Άλλαξαν τα πράγματα κυρά μου…
Πριν 7 χρόνια, τέτοια ώρα είχα ήδη κάνει το μπάνιο μου, είχα ήδη φτιάξει τον ιστορικό κότσο μου (όσοι με ξέρουν, καταλαβαίνουν για πιο πράγμα μιλάω), είχα ήδη βάψει τα μάτια μου με τα χρώματα του ουράνιου τόξου, είχα πιει το καφεδάκι μου, και είχα ήδη πάρει την αμαξάρα μου την κόκκινη, μουσική τέρμα, δύο τσιγάρα στο δρόμο και σινάμενη κουνάμενη έφτανα στη δουλίτσα μου…
Δούλεψα πολύ… Δούλεψα με κέφι… Με αγάπη… Με σεβασμό…
Τώρα… εναλλαγή… όλα τελείως διαφορετικά… Αλλά με σκοπό και νόημα ξεχωριστό… Όταν κάνεις οικογένεια, τα πάντα αλλάζουν… Συθέμελα.
Ξυπνάω την ίδια ώρα…
Δεν μπαίνω για μπάνιο… παρά μόνο προσεχτικά ξεδιαλέγω τα κατσαρολικά μου όσο πιο αθόρυβα γίνεται, για να αρχίσω την ετοιμασία των πρωινών, των *τρουβάδων και του φαγητού του μεσημεριανού που πρέπει να μας καρτεράει…
Φτιάχνω καφέ για δύο συν ένα ακόμα για το θερμός του άντρα μου…
Το *μουρτζούλωμα δεν μου έλειψε… βαρέθηκα τόσα χρόνια με την τσίμπλα να είναι το μάτι σα λατέρνα… Ο κότσος, συνεχίζει να υφίσταται, αλλά όχι με τη φρεσκάδα που είχε τότε… άσπρισαν τα μαλλάκια…
Τότε μόνη κοιμόμουν, μόνη ξυπνούσα… Τώρα 3 αντρικές υπάρξεις γέμισαν τη ζωή μου, την ψυχή μου, την καθημερινότητα… Έδωσαν νόημα στα πάντα…
Το γάλα του Μίμη έτοιμο, σάντουιτς με βραστό για τον άντρα μου στη λαϊκή, του Θανάση το δεκατιανό για το νηπιαγωγείο, στο τάπερ μακαρόνια και δύο αυγούλια πάλι για το Μίμη που θα κάτσει στη γιαγιά γιατί η μαμά θα πάει στο χωράφι…
Μέρα καλή σε όλους!
Ξυπνήστε με χαρά!
*Τρουβάς = ήταν το μάλλινο δισάκι, το τρίχινο, που έπαιρναν οι τσομπάνοι μαζί τους και κουβαλούσαν μέσα το φαγητό όταν έβγαζαν τα ζώα για βοσκή. Ήταν φτιαγμένο από γίδινα μαλλιά που λειτουργούσαν σαν μόνωση. Το καλοκαίρι κρατούσαν δροσερά τα φαγητά και το χειμώνα τα κρατούσαν ζεστά…
*Μουρτζούλωμα = το μουτζούρωμα… Συνήθως όταν μια γυναίκα βάφεται πολύ έντονα λέμε: τι μουρτζουλώθκεις μαρή έτς;
Λιλίκα
Τόσο το κείμενο όσο και η φωτογραφία που το συνοδεύει, είναι της φίλης μας της Λιλίκας και δημοσιεύονται στη Ματιά με την άδειά της.
