Με το πρώτο τουλούμι βροχής, πέρασε στα ξελουτρίσματά του το καλοκαίρι! Εννοείται πως θα το τραβήξω από δω, θα το φέρω αποκεί, θα ξεχειλώσω το πουλόβερ, θα επεκτείνω το καλοκαιράκι όσο παίρνει, μέχρι να διαπιστώσω το μάταιον και να το πάρω απόφαση.
Δυστυχώς καλά μου, όσες φωτό με μαγιώ κι αν λανσάρουμε στα προφίλ του fb, θα χειμωνιάσει.
Στοιβάξτε αποθέματα αντοχής, υπομονής και τραχανά.
Έρχονται μέρες δύσκολες και μήνες οργισμένοι.
Ήδη σούρνεται μια βαρυχειμωνιά στα πολιτικά πράγματα, μια μπόχα σαπίλας, μια καχυποψία για το κάθε τι, μια πρωτοφανής απογοήτευση για το πώς φτάσαμε ως εδώ, ένα κακό.
Και τι να πεις πια… Τα παρακολουθώ λεπτομερώς, μην κοιτάτε που λέμε καμμιά μαλακία εδώ, έτσι για το ξεπίκρισμα. Πόση αηδία να αντέξει κανείς! Πού να γύρεις, πού να ξεκουράσεις το μάτι σου! Πήρα στη λαϊκή ένα υπέροχο ριχτάρι του καναπέ. Ε, πόσο να με χαροποιήσει πια;
Είναι και που δεν με αφήνετε κι εσείς ξιφουλκίσω για τις εξελίξεις.
Πριν ανοίξω το στόμα μου, τα λέτε όλα καλά μου. Όλα τα εξηγείτε, όλα τα σφάζετε όλα τα μαχαιρώνετε, λέτε και κάτι πλακατζίδικα ζηλεητά. Πού να σας προλάβω!
Γι αυτό, τι μου μένει κι εμένα του παιδιού της θάλασσας; Να επιστρέψω στο άλλα λόγια να αγαπιόμαστε.
Βέβαια θα έρθει το γαιδουροκαλόκαιρο του αϊ-Δημήτρη, δεν ανησυχώ, θα γιορτάσουμε κι εμείς μετά βαϊων, κλάδων, τυμπάνων, οργάνων και μαγεροκοπημάτων, θα σας καλέσω, εντάξει. Αλλά μέχρι τότε, βάλτε μπουφανάκι λεπτό και τη νύχτα πάνινη κουβερτούλα πικέ.
Είναι κι ένα κρυωματάκι που με ταλαιπωρεί, αφήστε τα.
Αφού να σκεφτείτε, μήτε όρεξη για τηγανιτές πατάτες δεν έχω. Τόσο κακόκεφος πια.
του Δημήτρη Χίλιου
Ο Δημήτρης Χίλιος είναι συγγραφέας και από τις εκδόσεις Πατάκη κυκλοφορούν τα μυθιστορήματα του “Με το σφύριγμα του τραίνου” και “Χάρτινα φιλιά“.
