Εμείς τα ξεκινήσαμε όλα και μετά τους χάσαμε.

Διότι οι Πορτογαλοι για 200 χρόνια πραγματικά ανοίγαν το δρόμο και ερχόταν από πίσω.

Ολανδοί, Γάλλοι, Άγγλοι, οι οποίοι τελικά έγιναν οι ισχυρότεροι κατακτητές του κόσμου, ας πούμε σε σχέση με τους Πορτογαλους, όχι κι αυτοί ό,τι δεν είχαν, αλλά αναλογικά ήταν οι πρωτοπόροι, οι χνηλάτες ας πούμε, οι οποίοι άνοιξαν τον δρόμο του επόμενου.

Γιατί σας το λέω αυτό, διότι εκεί γύρω στο 1480-1490 είναι φανερό ότι οι Πορτογάλοι έχουν βρει τον δρόμο για τις Ινδίες.

Οι Ινδίες δεν ήταν άγνωστη χώρα, ασύγνωστη χώρα ήταν οι Ινδίες.

Απλώς, σε όλη την ιστορία, για να πάρεις τις συνδείες πήγαινες πεζή ή έφτανες εδώ, στην περιοχή του Σουέζ, με το πλοίο, αποβίβαζες τα προϊόντα, τα έφερνες μέχρι την ερθρά θάλασσα.

Με συγχωρείτε γιατί μπερδεύομαι σήμερα.

Γέρασε αυτό το πράγμα.

Τέλος πάντως, γέρασε την ερυτρά θάλασσα, έφτανες εδώ και αμέσως εκεί φόρτωνες τα εμπορέματα σε άλλα πλοία και τα πήγαινε στην Ινδία.

Αλλά να πας με το πλοίο ξεκινώντας από την Ευρώπη, το γύρο της Αφρικής δεν το είχε κάνει κανείς.

Το έκαναν οι Πορτογάλοι.

Γιατί σας τα λέω αυτό.

Πρώτον, οι Πορτογαλίοι ανοίγουν τη νέα ιστορία της ανθρωπότητας.

Αυτή η οποία θα κάνει τη Δυτική Ευρώπη τη μεγαλύτερη δύναμη στον κόσμο.

Τα τελευταία πεντακόσια χρόνια η μεγαλύτερη δύναμη στον κόσμο είναι η Δυτική Ευρώπη.

Και έγινε η μεγαλύτερη δύναμη στον κόσμο από αυτό.

Από τις εξερευνήσεις του κόσμου.

Άρα οι Πορτογαλίοι το ξεκινούν αυτό.

Μάλιστα.

Κοιτάξτε να δείτε τώρα.

Δίπλα τους είναι οι Ισπανοί.

Οι Ισπανοί…

είναι…

και αυτοί χριστιανοί, είναι καθολικοί, το ίδιο και οι Πορτογάλοι, αλλά στην Ισπανία υπάρχουν οι Άραβες.

Την ώρα που οι Πορτογάλοι κάνουν αυτές τις εξερευνήσεις, στην Ισπανία, είτε ζουν με τους Άραβες, είτε κάνουν πόλεμο εναντίον των Αράβων, διότι περίπου την ίδια εποχή, που η Πορτογαλία απελευθερώθηκε από τους Άραβες, στην Ισπανία άρχισε επίσης πόλεμος εναντίον των Αράβων, αλλά αντιέρχισε 300 χρόνια.

Λέγεται Reconquista.

Reconquista, η ανακατάληψη της Ισπανίας.

Και διάφορες περιοχές της Ισπανίας είχαν ελευθερωθεί.

Το 1300, το 1400, το 1490 είχαν ελευθερωθεί.

Αλλά εκεί το 1492 πλέον, Θυμάστε τα είπαμε όταν μιλούσαμε για τους Αβραίους, ο Φερδινάνδος και η Σαβέλλα ενώνουν τα στρατεύματά τους και ολοκληρώνουν τη νίκη τους εναντίον των Αράβων νικώντας τους στη Γραννάδα.

