Περί κρύου και… αποχετευτικού!
Είπαμε στη γριά να… απαυτό και κείνη το παράκανε. Για τον καιρό λέω. Ή μάλλον τίποτα δεν της ζητήσαμε της γριάς, από μόνη της του δίνει και καταλαβαίνει. Ε, δεν λέω, χειμώνας είναι θα τηνε κάμει μια ψυχρολουσία, θα ρίξει δυο πλημμύρες προς ξεβρώμισιν, πέντε κεραυνούς έτσι προς εκφοβισμόν των κυβερνώντων, θα πλακώσει μια παγωνιά να ψοφήσουν οι σκατόμυγες που τύχανε στο διάβα μας και δεν ξεκατσικώνονται, αλλά εδώ έχουμε ένα τρίμηνο καθισμένοι ανακούρκουδα γύρω από το μαγκάλι.
Ποιο καλοριφέρ; Άσε με να χαρείς τον πώς τον λένε εκείνον τον γεράκο της κυβερνήσεως τον οικογενειακό του Αλέξη που είπε κάτι κουλαμάρες προσφάτως αλλά και την Θεανώ Φωτίου. Αυτούς να χαρείς εσύ. Πολύ κινίνο καταναλώθηκε φέτος. Γρίπες, ιώσεις, κουκουλώματα με κουβέρτες καμηλό, τσάγια, σουπίτσες, φταρνίσματα, πορδές. Μέσω ημών βαρύς χειμών!
Αμ τα λελουδικά; Πώς να αντιπαρέλθεις αυτό με τα λελουδικά! Μαράθηκαν τα καημένα σαν το βασιλικό, όπου τόνε ποτίζεις θαλασσινό νερό. Μια θλίψη τα δόλια έτσι μαραμένα, σαν να μην ειπώ. Αλλά έγνοια τους, τους κάνω σινιάλα ενθαρρυντικά πίσω από την τζαμαρία. Μια στάλα να γλυκάνει, που έχει τον αγλύκαντο πια, και τότε τους ετοιμάζω θεραπευτικές αγωγές ανατσουτσουρώσεως. Κλαδέματα, μεταφυτεύσεις, μετακομίσεις, υποστηλώσεις, λιαπάσματα χημικά, βιολογικά, ραντίσματα για τα έντομα, άλλα για την βλάστηση, άλλα για την ανθοφορία. Μέχρι χαπάκια αντισυλληπτικά θα τους παραχώσω. Η ορμόνη της αντισύλληψης, σου λέει, φέρνει οργασμό βλάστησης και ανθοφορίας. Έγνοια τους. Μια στάλα υπομονή να κάνουμε μονάχα.
Κι αυτά θα τήνε κάμουνε την υπεμονή, που λέει και μια γειτόνισσα στην Αγουλινίτσα. Του λόγου μου πώς να τήνε κάμω; Ελπίζοντας τι; Ξεμπερδέψαμε με τον φετινό ΕΝΦΙΑ, αλλάξαμε τα λάστιχα της κούρσης, έρχεται η ασφάλεια, μου κάνει κουπεπέ ο οδοντίατρος που υποκρίνομαι πως δεν τον βλέπω, αλλά για πόσο… Συμπέρασμα εργασίας: Χέσε μέσα Πολυχρόνη. Κι αν δεν βρίσκεις Πολυχρόνη πού να πας να ξαλαφρώσεις όπως σε ορμηνεύει η παροιμία-λαϊκή ρήση, να πας θαρρετά στα μούτρα εκείνων που πριν δυο χρόνια τσουρομαδιόντουσαν για τα δεινά στην κοινωνία, ανεργίες, αυτοκτονίες, ξενητειές, πείνες, δυστυχίες, ξεπουλήματα και τώρα που χαιρόμαστε την αριστερή διακυβέρνηση ανεβάζουν εδώ τραγουδάκια ανέμελα. Στα μούτρα τους να πας να χέσεις Πολυχρόνη της παροιμίας. Προσωπικώς, σε κάποιους μεγαλοδημοσιογράφους που σκίστηκαν τότε για την δημιουργία κλίματος και ρεύματος, σε δαύτους θα ήθελα να δώσω μια κατακέφαλα με την μάσια του τζακιού. Ναι, σε κείνο το κεφάλι που έχει μέσα σκατά και καθόλου τσίπα, συγγνώμη κιόλας. Γιατί τα πράγματα είναι ασυγκρίτως χειρότερα και κείνοι επιμένουν ή παριστάνουν τον αποστασιοποιημένον από τα πράγματα. Ε, δεν την θέλουν την κατακεφαλιά; Αλλά όχι, δεν θα προτρέψω εις βιαιοπραγίας. Τουλάχιστον παρουσία μαρτύρων.
Τελικά σήμερα πολύ για το αποχετευτικόν μιλήσαμε, αλλά ταιριάζει ως θέμα… Άλλο είναι το γλέντι του φτωχού, πλην και για κείνο μια προετοιμασία κλίματος, ένα φτιάξιμο ατμόσφαιρας τα χρειάζεσαι. Ε, ακόμα Σάββατο πρωί είναι. Πάντα υπάρχει καιρός.
του Δημήτρη Χίλιου
Ο Δημήτρης Χίλιος είναι συγγραφέας και από τις εκδόσεις Πατάκη κυκλοφορούν τα μυθιστορήματα του “Με το σφύριγμα του τραίνου” και “Χάρτινα φιλιά“.
