Ε, θα την γιορτάσω κι εγώ την νίκη του Γιώργου, αν και με καθυστέρηση λόγω εορταστικών εκδηλώσεων. Ονομαστικών, αλλά και με την συμμετοχή στις παρελάσεις. Αλλά θα την γιορτάσω μαγειρεύοντας φακές και με όσα αυτό μπορεί να σημαίνει. Δεν είναι πρέπον; Και ποιό είναι το πρέπον; Το που περιμένω τον λογαριασμό; Το που πανηγυρίζει ο Γιώργος τα μη χείρω κι οι άλλοι αποκάτω τον κοιτάζουν απαθείς; Το που μας δουλεύουν τόσο, που πιο χοντρά δεν γίνεται; Το ότι ο πρόεδρος που αξιώνει τον σεβασμό μου, παίρνει τον μήνα όσα εγώ σε 3 χρόνια και διαλαλεί την αντίσταση που έκανε στα 12 και στα 15 του; Το ότι κανείς δεν παραιτείται; Το ότι εξευτέλισαν τη χώρα μου και κανείς δεν κάνει χαρακίρι; Το ότι… το ότι…
Επίσης με τις φακές θα γιορτάσω και το ότι κάποιοι εδώ μετά από κάθε πικρό σχόλιο για τους κυβερνώντες, την κάνουν με ελαφρά και μου κουνάνε το μαντήλι. Και την ουρά τους να κουνήσουν, το ίδιο μου κάνει.
του Δημήτρη Χίλιου
Ο Δημήτρης Χίλιος είναι συγγραφέας και από τις εκδόσεις Πατάκη κυκλοφορούν τα μυθιστορήματα του “Με το σφύριγμα του τραίνου” και “Χάρτινα φιλιά“.
