Κρατείστε το… ψηλά
Κρατείστε το Μαγιόξυλο σφιχτά και ψηλά. Δίκην τροπαίου. Έτσι με τούτον τον συμβολισμό να πανηγυρίσουμε την έξοδο από την Κρίση. Τι; Δεν έρχεται; Ή έξοδος ντε. Τότε τι προέβλεπε προχθές ο Αλέξης; Όνειρο είδα;
Α, χαίρομαι, χαίρομαι. Λεφτά θα πάρω. Δρέψαμε άνθη μυρωμένα, οι των παραδόσεων βεβαίως βεβαίως. Οι των ηθών και των εθίμων. Οι άλλοι λιώσαμε στις ξαπλώστρες, στα καφέ και στα φαγάδικα.
Ο πληθυντικός θα πει ότι του λόγου μας ανταποκριθήκαμε σε όλες τις υποχρεώσεις. Και με τα παραδοσιακά και με τα… ψιλοκοσμικά. Και με τον Χωροφύλαξ και με τον Αστυφύλαξ. Μια βουτίτσα έτσι αρπαχτή, μην φανταστείτε. Γιατί τα δόντια τσακίζανε κουκουνάρια από το κροτάλισμα. Αλλά ηλιοθεραπεία αβέρτα. Και χάζεμα. Ροδοκοκκινίσαμε ελαφρώς, ήρθαμε και λάβαμε μιαν μορφήν κλέους, που έλεγε και η Γεωργία Βασιλειάδου.
Παλιά στο χωριό τα ανύπαντρα κορίτσια έκλεβαν ένα μαγιάτικο στεφάνι κρεμασμένο σε πόρτα, τη νύχτα της Πρωτομαγιάς. Για να προκύψει γαμπρός μέσα στον χρόνο. Καίγανε πανηγυρικά το κλεμμένο στεφάνι στις φωτιές του αϊ-Γιαννιού του Κλήδωνα, στις 24 του Θεριστή. Ψάξτε βρείτε τώρα εσείς, τα παιδιά της πόλης, ποιος είναι ο Θεριστής και ποιος ο Αλωνάρης. Δεν θυμάμαι αν ικανοποιούνταν πέρα για πέρα οι πόθοι των κοριτσιών περί ανευρέσεως γαμπρού αξίου και ικανού, είπαμε τα παρακολουθούσα αυτά τα ηθογραφικά, ήξερα ότι αργότερα θα τα καταγράψω, αλλά παιδάκι ήμουν, έπαιζα κιόλας.
του Δημήτρη Χίλιου
Ο Δημήτρης Χίλιος είναι συγγραφέας και από τις εκδόσεις Πατάκη κυκλοφορούν τα μυθιστορήματα του “Με το σφύριγμα του τραίνου” και “Χάρτινα φιλιά“.