Το τελευταίο οχειρό των Αράβων στην Ευρική Γεσόνισο ήταν η Γραννάδα.

Μια πόλη, μαγική πόλη, εδώ στο νότο της Ισπανίας, στην περιοχή που λέγεται Ανταλούσ.

Άνταλουσ, δηλαδή αραβικός όρος είναι το.

Άνταλούς είναι αραβική λέξη.

Στα ισπανικά σήμερα είναι γνωστή μας Ανταλουσία.

Λοιπόν, νοιτώνται οι Άραβες το 1492 και εκδιώκονται, όπως σας είπα, και από τη χώρα και οι Εβραίοι, τα θυμάστε, τα είπαμε τότε.

Εμάς γιατί μας ενδιαφέρει αυτό; Διότι το 1492 που ανακτάται η Ισπανία ολότελα από τους Ισπανούς βασιλείς, ένας ενοχλητικός τύπος ζητάει ακρόαση από τη Βασίλισσα, την Ισαβέλλα.

Βρε παιδάκι μου, του λένε οι επιτελείς του, απαράτα μας τώρα, η Βασίλησα έχει πάρα πολλές δουλειές, μα έχω να της πω κάτι πολύ σημαντικό.

Δε μας παρατάς.

Ε, αυτός επίμονος εκεί, θέλω να δω τη Βασίλησα να της πω κάτι πολύ σημαντικό, το λένε τις Βασίλησες, Βασίλησα μου είναι ένας τύπος που θέλει να σας δει.

Τι είναι ρε παιδάκι μου πάλι, Κάθε τρελός θέλει να μου πει ότι νάνε, δεν μπορώ πια.

Παρατηρείτε ότι λέω την Ισαβέλλα, έτσι είναι.

Λοιπόν, να λύνω τα προβλήματα όλα εγώ και εννος πάντων, τι θέλει αυτός, τι να σας πω.

Ναυτικός μοιάζει, τα χέρια του είναι πολύ ναυτικού, άμα τα δείτε, αλάτι μυρίζει.

Και τα ισπανικά του, που κουτσάστραυα, Ιταλός είναι Βασιλισσά μου, Ιταλός.

Και τι θέλει να σας πει, λέει, κάτι πολύ σημαντικό.

Άχθεν, τέλος πάντων, φέρτον εδώ πέρα να δούμε ποιο θέλει.

Παρουσιάζεται λοιπόν μπροστά της αυτός ο τύπος και λέει, Βασίλησσα μου, Christobal Colombo, μάλιστα, τι είστε κύριε εσείς, εγώ είμαι Γενοβέζος, αλλά έχω να σας πω κάτι πολύ σημαντικό.

Τι θέλετε να μου πείτε.

Κοιτάξτε εδώ, κάνουμε μια παρένθεση.

Οι Ισπανοί έχουν την εντύπωση ότι είναι πρίγκιπες.

Έχουν μεγάλη ιδέα για τον εαυτό τους.

Γι’ αυτό και σε όλη την Ευρώπη υπάρχει η φράση μού κάνει τον Ισπανό.

Μην μου κάνεις τον Ισπανό, δηλαδή μην μου κάνεις τον πολύ περήφανο.

Και για τους Πορτογάλους έχουν την εντύπωση ότι είναι τα Βλαχαδερά.

Γενικά είναι Βλαχαδερά, ας πούμε, είναι, είναι.

Είναι, είναι, εδώ έχουμε ο παδότων Ισφανών.

Λοιπόν, και ο Κολόμβος, ο οποίος ήταν ένας εφιέστατος Γενοβέζος, Ιταλός ναυτικός, πάτησε το κουμπί της Σαβέλλας, λέγοντάς της Βασιλισσάμπ.

