Τελικά δεν είναι συννεφιά, παρά εκείνη η ελεεινή κόκκινη σκόνη της Σαχάρας. Πρωτομαγιά. Πάντως δεν με εμπόδισε να εκδράμω στην εξωτική Ζαχάρω (ναι, εκεί απ’ όπου εξάγουν γαμπρούς στην Αν. Ευρώπη) να διασχίσω τον Καϊάφα και να απολαύσω ούζο μετά ποικιλιοτήτων. Στη λίμνη είχε αγώνες ιστιοπλοϊκούς, λουόμενους και περιπατητές πολλούς. Επιστρέφοντας, φάγαμε φυσικά τον περίδρομο.
Ελάτε που μας γλωσσοφάγατε πιά, επιστρέφουμε και οι ξεχασμένοι του Πάσχα. Αύριο πρωί Σαν βγω στον πηγαιμό για την Αθήνα (τίγκα στα ζαρζαβατικά και τα κοψίδια), θα εύχομαι να είν’ άδειανός ο δρόμος. Την Αθηνών Κορίνθου δεν θα φοβηθώ, τα διόδια θα αψηφίσω. Νταλίκες, αγροτικά και τρακτέρ θα τα προσπεράσω. Μόλις σταθώ σ’ ένα διάσελο για καφέ και κατούρημα, εκεί στη στάση της χαλαρής ανακούφισης θα μετρήσω τα έξοδα του δεκαημέρου και τότε θα καταλάβω αυτές οι εξορμήσεις τι σημαίνουν.
του Δημήτρη Χίλιου
Ο Δημήτρης Χίλιος είναι συγγραφέας και από τις εκδόσεις Πατάκη κυκλοφορούν τα μυθιστορήματα του “Με το σφύριγμα του τραίνου” και “Χάρτινα φιλιά“.
