ΨΕΥΤΙΚΕΣ ΕΛΠΙΔΕΣ
Οι απατεώνες τάζουν.
Ποτέ τους δεν σου αρνούνται.
Δεν σε απογοητεύουν.
Να σε δέσουνε γυρεύουν.
Μοιράζουνε καλωσύνη.
Δίνουν ψεύτικες ελπίδες.
Μα όταν κάνουν τη δουλειά τους
πού σε είδαν πού τους είδες.
Όταν έχει το πουγκί σου
Ολ’ οι φίλοι είναι δικοί σου.
Όποιος δίνει ή προσφέρει
κάποιος θα του τηνε φέρει.
Οι συγγενείς και οι φίλοι
σου πικραίνουνε τα χείλη.
Αυτούς τους εμπιστεύεσαι
και σαν το βλάκα χαίρεσαι.
Έτσι, σε βρίσκουν χαλαρό.
Σε μπάζουν μέσα στο χορό.
Να θέλεις να τους βοηθήσεις
χωρίς κάτι να ζητήσεις.
Έχουν όλοι το χαβά τους.
Πετάν’ από τη χαρά τους.
Λένε τον κάναμε θύμα.
Δεν μπορεί να κάνει βήμα.
Εσύ δεν το περιμένεις.
Έτσι πιό χαλαρός μένεις.
Τους τα έχεις δώσει όλα.
Τρώς πολύ καλά τη φόλα.
Κάνεις εξυπηρετήσεις.
Τους ξυνίζει αν τσινίσεις.
Σου γυρίζουνε την πλάτη.
Τότε, βλέπεις την απάτη.
Ακόμη αυτοί οι γονείς,
δεν το περιμένει κανείς
ότι θα σε αδικήσουν.
Κρεμασμένο να σ’ αφήσουν.
Μακρυά φίλος κι αδερφός.
Έπειτα δε θα δείς το Φώς.
Σαν πετύχει αυτό που θέλει
σε πετάει σαν κουρέλι.
(Το μοναστήρι νάν’ καλά και καλογέροι υπάρχουν)
ΟΤΑΝ ΕΧΕΙ ΤΟ ΠΟΥΓΚΙ ΜΟΥ, ΟΛ’ ΟΙ ΦΙΛΟΙ ΕΊΝΑΙ ΔΙΚΟΙ ΜΟΥ
ΦΙΛΟΙ ΚΙ ΑΔΕΛΦΟΙ ΚΑΙ ΤΟ ΠΟΥΓΚΙ ΜΑΣ ΧΩΡΙΑ
ΟΙ ΑΠΑΤΕΩΝΕΣ ΠΑΣΣΑΡΟΥΝ…
Πειραιάς, Ιούνιος 2008
Γεώργιος Βελλιανίτης