Αυτά τα βλαχαδερά εκεί οι Πορτογάλοι, εδώ και δεκαετίες τώρα, κάνουν θαύματα.

Ναυτικά έχουνε βρει το γύρο της Αφρικής, φτάνουν στην Ινδία και εσείς η Ισπανία να είναι πίσω δα τέτοια χώρα σαν την Ισπανία.

Της πάντησε το κουμπί διότι σου λέει τώρα…

Και τι θέλετε λοιπόν κύριοι, ακούστε να δείτε τι λέει ο Κολόμβος όπως καταλαβαίνετε είναι ο Χριστόφωρος Κολόμβος, Κοιτάξτε να δείτε, εγώ πιστεύω ότι γίνει στρογγυλή.

Και ότι εάν κανείς κινηθεί από τα δυτικά, δυτικά-δυτικά, θα φτάσει στην Ινδία από τον άλλο δρόμο.

Δεν χρειάζεται να μπλεχτούμε με τους Πορτογάλους και να έχουμε προβλήματα μαζί τους στην Αφρική, γιατί όπως σας είπα οι Πορτογάλοι είχαν ασφαλίσει τα διάφορα σημεία με οχυρά, με φρούρια.

Δεν χρειάζεται.

Θα πάμε στην Ινδία από άλλο δρόμο.

Είπε μέσα της Άδρας…

Δεν το είπε, όμως, Μάης θε λέει.

Και εσείς γι’ αυτό τώρα τι ζητάτε ακριβώς.

Λέει, κύριε, εκείνος τρεις καραβέλες θέλω, βασιλιά μου.

Τρεις καραβέλες με το πλήρωμα, να μου μισθώσετε το πλήρωμα.

Θέλω και προμήθειες για περίπου δυο-τρεις μήνες.

και εγώ πιστεύω ότι θα έχω φτάσει στις συνδίες σε αυτό το διάστημα.

Ήσα βέλε, ήταν πρακτική γυναίκα.

Κάθισε και σκέφτηκε.

Τι μου ζητάει αυτός, τρεις καραβέλες, δεν είναι και τίποτα σπουδαίο.

Σιγατευγά.

Δεν είναι και τόσο ακριβό πράγμα αυτό που μου ζητάει.

Αν πετύχει και φτάσει, κερδίζω τον ουρανό με τ’ άστρα.

Αν πνιγεί στο δρόμο, δεν χάθηκε και τίποτα.

Τίποτα, χιλιάδες ναυτικοί πνίγονται κάθε χρόνο, το πιθανότερο είναι θα πνιγεί στο δρόμο, αλλά εντάξει αφού μου το λέει, τα σκέφτηκα και λέει μάλιστα κύριε θα σας δώσω αυτά που θέλετε.

Και έτσι ο Κολόμβος αποκτά τις τρεις καραβέλες για το έργο του να φτάσει στις συνδείες.

Είναι κι αυτός μεγάλος ναυτικός, δεν είναι αστεία, είναι πραγματικά πολύ καλός ναυτικός, είναι παράτολος άνθρωπος και οραματιστής.

Πιστεύει ότι αυτό θα το πετύχει.

Και βέβαια σαν σωστός ναυτικός πάει και αυτό στα καθενεία των ναυτικών.

Και ρωτάει.

Είχε ήδη ρωτήσεις.

Είχε ρωτήσεις σε ναυτικούς στην Πορτογαλία, σε ναυτικούς εδώ στα παράλια της Αφρικής.

Τι τον ενδιέφερε να μάθει.

Εσείς έχετε ξεχάσει ότι μιλάμε για τον χριστιανισμό τώρα.

Αλλά εγώ ξέρω που σας πάω.

Είμαι σε άλλη καραβέλα εγώ.

Λοιπόν, ρωτέχει ρωτήσεις σε καθενοία ναυτικών και αυτός.

Και τι τον ενδιαφέρει να μάθει.

