Τελικά έχει πλάκα να παρακολουθείς πολιτικές εκπομπές σε περιφερειακά κανάλια τύπου Τηλεβόα. Αυθόρμητοι άνθρωποι ξιφουλκούν κατά πάντων και πασών, γνήσιες αντιδράσεις, πηγαίες. Αλήθειες ακούς, αναμφίβολα. Αλλά πότε-πότε εκτοξεύονται κάτι ρουκέτες, που καλό είναι να μην τρως κάτι βλέποντας, κίνδυνος πνιγμού. Αφού δεν πρόλαβα να καταπιώ νωρίτερα και μια ρουκέτα, δική μου αυτή, από πατάτες τηγανιτές με φέτα, μου έφυγε και κόλλησε στην φωτό του Γιώργου μας που έχω απέναντι από την πολυθρόνα του ψυχαναλυτή για να γελάει πότε-πότε το πικραμένο μου χειλάκι. Ναι, με κείνο το ύφος το συνοφρυωμένο, το όλο φροντίδα, ξέρετε. Την φάση του εξοργισμού με δαύτον την πέρασα μόλις μπήκε σε αυτή η Χρύσα Ρώπα στο Τσαντίρι. Θα καλοκαιριάσει τελικά ή θα μας ξανακλείσει; να μαζέψω παπλώματα; Όχι ακόμη ε! Καλά θα περιμένω μέχρι του Ευαγγελισμού που θα φτιάξουμε την σκορδαλιά κι ύστερα θα βγούμε στις λεωφόρους για το κράξιμο, ξέρετε εσείς, μην τα ξαναλέμε.
του Δημήτρη Χίλιου
Ο Δημήτρης Χίλιος είναι συγγραφέας και από τις εκδόσεις Πατάκη κυκλοφορούν τα μυθιστορήματα του “Με το σφύριγμα του τραίνου” και “Χάρτινα φιλιά“.
