Χαθήκαμε… Απομακρυνθήκαμε από τους φίλους μας.
Φταίει της ζωής ο ρυθμός; Φταίει ο ιός;
Έκλεισαν τα σπίτια μας. Σταμάτησαν οι γιορτές. Τα αναμμένα φώτα. Τα τραπεζώματα. Τα πάρτυ τα παιδικά.
Οι χαρές, τα γέλια, τα φοντανάκια, τα κρυστάλλινα ποτήρια του λικέρ έπιασαν σκόνη. Τα καλά τραπεζομάντιλα κιτρίνισαν από την αχρησία.
Κοιτώντας τα παιδιά μου, κάθε στιγμή, κάτι σκέφτομαι… Αυτό το κάτι, είναι απροσδιόριστο όμως, όπως τις συνθήκες της ζωής μας.
Πάρτε μια βαθιά ανάσα!
Ξημέρωσε!
Λιλίκα
Τόσο το κείμενο όσο και η φωτογραφία που το συνοδεύει, είναι της φίλης μας της Λιλίκας και δημοσιεύονται στη Ματιά με την άδειά της.
Το άρθρο εκφράζει και αντανακλά τις προσωπικές θέσεις και απόψεις του συγγραφέα και αποτελεί έργο προσωπικής του έρευνας και εργασίας. Έχει γίνει προσπάθεια να σας παρέχει αντικειμενική πληροφόρηση, αλλά σε θέματα υγείας, διατροφής και όχι μόνο, πάντοτε πρέπει να ζητάμε τη συμβουλή ενός ειδικού.
