Ναι, τα διάβασα όσα είπε ο Μίκης Θεοδωράκης ως απάντηση σε όσα μίζερα και …επιστημονικοφανή εξαπολύουν διάφοροι δώθε-κείθε σε μια περίοδο μάλιστα τόσο δύσκολη. Στην αρχή εξοργίστηκα με κείνους που τα αναπαράγουν, κατόπιν μουρμούρισα τον στίχο “τα μάρμαρα να λάμπουν, να λάμπουν κι η θάλασσα να κυματίζει…”, αμέσως αισθάνθηκα να ανέβηκα 2-3 σκαλιά. Πάντα σαν ακούς τον Μίκη ψηλώνεις, σε παρασύρει στο ύψος του.
Ακούμε πολλά αυτές τις μέρες, ένα καλό ήταν πως η εν λόγω κυρία δεν αμφισβήτησε ακόμη την ύπαρξη του Εφιάλτη στην ιστορία.
Παρόμοια όμως φαινόμενα διαλυτικά και σκατόψυχα δεν έλειψαν από την σύγχρονη ιστορία. Δεν θα φτάσω μέχρι τον εμφύλιο που κινδύνεψε να πνίξει την Επανάσταση. Θα θυμηθώ μονάχα πως πριν λίγα χρόνια είχαμε ξετρυπώσει κάτι περίεργα άτομα εκεί στα βόρεια που δούλευαν για τον επεκτατισμό του κράτους των Σκοπίων. Ένας κομματικός σχηματισμός ύποπτης χρηματοδότησης, ένας καλόγερος αγράμματος εντελώς και εμπαθέστατος που περιφέρονταν σκούζοντας συνθήματα προπολεμικά,, κάτι τύποι που έμοιαζαν να τα παίρνουν (και με λίγα αυτοί μια χαρά το πήγαιναν το γράμμα) περιφερόμενοι από χωρίου εις χωρίον προσπαθώντας να ξεσηκώσουν τα αξεσήκωτα, μαζί τους ένα σμάρι δημοσιολογούντων εν Ελλάδι που βρήκε έτσι νόημα η ύπαρξή τους, σκίζοντας στην μέση τρίχες κατσαρές στα πάνελ. Αυτά.
Κι ύστερα σκέφτηκα πως είναι καλοκαίρι, τα καρπούζια τρίζουν τη νύχτα μεγαλώνοντας, ο δυόσμος μοσχοβολάει στις αυλές, τα παιδιά δεν χαμπαριάζουν από την κρίση και περιμένουν τις διακοπές, τα γεμιστά ψήνονται στον φούρνο, το αεράκι ανασηκώνει ύπουλα κάτι κοντά φουστάκια λινά, οι μπουγαρινιές μου ολάνθιστες, οι παραλίες μας ολάνθιστες και κείνες περιμένουν να ρουφήξουν από το μυαλό μας κάθε μίζερη σκέψη και φόβο… Βάλσαμο!
Είναι ευλογία τελικά να ζεις σ’ αυτόν τον τόπο. Κι ας μας πληγώνει. Κι ας μην αγαπά τα παιδιά του. Ας ακολουθεί το ένα εγκληματικό λάθος το άλλο.
Εκεί που πας να εξοργιστείς, να τα μουτζώσεις, έρχεται κείνος ο στίχος ο μοναδικός και σε απογειώνει. “Τα μάρμαρα να λάμπουν, να λάμπουν στον ήλιο. Κι η θάλασσα να κυματίζει”.
του Δημήτρη Χίλιου
Ο Δημήτρης Χίλιος είναι συγγραφέας και από τις εκδόσεις Πατάκη κυκλοφορούν τα μυθιστορήματα του “Με το σφύριγμα του τραίνου” και “Χάρτινα φιλιά“.
