Μια κουβέντα παρηγοριάς που θα φέρει στις καρδιές την απαντοχή, από πουθενά δεν ακούς τελικά. Μόνο δηλώσεις, υποσχέσεις, προβλέψεις, κουβέντες που τις ακούς σαν την πορδή του γείτονα. Ε, δεν την συγκρατείς κιόλας να την επεξεργαστείς στο μυαλό σου, να κάνεις σκέψεις δεύτερες. Λόγια που τα άκουσες μια κι έξω. Ενώ άλλο είναι το ζητούμενο.
Μαλαματένια λόγια στο μαντίλι…
Πάρτε το απόφαση. Τις λύσεις θα τις δώσουμε μόνοι μας, εμείς θα πάρουμε τις αποφάσεις. Με μυαλό καθαρό και αλαφρωμένο περιττών βαρών. Χαρείτε το καλοκαιράκι στα ξελουτρίσματά του.
“Μια βάρκα ήταν μόνη εκεί σε θάλασσα γαλάζια κι ήτανε κι ένας γλάρος με ολόασπρα φτερά. Κι όλο την κοντοζύγωνε για να της κάνει νάζια και τις φτερούγες του έβρεχε στα γαλανά νερά…”
Είναι το πράμα βαρύ από μόνο του, σήμερα δεν θα εκδράμω προς παραλίαν λόγω περικοπών γενικώς (χθες ήταν υπέροχη), στο σπίτι δεν έχω ένα γλυκό για κολατσιό, σκέφτηκα να μην ξιφουλκίσω κι εγώ πρωινιάτικα για το Πρώτο Θέμα και τα σχετικά. Κάποιοι πάντα την γλιτώνουν τελικά. Θυμάστε τότε που την ξαναγλίτωσε ο Θέμος με κείνα τα εκατομμύρια και ξαναβγήκε αφρός; Ε, τι να σκοτίζομαι…
“…κι όπως ο μπάτης φύσηξε, της ήρθε ανατριχίλα κι αμέσως τρεμουλιάσανε τα φύλλα τ’ ασημιά. Και όλο συλλογιέμαι, συλλογιέμαι πως θά ‘ρθει…”
του Δημήτρη Χίλιου
Ο Δημήτρης Χίλιος είναι συγγραφέας και από τις εκδόσεις Πατάκη κυκλοφορούν τα μυθιστορήματα του “Με το σφύριγμα του τραίνου” και “Χάρτινα φιλιά“.