Αν υπάρχουν ρεύματα, θαλάσσια ρεύματα, οι ναυτικοί δίνουν μεγάλη σημασία στα θαλάσσια ρεύματα, διότι ξέρουν ότι μπορεί να σε πάει προς ένα μέρος με σχετική ασφάλεια.

Να πρέπει να είσαι ναυτικός βέβαια να παρακολουθείς τα ρεύματα.

Εσείς και εγώ, αν πάρουμε μια βαρκούλα, σε μισέο λεπτό θα έχουμε βρεθεί έξω από το ρεύμα.

Ο σωστός ναυτικός ξέρει να το παρακολουθεί το ρεύμα.

Και ότι αυτά πηγαίνουν προς κάποιο σημείο, όσους πηγαίνουν προς κάποιο σημείο και πολλές φορές στάνουν σε κάποια ακτή και χτυπούν και γίνουν προς τα πίσω.

Λοιπόν, ήθελα να μάθει αν υπάρχει ένα ρεύμα που φεύγει από τις δυτικές ακτές της Αφρικής και να κινείται δυτικά, ακόμα δυτικότερα.

Και το μάθει, υπάρχει ένα τέτοιο ρεύμα του.

Ήπανε καλό είναι να πάει στα Κανάρια νησιά.

Εδώ είναι τα Κανάρια νησιά, σήμερα ανήκουν στην Ισπανία.

Και από εκεί φεύγει ένα ρεύμα που πηγαίνει προς τα δυτικά.

Τι ξέρετε γι’ αυτό το ρεύμα που μην το πάρεις.

Όλα τα κακά θα σου συμβούνε.

Σε αυτό το σημείο οι αμαγρεφείς είναι γίγαντες που βγαίνουν από τα νερά και δυζουν μέσα τα καράβια.

Σε άλλο σημείο σχίζεται η θάλασσα και πέφτεις μέσα.

Σε άλλο σημείο, προσέξτε το αυτό, θα πας και θα βρεθείς μέσα σε φίδια που πιάνουν τις καρίνες των πλοίων και σε βυθίζουν.

Ο Κολόμπλος, και εσείς και εγώ για σκεφτείτε, φανταστείτε ότι δεν είχε χάρτη.

Δεν είχε χάρτη και ευτυχώς που δεν είχε χάρτη, εκείνος νόμιζε, δεν ήξερε ότι υπάρχει αυτή η Υπηρος, νόμιζε ότι κάπου εδώ είναι η Ασία.

Λοιπόν, παίρνει τον δρόμο, τρόμαξε κι αυτός από αυτά που άκουσε, λέει παιδί μου, όχι, θα το κάνω, και ο Θεός βοηθός.

Μάλιστα.

Τρεις μήνες του πήρε το ταξίδι.

Ακολούθησε αυτό το ρεύμα.

Και πήγαινε προς τα δυτικά.

Προς τα δυτικά, προς τα δυτικά.

Το ενδιαφέρον είναι ότι την περιοχή που σας είπα, δηλαδή την περιοχή με τα φίδια που πιάνουν τις καρίνες, τη συνάντησε.

Και είναι η θάλασσα των Σαργασών, αν την έχετε ακούσει.

Είναι μια θάλασσα που βρίσκεται εδώ, βόρεια από την Καραϊδική, και εκεί είναι και το τρίγωνο των Βερμούδων.

Και η περιγραφή που του δώσανε ισχύει για τον εξής λόγο.

Η θάλασσα των Σαργασών είναι περίπου στο μέγεθος της Γαλλίας, μέσα στον Ατλαντικό οκεανό.

Και είναι ένας οκεανός, στον οποίο ανθίζει ένα φύκι, το οποίο έχει την ιδιότητα να κολλάει το ένα πάνω στο άλλο.

Και έτσι, χιλιάδες, εκατομμύρια φύκια δημιουργούν μια κατάσταση λιμόνος.

