Θερμόαιμα, αψίκορα και βιαστικά
Το Γαϊδουροκαλόκαιρο καλά κρατεί, ο τρόμος κατέλαβε τους λαούς της Ευρώπης, όλα είναι ρευστά, ο κίνδυνος καιροφυλακτεί, ο Αλέξης ταξιδεύει, λέει καμμιά αρλούμπα και προσπαθεί να σκίσει στα δυο κάτι τρίχες κατσαρές.
Του λόγου μας εδώ, αποφαινόμαστε για τα πάντα μέσα από το φέις μπουκ, ξεφύγαμε εντελώς με αλληλοβρισίδια και αλληλοδιαγραφές, αιτία το πόσο και το πώς θα συμπαρασταθούν στους Ευρωπαίους, όσοι τέλος πάντων αισθάνθηκαν την ανάγκη να το κάνουν, αφήστε τα. Οι υπόλοιποι, οι μη συμπαραστεκόμενοι, τους κουνήσατε το δάχτυλο γιατί δεν θρήνησαν, δεν ξεμαλλιάστηκαν για τα άλλα δεινά του κόσμου, δεν κόλλησαν στη μούρη τους άλλες σημαίες. Κάντε το εσείς, εισαγγελείς μου αυστηροί, εφέτες και ειρηνοδίκες. Δεν σας εμπόδισε κανείς.
Θυμήθηκα κάτι καμώματα των Κνιτών προ εισοσαετίας και περιπλέον, τότε που έσπευδαν να ταξιδέψουν στην Νικαράγουα για να βοηθήσουν στο μάζεμα του καφέ, προς συμπαράσταση του λαού και του καθεστώτος. Ήσαν οι ιδεολογικοί πρόγονοι εκείνων (ή και οι ίδιοι ακριβώς) που χωρίς να τους πέφτει λόγος έβρισαν όσους συμπαραστάθηκαν στους Γάλλους, έστω και με αυτόν τον ξεκούδουνο τρόπο της γαλλικής σημαίας ξεπατικωμένης πάνω στα μούτρα τους. Αλλά έτσι γούσταραν και περί ορέξεως, κολοκυθόπιτα. Αλλά να σας πω και κάτι; Ποιοί είσαστε σείς που θα ορίσετε του άλλου για ποιόν θα πενθήσει;
Παρακολουθούμε και του λόγου μας ειδήσεις. Χρόοοονια τώρα. Παλιότερα διάβαζαμε καθημερινώς δυο-τρεις εφημερίδες, τώρα πια όχι. Και επειδή φάγαμε πολλές απογοητεύσεις και πολλές φορές την πατσαβούρα στα μούτρα, επίσης επειδή τα τελευταία χρόνια είδαμε τα ύστερα του κόσμου, με τον καιρό μάθαμε να κρατάμε πισινή, να δισπιστούμε και να το βουλώνουμε. Τα λίγα λόγια ζάχαρη και τα καθόλου μέλι. Έτσι κανείς εκτίθεται λιγότερο. Επειδή τα λόγια είναι σαν την πορδή. Δεν ανακαλούνται.
Καλά μου εσείς, θερμόαιμα, αψίκορα και βιαστικά.
του Δημήτρη Χίλιου
Ο Δημήτρης Χίλιος είναι συγγραφέας και από τις εκδόσεις Πατάκη κυκλοφορούν τα μυθιστορήματα του “Με το σφύριγμα του τραίνου” και “Χάρτινα φιλιά“.
