Άγιοι Σέργιος και Βάκχος. Βίος και Μαρτύριο
Ο Σέργιος και ο Βάκχος έζησαν σε μια εποχή έντονων διωγμών, κατά τη βασιλεία του Μαξιμιανού, το 296 μ.Χ. Και οι δύο είχαν τις ρίζες τους στην αρχαία Ρώμη, και η αριστοκρατική τους καταγωγή τους άνοιξε δρόμους στην ιεραρχία του ρωμαϊκού στρατού.
- Ο Σέργιος κατείχε τη θέση του πριμηκήριου στη Σχολή των Κεντηλίων, μια επίλεκτη στρατιωτική μονάδα.
- Ο Βάκχος ήταν σεκουνδικήριος, επίσης μέλος αυτής της ελίτ ομάδας.
Αυτοί οι νεαροί αξιωματικοί, με τη σοβαρή μόρφωσή τους, ξεχώρισαν γρήγορα και ανέβηκαν στην ιεραρχία της Σχολής Κιντιλίων. Οι Σχολές, μια δημιουργία του Διοκλητιανού, αποτελούσαν επίλεκτα σώματα εκπαίδευσης αξιωματικών, άμεσα υπό την αυτοκρατορική εξουσία. Οι στρατιώτες τους επιλέγονταν προσεκτικά, εκτιμώντας τις σωματικές και πνευματικές τους ικανότητες, καθώς και τις σπάνιες στρατιωτικές τους δεξιότητες.
Μέσα σε αυτό το περιβάλλον, ο Σέργιος και ο Βάκχος ανακάλυψαν την χριστιανική πίστη, βαπτίστηκαν, και η κοινή τους αφοσίωση στον Χριστό έδεσε τις καρδιές τους με μια αδελφική φιλία. Η πίστη τους, όμως, έπρεπε να μείνει κρυφή, καθώς οι χριστιανοί διώκονταν ανελέητα από το ρωμαϊκό κράτος, υποκινούμενο από φανατικούς ειδωλολάτρες ιερείς και τον αμαθή όχλο. Χιλιάδες χριστιανοί συλλαμβάνονταν και εξαναγκάζονταν να θυσιάσουν στα είδωλα, με την απειλή του θανάτου αν αρνούνταν.
Για να εντοπίσει τους απείθαρχους, η ρωμαϊκή εξουσία καθιέρωσε και δημόσιες θυσίες. Όσοι αρνούνταν να συμμετάσχουν, στιγματίζονταν ως εχθροί του κράτους, ξεκινώντας έτσι ένα κύκλο διωγμών.
Το Μαρτύριο των Αγίων
Όταν κατηγορήθηκαν ως χριστιανοί, ο Σέργιος και ο Βάκχος ομολόγησαν ανοιχτά την πίστη τους στον Χριστό, αρνούμενοι να θυσιάσουν στα είδωλα. Αυτή η άρνηση θεωρήθηκε ως ανταρσία ενάντια στην εξουσία του αυτοκράτορα, ο οποίος είχε οργανώσει μια θυσία για να επιβεβαιώσει την υπακοή των υπηκόων του. Η απουσία των δύο αξιωματικών από αυτή τη θυσία προκάλεσε την οργή του αυτοκράτορα, ο οποίος διέταξε να παρουσιαστούν μπροστά του.
Με θάρρος, οι νεαροί αξιωματικοί δήλωσαν: “Βασιλιά μας, είμαστε υποχρεωμένοι να υπακούμε και να υπηρετούμε το στρατό σου, αλλά δεν είμαστε υποχρεωμένοι να προσκυνούμε άψυχα είδωλα. Δεν θα αρνηθούμε τον αληθινό Θεό, και καμία δύναμη δεν θα μας χωρίσει από Αυτόν. Ούτε τα σίδερα, ούτε η φωτιά, ούτε οι σωματικοί βασανισμοί θα μας κάμψουν. Γιατί δεν υπάρχει μεγαλύτερη ευτυχία από το να υποφέρεις και να πεθαίνεις για την ευσέβεια!”
