Έαρ το γλυκύ
Ελάτε, πάρτε το αλλιώς. Έαρ το γλυκύ! Δέστε την κόκκινη κλωστή στο χέρι, Μάρτης. Μετράμε αντίστροφα, το καλοκαίρι ξεμύτισε και μας κάνει κουπεπέ στη γωνία.
Εσείς να τα βλέπετε που γκρινιάζατε ότι περάσαμε έναν μήνα με την νέα κυβέρνηση και μια λιακάδα δεν είδαμε, παρά μονάχα διαβουλεύσεις, διαπραγματεύσεις, επανατοποθετήσεις, απόψεις, απόψεις, απόψεις, κάτι φιρμάτα κασκόλ, ελπίδες να μας γνέφουν στο βάααααθος του τούνελ και συνεντεύξεις (μεταξύ μας, πολλές συνεντεύξεις). Μα πριν αλέκτωρ λαλήσαι, ιδού αποστομωτική η διάψευσις των δυσοίωνων προβλέψεών σας. Λιακάδα έξω, η χαρά των παιδιών και των καφεμαγαζιών. Ψιλοκαλοκαιράκι. Ο κ. Βαρουφάκης τα κατάφερε.
Τώρα, εσείς που διαβάζετε τα ημερομήνια, που κοιτάτε τα πουλιά αν πετούν χαμηλά, πού διαβάζετε τον καφέ και τις σκιές του φεγγαριού, που μετράτε αν βάρυναν τα αχαμνά του γεροτάδε στο χωριό, εσείς λοιπόν μας κουνάτε απειλητικά το δάχτυλο ότι έρχονται βορριάδες που τα αρνάκια παγώνουν, καταιγίδες και χιονοθύελλες. Σιγά που θα μασήσουμε. Εμείς δέσαμε την κλωστή στο δάχτυλο να μην μας κάψει ο ήλιος. Άλλωστε έχουμε ψιλοκομμουνιστική κυβέρνηση. Δεν φοβούμεθα κανέναν. Μήτε χιονιάδες, μήτε ευρωπαίους εταίρους, μήτε κατασχέσεις, μήτε Λαιστρυγόνες και Κύκλωπες.
Μόνο τον ΕΝΦΙΑ φοβούμεθα (τον ξόφλησα, να πάει να χαθεί, με πολλές ευχές στους εμπνευστές του), αλλά θέλω να ελπίζω πως μια στοιχειώδης δικαιοσύνη θα διαπνέει την νέα εκδοχή του. Με γαργαλάει και κάτι ακόμα, δεν γίνεται θα το ξαναπώ. Πολύ χαίρομαι που βλέπω στις ειδήσεις τις ξυνισμένες μουτσούνες των της προτεραίας καταστάσεως. Δεν ελπίζω πολλά από τους της σημερινής, αλλά αυτό που φάγανε οι άλλοι την πατσαβούρα στα μούτρα δεν έχω χορτάσει ακόμα να το χαίρομαι.
Ελάτε, αισιοδοξία. Αφήστε να σας πλανέψουν ακρογιαλιές δειλινά, αλλιώς περιμένουν τα αντικαταθλιπτικά στο κουτάκι. Η μέρα πήρε τα πάνω της. Σε λίγο θα σβήσουμε το μαγκάλι, θα καταχωνιάσουμε τα χειμωνιάτικα, θα ξεκινήσουν τα ξεμαλλιάσματα για τις καλοκαιρινές άδειες, θα πλύνουμε τα χαλιά στο μπαλκόνι, θα πίνουμε έξω τον πρωινό καφέ. Περί μαγειρικής δεν λέμε κάτι, επισήμως είναι νηστεία.
Τα λελουδικά μου, κλαδεμένα, ντοπαρισμένα, όμορφα, φουσκώνουν στους κόμπους, ετοιμάζονται να σκάσουν τα νέα βλαστάρια, να φουντώσουν. Θα τα φωτογραφίσω και θα σας τα κοτσάρω εδώ προς παραδειγματισμόν εκεί κατά τον Μάη που θα καυλομαχάνε στην ανθοφορία. Πρέπει να σκαρφαλώσω στο πατάρι να ψάξω τα καλοκαιρινά. Βερμούδες, πετσέτες, φανελάκια, μαγιώ. Δεν λέω πως θα βουτήξω από τον Μάρτη, αλλά μια προετοιμασία θα την κάμω. Είμεθα πτωχός λαός, έλεγε ο Μποστ. Αλλά οσονούπω πλακώνουν αι ζέσται. Μη σκιαχτείτε από κάτι πρόσκαιρα ντριτσινίσματα του Μάρτη, περαστικά θα είναι.
Κυριακή της Ορθοδοξίας σήμερα. Ζήστε την μαγεία της προετοιμασίας του Πάσχα, της αναγέννησης των πάντων. Της φύσης, της ζωής. Ελπίζω και του τόπου μας.
του Δημήτρη Χίλιου
Ο Δημήτρης Χίλιος είναι συγγραφέας και από τις εκδόσεις Πατάκη κυκλοφορούν τα μυθιστορήματα του “Με το σφύριγμα του τραίνου” και “Χάρτινα φιλιά“.
