Του τραχανά η ώρα…
Κτηνοτρόφισσα η θειά η Λισσάβου… Εργατική όσο παραπάνω δεν θα γινόταν να είναι… Χέρια κουρασμένα, ροζιασμένα…
Πάντα όμως, ότι κάνει το κάνει με χαρά… Καλημέρα αν σου πει η Λισσάβου το πρωί, όντως θα πάει καλά η μέρα σου…
Ψυχή αγνή, δυνατή…
Μιλάει για τα παιδιά και για το βιός της και τρέχουν τα μάτια της δάκρυα… ότι λέει το λέει με αγάπη βαθιά…
Από τις πιο υπέροχες μορφές της Περιστεράς…
Ο χειμώνας εδώ βαρύς… και ο τραχανάς δεν λείπει από κανένα σπίτι… με γάλα γίδινο και ώριμο προζύμι που πάει από σπίτι σε σπίτι… Δρωμόνι λέμε τη σίτα που τρίβουμε τον τραχανά… Δεν έχουν όλες οι νοικοκυρές… και αυτό πάει δανεικό από τη μια στην άλλη… Με προσοχή να μη χαλάσει όμως…
Δύσκολη η ζωή στα ορεινά χωριά… Δύσκολη αλλά και τόσο πολύτιμη…
Καλό φθινόπωρο σε όλους…
Λιλίκα
Τόσο το κείμενο όσο και η φωτογραφία που το συνοδεύει είναι της φίλης μας της Λιλίκας και δημοσιεύονται στη Ματιά με την άδειά της.
