Βγήκα πρωί στη βεράντα, ο αέρας είχε μαδήσει τα παραγινομένα τριαντάφυλλα κι έτσι περπάτησα πρώτη φορά πάνω σε ροδοπέταλα.
Από την Εσπερία μας απειλούν πως θα βρεθούμε εκτός αν τούτο, αν εκείνο! Γύρω μας απειλές και μέσα μας φαγούρες. Σε μια τέτοια φάση (ε, δεν μπορώ να το καταπιώ) ήθελε ο άλλος να βάλει καπετάνιο την Έλσα ή τον Πετσάλνικο. Γιατί δεν τον χτυπάνε, απορώ. Αν τον είχα έστω και μια φορά ψηφίσει, θα το είχα πάθει, δεν γλίτωνα. Επίσης γιατί δεν φεύγουν όλοι να χαρούν τα πλούτη τους έξω, ξανααπορώ. Να αναλάβουν άλλοι, καινούργιοι, που δεν ξέρουν ακόμα όλα τα κόλπα. Μέχρι να τα μάθουν, κάτι θα κουτσοσωθεί.
Α, ξέχασα. Στην απέναντι βεράντα στόλισε δέντρο η αλλοδαπή της κυρίας. Σε καλό μου, Παναγία μου, γέλασα και σήμερα. Αν σας το δείξω σε φωτό, δεν τα ξαναστολίσετε για 5 χρόνια.
του Δημήτρη Χίλιου
Ο Δημήτρης Χίλιος είναι συγγραφέας και από τις εκδόσεις Πατάκη κυκλοφορούν τα μυθιστορήματα του “Με το σφύριγμα του τραίνου” και “Χάρτινα φιλιά“.
