Κάτι που διάβασα… Κάτι που με έκανε να νιώσω απόλυτη ταύτιση…
Κάτι που είναι καθημερινότητα σε σπίτια ζωντανά, σαν το δικό μου, σαν το δικό σου…
Κάτι που κάποτε, κάποια στιγμή θα αλλάξει…
Τότε όμως τα πουλάκια θα έχουν φύγει από τη δική μου φωλίτσα και θα ετοιμάζουν τη δική τους…
Θα ήθελα πολύ δυνατά να το διαβάσω στη μάνα μου που όλο κατακρίνει τα ασιδέρωτα και τα άπλυτα μπαλκόνια…
«Τα βρώμικα πιάτα αποδεικνύουν ότι μαγειρεύω και ταΐζω την οικογένειά μου.
Τα γεμάτα δοχεία απορριμμάτων σημαίνουν ότι καθαρίζω μετά από ότι έχει βρωμίσει.
Τα ακατάστατα πατώματα σημαίνουν ότι άφησα τα παιδιά μου να διασκεδάσουν!
Ο σωρός από ρούχα για σιδέρωμα σημαίνει ότι κρατώ την οικογένειά μου με καθαρά ρούχα.
Μπάνιο μέσα στα νερά σημαίνει ότι λούζω τα παιδιά μου!
Η σκόνη στα έπιπλα δείχνει ότι προτίμησα να παίξω μαζί τους από το να πιάσω το ξεσκονόπανο.
Έτσι την επόμενη φορά που μπαίνετε μέσα το σπίτι μου και βλέπετε «ακαταστασία» σκεφτείτε δύο φορές προτού με κρίνετε!
Εάν έρχεστε να μας δείτε, καλώς να ορίσετε!
Εάν έρχεστε να δείτε το σπίτι μου παρακαλώ κλείστε ένα ραντεβού πρώτα!».
Λιλίκα
Τόσο το κείμενο όσο και η φωτογραφία που το συνοδεύει, είναι της φίλης μας της Λιλίκας και δημοσιεύονται στη Ματιά με την άδειά της.
