Ποτάμι κυλάει ο ιδρώτας από το σβέρκο στην αθλητική μου πλάτη (καλά, καλά, αφήστε να πούμε κι εμείς κάτι, τόσοι βάζουν εδώ φωτογραφίες άλλων, αυτό σας πείραξε;), στους επίσης αθλητικούς μου ώμους, αργοκυλάει χαμηλότερα βασανιστικός, στα βυζιά, στην κοιλιά, έκανε το βρακί μούσκεμα, μέχρι χαμηλά τις πατούσες…
Ελάτε, ελάτε, δεν θα το χοντρύνω άλλο.
Μα δεν είναι από τρόμο που άκουσα για την ανάθεση του συγκεκριμένου χαρτοφυλακίου στον Άδωνη, όοοοοχι. Μήτε από συγκίνηση που ορκίστηκε η Φώφη. Όχι, όχι, δεν είναι που έκανε δηλώσεις θαυμασμού ο κ. Πάγκαλος. Επίσης δεν είναι από ανησυχία τώρα που θα ανασυγκροτήσει το δημόσιο ο Κυριάκος με την κ. Εύη. Θα κρατάει αντιστάσεις η ΔΗΜΑΡ κι ο κ. Κουβέλης την διακριτική στήριξη-αντιπολίτευση που θα κάνει (άλλος συνδυασμός και τούτος). Βουνό με θάλασσα. Επίσης τούτο το ιδρωκόπημα δεν οφείλεται σε εκείνο το φτεροκόπημα που ένοιωσα μόλις ξαναάρπαξε τα ηνία της διακυβέρνησης ο Βουβουζέλας, τον έχω χαρεί σε παλιότερες επιδόσεις. Χάρηκα, δεν μπορώ να το κρύψω, αλλά συγκρατημένα. Χωρίς εξαλλοσύνες στις εκδηλώσεις, μήτε βεγγαλικά έκαψα στο μπαλκόνι, μήτε σημαιοστόλισα, απλά πράγματα κι απέριττα, όπως αρμόζει στις μεγάλες και συγχρόνως τις κρίσιμες στιγμές. ΑΠΟΛΥΤΩΣ!
Αλλά θα σας την αποκαλύψω την αιτία τούτου του ιδρωκοπήματος γιατί πολύ σας πανικόβαλα με τέτοιες τρομοκρατικές υπενθυμίσεις κι είναι βράδυ, μην ταραχτείτε κιόλας. Έχει και καύσωνα.
Σιδερώνω!
Ναι, ναι, τα καταφέρνω και σε αυτό το σπορ.
Χωρίς μεγάλον ενθουσιασμό βέβαια και με πολλά διαλείμματα για νερό, για τηλεφωνήματα, για να δω τι γίνεται το βάζο με τη μερέντα, για δυο πενιές εδώ. Αλλά τα κουτσοκαταφέρνω και στο σιδέρωμα, το διατυμπανίζω δια λόγους ευνοήτους. Βέβαια αν καλοξοδευτώ (που λέει η μάνα μου) θα το κόψω το συγκεκριμένο σπορ. Θα κρατήσω μόνο την μαγειρική και την κηπουρική, μην χάσω κι εντελώς την φόρμα, κι αυτό το διευκρινίζω για λόγους ευνοήτους, αλλά και δι αποφυγήν παρεξηγήσεων.
Καρπούζι παγωμένο απόψε στη βεράντα. Διάβαζα εδώ προχθές τα ευεργετικά του καρπουζιού και έσπευσα να κουβαλήσω ένα τεράστιο. Δεν το θέλω παραγινομένο προς το σάπιο, μήτε κολοκύθι. Κόκκινο και ψιλοαγουροπούτσικο. Επίσης πάρτε μεγάλα καρπούζια, τα μικρά είναι κορφίτες (μακριά από την ρίζα), άρα άνοστα. Να μας ακούτε τα χωριατόπαιδα.
Όχι, όχι, δεν φτύνω πια κουκούτσια στη ζαρντινιέρα. Φυτρώνουν, μεγαλώνουν οι καρπουζιές και μετά βγάζουν ένα υγρό χάλια στα κάγκελα, δεν τις θέλω. Μόνο κουκούτσια από μούσμουλα έφτυσα και φέτος εκεί. Φυτρώνουν όλα. Όποιος θέλει μουσμουλίτσες των 20 και 30 εκατοστών με το συμπάθιο, έτοιμες για μεταφύτευση, μπορεί να το δηλώνει εδώ και θα του κρατήσω μια από τις καλές.
Χαιρετώ γιατί έχω κάτι λευκά παντελόνια να ξεπετάξω (τα πουκάμισα αύριο και δέχομαι βοήθεια χωρίς να προσβάλλομαι καθόλου).
του Δημήτρη Χίλιου
Ο Δημήτρης Χίλιος είναι συγγραφέας και από τις εκδόσεις Πατάκη κυκλοφορούν τα μυθιστορήματα του “Με το σφύριγμα του τραίνου” και “Χάρτινα φιλιά“.
