Τι γίνεται με τον καιρό;

‎Τι γίνεται με τον καιρό; Χθες γκρινιάζαμε για τον αφόρητο καύσωνα, κοιμόμαστε ξαβράκωτοι και σήμερα κινδυνεύουν να σκιστούν οι τέντες; Τέτοια μποφόρ! Στην πολιτική πάλι, άπνοια… Δεν ξέρω τι να πω. Όχι για την πολιτική κατάσταση, αυτήν ποιός την χέζει τέτοια που κατάντησε, αλλά ξύπνησα το πρωί με θορύβους φθινοπωρινούς, παραθυρόφυλλα κοπανιόσανται ολονυχτίς, γλάστρες τουρνοκωλιάστηκαν, η μπουγάδα της αποπάνω σκόρπισε στα 4 σημείο του ορίζοντα κι ανεμίζανε χρωματιστά εσώρουχα παντός μεγέθους, εγώ κατουριόμουν απ το πολύ καρπούζι, δράμα σας λέω. Αφού σκέφτηκα να βάλω τέντζερη για φασολάδα. Κατόπιν όμως στην παραλία μια χαρούλα το διασκέδασα. Κόσμος λιγοστός, οι οικογένειες σκιάχτηκαν τον αέρα κι έμειναν σπίτι, μείναμε τα ελεύθερα παιδιά απερίσπαστα. Και μην ρωτάς απερίσπαστα από τι. Από τις σκέψεις μας(!!!), από τον ρεμβασμό μας, από το τάχα διάβασμα, από την ψιλοκουβέντα, από την απόλαυση της ησυχίας δίπλα στο κύμα! Λίγο το ‘χεις; Το απόγευμα το πρόγραμμα είχε κηπουρική. Πήρα μηχανισμό αυτόματου ποτίσματος, μαζί κι όλα τα συμπαρομαρτούντα. Πριν ξεκινήσω την εγκατάσταση έκανα κάτι μεταφυτεύσεις, άλλαξα την διαρρύθμιση, τέτοια σημαντικά. Και… κρατάτε μυστικό; Μόλις καταπιάστηκα με το να στήσω τον μηχανισμό αυτόματου ποτίσματος, τα βρήκα μπαστούνια. Θα καλέσω ενισχύσεις, αλλά πρέπει να βρω μια δικαιολογία, μην με μουντζώσουν με τα τέσσερα. Βασικά πρέπει να αλλάξω την βρύση, να μπει μια με δυο εξόδους, γιατί πρέπει να παίρνει και το λάστιχο για τη λάτρα! Εκεί είναι τα δύσκολα, χρειάζονται δυο κάβουρες, ο κίνδυνος να την κάνω την μαλακία παραμένει. Οπότε, κάπως θα τα μπαλώσω… Τα αποδέλοιπα με τα σκατουλάκια εκείνα που θα πετάγονται από το λάστιχο και θα καρφώνονται στις γλάστρες, αυτά θα τα ξεπετάξω κι ύστερα θα σας κορδωθώ πως τα έστησα τάχα όλα μόνος. Ε, να παινευτώ και μια στάλα…

του Δημήτρη Χίλιου

Ο Δημήτρης Χίλιος είναι συγγραφέας και από τις εκδόσεις Πατάκη κυκλοφορούν τα μυθιστορήματα του “Με το σφύριγμα του τραίνου” και “Χάρτινα φιλιά“.