Στο Παλλάς…
Χθες βράδυ Καθρεφτίστηκα στο ΠΑΛΛΑΣ! Μετά την παράσταση βρέθηκα στο καμαρίνι της Μαρινέλλας, δεν χόρταινα να την κοιτάζω. Συνόδευα μια κυρία επώνυμη. Μας δέχτηκε ευγενέστατη… Την καλέσαμε στο Μουσείο και χάρηκε. Φαντάζεστε μόλις έρθει… Ντράπηκα το ζώον να βγάλω φωτογραφίες, μην θεωρηθεί υπερβολή.
Την είχα δει στο καμαρίνι άλλη μια φορά πριν από 40 χρόνια, στο ZOOM. Ίδια. Με ένα μάτι που όλα τα πιάνει γύρω, σε όλα απαντά, όλα τα σχολιάζει. Και κείνα τα χέρια… αεικίνητα. Τίποτα δεν είναι τυχαίο.
Για την παράσταση τι να πω… Για την φωνή! Για τις ανάσες της, εκείνον τον κρυμμένο λυγμό ανάμεσα στις συλλαβές…
Ένα θέατρο ασφυκτικά γεμάτο, στο τέλος όρθιοι χειροκροτούσαμε τους συντελεστές για ώρα. Ανάμεσά τους κι ένα φιλαράκι μου εδώ, ο Νίκος Ζιαζιάρης, υπέροχος. Πολύ το χάρηκα. Είδα με πόσο σεβασμό αντιμετώπιζαν τα νέα παιδιά την κυρία Μαρινέλλα κι εκείνη με πόση αγάπη τους περιέβαλε τόσο στην παράσταση όσο και μετά στα καμαρίνια.
Ρίξτε μια ματιά στο reGroup, κάνοντας κλικ εδώ και βρείτε…
εξαιρετικές προσφορές για χώρους διασκέδασης αλλά και για προϊόντα, εστιατόρια, spa, υπηρεσίες ομορφιάς και ευεξίας, είδη και υπηρεσίες σπιτιού, δραστηριότητες, ξενοδοχεία, ταξίδια και ό,τι άλλο μπορείτε να φανταστείτε!
Ο Τάκης Ζαχαράτος είναι τελικά σπουδαίος καλλιτέχνης. Δεν άφησε τίποτα ασχολίαστο κι όλα με δεξιοτεχνία θαυμαστή. Καθόμασταν στην πρώτη σειρά, άκρη. Βλέπαμε λοξώς πίσω από την κουΐντα. Ε, λοιπόν η Μαρινέλλα, αυτός ο ζωντανός μύθος, παρακολουθούσε και από εκεί την εξέλιξη της παράστασης σε στιγμές που δεν επρόκειτο να βγει. Είναι επειδή τίποτα δεν αφήνει στην τύχη.
Συγκινούμαι κάθε φορά που την βλέπω στη σκηνή. Θυμάμαι ότι την παρακολουθώ από παιδί. Μια δεκαετία μόνο έχω χάσει από την καριέρα της. Δεν λέω χρονολογίες. Μετά… κάθε της βήμα. Από το πότε τραγούδησε για τον Σάχη της Περσίας μέχρι το “Γυναικών πάθη” στο Ηρώδειο. Και από την “Καταχνιά” μέχρι τις πρώτες ζωντανές ηχογραφήσεις που έγιναν στην Ελλάδα. Τους πάντες έχω δει στους χώρους που εμφανίζεται. Από φοιτητές Σχολών Μουσικολογίας μέχρι τον μακαριστό Αρχιεπίσκοπο Χριστόδουλο. Θα πω και κάτι που πολλοί μεγαλύτεροι μπορεί να μην θυμούνται. Ο Κ. Καραμανλής όταν δεχόταν ξένους ηγέτες στη δεκαετία του ’70, στα πλαίσια της φιλοξενίας τους πήγαινε μια βραδιά και στη “Νεράιδα” να ακούσουν την Μαρινέλλα.
Θα πω και μια προσωπική ιστορία. Είναι η πρωτοχρονιά του 1979, εγώ πιτσιρίκι (σχεδόν), πήγα με παρέα συνομηλίκων στο ZOOM. Τίγκα στον κόσμο, ξεκινά το πρόγραμμα κι εμείς όρθιοι στην είσοδο, κανείς δεν μας προσέχει, δεν υπάρχει ούτε σκαμπώ. Μικρός ο χώρος, μας κάνει νόημα η Μαρινέλλα να κάτσουμε κατάχαμα μπροστά στην πίστα, πρώτος έτρεξα. Τα τραγούδια του “Ρεσιτάλ” έκλεβαν εντυπώσεις και καρδιές. Κάποια στιγμή τραγουδούσε τον υπέροχο στίχο του Μάνου Ελευθερίου “Τα λόγια και τα χρόνια τα χαμένα” σε μουσική του Μαρκόπουλου. Κάνει μια έτσι εκείνο το χέρι και το φαρδομάνικο με κουκουλώνει. Ντράπηκα να το μεριάσω, περίμενα την επόμενη κίνησή της. Και χθες βράδυ εκείνο το χέρι το άγγιξα.
Να είναι πάντα γερή και δυνατή.
του Δημήτρη Χίλιου
Ο Δημήτρης Χίλιος είναι συγγραφέας και από τις εκδόσεις Πατάκη κυκλοφορούν τα μυθιστορήματα του “Με το σφύριγμα του τραίνου” και “Χάρτινα φιλιά“.
Ρίξτε μια ματιά στο reGroup, κάνοντας κλικ εδώ και βρείτε…
εξαιρετικές προσφορές για χώρους διασκέδασης αλλά και για προϊόντα, εστιατόρια, spa, υπηρεσίες ομορφιάς και ευεξίας, είδη και υπηρεσίες σπιτιού, δραστηριότητες, ξενοδοχεία, ταξίδια και ό,τι άλλο μπορείτε να φανταστείτε!
