Εκείνοι που με καθυστέρηση δεκαετιών ψάχνουν τα ψυχοπονιάρικα του κράτους, ανακάλυψαν σου λέει δεύτερες επικουρικές συντάξεις συνδικαλιστών (ψιλομεγαλούτσικες) ως επιβράβευση των προσπαθειών τους να οδηγήσουν τη χώρας μας και την οικονομία της εδώ που την έφτασαν… Δίνονταν τέτοιες συντάξεις και κανείς ποτέ δεν τις θυμήθηκε; Αδυνατώ να το πιστέψω. Και τις έπαιρναν οι αγωνιστές για το ψωμάκι του εργαζόμενου; Μα αυτοί ήσαν όλοι σχεδόν εκτός από σοσιαληστικών ιδεών και ανυστερόβουλων προθέσεων. Και μην ακούω κακίες πως κάποιοι εξασφάλισαν μια επιπλέον σύνταξη εκλεγόμενοι βουλευτές κι εξαργυρώνοντας τους αγώνες στις πορείες και στο κατέβασμα των διακοπτών της λειτουργίας του κράτους. Ναι, βόλεψαν και κάτι δεκάδες δικών τους στον κρατικό μηχανισμό, αλλά κι αυτό στα πλαίσια της προσφοράς στη φτωχολογιά το έκαναν. Για να καταπολεμήσουν την ανεργία. Και για τον αγώνα! Καταδέχτηκαν να πάρουν πανωπροίκι συνδικαλιστικών συντάξεων; Δύσκολο να το πιστέψω. Και χρειάστηκε το κράτος για να το αντιληφθεί και να το διορθώσει 40 χρόνια; Μήπως είναι δάκτυλος συκοφαντικός των αγώνων τους εκ μέρους της τρόικας; Του παρακράτους; Ξένος δάκτυλος; Παλιά το επικαλείτο αυτό, ο “αείμνηστος”. Δεν μπορώ να ξέρω. Εκείνο που ξέρω είναι ότι όλοι αυτοί για δεκαετίες πλούτισαν, έκαναν αγορές, εξόφλησαν δάνεια δικά τους και των παιδιών τους, ταξίδεψαν, έζησαν καλά, έκαναν απόθεμα να έχουν πλούσια γεράματα, ενώ εμείς σκατά στα μούτρα μας. Εκείνο που επίσης ξέρω είναι το γιατί ακριβώς οι πολίτες δεν εναντιώνονται παρά μόνο απαλά στις έκνομες ενέργειες διαφόρων ομάδων που παίρνουν το νόμο στα χέρια τους και άντε να τους αποστομώσεις. Να διαμαρτύρονται για την βία οι απλοί πολίτες, οι καταδυναστευόμενοι, να το δεχτώ και να συμφωνήσω. Αλλά το να διαμαρτύρονται όσοι μας έφεραν εδώ, το περιγράφει μια χαρούλα η παροιμία που λέει “Γάτος γαμεί, γάτος σκούζει”. Μα καλά, τόσο μαλακισμένου κράτους πολίτης ήμουν και άργησα τόσο να το πάρω χαμπάρι; Τόσο σάπιου; Και τόσο κλανιάρηδες υπουργούς είχαμε πάντα (εκτός από κλέφτες) που φοβόντουσαν τους εργατοπατέρες και τους βόλευαν με χαριστικά νομοθετήματα; Δεν με εκπλήσσει πια το βάθος της χαράδρας που πέσαμε. Απολύτως, που λέει κι ο κ. Βενιζέλος.
του Δημήτρη Χίλιου
Ο Δημήτρης Χίλιος είναι συγγραφέας και από τις εκδόσεις Πατάκη κυκλοφορούν τα μυθιστορήματα του “Με το σφύριγμα του τραίνου” και “Χάρτινα φιλιά“.
