Η ψαρόσουπα και το ερώτημα
Έχω κι εγώ κάτι απορίες ώρες ώρες!
Δεν αράζω στην πολυθρονάρα μου να περιμένω την ψαρόσουπα που ετοιμάζεται, παρά κάθομαι και σκοτίζομαι με ερωτήματα που απάντηση δεν θα λάβουν. Ναι, ψαρόσουπα. Μπακαλιαράκια Λούτσης! Κάνω και μια πουτανιά. Τις πατάτες τις βράζω ολόκληρες, τις βγάζω, τις κάνω πουρέ με κείνο το στουμπηχτήρι της χειρός και τις ξαναρίχνω μέσα στο ζουμί. Κρεμμύδι, καρότο κανονικά. Και σέλερι, όχι φύλλα, ξέρετε, το κοτσάνι. Μπόλικο. Ε, στο τέλος λαδολέμονο.
Το ερώτημα που λέγαμε; Ναι. Το εκσφενδονίζω. Καλά, τα προηγούμενα χρόνια της κρίσης λέγαμε τα μέτρα τα επώδυνα και τα εξανδραποδιστικά τα έπαιρνε ο Γιωργάκης, ο Σαμαράς, ο Βενιζέλος. Δεν τα συμπάθησα τα τρία αυτά παιδιά και δεν το έκρυψα ποτέ. Αν και ο Βενιζέλος έχει λόγο κοφτερό που τον απολαμβάνω (πλην, μόνο τον λόγο του). Τους άλλους δυο μήτε για σκατόφτυαρο. Αλλά με κάνετε και του λόγου σας να γίνομαι δικηγόρος του διαβόλου. Τα οικονομικά μέτρα που παίρνονται σήμερα με τους εφαρμοστικούς νόμους της κυβέρνησης, μέτρα απολύτως ισοπεδωτικά και δολοφονικά, τα επιβάλει το Μνημόνιο από μόνο του. Τα παλιά δεν τα επέβαλε; Και τώρα τα φρέσκα δεν τα επιβάλει ο Αλέξης και ο Σύριζα (αν και με πόνο και κλάμα ψυχής, κατά τις δηλώσεις τους). Τους νόμους στη Βουλή ποιός τους ψηφίζει άραγε…
Ξέρω πως δεν θα πάρω απάντηση. Αλλά θα την δώσω μόνος μου.
Είναι γιατί όλα αυτά τα παιδιά που τότε τα έριχναν προσωπικά στους κυβερνώντες και πιλαλάγανε στο Σύνταγμα, ενώ τώρα τα χρεώνουν στο κακό μνημόνιο και μόνο, γαλουχήθηκαν, φάγανε, ήπιανε και καζαντίσανε 30 χρόνια μέσα στο Πασόκ, τότε που για όλα έφταιγε η δεξιά. Το ότι έχει ντενεκέδες πολιτικούς η δεξιά δεν θα το αμφισβητήσω, αλλά είναι άλλο θέμα. Αν κι ελόγου σας έχετε αγαπήσει εσχάτως τον Καμμένο. Φήμες λεν ότι κοντεύετε να αγαπήσετε μέχρι και τον Νικολόπουλο, επειδή βρίζει τώρα τους Μητσοτακαίους, εκείνους που παλιότερα… άσε δεν το λέω. Λογική και τακτική Λαλιώτη.
Αυτά και επιστρέφω στην κατσαρόλα μου.
Α, να σας πω και το άλλο, αν και σας την έσπασα και θα μου πείτε χεστήκαμε. Αλλά δεν πειράζει, ξέρω ότι έχω δίκιο, παραβλέπω τον εκνευρισμό σας και λέω την παρόλα μου. Το μυθιστόρημά μου έτοιμο. Έκανα το απόγευμα τη σύνθεση κάτι κεφαλαίων που τα επεξεργαζόμουν μέχρι χθες λέξη-λέξη, απομένουν κάτι λεπτομέρειες. Και ο τίτλος σε… εκκρεμότητα. Κλείνω να δείρω το λεμονόλαδο. Κι αυτό που είπα για την πασοκατζίδικη νοοτροπία και τις τακτικές Λαλιώτη, το πιστεύω βαθειά. Και σεις ξέρετε πως είναι αλήθεια.
Καλό βράδυ.
του Δημήτρη Χίλιου
Ο Δημήτρης Χίλιος είναι συγγραφέας και από τις εκδόσεις Πατάκη κυκλοφορούν τα μυθιστορήματα του “Με το σφύριγμα του τραίνου” και “Χάρτινα φιλιά“.
