Εκδόσεις Λιβάνη, 2020
Σελ. 400
Η δρ. Τζούντι Μάικοβιτς εργάστηκε είκοσι χρόνια στο Εθνικό Ινστιτούτο Καρκίνου των ΗΠΑ, ήταν συνεργάτιδα του δρ. Φρανκ Ρουσέτι, ενός από τους ιδρυτές του πεδίου της ανθρώπινης ρετροϊολογίας, και από το 2006 συνιδρύτρια και συνδιευθύντρια του πρώτου ινστιτούτου νευροανοσολογίας που χρησιµοποιεί την προσέγγιση της βιολογίας των συστηµάτων.
Η δρ. Τζούντι Μάικοβιτς είναι µια λαµπρή ερευνήτρια που ταρακούνησε το παλιό, ανδροκρατούµενο επιστηµονικό κατεστηµένο µε τις καινοτόµες ανακαλύψεις της. Από τη διδακτορική διατριβή της, η οποία άλλαξε τη θεραπεία του ιού της ανθρώπινης ανοσοανεπάρκειας (HIV-AIDS), σώζοντας τη ζωή εκατοµµυρίων ανθρώπων, µέχρι τη θαυµαστή ανακάλυψή της που αφορά µια νέα οικογένεια ρετροϊών και την πιο πρόσφατη έρευνά της η οποία υποδεικνύει µια νέα χρυσή εποχή για την υγεία, η δρ. Μάικοβιτς ήταν πάντα στην πρωτοπορία της επιστήµης.
Κατά τη σχεδόν τεσσαρακονταετή πορεία της έχει βιώσει τις καλύτερες και τις χειρότερες πλευρές της επιστήµης. Όταν ανήκε στην ερευνητική οµάδα που µετέτρεψε τον HIV-AIDS από µοιραία για τη ζωή, σε µια ασθένεια που αντιµετωπίζεται και δεν οδηγεί αναπόφευκτα στον θάνατο, είδε την επιστήµη στις καλύτερες στιγµές της.
Όταν, όµως, οι έρευνές της οδήγησαν στο ερώτηµα εάν η χρήση κυττάρων ζώων σε καλλιέργειες για την παραγωγή εµβολίων και άλλων φαρµακευτικών προϊόντων µπορεί να προκαλεί χρόνιες ασθένειες, όπως ο αυτισµός και το σύνδροµο χρόνιας κόπωσης, είδε την επιστήµη στις χειρότερες στιγµές της.
Εάν οι υποψίες της είναι σωστές, πρέπει να επιδιωχθεί µια συνολική αλλαγή της επιστηµονικής πρακτικής, στην οποία συµπεριλαµβάνεται ο τρόπος µε τον οποίο διεξάγεται η µελέτη και η θεραπεία των ανθρώπινων ασθενειών.
Ο Κεντ Χεκενλάιβλι, Τζ. Ντ., είναι πρώην δικηγόρος, ιδρυτής του Age of Autism και επιστηµονικός διδάκτωρ.
Η υπόθεση της Τζούντι Μάικοβιτς, σε αυτό το βιβλίο, δείχνει ότι οι αδιάλλακτες ορθοδοξίες που καθιερώνουν οι φαρμακευτικές εταιρείες και οι διεφθαρμένοι κρατικοί ρυθμιστές, για να προστατεύσουν την εξουσία και τα κέρδη, εξακολουθούν να υπάρχουν και μάλιστα ως κυρίαρχη δύναμη τόσο στο επιστημονικό όσο και στο πολιτικό πεδίο. Από την αρχή το πιο τρομερό εμπόδιο στην επαγγελματική σταδιοδρομία της Μάικοβιτς ήταν η επιστημονική της ακεραιότητα. Πάντα την έβαζε πάνω από την προσωπική φιλοδοξία.
Το 2009 η Τζούντι Μάικοβιτς και ο Φρανκ Ρουσέτι ηγήθηκαν μιας ομάδας που ανακάλυψε τη στενή σχέση ανάμεσα σε έναν πρότερα άγνωστο ρετροϊό και τη μυαλγική εγκεφαλομυελίτιδα, κοινώς γνωστή ως σύνδρομο χρόνιας κόπωσης (ME/CES). Ο ρετροϊός αυτός συνδεόταν επίσης και με ορισμένους αιματολογικούς καρκίνους και τον καρκίνο του προστάτη. Το ιατρικό κατεστημένο χλεύασε τη ME/CES. Στις 8 Οκτωβρίου 2009, η Μάικοβιτς και ο Ρουσέτι δημοσίευσαν τα εκρηκτικά τους ευρήματα στο περιοδικό Sience περιγράφοντας την πρώτη στον κόσμο απομόνωση του προσφάτως ανακαλυφθέντως ρετροϊού XMRV (Ξενοτροπικός ιός λευχαιμίας ποντικού), καθώς και τη σχέση του με το σύνδρομο χρόνιας κόπωσης.
