Ξύπνησα… δόξα τω θεώ…
Το φαγητό μου βράζει…
Ο μικρός μου γιος ήπιε ένα μπουκάλι γάλα και τώρα απολαμβάνει ένα ωραίο τοστ με τυρί και αυγουλάκι φρέσκο από της Ντίνας τις κοτούλες…
Το ταπεράκι του γιου μου γέμισε και μπήκε στην τσαντούλα για το νηπιαγωγείο.
Το ζεμπίλι του άντρα μου, γεμάτο με καλούδια γέμισε κι έφυγε για το χωράφι.
Το σπίτι μου ζεστό.
* * * * * * *
Μια γιαγιούλα χθες, μπήκε σε ένα σούπερ μάρκετ και “έκλεψε” τροφή…
“Έκλεψε” τροφή.
“Έκλεψε” τροφή.
“Έκλεψε” τροφή.
* * * * * * *
Τις τελευταίες 15 μέρες έχω λάβει έκκληση για βοήθεια, από 25 ανθρώπους.
Μου στέλνουνε μηνύματα με τους ανεξόφλητους λογαριασμούς της ΔΕΗ.
Μητέρες έχουν ανάγκη από τρόφιμα.
Μητέρες δεν μπορούν να αγοράσουν ένα ζευγάρι παπούτσια για τα παιδιά τους.
Σπίτια χωρίς θέρμανση.
Άνθρωποι χωρίς φάρμακα.
* * * * * * *
Μια μέρα θα ξυπνήσω και δεν θα έχω να μαγειρέψω.
Δεν θα έχω να ταΐσω τα παιδιά μου.
Να κολατσίσω τον άντρα μου.
Δεν θα έχω ζέστη.
Δεν θα έχω ρεύμα.
Δεν θα έχουν παπούτσια τα παιδιά μου.
Δεν θα έχω φάρμακα.
Νιώθω πώς αυτή η μέρα είναι κοντά…
Αυτό όμως δεν με κάνει αδιάφορη.
Δεν με κάνει ανάλγητη.
Δεν κοιτάω μόνο τη βολή μου.
Δείτε δίπλα σας.
Ένας αν βοηθήσει έναν, ποτέ κανείς δεν θα “κλέψει” τροφή…
Λιλίκα
Τόσο το κείμενο όσο και η φωτογραφία που το συνοδεύει, είναι της φίλης μας της Λιλίκας και δημοσιεύονται στη Ματιά με την άδειά της.
