Τρεις μέρες σχεδόν χωρίς ρεύμα, χωρίς νερό, χωρίς τηλέφωνο…
Αυτό που ζήσαμε, ούτε στον εχθρό μας…
Ήμασταν από τους τυχερούς που κάτω οι παππούδες έχουν σόμπα και είχαμε ζέστη…
Φάγαμε φαγητό μαγειρεμένο χωρίς ευκολίες.
Κουβαλήσαμε νερό στους κουβάδες.
Κοιμηθήκαμε στρωματσάδα.
Δεν κάναμε μπάνιο.
Σε κάτι τέτοιες στιγμές έκτακτης ανάγκης, εκτιμάμε τα υλικά αγαθά που τα έχουμε σε πληθώρα στην καθημερινότητα μας… τη ζέστη μας, το νερό μας που το αφήνουμε και τρέχει άσκοπα, το φρεσκομαγειρεμένο φαγητό μας, το ζεστό μπάνιο μας, την τηλεόραση που παίζει όλη μέρα, την επικοινωνία με τους αγαπημένους μας…
Μπήκαμε άραγε στη διαδικασία να σκεφτούμε όλους αυτούς τούς ανθρώπους που ζουν άστεγοι έξω, χειμώνα – καλοκαίρι;
Ίσως ναι, για μια στιγμή…
Τώρα, συνεχίζουμε όπως πριν…
Ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όσους κόπιασαν πολύ σκληρά για την αποκατάσταση του ρεύματος και του νερού.
Ένα μεγάλο μπράβο στην Εθελοντική Ομάδα Περιστεράς που ήταν όλη μέρα στους δρόμους με αντίξοες συνθήκες.
Ήταν ένα κακό όνειρο…
Ευτυχώς ξυπνήσαμε!
Ευχαριστώ όλους όσους ανησύχησαν και μας έψαξαν!
Είμαστε καλά και προσπαθούμε να ζεστάνουμε τα σπίτια μας!
Λιλίκα
Τόσο το κείμενο όσο και η φωτογραφία που το συνοδεύει, είναι της φίλης μας της Λιλίκας και δημοσιεύονται στη Ματιά με την άδειά της.
