Φτού Σκόρδα! Καλά, ε! Ποιός κρυφοκοίταξε από απέναντι τα λουλούδια μου και δεν τα ζήλεψε. Ποιά μάλλον. Όχι να το παινευτώ, αλλά είναι πάρα πολύ ωραία. Τα έχω βάλει εναλλάξ χρωματικά και τώρα που πήρε να καλοκαιράζει εντελώς πια, φουντώσανε. Οργιώδης η βλάστησις στη βεράντα μου και δεν απαντώ σε ερωτήσεις-διαπιστώσεις φθονερές πως μόνο η βλάστησις οργιάζει. Η περιέργεια είναι κακό ελάττωμα, σε σχέση πάντα με άλλα που τα χαίρομαι. Γιατί και την πολύ την καλοσύνη, τον πληθυντικό μέχρι αηδίας και τα γλυκερά τα βαριέμαι λιγάκι. Τέλος πάντων, ρεπό σήμερα, δεν πήγα θάλασσα (κακώς ίσως), παρά το έριξα στη μαγειρική γιατί μέρες πολλές έτρωγα κάτι σαχλαμάρες, απομεινάρια, πεσκέσια φιλενάδων που έρχονται με το ταπεράκι τους, τέτοια. Κι είπα σήμερα να γιορτάσω την επαναπροσέγγιση Ντόρας με τον άλλον, την τουρνέ του Αλέξη στην Εσπερία, την εγκατάλειψη των στελεχών του Αρχικωλοτούμπα που του λάκησαν και τον άφησαν με τον Κίρτσο και τον σεξολόγο, τα αποκαλυπτήρια του προσωπικού ημερολογίου καταστρώτος του Άκη Τσοχατζόπουλου, το κλάσιμο της επικαιρότητας στο Βενιζέλο, όλα αυτά μαζί. Κι έφτιαξα Μοσχάρι κοκκινιστό με μελιτζάνες. Ααααααα, δεν έχω πιο! Βαρύ, δεν λέω, αλλά… θα έλεγα εδώ κάτι που λένε σε ανάλογες περιπτώσεις τα πιτσιρίκια αλλά θα κοκκινίσω και δεν μου πάει. Δεν έφαγα ακόμα, περιμένω να ανοίξει η όρεξη! Στη βεράντα θα φάω, ανάμεσα στις μπουγαρινιές, τις πετούνιες και τα κοκορολείρια. Με ζυμωτό ψωμί και φέτα Καλαβρύτων. Γιατί η φτώχια θέλει καλοπέραση κι η πουτανιά φτιασίδι. Ε, από μεθαύριο θα ξαναπέσουμε στην προχειρότητα. Χαιρετώ για να σερβίρω.
του Δημήτρη Χίλιου
Ο Δημήτρης Χίλιος είναι συγγραφέας και από τις εκδόσεις Πατάκη κυκλοφορούν τα μυθιστορήματα του “Με το σφύριγμα του τραίνου” και “Χάρτινα φιλιά“.
