Η γεύση του κοκκινιστού παλεύει με τον καφέ
Πρωί Κυριακής, η γεύση του κοκκινιστού με μελιτζάνες παλεύει με τον καφέ, από κάπου λοξώς απέναντι ακούγεται η λειτουργία, το τηλέφωνό μου με ξύπνησε με το “Σγουρέ βασιλικέ μου και μαντζουράνα μου εσύ θα με χωρίσεις από τη μάνα μου”. Κατόπιν ο Πάριος ρίχνει κι ένα “Ωραία που είναι την αυγή όταν γλυκοχαράζει”, έτσι ανακλαριστά, ξέρετε. Αυτό που στους γάμους το πάνε περπατητά και κάπως καμαρωτά, έτσι σε αναμονή, ίσα για να μην απολύκουν τα πιασμένα χέρια, για να ξαναρίξει αμέσως άλλο ένα “Σγουρέ βασιλικέ μου” και να κουτσαπηδήκουνε πιο φορτσάτα, να ανεμίσουν οι τουαλέτες στο μαϊστράλι.
Πώς πάμε; Εμείς χθες πολύ καλά. Το φαγητό τέλειο. Κομματάκι βαρύ, αλλά χαλάλι του. Με κάτι μπύρες παγωμένες και με παγωτό κανταΐφι αποχαιρετίσαμε την προ των διακοπών περίοδο.
Οχτώ και, κάτι το πρωί, ώρα για καφέ δίπλα στο μπουγαρίνι. Ε, σε μια ωρίτσα θα σαλπάρει το πλοίο, να προσαράξει σε μια ομπρέλα θαλάσσης με καρέκλες σκηνοθέτη. Δεύτερος καφές με θέα την πικρογλυκουτσικοκυματούσα. Ελπίζω να μην μου τύχει το χθεσινό. Α, πού να σας λέω.
Δίπλα μας κατέπλευσε ζευγαράκι. Αυτή κοντά στα σαράντα νταρντάνα αλλά νερουλή, ξέρετε το άσπρο το χάλια. Θεωρητική, μεγάλο βυζί, κώλος πλάκα, μαλλί μαδημένο. Αν ήταν σιωπηλή θα την έλεγες συμπαθητικιά. Αυτός κομματάκι μεγαλύτερος πλην ντιπ χάλια, τρίχα στην πλάτη, κοιλιά, πόδια καλάμια, αλλά λιγομίλητος. Δεν του έδινε και πάσα. Τον αποκάλεσε 3.267 φορές αγάπη της, προλαμβάνοντας τη σκέψη του, επαναλαμβάνοντας δυνατά όσο έκαναν, όσα δεν έκαναν και όσα θα μπορούσαν να κάνουν εκεί στην παραλία εάν και εφόσον.. Ευτυχώς έμειναν λίγο. Μόλις αποχώρισαν γλυκοχαιρετώντας δώθε-κείθε (αυτή), η παραδίπλα παρέα σχολίασε διάφορα. Εμείς; Κύριοι και κυρίαι. Δεν καταδεχτήκαμε. Του λόγου μου σκέφτηκα κάτι για τριτοδεύτερο ρόλο σε γραπτό, αλλά μόνο αυτό.
Γι αυτό σας λέω. Μην κάθεστε σε ανοιχτωσιά, δεν ξέρεις τι θα κατσικωθεί δίπλα σου. Άκρες διαλέξτε.
του Δημήτρη Χίλιου
Ο Δημήτρης Χίλιος είναι συγγραφέας και από τις εκδόσεις Πατάκη κυκλοφορούν τα μυθιστορήματα του “Με το σφύριγμα του τραίνου” και “Χάρτινα φιλιά“.
