Το γύρισμα…
Ήθος; Έθιμο; Παράδοση; Ίσως όλα μαζί…
Σ’ χωριό μου, όταν η γειτόνισσα, η ξαδέρφη, η φιλενάδα σου έφερνε κανένα καλούδι, όταν επέστρεφες το πιάτο, έπρεπε να βάλεις κάτι μέσα… Το γύρισμα δεν έπρεπε να ήταν ποτέ άδειο… ήταν ντροπή…
Η οικογένεια μου, κτηνοτροφική…
Από το Δεκέμβρη και μετά, τα ζώα είχαν άφθονο γάλα… με έστελνε η μάνα μου στις θειές (ο τόνος στο έ), με το *αγκιώ γεμάτο γάλα… γάλα κατσικίσιο φρεσκοαρμεγμένο…
Όταν μας γύριζαν τ’ αγκιώ, έβαζαν μέσα νερό και σίδερα (κέρματα)… Δύο συμβολισμοί… Το νερό για να έχουν τα ζώα μας γάλα άφθονο και τα σίδερα (κέρματα), για να είναι το κοπάδι σιδερένιο…
Το γύρισμα έπρεπε να είναι γεμάτο…
Ένα κέικ λοιπόν για γύρισμα, στο πυρεξάκι της Βασούλας που μου έφτιαξε ωραίο χαλβά σιμιγδαλένιο και λάχανο με χοιρινό για το μεσημεριανό…
Στο χωριό μου, πολλές από τις παραδόσεις ακόμα τις κρατάμε και εμείς οι νεότερες νοικοκυρές… φταίει ίσως το “πρέπει” και η γαλούχηση…
Κάποια “πρέπει” όμως σου ζεσταίνουν την καρδιά…
Καλή Κυριακή σε όλους…
Με φώς και χαρά…
Σας φιλώ…
#λιλικα
*Αγκιώ= το σκεύος που κουβαλούσαν το νερό, λογικά η ρίζα είναι από τη λέξη “αγγείο”…
Λιλίκα
Τόσο το κείμενο όσο και η φωτογραφία που το συνοδεύει είναι της φίλης μας της Λιλίκας και δημοσιεύονται στη Ματιά με την άδειά της.