Η αποκάλυψη αυτή προκάλεσε αμέσως οργισμένες αντιδράσεις από ζηλόφθονα κέντρα που ασχολούνται με τον καρκίνο, τα οποία αντιστέκονται με πείσμα στην επιστήμη που αποδίδει τον καρκίνο και τα νευροάνοσα νοσήματα σε ιούς. Η αντίδραση έγινε ακόμη πιο δυσοίωνη όταν η επόμενη έρευνα της Μάικοβιτς υπέδειξε ότι ο νέος ρετροϊός, που αρχικά είχε βρεθεί σε ποντίκια, είχε κατά κάποιον τρόπο μεταπηδήσει σε ανθρώπους μέσω μολυσμένων εμβολίων. Ακόμη πιο ενοχλητικό για το ιατρικό κατεστημένο, η έρευνα της Μάικοβιτς αποκάλυψε ότι πολλές γυναίκες ασθενείς, που είχαν προσβληθεί από τον ξενοτροπικό ιό λευχαιμίας ποντικού, είχαν παιδιά που έπασχαν από αυτισμό. Με την υποψία ότι ο ιός περνά από τη μητέρα στο παιδί, όπως ο ιός του AIDS, η Μάικοβιτς εξέτασε 17 παιδιά. Στα 14 από αυτά βρέθηκαν ενδείξεις του ιού. Τα ευρήματα συνδέθηκαν με γονεϊκές αναφορές αυτιστικής συμπεριφοράς ύστερα από εμβολιασμό. Επακόλουθες μελέτες συνέδεσαν τον εν λόγω ιό με την επιδημιολογία της λευχαιμίας, του καρκίνου του προστάτη, αυτοάνοσων νοσημάτων και την εκρηκτική αύξηση της νόσου Αλτσχάιμερ.
Τα δεδομένα της Μάικοβιτς υποδεικνύουν ότι πάνω από 10 εκατομμύρια Αμερικανοί κρύβουν τον ιό σαν μια ωρολογιακή βόμβα… Συμπεριέλαβε η Μάικοβιτς αποδεικτικά στοιχεία ότι ο ιστός ποντικιών που χρησιμοποιήθηκε στην παραγωγή εμβολίων ήταν, πιθανώς, ο φορέας της μόλυνσης ανθρώπων.
Τα στοιχεία της Μάικοβιτς απειλούσαν με οικονομική καταστροφή τις παγκόσμιες φαρμακευτικές εταιρείες, λόγω της αμελούς χρήσης εκ μέρους τους καλλιεργειών με κύτταρα ζώων για την παραγωγή εμβολίων και άλλων φαρμακευτικών προϊόντων. Τα ευρήματα έθεταν σε κίνδυνο έσοδα δισεκατομμυρίων δολαρίων σε έναν ολόκληρο κλάδο φαρμάκων που αποκαλούνταν «βιολογικά», ο οποίος βασίζεται σε ιστούς ζώων. Οι φαρμακευτικές εταιρείες και οι αιχμάλωτοί τους κρατικοί ρυθμιστές εξαπέλυσαν μια μανιασμένη επίθεση κατά της Μάικοβιτς και του Ρουσέτι, πολιορκώντας τους από κάθε προπύργιό τους.
Το περιοδικό Sience πίεσε αφόρητα τη Μάικοβιτς να αποσύρει το άρθρο της του Οκτωβρίου του 2009, κάτι που δεν έγινε, απέλυσαν την Μάικοβιτς από την δουλειά της και τον Νοέμβριο, η αστυνομία της κομητείας Βεντούρα συνέλαβε την Μάικοβιτς χωρίς ένταλμα και τη φυλάκισε επί πέντε ημέρες χωρίς δικαίωμα αποφυλάκισης με εγγύηση. Οι αστυνομικοί έκαναν εξονυχιστική έρευνα στο σπίτι της, σκορπίζοντας τα χαρτιά της παντού. Τα επιστημονικά περιοδικά που ομολογουμένως ελέγχονται όλα από τις μεγάλες φαρμακευτικές εταιρείες, αρνήθηκαν να ξαναδημοσιεύσουν εργασίες της. Οι ιατρικές βιβλιοθήκες των Εθνικών Ινστιτούτων Υγείας την απέκλεισαν. Η Τζούντι Μάικοβιτς υπέστη λιντσάρισμα από το ιατρικό καρτέλ. Η Τζούντι Μάικοβιτς ήταν «Ο εχθρός του Λαού» (σαν το έργο του Χένρι Ίψεν).
Η επιστήμη λέει την αλήθεια και βρίσκει απαντήσεις. Ακόμη κι αν η αλήθεια είναι σκοτεινή, πρέπει να βρεθεί τρόπος να την φέρουνε στο φως. Όμως οι αλήθειες απειλούν ισχυρά οικονομικά συμφέροντα. Τόσο η επιστήμη όσο και η δημοκρατία βασίζονται στην ελεύθερη ροή σωστών πληροφοριών. Οι άπληστες εταιρείες και οι αιχμάλωτες κρατικές ρυθμιστικές Αρχές πολλές φορές έχουν αποδειχθεί πρόθυμες να διαστρέφουν, να διαστρεβλώνουν, να παραχαράξουν και να διαφθείρουν την επιστήμη, να αποκρύψουν πληροφορίες και να λογοκρίνουν τη δημόσια συζήτηση, προκειμένου να προστατεύσουν την προσωπική εξουσία και τα εταιρικά κέρδη.
Το βιβλίο αυτό της Τζούντι Μάικοβιτς και του Κεντ Χεκενλάιβλι είναι εξαιρετικά σημαντικό τόσο για την υγεία των παιδιών μας όσο και για τη σφριγηλότητα της δημοκρατίας. Πρέπει να διαβαστεί από όλους μας.
Αντί να ανταμειφθεί η Μάικοβιτς, βίωσε μια συγκαλυμμένη δολοφονία χαρακτήρα που ενορχηστρώθηκε από τα υψηλότερα επίπεδα της επιστημονικής κοινότητας. Έχουμε ανάγκη από θαρραλέους επιστήμονες όπως η Τζούντι Μάικοβιτς που είναι πρόθυμοι να πουν την αλήθεια για την εξουσία, ακόμη και με τρομακτικό προσωπικό κόστος.
Διαβάζεται σαν θρίλερ. Πρόκειται για το θέμα της υγείας μας και κυρίως την αλλαγή του τρόπου παρασκευής των εμβολίων. Πρόκειται για Αριστούργημα.
Τραχανάς Κώστας