Είναι σαν άσυ σε ένα χωράφι δηλαδή, στο οποίο κινούνται αυτά τα εκατομμύρια φύκια από τα ρεύματα και επειδή υπάρχει αυτό το μικρό κλίμα ας πούμε του οκεανού, εκατομμύρια ψάρια αναπαράγονται σε αυτή την περιοχή και όλη η περιοχή πάλλεται από την κίνηση των ψαριών.

Δηλαδή, τι θέλει αυτό να πει, ότι προφανώς κάποιοι, ενδεχομένως πορτογάλοι, Γάλλοι, ποιος ξέρει, Ισπανοί, ψαράδες, έφτασαν κάποτε εδώ και γύρισαν κιόλας για να το πούνε.

Επομένως κάποιοι είχαν προηγηθεί.

Δεν είναι μόνο οι Βίκινγκς που έφτασαν το 1000 προς τα πάνω.

Είναι και άλλοι που θα έφτασαν και πινφανώς κάποιοι θα έφτασαν στην Αμερική.

Δεν ξαναγύρισαν και δεν το ξέρουμε.

Ο Κολόμβος δηλαδή είδε αυτή την περιοχή των σαργασών, την πέρασε, πράγματι οι Καρίνες πιάνονταν, παγιδεύονταν από αυτό το φίκι Και τελικά έφτασε στην περιοχή του Εσκαραϊβικής, τον Αγιοδομήνικο, στην Αϊτή και στην Κούβα.

Εκεί έφτασε και ήταν ευτυχισμένος ότι έφτασε στην Ινδία.

Τι ωραία που είναι αυτή η Ινδία! Βγήκε έξω και είδε αριστοργηματικά τοπία, θαυμάσια τοπία, θάλασσες μαγικές, νησιά, δάση, ίμερους ανθρώπους, εκεί που βρέθηκε οι άνθρωποι ήταν οι ύμεροι ευγενείς, οι οποίοι μείναν έκπληκτοι από αυτούς τους Ισπανούς που ήρθανε.

Φανταστείτε τώρα εδώ ήταν σαν να δεις εσύ Αριανό να φτάνει, διότι τέτοιο πλοίο, ολόκληρη η Αμερικανική Ήπειρος δεν ήξερε, στην Αμερικανική Ήπειρο είχανε μικροπλεούμενα, τέτοια πλοία μεγάλα δεν είχανε.

που είναι σιδερένιες κατασκευές, δεν τις ξέρανε.

Στην Αμερικανική Ήπειρο όλα ήταν από χρυσό και ασήμη.

Γιατί είχαν πολύ χρυσό και πολύ ασήμη.

Το δε σίδηρο δεν τον είχαν πολύ γιατί είναι σε μεγάλα βάθη και όσον είχαν, τον είχαν μόνο για τελετουργίες.

Και έτσι ξαφνικά είδαν κάτι τύπους που είχαν σίδερο.

Μάλιστα, τους φάνηκαν παράξενοι.

Ψηλή! Τι κάνετε εσείς εδώ, ήρθαμε να δούμε.

Α, καλά, καλώς ήρθατε.

Ο Κολόμβος μπήκε στα σπίτια των Ινδών, όπως ξέρετε ονομά τους ονομάς Ινδιάνους.

Βεβαίως, βεβαίως.

Διότι νόμιζε ότι βρήκε τους Ινδούς.

Και στη μένα ελληνική γλώσσα, ο Ινδός και ο Ινδιάνος ξεχωρίζει.

Αλλά στην Αγγλική, ας πούμε, γλώσσα λέγονται Ινδιάνς και οι δύο.

και δεν ξέρεις τώρα για ποιους μιλάμε, για τους Ινδούς της Ινδίας ή για τους Ινδιάνους της Αμερικής.

Αλλά τέλος πάντων αυτό είναι ένα ζήτημα της αγγλικής γλώσσας, δεν το έχουν διορθώσει, οπότε ας το αφήσουμε να το έχουν.

