Η Τσικνοπέμπτη και ο Αλέξης
Κρατηθείτε καλά μου, ανυπόμονα. Θα τα πούμε τα της Τσικνοπέμπτης, μην βιάζεστε. Σας άφησα ποτέ απροειδοποίητα για τα μελλούμενα; Άλλο αν δεν με ακούσατε ποτέ και κακό του κεφαλακίου σας. Μα πριν περάσουμε στα σοβαρά της Αποκριάς, θα πολιτικολογήσω μια στάλα θέτοντας ένα ερώτημα… απλό πλην αμείλικτο.
Εκείνα τα στοιχειά που διόρισε ως συμβούλους ο Αλέξης, έψαξε πολύ να τα βρει ή του τα πρότεινε ο στενός κομματικός πυρήνας και ενθουσιάστηκε μόλις τους αντίκρισε ομπρός του καμαρωτούς; Ναι. Στοιχειά! Δεν βρίσκω πώς αλλιώς να τα… προσφωνήσω.
Περί Τσικνοπέμπτης τώρα. Τα λέμε κάθε χρόνο μικρά μου απερίσκεπτα που αύριο ειδικά θα επιλέξετε να σεβαστείτε τις παραδόσεις μας, τα ήθη και τα… εθίματα. Και εν γνώσει των συνεπειών, θα στολιστείτε, θα αρπάξετε την κυρά αλαμπρατσέτα, τίποτις κουμπάρους, φίλους, σόγια και τότε… Θα ξεκοιλιαστείτε στη χλαπατσαβούρα που θα σας σερβίρουν κάτι βιαστικά γκαρσόνια άγαρμπα σε ταβέρνες και ψησταριές. Τον άμπακα! Ξέρω ξέρω. Θα σας στριμώξουν κάτω από τη σκάλα, μπροστά από τους καμπινέδες, θα σας σκουντούν οι περαστικοί για κατούρημα με τα άπλυτα χέρια, θα γκρινιάζει η κυρία μέσα στο αυτί σας, αλλά δεν θα είναι τόσο πρωτότυπο, θα σας σερβίρουν με καθυστέρηση απερίγραπτη, δεν θα υπάρχει τίποτα από όσα ζητήσετε, παρά μονάχα ότι έχει απομείνει ή ότι τους είναι ευκολότερο να φτιάξουν κι όλα γύρω θα μοσχοβολούν λίπος καμένο και λάδι ταγκισμένο. Εν πολλοίς θα περάσετε αξέχαστα. Και εκεί περί τα μεσάνυχτα που όλη η φύσις ησυχάζει, θα ρημαδολερώσετε και θα πάρετε την άγουσαν για το σπίτι με εκκωφαντικά ρεψίματα και λαδίλες, πιθανόν και κανένα κοψιματάκι.
Α, εδώ δεν θα κρατηθώ. Θα το χοντρύνω, μέρα που είναι. Καθότι η Δόμνα Σαμίου αυτές τις μέρες τις αποκριάτικες τα κανοναρχούσε κομματάκι ωμά (αν και ποιητικά) κι εσείς μου είστε της παραδόσεως, μην θέλετε μια τρελή βραδιά καρναβαλιού διατυπώσεις… δια δεσποινίδας. Κιμπάρικα παιδιά μού είστε και καραμπουζουκλίδικα.
Θα γουστάρετε, υποθέτω, γυρίζοντας στο σπίτι να ρίξετε κι έναν κρύο (ε, με τον χαρακτήρα που έχω δεν μου έρχεται να λέω “θα επιθυμήσετε σεξ”), πλην το πνεύμα πρόθυμον η δε σαρξ ασθενής. Λόγω βαρυστομαχιάς. Άντε βρε. Χρόνια πολλά! Γυρίστε από το άλλο πλευρό και ρίξτε ένα ροχαλητό δυνατό, κάτι είναι κι αυτό.
Καλή Τσικνοπέμπτη.
Του λόγου μου θα ψήσω στο σπίτι, καθαρά και χωρίς εκνευρισμούς.
Υ.Γ.
Παλιά στην εξωτική Αγουλινίτσα, σαν αύριο “λιώναμε το γουρούνι”, τουτ’ έστιν φτιάχναμε το παστό, τις τσιγαρίδες. Το κρέας και τα λουκάνικα σίτεψαν στην μεγάλη καλάθα παστωμένα με χοντρό αλάτι σχεδόν μια εβδομάδα. Τα λουκάνικα γεμίζονταν με το χωνί: Κρέας ψιλοκομμένο με το τσεκούρι, σκόρδο, δυόσμος, αλάτι, πιπέρι, γαρύφαλλο σκόνη, ξύσμα πορτοκαλιού και χλιαρό κρασί. Όλα σε δόσεις υπερβολικές. Με τις υγείες μας.
του Δημήτρη Χίλιου
Ο Δημήτρης Χίλιος είναι συγγραφέας και από τις εκδόσεις Πατάκη κυκλοφορούν τα μυθιστορήματα του “Με το σφύριγμα του τραίνου” και “Χάρτινα φιλιά“.
