Πολύ με θυμώνει το μπογιάτισμα των τοίχων με τα σπρέι…
Θυμώνω… Βρίζω… ΠΑΟΚ, ΑΡΗΣ, ΠΑΣΟΚ, σκατοκ… τικ τοκ…
Λέω μέσα μου, αχ ρε κωλόπαιδο, άμα σε πιάσω, θα στο κόψω το χέρι…
Στη βόλτα με τα αγόρια χθες, στο στενό για το σπίτι της θειάς της Θανασιάς, είδα αυτό…
Ίσως είναι πολύ καιρό γραμμένο… έτσι φαίνεται τουλάχιστον… Δεν το είχα παρατηρήσει γιατί συνήθως κινούμαι με το αυτοκίνητο…
Στάθηκα. Σκέφτηκα. Θυμήθηκα. Λυπήθηκα.
Πόσο αληθινό…
Θα φύγουμε… Θα μείνουν μόνο οι δρόμοι…
Γι’ αυτό, όσο είμαστε εδώ και ζωντανοί, ας τους περπατήσουμε…
Εδώ και μέρες με έχουν απογοητεύσει πολλές συμπεριφορές…
Στέκομαι. Σκέφτομαι. Θυμάμαι.
Λυπάμαι…. πολύ.-
Λιλίκα
Τόσο το κείμενο όσο και η φωτογραφία που το συνοδεύει, είναι της φίλης μας της Λιλίκας και δημοσιεύονται στη Ματιά με την άδειά της.
