“Κι είχαν ανθίσει τα γιασεμιά τα πλεγμένα στο φράχτη, που μαζί με τ’ αγιόκλημα και τ’ απριλιάτικο αεράκι φέρνανε το Θεό δίπλα σου κι έκαναν τον κόσμο πιο απλό, πιο προσιτό, πιο ουράνιο! Η καρδερίνα του Φαναρά, αχάραγο, πριν ακόμα ο παπα-Αντρέας ανηφορίσει το καλντερίμι του αϊ Νικόλα για τις Ώρες και την Αποκαθήλωση, τραγούδαγε ασταμάτητα την ομορφιά της φύσης τώρα που τα πάντα ξαναγεννιούνται…
Ο ήλιος κρυβόταν ακόμη πίσω απ’ το βουνό του Πάπαρη κι ο Αυγερινός τρεμόσβηνε να πέσει χαμηλά κατά τη Μαιρκήνια…
Δεύρο πάρα κτίσις ύμνους εξοδίους προσήσωμεν τω κτίστη…”
Το Απόσπασμα είναι από το πρώτο μου διήγημα (1981) με τίτλο “Λαμπρή Απρόσμενη“.
του Δημήτρη Χίλιου
Ο Δημήτρης Χίλιος είναι συγγραφέας και από τις εκδόσεις Πατάκη κυκλοφορούν τα μυθιστορήματα του “Με το σφύριγμα του τραίνου” και “Χάρτινα φιλιά“.
