Δύο χρόνια πριν…
Κουκέτα το ντουλάπι με τα κατσαρόλια…
Είναι κι αυτός ο Μίμης που βύζαινε το δάχτυλο… κι όλοι έλεγαν… “κόψτου αυτό χούι, θα το βυζαίνει μέχρι να πάει φαντάρος”…
Και είναι και το Σουλάκι μου που είχε παθολογική αγάπη στις πιπίλες και την “τέτα” του…
…”ακόμα τρώει πιπίλα;;; ολόκληρος γάιδαρος!”…
_ _ _ _ _
Δύο χρόνια μετά, πια δεν χωράνε στο ντουλάπι…
Κι ο Μίμης με τρόπο φυσικό, ήρεμο, έκοψε το βύζαγμα…
Ο Θανάσης, άργησε μεν, αλλά έκοψε την πιπίλα γιατί είναι άντρας και θα παντρευτεί την Αριάδνη…
Άφησα και αφήνω τα παιδιά μου να περάσουν με φυσικό τρόπο όλα τα αναπτυξιακά τους στάδια…
Έκοψα και κόβω, με τρόπο, όλα τα σηκωμένα επικριτικά δάχτυλα…
Τα παιδιά μου είναι φρούτα, ωριμάζουν στην ώρα τους…
Μέρα καλή!
Λιλίκα
Τόσο το κείμενο όσο και η φωτογραφία που το συνοδεύει, είναι της φίλης μας της Λιλίκας και δημοσιεύονται στη Ματιά με την άδειά της.
