Έναν στον ουρανό… Έναν στη γη…
Στο Θανάση που λίγο έζησα αλλά λάτρεψα, αιώνια ζωή και μνήμη… Μπορεί να έφυγε, αλλά στο σπίτι που γεννήθηκε και μεγάλωσε τόσο δύσκολα, τώρα ζει και μεγαλώνει ένας άλλος Θανάσης… ένας Σάκης… που φωνάζοντάς τον, σαν να ακούγεται αυτός… λείπεις σε όλους… πολύ.
Στο Θανασάρα που ήρθε και με “γέννησε”… Που με έμαθε να ζω πραγματικά ευτυχισμένα… Σε αυτό το τσαχπίνικο μωρό που οποίος το δει το αγαπάει… Σ’ αυτόν τον ζωηρό τρομοκράτη που μάλλον πρέπει όνομα να του αλλάξουμε και να τον πούμε κουφωντίνα… Σ’ αυτόν που όταν γελάει, τρίζει το σπίτι…
Χρόνια ΓΕΡΑ, γεμάτα φως και χαρά…
Μέρα τόσο γλυκιά…
Χρόνια πολλά σε όλους…
Λιλίκα
Τόσο το κείμενο όσο και η φωτογραφία που το συνοδεύει, είναι της φίλης μας της Λιλίκας και δημοσιεύονται στη Ματιά με την άδειά της.
