Καθώς σουρουπώνει οι λινάτσες μαζεύονται, τα τελάρα στιβιάζονται, τα κορμάκια τα κουρασμένα ορθώνονται από το λιάνισμα της συγκομιδής της ελιάς… Σαν έρθει όμως η ώρα, να τρέξει το λάδι το χρυσό, όλα περνάνε… κ ο μόχθος κ τα πονίδια…
Στο λιοτρίβι έχουμε κ τα τυχερά μας… Άγια χώματα έχει η Χαλκιδική, γεμάτα με καρπούς… Τα δέντρα με του χειμώνα τα άνθη, καταφόρτωτα και οι παραγωγοί, ότι έχουν μας προσφέρουν κ εμάς…
Ρόδια γλυκά και ζουμερά, μήλα αράντιστα, ώριμους γευστικούς λωτούς που όποιος τρώει ξεχνάει τούς καημούς… Τσίπουρο παραγωγής και αυγά από κοτούλες γυριστρούλες που μυρίζουν κουτσουλιά…
Ανάμεσα στα απαγορευτικά, μην αγγίζετε, μην ζυγώνεστε, μην έρχεστε κοντά, ανάμεσα στα αντισηπτικά κ τις μάσκες, λίγο χρώμα, λίγο άρωμα κ πολλές γεύσεις…
Εδώ με το Νικόλα μου… το συναδελφάκι το μικρό μου, που σαν βρίσκουμε ευκαιρία, ανάμεσα στα τελάρα καπνίζουμε ένα τσιγάρο από μισό….
Είναι ωραία εδώ… σιγά σιγά μαζεύονται οι μέρες και απλά θα περιμένουμε την επόμενη χρονιά…
Καλό απόγευμα…
Σας φιλώ…
Λιλίκα
Τόσο το κείμενο όσο και η φωτογραφία που το συνοδεύει είναι της φίλης μας της Λιλίκας και δημοσιεύονται στη Ματιά με την άδειά της.