Λοιπόν, και τα άλλα που κατάλαβε ο Κολόμβος είναι ότι το χρυσό και το ασίμη το έχουν για κανονικότητα.

Παύτοχοι άνθρωποι στα σπίτια τους είχαν δοχεία από ασίμη, από χρυσό, πήρε μερικά από αυτά, Τα έβαλε στο πλοίο του πίσω, αφού έκανε μια μεγαλύτερη εξαιρέμιση, είδε ότι αυτή η Ινδία είναι μαγική, έχει και άλλες χώρες από πίσω και τα λοιπά.

Παίρνει τον δρόμο της επιστροφής και πηγαίνει στη Βασίλισσα και το βασιλιά και τους λέει «Φτάσαμε στην Ινδία! Το πετύχαμε! Και να τι έχει αυτή η περιοχή που φτάσαμε, γεμάτι χρυσό!» Τι λες ρε παιδάκι.

Η Σαβέλλα α, περίμενε, ομέγα της βγήκε.

Υπέροχο πράγμα.

Τώρα ετοιμάζει νέες καραβέλες.

Όχι πλέον, ο Κολόμβος πήγε κάνα δυο φορές, δεν ήταν κατακτητής ο Κολόμβος, ο Κολόμβος ήταν εξερευνητής.

αλλά φυσικά αμέσως ακολούθησαν καραβέλες γεμάτες στρατιώτες.

Πρέπει να σας πω ότι ο Κολόμβος πέθανε βέβαιος ό,τι ανακάλυψε την Ινδία.

Είναι αυτό που λένε «Στηρίξου στις ιδέες σου σύντομα θα καταρρέψουν» που είναι μια μαγική φράση, μια μαγική φράση.

Λοιπόν, που να ξέρω ένμοσο Κρύστομπαλ ότι δεν πήγε στην Ινδία.

Ε, εν πάση περιπτώσει, θα ακολουθήσουν οι έννοπλοι.

Άλλου παπά Ευαγγέλιο τώρα.

Με άλογα, με όπλα, με περικεφαλές και όλη την εξάρτηση, σε μία ήπειρο που στην ουσία αγνοούσε το σίδηρο, δεν είχε όπλα, δηλαδή τα όπλα ήτανε ακόντια και μαχαίρια καμωμένα από πέτρα λιασμένη ή ξύλο λιασμένο και απέναντί της είχε ανθρώπους οι οποίοι εκτός των άλλων, καβαλούσαν ένα ζώο, απίθανα μεγάλο, που λέγονταν αλόχο.

το οποίο δεν είχαν ξαναδει, διότι το άλογο ήταν άγνωστο στην Αμερικανική Ήπειρο.

Το μάθανε από τους Ευρωπαίους.

Το πήραν και έγινε πολύ αγαπητό μετά και διαδόθηκε σαν ζωό.

Φανταστείτε τι ήταν τώρα οι κονκισταδόρες, αυτοί είναι οι κονκισταδόρες, δηλαδή οι κατακτητές.

όταν φτάνουν στην Αμερικανική Ήπειρο είναι κυριολεκτικά σαν θεοί του πολέμου όταν κατεβαίνουν από τα πλοία πάνω σε άλογα, σιδερένει από πάνω μέχρι κάτω με μόνο τα μάτια να φαίνονται εδώ κρεμότανε ο σταυρός, ήφασμα με σταυρό, όλες τους ισημές είχανε το σταυρό και την Παναγία και τα λοιπά και όλα τα λάβαρα και τα λοιπά και κατεβαίνουν από τα πλοία.

Το αφήνουμε για την άλλη φορά γιατί είναι βαριά ιστορία.

Σας χαιρετώ! Να είστε καλά! Transcript file created: /content/drive/My Drive/Colab Notebooks/Whisper Youtube/qOzZqXq5otM.srt