Ε! Να σας πω κάτι….; Αυτό το… “η δυστυχία να είσαι Έλληνας” που αναπαράγεται σχεδόν καθημερινά είτε στα μήντια είτε στα διάφορα ηλεκτρονικά σάϊτς και μέσα, με κάνει έξω φρενών!
Κυρίες και Κύριοι.
ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΚΑΘΟΛΟΥ ΔΥΣΤΥΧΙΣΜΕΝΟΣ…..
Κουβαλάω στο αίμα μου 5000 χρόνια ιστορίας και πολιτισμού!
Κουβαλάω στις πλάτες αμέτρητα σημάδια από βούρδουλες και βασανιστήρια σκλαβιάς!
Κουβαλώ στα χέρια μου τους σπόρους που εξανθρώπησαν εκατομμύρια ανθρώπους στην υφήλιο για να “υποψιάζονται” σήμερα ότι είναι λογικά και πεπολιτισμένα όντα!
Κουβαλώ μια φωνή που ακούστηκε και ακούγεται μέχρι σήμερα στα πέρατα της Οικουμένης είτε μέσα από τις Ραψωδίες του Ομήρου ή του Πλάτωνα και του Αριστοτέλη, του Ιωάννη Χρυσοστόμου και των άλλων Πατέρων!
Κουβαλώ τα χνάρια που άφησαν οι πατούσες μου στις οδοιποριές Της Βακτριανής του Ινδού και της Σαμαρκάνδης!
Κουβαλώ μια καρδιά που αγκάλιασε τους ενδεείς και απαίδευτους με το μεγαλείο της άδολης προσφοράς…..
Μετά απ΄ όλα αυτα τα “λίγα”….. εξακολουθώ να είμαι ΕΥΤΥΧΗΣ που είμαι Έλληνας και η μιζέρια που βιώνω σήμερα δεν είναι παρά μια απειροελάχιστη σκιά αυτής της γης…..
Αντέξαμε, και θα αντέξουμε και πάλι…..
Εκείνοι είναι οι χαμένοι.
Όχι εγώ!
του Κώστα Καρακάση
