Καλοκαίρι, δεν λέω, μα δεν το λες Καύσωνα! Τι τον θέλω; Ε, πώς! Να σχολάμε από την δουλειά και να τρέχουμε στη Λούτσα (και αλλού να τρέξετε δεν θα βάλω οδοφράγματα). Να ψευτοκολυμπάμε μέχρι τα μεσάνυχτα, να βγαίνει το φεγγάρι κι εμείς να δερνόμαστε με τα κύματα, να είναι σκοτάδι βγαίνοντας, να ξεβρακωνόμαστε και να αλλάζουμε εκεί στα σκοτεινά, να τρέχουν νερά από πάνω μας και να πίνουμε ένα ποτό στην ξαπλώστρα…
Κι ύστερα να στήνουν τα μαγαζιά κάτι σαχλοσυναυλίες εκεί στην άμμο. Κι εμείς ξεβράκωτοι ακόμα να κοροϊδεύουμε, να λέμε το μακρύ και το κοντό μας, να παίρνουμε ακόμα ένα ποτό και να γυρνάμε με τσιφτεντέλια στην Αθήνα. Με τούτα και με κείνα, πέρισι όλον τον χειμώνα ένα γκουχου δεν έκαμα.
του Δημήτρη Χίλιου
Ο Δημήτρης Χίλιος είναι συγγραφέας και από τις εκδόσεις Πατάκη κυκλοφορούν τα μυθιστορήματα του “Με το σφύριγμα του τραίνου” και “Χάρτινα φιλιά“.
