Έχουμε πια ψιλολαοκρατία
Κρατηθείτε, το καλό σας το κρατώ για κατάληξη.
Το γουστάρω το κυβερνητικό ζομπαλίκι των ημερών! Νισάφι με το κλίμα “να μην κακοκαρδίσω τον έναν, να μην χαλάσω χατίρι στον άλλον, παιδί με τον άντρα μου δεν έκαμα”. Αρκετά υπακούσαμε και αρκετά δώσαμε, καιρός για μιαν ανάσα. Και στις δουλειές μας φτάνει η τρομοκρατία τεσσάρων χρόνων, θα μας επιθεωρήσουν, θα μας βαθμολογήσουν, θα μας υποβαθμίσουν, θα μας απολύσουν, θα μας ανασκολοπίσουν. Έχουμε πια κουμμουνισμό. Να ανασάνουμε κι εμείς, ο τελευταίος τροχός της άμαξας, η τελευταία τρύπα του ζουρνά. Δεν τους ψήφισα γιατί δεν τα καταφέρνω στις κωλοτούμπες, αλλά δεν μου στοίχισε κιόλας το εκλογικό αποτέλεσμα. Τουναντίον.
Έχω μια τελευταία δόση ΕΝΦΙΑ για τον Φλεβάρη, 193 ευρώ, για περιουσιακά στοιχεία που απέκτησα καταβάλλοντας τους φόρους, θα την πληρώσω έτσι σαν μνημόσυνο στην συγκυβέρνηση των δυο πρώην μεγάλων κομμάτων που μας εκμεταλλεύτηκαν, μας εκμαύλισαν, μας κορόιδεψαν και μας εξέθεσαν διεθνώς. Και που πολλά στελέχη τους, χάνεται ο λογαριασμός αν πεις να μετρήσεις, τώρα τα τρώνε και τα πίνουν στην υγειά μας. Αλλά πάνε αυτοί, να ζήσουμε να μην τους θυμόμαστε.
Ήρθε η νέα παρέα, καυλωμένη, να τα δρομολογήσει, να τα λύσει, να τα αποκαταστήσει, να τα γκρεμίσει και να τα ξαναχτίσει όλα. Με τρέλα με κορδέλα, με φόρα και με… ό,τι άλλο χρειαστεί. Ουάου! Κι αν σκοντάψει στα προβλήματα τα καθημερινά, ε τι να πω.. Καλή τύχη. Γιατί θα έρθουν κι αυτά. Θα έρθει η κακοκαιρία, οι καταστροφές της αγροτικής καλλιέργειας, τα ατυχήματα, τα δυστυχήματα, κούφια η ώρα και σκατά στο στόμα μου, αλλά έρχονται κι αυτά, οι σεισμοί, τα παιδιά που καίνε τα μαγαζιά του κόσμου, οι απεργίες, τα δύσκολα, όλα εκείνα που όταν συνέβαιναν άλλοτε η σημερινή κυβερνώσα παρέα έβγαινε και κατακεραύνωνε το κράτος που απουσίαζε. Εκ του ασφαλούς. Τώρα θα καταλάβουν τις μαλακίες που ξεφούρνιζαν τότε. Ελπίζω.
Αλλά όχι δεν θέλω να χαλάσω με γκρίνιες το γιορτινό κλίμα. Πανηγυρίστε παιδιά μου. Έχουμε πια ψιλολαοκρατία. Εδώ θα θυμηθώ μια ατάκα του γεροπαπανδρέου (του και Παπατζή επονομάζομένου) εκτοξευόμενη από προεκλογικό μπαλκόνι: Και με την λαοκρατίαν είμεθα!!!
Κλείνω την παρένθεση και επανέρχομαι στα αναπάντεχα των ημερών. Είπαμε, καλός ο τσαμπουκάς, χρειαζόταν και το είχαμε ανάγκη ως λαός, έτσι να πάρουμε μια στάλα κουράγιο, να ανασηκώσουμε το κεφάλι. Αρκεί να μην ξεπεράσουμε τα εσκαμμένα. Όχι για να μην μας χαρακτηρίσουν παιδιά με κακούς τρόπους, εδώ που φτάσαμε αυτό θα ήταν το λιγότερο, παρά μονάχα για να μην χειροτερέψουμε την θέση μας. Μην χάσουμε κι άλλα. Κι αυτό που έλεγαν οι αρχαίοι με το “Παν μέτρον άριστον”, το επανέλαβαν αιώνες μετά θυμόσοφα γεροντάκια με ροζιασμένα χέρια και καθαρό βλέμμα. Γι’ αυτό οι παροιμίες είναι σοφές. Γιατί πάντα φτάνει η στιγμή που έρχονται να κουμπώσουν με την επικαιρότητα. Και τούτοι που μας προέκυψαν για να διαχειριστούν την τύχη μας και τούτη την δόλια και όμορφη πατρίδα, έχουν τόσο ανάγκη από ορμήνειες, αν και με την φόρα που μπουκάρισαν αμφιβάλω αν ακούν. Ο χρόνος θα το δείξει.
Θα την εξαπολύσω λοιπόν κι ελόγου μου την ορμήνεια κι όπου πέσει ο σπόρος της.
“Αγαπώ κυρά μ’ να κλάνεις, αλλά μην το παρακάνεις”
του Δημήτρη Χίλιου
Ο Δημήτρης Χίλιος είναι συγγραφέας και από τις εκδόσεις Πατάκη κυκλοφορούν τα μυθιστορήματα του “Με το σφύριγμα του τραίνου” και “Χάρτινα φιλιά“.
