Καλά, δεν θα πω πολιτικά, βαρέθηκα. Έτσι κι αλλιώς δεν φωτίζω κανέναν, εδώ δεν ξέρω ο ίδιος τι σκατά θα ρίξω στην κάλπη! Θα πω για τον καιρό. Η πολυπόθητη άνοδος, της θερμοκρασίας ντε, θα φέρει την ελπίδα μπας και σκαρίσουμε στην εξοχή το τριήμερο σαν τα σαλιγκάρια μετά τη βροχή, την καλύτερη διάθεση, την Απαντοχή. Τι θα ντυθώ; Μπα, δεν είμαι φαν, πήξαμε στους μασκαράδες άλλωστε. Ε, τι να προτείνω τώρα, δεν το έχω πρόχειρο, ντυθείτε ένας πιερότος, μια κολομπίνα, μια βραζιλιάνα χορεύτρια, ένας Ζορό με μαστίγιο φαρμακερό, τέτοια ευρωπαϊκά. Για κάτι πιο εγχώριο δεν το βλέπω, θα είναι απογοητευτικό το θέαμα. Μην σας δω στου Φιλοπάππου ή στο άλσος Βεΐκου να γιορτάζετε τα Κούλουμα με μουτσούνες πολιτικών, θα χαραμίσω την ταραμοσαλάτα και είναι κρίμα. Φαντάζομαι φέτος θα έχει ζήτηση η τζάμπα φασολάδα των Δήμων, πάλι καλά κι αυτή. Άντε, από την Τρίτη θες-δεν θες θα τηρήσεις την Σαρακοστή. Άλλοτε, τέτοιες μέρες, δέναν τα σκυλιά με τα λουκάνικα, έτσι έλεγε ένα τραγούδι της οπερέτας. Και τότε τις νύχτες κάποιοι ψάχνανε τους σκουπιδοτενεκέδες, μόνο που τώρα πλήθυναν απότομα. Σκεφτόμουν πως αυτοί οι άνθρωποι δεν είναι απρόσωποι, δεν είναι άυλα όντα. Είναι κάποιων γονιοί, αδέρφια, φίλοι. Στην Κύπρο, άκουσα, οι μαθητές έκαναν έρανο στα σχολεία για τα πεινασμένα παιδιά της Ελλάδας. Κι αυτό συμβαίνει όσο η πατρίδα μου αφήνει κάποιους να βγάζουν έξω λαθραία μεγάλα ποσά, για να τα φέρουν μετά και να μας αγοράσουν. Μεταξύ αυτών και βουλευτές. Η ανοχή της πολιτείας, η βλακεία και η ανικανότητα υπηρεσιακών παραγόντων, φτιάχνει Μαυραγορίτες. Οι υπεύθυνοι ανησυχούν μόνο στα λόγια. Αλλά όχι, όχι, δεν θα πω πολιτικά.
του Δημήτρη Χίλιου
Ο Δημήτρης Χίλιος είναι συγγραφέας και από τις εκδόσεις Πατάκη κυκλοφορούν τα μυθιστορήματα του “Με το σφύριγμα του τραίνου” και “Χάρτινα φιλιά“.
