Για την οικογένεια του Δημήτρη μας που χάσανε το στήριγμά τους 15-4-2013
Η λογική μας σταματά στη δίνη του μυαλού μας. Οι λέξεις μας, το νόημα σ’ αυτά που λεν τα χείλη «παρηγοριά, υπομονή, κουράγιο» για ποιό λόγο;
Πως να δεχθείς το θάνατο που ξαφνικά μας πήρε το παλληκάρι, τ’ αψηλό, το δυνατό, το γελαστό, το φίλο μας, τον αδελφό;
Πως να δεχθεί η φίλη μας, το ξαφνικό χαμό του άνδρα που αγάπαγε, πατέρα των παιδιών της, να λείπει τώρα απ’ τη ζωή να υπάρχει στ’ ονειρό της.
Πως να δεχθούνε τα παιδιά αυτή την απουσία, που έδινε ασφάλεια, στοργή μα και αξία;
Πως να δεχθούν οι φίλοι του, πως χάθηκε ένας φίλος, που είχε καρδιά μικρού παιδιού και χάθηκε σαν φύλλο;
Το ποίημα αυτό μας το έστειλε το Νυχτολούλουδο, το οποίο και ευχαριστούμε πολύ!
Το άρθρο εκφράζει και αντανακλά τις προσωπικές θέσεις και απόψεις του συγγραφέα και αποτελεί έργο προσωπικής του έρευνας και εργασίας. Έχει γίνει προσπάθεια να σας παρέχει αντικειμενική πληροφόρηση, αλλά σε θέματα υγείας, διατροφής και όχι μόνο, πάντοτε πρέπει να ζητάμε τη συμβουλή ενός ειδικού.
