Καθώς ψήνεται η Χριστόπτα, από την πύρα του φούρνου φουσκώνει το Χριστόψωμο…
Προπαραμονή Της Γέννησης οι νοικοκυρές ξεκινούσαν την προετοιμασία… Άναβαν κάρνα, έβαζαν την πυροστιά και έφτιαχναν την πίτα στο καπάκι…
Στη Χαλκιδική γίνεται η πίτα με το φρέσκο λάδι που βγήκε λίγες μέρες πριν… Καθώς κάνουν τη συγκομιδή της ελιάς ψάχνουν να βρουν ένα σταύρωμα σε κάποιο ελαιόδεντρο, το κρατούν κ το βάζουν μέσα στην πίτα, για να είναι τα δέντρα τούς γερά…
Το Χριστόψωμο, με ένα σταυρό κ ψωμάκια όσα τα μέλη της οικογένειας, το σπίτι η δουλειά κ στη μέση του Χριστού…
Το Δεκέμβρη λίγο πριν της γιορτές, έσφαζε ο πατέρας μου τα κατσικάκια κ ξεκινούσε η μεγάλη αρμεγή… Γάλα πολύ, ατελείωτες ώρες άρμεγμα… ερχόταν σπίτι αργά… Μόλις έφτανε το αυτοκίνητο στη αυλή, η μάνα μου άναβε το θυμιατό, έβαζε στο τραπέζι το χριστόψωμο που ήταν τυλιγμένο σε υφαντό πανί, στην τάβλα δηλαδή κ ένα πιάτο με μέλι… Καθόμασταν στο τραπέζι, θυμίαζε ο πατέρας το ψωμί κ με το καρυδάκι Του Χριστού, σταυρώνοντας, μέλωνε κ τα υπόλοιπα… Ένα απ’ όλα αυτά είχε το κέρμα… Έταζε 500 δραχμές σε όποιον το κέρδιζε… Τώρα τάζει 50€… Το Χριστόψωμο το κόβαμε με το χέρι, δεν έμπαινε μέσα σίδερο, μαχαίρι δηλαδή… Ότι περίσσευε το τάιζε ο πατέρας μου στα ζώα…
Όμορφα ήθη και έθιμα που όσο τα κρατάμε δεν θα σβήσουν ποτέ…
Μπράβο σε όλους που κρατάτε τις παραδόσεις… Η ομάδα μας πετάει…
Σας φιλώ όλους…
Λιλίκα
Τόσο το κείμενο όσο και η φωτογραφία που το συνοδεύει είναι της φίλης μας της Λιλίκας και δημοσιεύονται στη Ματιά με την άδειά της.