Ο φανατικός ειδωλολάτρης αυτοκράτορας, εξοργισμένος από την τολμηρή τους στάση, διέταξε την άμεση καθαίρεση και διαπόμπευσή τους. Τους αφαίρεσαν τα διακριτικά του αξιώματός τους, τους ντύσανε με γυναικεία ρούχα για να τους εξευτελίσουν, και τους περιέφεραν στην πόλη με βαριές σιδερένιες αλυσίδες στον λαιμό.
Στη συνέχεια, οδηγήθηκαν ξανά μπροστά στον βασιλιά, ο οποίος, παρά τις κολακείες και τις υποσχέσεις, δεν κατάφερε να τους πείσει να θυσιάσουν. Αποφασίστηκε, λοιπόν, να σταλούν στον Αντίοχο, δούκα της Ανατολής, γνωστό για την ωμότητά του, με την ελπίδα ότι θα τους έκανε να υποκύψουν.
Στην πόλη Ευφρατησίων, στις όχθες του Ευφράτη, οι δύο άγιοι παρουσιάστηκαν στον Αντίοχο. Αυτός, χρησιμοποιώντας αρχικά κολακείες και έπειτα απειλές, προσπάθησε να τους κάνει να θυσιάσουν, αλλά μάταια. Ο Σέργιος φυλακίστηκε, ενώ ο Βάκχος υπέστη ατελείωτα βασανιστήρια. Τον χτυπούσαν αλύπητα με ωμά νεύρα, μετατρέποντας το σώμα του σε μια τεράστια πληγή. Ο Βάκχος, όμως, δεν λύγισε, και παρέδωσε το πνεύμα του στον Κύριο.
Την επόμενη μέρα, ο Σέργιος παρουσιάστηκε ξανά στον Αντίοχο. Θλιμμένος για την απώλεια του αδελφού του στην πίστη, Βάκχου, ο Σέργιος επιθυμούσε να τον ακολουθήσει. Ο Αντίοχος, όμως, προσπάθησε ξανά να τον πείσει να απαρνηθεί τον Χριστό, προσφέροντάς του τιμές και αξιώματα. Ο Σέργιος παρέμεινε αμετακίνητος στην πίστη του, και έτσι ξεκίνησαν τα μαρτύρια.
Τον ανάγκασαν να τρέξει μπροστά από το άρμα φορώντας υποδήματα με καρφιά στο εσωτερικό, προκαλώντας αφόρητους πόνους. Μετά από 15 χιλιόμετρα, το αίμα έτρεχε ποτάμι, αλλά ο Σέργιος, αντί να ουρλιάζει, έψαλλε ύμνους στον Χριστό. Το βράδυ, στη φυλακή, άγγελος Κυρίου θεράπευσε τις πληγές του.
Τελικά, ο Σέργιος αποκεφαλίστηκε, και έτσι και οι δύο έλαβαν το στεφάνι του μαρτυρίου.
Τίμια Λείψανα
Τα λείψανα των αγίων φυλάχτηκαν με ευλάβεια από τους χριστιανούς στον τόπο του μαρτυρίου του Σεργίου. Αργότερα, επίσκοποι έχτισαν ναό προς τιμήν τους, και η περιοχή μετονομάστηκε σε Σεργιούπολη μετά τη λήξη των διωγμών. Το 547 μ.Χ., ο Ιουστινιανός έχτισε έναν μεγαλοπρεπή ναό στην Κωνσταντινούπολη, όπου εναπόθεσε τα τίμια λείψανα των αγίων.
Άγιος Σέργιος και Άγιος Βάκχος: Γιορτή
Τη μνήμη των Αγίων Σέργιου και Βάκχου τιμούμε στις 7 Οκτωβρίου.
Απολυτίκιο των Αγίων Σέργιου και Βάκχου:
Τριάδος της Αγίας οπλίται τροπαιούχοι, η λαμπρά δυάς των Μαρτύρων, ωράθητε εν άθλοις, Σέργιος ο θείος αριστεύς, και Βάκχος ο γενναίος αθλητής, δια τούτο δοξασθέντες περιφανώς, προΐστασθε των βοώντων. Δόξα τω ενισχύσαντι υμάς, δόξα τω στεφανώσαντι, δόξα τω ενεργούντι δι’ υμών, πάσιν ιάματα.
