Το Κυριακής απόγευμα, τα ξανάπαμε, σκέτη πίκρα. Σχολικά χρόνια. Το ραδιόφωνο μετέδιδε ποδοσφαιρικούς αγώνες, πάνω στη χώνεψη. Και το βράδυ, η γκρίνια αφόρητη. Πού δεν άνοιξες βιβλίο, που δεν μαζεύεσαι, που θα πάρετε βαθμούς & θα ντρέπεται ο πατέρας σου να έρθει στο σχολείο, τέτοια. 20 χρόνια μετά (μην ξεροβήχεις εσύ, πιές νεράκι) ξανάρχεται, πλάκα ασήκωτη. Με τα νέα μέτρα που ήρθαν, που έρχονται, που θα σκαρφιστούν κάποιοι νοσηροί, Κυριακής απόγευμα έγινε η ζωή μας. Τότε εφιάλτης ήταν ο μαυροπίνακας, ο κατάλογος με το ονόματα των προς εξέτασιν, η φιλόλογος με τον κότσο & τις εμπριμέ πουκαμίσες. Τώρα εξελίχθηκε το πράγμα. Στην είσοδο κάθε Δευτέρα σε περιμένουν φάκελοι. Μπουγιουρντιά. Λογαριασμοί, εκκαθαριστικά, χαράτσια, τέλη, ασφάλειες, επιπλέον δασμοί, αναδρομικοί φόροι. Κι όλα για χατίρι εκείνων που έκλεψαν μέχρι & της Παναγίας τα ιμάτια (ουχί τα μάτια, όπως επικράτησε εκ παραδρομής).
του Δημήτρη Χίλιου
Ο Δημήτρης Χίλιος είναι συγγραφέας και από τις εκδόσεις Πατάκη κυκλοφορούν τα μυθιστορήματα του “Με το σφύριγμα του τραίνου” και “Χάρτινα φιλιά“.
