Καλοκαίρι, καλοκαίρι, με τη φέτα το καρπούζι στο ένα χέρι. Μόνο που ακόμα είναι πανάκριβο, ε θα περιμένουμε. Τριήμερο αγίου Πνεύματος, σου λέει. Άλλοτε σαν σήμερα καθόμουν στα αναμμένα κάρβουνα, πότε να έρθει το μεσημέρι, κόλλαγα πίσω και καμμιά αδειούλα μικρή, το αυγάτιζα. Τώρα μια Λούτσα και πολύ μας είναι. Κλίμα εκλογικό, στα ΜΜΕ οι αρχηγοί υπόσχονται ξανά-μανά τα πάντα στους πάντες, παλιά μου τέχνη κόσκινο. Ο Καρατζαφέρης καταριέται τους αποσκιρτίσαντες και τον κόσμο σαν φαφούτα γριά που δεν κάνει μήτε με τα ρούχα της και δέρνεται στην αυλόπορτα. Οι λοιποί κοίταξαν να βρουν φωλίτσα να κουρνιάσουν. Αύριο Σαββάτο μου πρότειναν φίλοι να περάσουμε από μια λαϊκή να θαυμάσουμε τα φρούτα, όπως πηγαίναμε παλιά σε κάτι εκθέσεις ζωγραφικής. Ναι, ήρθε το ΕΤΑΚ, μαζί και μια απανταχούσα για όσους πορεύονται με δελτίο παροχής υπηρεσιών, που τους καλεί ή να πληρώσουν Τέλος Επιτηδεύματος ακόμα κι αν έχουν μηδενικό εισόδημα μέσα στο χρόνο, ή να κλείσουν τα βιβλία. Βρε πού πάμε! Με την δήλωση ξεμπερδέψατε; Μην ρωτήσετε το ποσό πριν πάρετε λεξοτανίλ. Α, στο σπίτι κρεμάστε καμμιά ματόχαντρα, ένα κεφάλι σκόρδα, κάτι. Να ξορκιστεί το κακό, να πάει στα όρη στα άγρια βουνά. Ελάτε, ελάτε, το τριήμερο ρίξτε καμμιά βουτίτσα, ο καιρός θα είναι ευνοϊκός. Στον ήλιο με ρέγουλα. Κάνετε κουβέντες χαλαρές, ό,τι σαχλαμάρα σας έρθει πρόχειρη, βαθμολογείστε ότι αργοσαλεύει γύρω σας, η κατάθλιψη χτυπάει πόρτες τελευταίως και κατσικώνεται.
του Δημήτρη Χίλιου
Ο Δημήτρης Χίλιος είναι συγγραφέας και από τις εκδόσεις Πατάκη κυκλοφορούν τα μυθιστορήματα του “Με το σφύριγμα του τραίνου” και “Χάρτινα φιλιά“.
