Άλλαξε ο κολιές! Και έγινε βραχιόλι.

Άλλαξε ο κολιές! Και έγινε βραχιόλι.

Άλλαξε ο κολιές! Και έγινε βραχιόλι. Έτσι δεν το έλεγε το …σουξέ ο λαϊκός βάρδος; Δεν θυμάμαι αν ακουγόταν σε εκπομπή της Αννίτας, ή αν το συνέθεσε ο συντοπίτης μου, αυτός με το πούρο, δεν θυμάμαι τώρα το όνομα και να με συγχωρέσει.

Αλλαξοκωλιές στην πολιτική κονίστρα! Δεν βρίσκω άλλη διατύπωση. Ελάτε τώρα καλά μου και σεμνότυφά μου που το ευτελίζω. Είδατε ειδήσεις; Όχι; Να σας τα πω. Ανακοίνωσαν τα κόμματα τις λίστες υποψηφίων βουλευτών, τις μεταπηδήσεις, τις αλλαξοπιστήσεις, τις εισπηδήσεις. Της πουτάνας γίνεται. Κάτι επιθεωρήσεις που παρακολουθήσατε παλιά στο “Δελφινάριο” και οι παλιότεροι στο “Ακροπόλ”, χαρτωσιά δεν πιάνουν μπροστά στο αποψινό θέαμα.

Άλλοι θριαμβολογούν για κάτι λιγούρια της θεσούλας που συμπεριλάβανε κι άλλοι κλαψουρίζουν για το κελεπούρι που τους λάκισε για άλλες αγκαλιές. Ψιλοχαμουροπολιτευάμενοι, Μοντέλα, Τραγουδιάρες, Γυρολόγοι, Συγγραφείς, Δημοσιογράφοι, Σόουμαν (δεν εννοώ τον Χάρρυ Κλιν), ζογκλέρ της πολιτικής, Πανελίστες, Μεσημερούδες, Σταρ ξεπεσμένες, επιστρατεύθησαν απαξάπασες σε μια λογική πολύ συγκεκριμένη και μη επιδεχόμενη αμφισβήτησης. Αυτήν του “Ό,τι αρπάξει η νύφη στην καβάλα”.

Την συμπάθειά μου κέρδισε μονάχα η υποψηφιότητα της Κατερίνας Στανίση. Κρίμα που είναι σε άλλη εκλογική περιφέρεια της δικής μου, είχα όλη τη διάθεση να εκτονώσω την οργή και την αηδία μου, ψηφίζοντας την. Γνήσια λαϊκιά τραγουδίστρια που δεν υποκρίνεται, ξέρει ποια είναι και δεν παριστάνει κάτι άλλο, εξαιρετικά συμπαθής, ως χαρακτήρας δεν έχει καμμιά σχέση με τις Καρακαλτάκες της συνομοσπονδίας της. Πονεμένο κορίτσι. Μεγάλωσε με στερήσεις, έζησε την ξενιτιά, αγάπησε και πόνεσε, τραγούδησε και πόνεσε, έφαγε ξύλο μέχρι και από την πεθερά της. Είναι να μην την συμπονέσεις; Αν μάλιστα βάλει εκείνη την κόκκινη μακριά τουαλέτα της πασχαλινής διαφήμισης που σουρνότανε στις αυλές και βγει αγέρωχη στο προεκλογικό μπαλκόνι, τότε θα ραγίσουν καρδιές. Θα σπάσει η πικρίλα των μνημονίων, θα σκάσει το χειλάκι μας, θα κάνουμε μια έτσι και θα δούμε το αύριο πιο χαλαρά και πιο αλέγρα. Η μόνη συμπαθής υποψηφιότητα, δεν σηκώνω κουβέντα.

Αλλά για την κακή μας την τύχη, οι ειδήσεις εξελίσσονται. Προκύπτουν συνεχώς καινούργια δεδομένα, τα δημόσια προσώπατα δεν μας αφήνουν να πλήξουμε. Τον άρτον μπορεί να τον έχουμε λιγοστόν, αλλά από θεάματα… Αφθονία. Αυτή η επιθεώρηση κάθε βράδυ θα προσαρμόζεται, το παρδαλό κατσίκι θα έχει πιάσει τη ραχούλα εκεί ψηλά και θα ξεκαρδίζεται.

Α, να πω και κάτι μην το ξεχάσω. Για την Άντζελα Γκερέκου. Ωραιοτάτη. Ε; Το τι έκανε, αυτό της αλλαγής στρατοπέδου στο παρά πέντε, το εντάσσω στα προλεγόμενα. Αν και εδώ που τα λέμε, σιγά την αλλαγή! Αλλά αυτό που τρέξανε σήμερα να της βγάλουν παλιές γυμνές φωτογραφίες, της εποχής που ήταν ηθοποιός, το βρίσκω εντελώς δεύτερο ως δημοσιογραφία. Συμφωνούμε; Θέλω να πιστεύω πως ναι.

Και κάτι τελευταίο. Μετά από τέτοιο σοκ θα περάσω την βραδιά ως εξής. Φτιάχνοντας μια ψαρόσουπα (λαυράκι, κοκκινόψαρο κεφαλόπουλο με τα λαχανικά τους). πώς κάνουν μετά από ξόδι; Αυτό. Και μαγειρεύοντας ψάχνω σκαμπρόζικες παροιμίες, που θα τις κολλήσω στο κάθε κόμμα και σε κάθε αρχηγό. Ως πρόταση για σύνθημα στον προεκλογικό τους αγώνα. Δεν θα σας τις πω εδώ, είναι άσεμνες και μου είσαστε ντροπαλά.

του Δημήτρη Χίλιου

Ο Δημήτρης Χίλιος είναι συγγραφέας και από τις εκδόσεις Πατάκη κυκλοφορούν τα μυθιστορήματα του “Με το σφύριγμα του τραίνου” και “Χάρτινα φιλιά“.