Στο γιό μου το μικρό αρέσει πολύ το κρεμμύδι… Σε όλες τις σουπίτσες βάζω δύο ολόκληρα… Πρώτα τρώει το κρεμμύδι κ μετά το υπόλοιπο φαγητό… είναι ένα μωρό που δεν κλαίει… δεν έκλαψε ποτέ… ίσως τα δάκρυα του τα παίρνει το κρεμμύδι…
Γιουβαρλάκια σήμερα… Νόστιμα χυλωμένα… Η μάνα μου φωνάζει γιατί τα κάνω πολύ μεγάλα… ρε μάνα έτσι μας αρέσουν… τι μικρά τι μεγάλα… Πάντα κάτι όμως πρέπει να πει για το δικό μου το φαΐ… Ας λέει… Μάλλον την πειράζει που ο πατέρας μου λέει ότι μαγειρεύω καλύτερα απ’ αυτή…
Το μυστικό στα γιουβαρλάκια είναι ένα… αφού ζυμώσετε όλα τα υλικά, βάζετε το μείγμα μία ώρα στο ψυγείο. Να δέσουν… Μετά καθώς τα πλάθουμε βρέχουμε τα χέρια μας… Πάντα μέσα στο μείγμα κ δύο κουταλιές νερό κ φυσικά αρχίζουμε κ ρίχνουμε τα κεφτεδάκια αφού κοχλάσει το νερό… Ρίχνουμε 5-6, πέφτει η θερμοκρασία βρασμού… περιμένουμε να κοχλάσει πάλι, ξαναρίχνουμε 5-6 και έτσι συνεχίζουμε…
Μας αρέσουν οι σούπες στο σπίτι… σχεδόν κάθε δύο μέρες φτιάχνω.. Τώρα τις τραβάει κ ο καιρός… Του Αγίου Μηνά σήμερα… σιγά σιγά θα έρθει η μέρα της Παναγιάς Της Μεσοσπορίτισσας…
Που είναι όμως η βροχή; Η σπορά πίσω πήγε… ήδη τα σπαρτά έπρεπε να είναι φυτρωμένα… Αλλά ξέρει Αυτός τι κάνει…
Μέρα καλή σε όλους τους ορεξάτους φίλους της ομάδας…
Πάρτε μια ανάσα βαθιά, όλα θα πάνε καλά…
Λιλίκα
Τόσο το κείμενο όσο και η φωτογραφία που το συνοδεύει είναι της φίλης μας της Λιλίκας και δημοσιεύονται στη Ματιά με την άδειά της.
